ၾကာျဖဴ(ကြာဖြူ)

Part-18

Zawgyi

"ၾကာျဖဴ"
အပိုင္း(၁၈)
 
     ဦးလုံထန္း....... 
     အသက္(၅၀)ဝန္းက်င္ ေဆးမွင္ေၾကာင္အျပည့္ႏွင့္ ဗေလာင္ေတာင့္ေတာင့္လူႀကီး။ 
    မ်က္ႏွာထားကတည္လြန္းသူမို႔ ခက္ထန္သည္ဟုဆိုရေသာ္လည္း မ်က္လုံးေတြက စင္ၾကယ္ေနသည္။ လူပုံကၾကမ္းတမ္းသည့္တိုင္း စိတ္သေဘာျဖဴစင္သည့္ဟန္က အထင္းသားပင္။
    သူတို႔အားလုံးကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္ၿပီး သက္ျပင္းကိုေလးေလးပင္ပင္ခ်လိုက္ကာ...
    "က်ဳပ္သိၿပီးသားပါ သက္ဆိုင္ရာလူေတြ က်ဳပ္ဆီတစ္ေန႔ေရာက္လာခဲ့မယ္ဆိုတာ ေအာ္... ဒီေန႔ေတာ့ေရာက္လာခဲ့ၿပီေပါ့ေလ "
   "ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရာက္လာမယ္ဆိုတာ ဦးလုံထန္း ဘာေၾကာင့္ႀကိဳသိေနရသလဲဗ်ာ.."
     ေကာင္းကင္အေမးေၾကာင့္ ဦးလုံထန္းက ဒုတိယအႀကိမ္သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး..
    "က်ိန္စာေတြနဲ႔ျပည့္ေနတဲ့နယ္ေျမတစ္ခုမွာ အလြန္ႀကီးမားတဲ့အျပစ္ေတြ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့သူေတြပဲ ဘယ္ေလာက္ပဲထြက္ေျပးေနပါေစ ဒီက်ိန္စာကေန လြတ္ေျမာက္မွာမဟုတ္ပါဘူး ေနာက္ဆုံးေသျခင္းတရားကပါ သူတို႔ကို လြတ္ေျမာက္ေစမွာမဟုတ္ဘူး ဒီလြတ္ေျမာက္ျခင္းအတြက္ သက္ဆိုင္ရာမ်ိဳးဆက္ေတြက ဒီနယ္ေျမကို မလြဲမေသြလာရမွာပဲ"
   "ႀကီးမားတဲ့အျပစ္ဟုတ္လား ကြၽန္ေတာ္ကဦးမင္းသန႔္ရႈိင္းရဲ႕သားပါ ကြၽန္ေတာ့္အေဖက ဘာအျပစ္ေတြမ်ား က်ဴးလြန္ထားခဲ့လို႔လဲ"
    နက္ရႈိင္းကအလိုမက်ဟန္ျဖင့္ဆိုေတာ့ ဦးလုံထန္းကဘာမွမတုန႔္ျပန္။ ႏုနယ္ေခ်ာေမာေသာ လူငယ္အုပ္စုကိုသာ စူးစိုက္အကဲခတ္ရင္း စိတ္မသက္သာဟန္ျဖင့္
    "က်ဳပ္က သူတို႔နဲ႔သက္ဆိုင္ရာလူေတြေလာက္ပဲ လာမယ္ထင္ခဲ့တာ အခုလိုလူအမ်ားႀကီးမေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဘူး ဒါကအေပ်ာ္ခရီးမဟုတ္ဘူး အႏၲရယ္ခရီးတစ္ခု မသက္ဆိုင္တဲ့လူေတြမလာခဲ့သင့္ဘူး.."
   "ကြၽန္ေတာ္တို႔ကစြန႔္စားလိုစိတ္နဲ႔ ဘယ္သူမွမတိုက္တြန္းဘဲ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကို လိုက္လာခဲ့ၾကတာပါ စိတ္မပူပါနဲ႔ ေသေန႔ေစ့ရင္ေတာ့ အားလုံးေသၾကမွာပဲေလ အႏၲရယ္ဆိုတာေတြးေၾကာက္ေနရင္ ႏွစ္ခါေသတတ္တယ္"
     ေစတန္စကားေၾကာင့္ ဦးလုံထန္းက အဓိပၸါယ္ပါေသာအၿပဳံးတို႔ႏွင့္...
    "အသက္ကိုညဏ္ေစာင့္တယ္ငါ့တူတို႔ ေသေန႔မေစ့လည္းကံကုန္ရင္ေသရမယ္ ကံဆိုတာလူကလုပ္တာ မင္းတို႔ကံတရားကို မင္းတို႔ဖန္တီးခဲ့တာမဟုတ္လား ဟိုးၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးမွာ ေပ်ာ္စရာေတြနဲ႔ရွင္သန္ေနလို႔ရပါရဲ႕နဲ႔ ဒီေနရာထိ ကိုယ့္ေသတြင္းကိုလာရွာၾကတယ္ အႏၲရယ္ဆိုတာေတြးေၾကာက္ဖို႔မလိုေပမယ့္ မလိုအပ္ဘဲမကစားသင့္ဘူး "
     "ဦးေလးစကားက ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တာ ၿပီးေတာ့နမိတ္မရွိဘူးဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဘာလို႔ကိုယ့္ေသတြင္းကိုတူးရမွာလဲ အဓိပၸယ္မရွိတာ ကြၽန္တာ္တို႔ဒီကိုလာခဲ့တာ ၾကာျဖဴနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးအေျဖရွာဖို႔တစ္ခုပဲပါ ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္မွမရွိဘူး..."
     ကမာၻကမေက်မနပ္ျဖင့္ ဝင္ေျပာလိုက္သည္။ ဦးလုံထန္းက ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ရင္း..
     "ၾကာျဖဴရဲ႕ေနာက္မွာ က်ိန္စာဆိုးကကပ္ပါေနတယ္ ၾကာျဖဴနဲ႔ပတ္သတ္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္ အဲ့ဒီ့က်ိန္စာေတြနဲ႔မင္းတို႔ႀကဳံရမွာပဲ မေတာ္တဆေသသြားခဲ့ရင္ေတာင္ အဆိုးထဲကအေကာင္းတစ္ခုလို႔ေျပာလို႔ရတယ္ ရွင္က်န္ခဲ့ၿပီး ေသဆုံးရတဲ့ဘဝမ်ိဳး က်ိန္စာသင့္ခဲ့ရင္....."
     ဦးလုံးထန္စကားကိုရပ္လိုက္ၿပီး ေရေႏြးၾကမ္းကို ငဲ့ေသာက္ေနသည္။ သူတို႔နားစြင့္ေနေသာ္လည္း ဘာမွဆက္မေျပာသျဖင့္ ဈာန္က...
     "ကြၽန္ေတာ္လက္ခံပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒါႀကဳံလာဖို႔ဝဋ္ေႂကြးရွိခဲ့ရင္ ဘယ္လိုပဲေရွာင္ေရွာင္ လြတ္မွာမဟုတ္ပါဘူး ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံးကဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြပါ ကံကံ၏အက်ိဳးကိုယုံၾကည္ပါတယ္ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ အဆုံးထိသြားဖို႔စိတ္ကိုမျပင္ပါဘူး အားလုံးလွည့္ျပန္သြားလည္း ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ဒီခရီးကို ရေအာင္ေရွ႕ဆက္မွာပါ.."
    "ကြၽန္ေတာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္ဦးေလးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး အေျဖတစ္ခုရမွျပန္လွည့္မွာပါ ဦးလုံထန္းလုပ္ရမွာက ၾကာျဖဴနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုေျပာျပပါ ေတာင္းဆိုပါတယ္"
     ေကာင္းကင္ကစကားေၾကာင့္ နက္ရႈိင္းကပါ...
    "ဟုတ္တယ္...ကြၽန္ေတာ္လည္း ၾကာျဖဴနဲ႔ေတြ႕ကိုေတြ႕မွရမယ္..."
     နက္ရႈိင္းက သူ႔ခံစားခ်က္ႏွင့္သူ ေလသံကတင္းသေယာင္ျဖစ္သြားသည္။ ဦးလုံထန္းက ဒါကိုသတိထားမိဟန္ပုံရသည္။ နက္ရႈိင္းကိုတစ္ခ်က္ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး
    "ငါ့တူက ေမာင္မင္းသန႔္ရဲ႕သားေနာ္ ဒါဆိုရင္.."
     ဦးလုံထန္းသည္ သူတို႔အားလုံး၏ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီမ်က္ႏွာကို အကဲခတ္သလို ေစ့ေစ့လိုက္ၾကည့္ရင္း မ်က္လုံးကလယ္ကလယ္ႏွင့္ ၿငိမ္သက္စြာထိုင္ေနသည့္ ခရာ့ဆီအေရာက္တြင္ေတာ့...
   ရပ္တန႔္သြားသလို မ်က္ဝန္းတို႔လည္းစူးခနဲ႔ ျဖစ္သြားၿပီး
   "သူက.... ေမာင္မင္းသန႔္ေခၚသြားခဲ့တဲ့ ကေလးမေလးပါလား ဒီအ႐ြယ္ေတာင္ေရာက္ေနခဲ့ၿပီး ဘုရား ဘုရား "
    "ဦးဘာကိုဆိုလိုခ်င္သလဲ... ၿပီးေတာ့ ဒီေလာက္ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီး မေတြ႕ေတာ့တာ သူမွန္းဘယ္လိုလုပ္တန္းသိသလဲ... သူကဘယ္သူလဲ"
      နက္ရႈိင္းေမးခြန္းေတြကို ဦးလုံထန္း ဘာမွမတုန႔္ျပန္။ ခရာ့ကိုသာ တစိုက္မတ္မတ္စိုက္ၾကည့္ၿပီး....
     "ဒီကေလးမေလးကိုပဒုမၼာရီၿမိဳ႕ေတာ္မွာ က်ဳပ္တို႔ေတြ႕ခဲ့တယ္ အဲဒီတုန္းက သူငယ္ငယ္ေလးပဲရွိေသးတယ္ အသက္ရွင္လြတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ ဦးမင္းသန႔္ အဲဒီကေနဆြဲေခၚသြားေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ခဲ့ပါလား ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တာ "
     ဦးလုံထန္းစကားကို သူတို႔အားလုံး ဘာမွနားမလည္ႏိုင္ပါ။ ဦးလုံးထန္က ခရာ့ဆီမွာအၾကည့္လြဲၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္ကာ
    "ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္အိပ္မက္ဆိုးေတြ ဆက္တိုက္မက္ေနခဲ့တာကို..."
     "ဒါနဲ႔ကြၽန္ေတာ္တို႔သိထားသေလာက္ ဦးလုံထန္းဟာလျပည့္ေန႔တိုင္း ပင္လယ္ဒ႑ရီဆိုုင္ကို မပ်က္မကြက္အၿမဲေရာက္ခဲ့တယ္ေနာ္ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရာက္တဲ့အခါမွမလာခဲ့ဘူး ဒါေၾကာင့္မို႔ ဦးလုံထန္းရွိတဲ့ေနရာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အေရာက္လာခဲ့ရတယ္ ဒါ သာမာန္တိုက္ဆိုင္မူပဲလား ဒါမွမဟုတ္ အေၾကာင္းရွိလို႔လားဗ်ာ.."
     ဈာန္က ေတြးလိုက္မိသည့္အေတြးေၾကာင့္ ေမးလိုက္ေတာ့ ဦးလုံးထန္ေခါင္းညိတ္ရင္းႏွင့္...
   "က်ဳပ္အတြက္ေတာ့ ဒါတိုက္ဆိုင္မူပါ လျပည့္မတိုင္ခင္တစ္ရက္ က်ဳပ္ ေလွကားေပၚကျပဳတ္က်ခဲ့တယ္ ေျခေထာက္တစ္ဖက္က်ိဳးသြားတယ္ "
     ဦးလုံထန္းက အဝတ္ျဖင့္စည္းထားေသာ သူ႔ေျခေထာက္ကိုျပလိုက္ေတာ့ ဈာန္အားနာသြားမိကာ...
     "ေဆာရီးဗ်ာ ... ကြၽန္ေတာ္အထင္မွားသြားရင္.."
    "ေမာင္ရင္အထင္မမွားပါဘူး... ဒါလိုျပဳတ္က်တာလည္းအေၾကာင္းရွိမွာပါ က်ဳပ္အိမ္မွာ တသက္လုံးေနလာခဲ့တာ ဘာမွမျဖစ္ဘူး အဲဒီေန႔ညကမွ ဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိဘူး ေလွကားကေနေျခေခ်ာ္ၿပီး ျပဳတ္က်ခဲ့တယ္ ပိုဆိုးတာက က်ဳပ္ကအၾကမ္းပတမ္းလူပါ ဒီအျမင့္ေလာက္ကဘာမွမျဖစ္သာဘူး ဒါေပမယ္ာ ဘယ္ဘက္ေျခေထာက္ေတာ္ေတာ္နာခဲ့တယ္..."
    ဦးလုံးထန္အိမ္က ေျခတံရွည္အိမ္ႀကီးပင္။ အေပၚတြင္လူေနၿပီး ေအာက္တြင္ေတာ့ဘာမွမထား။ ေခြးႏွစ္ေကာင္ေမြးထားသျဖင့္ ေခြးေနဖို႔ေလွာင္အိမ္ႏွင့္ အျခားပစၥည္းပစၥယေတြ ထားသည္။ ေလွကားညာဘက္တြင္ေတာ့ တဲအိမ္တစ္ခုရွိသည္။ မီးဖိုခန္းျဖစ္ဟန္တူသည္..
    ေလွကားနားဘယ္ဘက္ သစ္ပင္ႀကီးေအာက္တြင္ လူေတြထိုင္ဖို႔ ကြပ္ပ်စ္က်ယ္ႀကီးတစ္ခုရွိသည္။ ႀကိမ္ေက်ာမွီထိုင္ခုံေလးေတြလည္းခ်ထားသည္။
     သူတို႔အားလုံး ထိုေနရာမွာရွိေနၾက၏။ ဦးလုံထန္းက ကြပ္ပ်စ္တြင္ေျခခ်ထိုင္ကာ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ေနခ်ိန္ သူတို႔ေရာက္လာၾကျခင္းပင္။
    ဈာန္က ေတြးေတြးဆဆႏွင့္...
    "အက်မေတာ္လို႔မ်ားလား နိမ့္တာျမင့္တာနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး အက်မေတာ္ရင္လည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္"
    "မဟုတ္ဘူးေကာင္ေလး အဲ့ဒီညက က်ဳပ္အိမ္သာသြားဖို႔ ေလွကားေပၚကအဆင္း လန႔္ၿပီးေျခေခ်ာ္ၾကသြားတယ္ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်ဳပ္ၾကာျဖဴကိုေတြ႕လိုက္လို႔ပဲ.."
   "ဗ်ာ....."
     ဦးလုံထန္းစကားေၾကာင့္ သူတို႔အားလုံး အံ့ၾသသြားသည္။ ဦးလုံထန္းက သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း..
    "ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ က်ဳပ္သူ႔ကိုမေတြ႕ခဲ့တာ အခုလိုျပန္ေတြ႕တာ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာမဟုတ္မွန္း က်ဳပ္ေကာင္းေကာင္းရိပ္မိတယ္ အခုတေလာလည္း အိပ္မက္ေတြမေကာင္းဘူး"
    "ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရာက္လာတာ ဦးလုံထန္းအတြက္ မေကာင္းတဲ့အရာျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေတာ္တို႔က ၾကာျဖဴနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးသိခ်င္႐ုံသပ္သပ္ပါ..."
     ဈာန္စကားေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ကပါ ေခါင္းညိတ္ၿပီး
   "ဟုတ္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ဦးေလးကသူမေသခင္ ၾကာျဖဴဆီအေရာက္သြားေပးဖို႔ စာေလးတစ္ေစာင္ ေရးေပးခဲ့ပါတယ္ ဦးေလးဟာကြၽန္ေတာ့္ဘဝရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္မို႔ သူမေသခင္ကျဖစ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵကို ကြၽန္ေတာ္ရေအာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္ပါတယ္ ဦးဟာ ကြၽန္ေတာ့္ဦးေလးတို႔နဲ႔ ခရီးအတူထြက္ခဲ့သူမို႔ သူတို႔သြားခဲ့တဲ့ခရီးစဥ္မွာ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့လဲဆိုတာ ဦးေကာင္းေကာင္းသိမွာပါ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဦးဆီ အေရာက္လာခဲ့တာပါ "
     "ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ဦးေလးဦးဥကၠာအပါအဝင္ ဦးမင္းသန႔္ရႈိင္း ဦးမိုးျမင့္တို႔ဟာ ထူးဆန္းစြာနဲ႔ တစ္ေန႔တည္းတစ္ခ်ိန္တည္း ေသသြားခဲ့တယ္ ဒီေသဆုံးမူဟာ ၾကာျဖဴနဲ႔လုံးဝပတ္သတ္ေနခဲ့တယ္ ကြၽန္ေတာ့္တို႔ဆီမွာ ၾကာျဖဴဆီသြားဖို႔ ေျမပုံတစ္ခ်ပ္နဲ႔ ထူးဆန္းတဲ့အမွာစကားေတြပဲရွိပါတယ္ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က ပင္လယ္ခရီးကို ထြက္သြားခဲ့တာကအစျပဳခဲ့တာမို႔ အဲဒီ့ခရီးစဥ္မွာလမ္းျပျဖစ္ခဲ့တဲ့ဦးက ဘာျဖစ္ခဲ့သလဲဆိုတာအသိဆုံးပါ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဦးဥကၠာတို႔ဘာေတြႀကဳံခဲ့သလဲဆိုတာ ေျပာျပေပးပါ အားလုံးကိုယ္စား ေတာင္းဆိုပါတယ္..."
     ဈာန္တေလးတစားႏွင့္ ထပ္ေတာင္းဆိုေတာ့ ဦးလုံထန္းသက္ျပင္းအခါခါခ်ရင္း တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြား၏။
    အေဝးတစ္ေနရာကို ေငးၾကည့္ေနသည့္မ်က္ဝန္းတို႔သည္ မေကာင္းခဲ့သည့္အတိတ္ခရီးကို ျမင္ေယာင္လာလ်က္ႏွင့္..
    မေသာက္ဘဲထားသည့္ေရေႏြးၾကမ္းသည္ ေအးစက္စက္ ျဖစ္သြား၏။
   ဦးလုံထန္း၏ စိတ္အဟုန္သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ကာလတစ္ခုဆီသို႔..............
။...............                     ..........................။