23

22 3 0
                                    

“Are you sure?” I asked with a serious tone. Hindi biro ang papasukin naming gulo. Isang maling galaw, patay kaming dalawa. Pinagmasdan ko nang mabuti ang lalaking ito. Inaalam ko kung totoo nga ba siya sa kaniyang binibitawan na salita. “Paano kung mapahamak ka? Paano kung...”

I paused and took a deep breath. Is he a serious or just playing with me?

“Paano kung ikaw naman ang bigyan ng death threats? Do you wanna sacrifice your life?” 

“Yes.”

Walang kagatol-gatol niyang ipinihayag iyon. I titled my head a bit. He look so serious, huh? Let's try him.

I smirked. “Kahit mauwi sa wala ang lahat?” 

He nodded a bit. “Hindi mauuwi sa wala ang lahat kung gagawin natin ng maayos.”

“Buhay ang nakataya rito, Ohne. Walang atrasan 'to, boy. Sigurado ka ba? Dahil ako, oo. Matagal nang nakasakripisyo ang buhay ko simula nung maging kaibigan ko si Gabrielle.”

“What?” 

“Nangako ako sa kaniya noon na itataya ko ang buhay ko para sa kaniya,” iniwasan kong maging emosyonal. “At ngayon na yata iyon magaganap. Dumating na ang panahon ng pagsasakripisyo...”

“He's lucky to have you.”

“No,” nagbaba ako ng tingin. “Ako ang dahilan kung bakit nawala s'ya. I'm a curse to him, to everyone...”

Narinig ko siyang bumuntong hininga. 

“Kaya ikaw,” pinilit kong hindi tumingin ng diretso sa kaniya. “‘Wag kang masyadong lalapit sa akin. Baka ma—” 

“I don't care, woman.”

“A-Aren't you cared?” 

“Why would I?”

Napangat ang tingin ko, nakita kong umangat ang gilid ng labi niya. My heart beats so fast.

“I was born brave, woman.”

“Oh? Talaga?” Umawang ang bibig ko. “Eh, ‘di wow.”

Humalakhak siya. “Just finish your food.”

“Paano kaya kung magpakita na lang ako sa kaniya? I-meet ko s'ya para matapos na ang lahat?” 

“Are you serious?” 

“Hindi ba't mas madali 'yon?” tanong ko. “Tapos ang problema at mahuhuli ko na ang killer.”

“You nuts! Anong akala mo? Mahuhuli mo siya ng gano'n-gano'n lang?” 

“Sanay akong makipag-away, p'wedeng idaan na lang sa suntukan kung hindi siya susuko sa mga awtoridad!” 

“You're crazy,” wika at napapailing siyang sumandal sa upuan. “Hindi gano'n kadali iyon. Hindi basta-basta ang kalaban.” 

Napanguso ako. “Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko. Malapit na yata akong masiraan ng bait.”

“You can rely on me, woman.” 

Mababatid ang kaseryosohan sa kaniyang tinig. May kung anong kaba akong naramdaman. Ang mga mata niyang nakatitig sa akin ay para akong hini-hypnotize, hindi kaakit-akit pero nagagawa nitong kunin ang atensyon ko. 

“You don't need to stress yourself with the issues. Just lemme handle it.” 

I rolled my eyes. “Kung academic activities lang 'to, hahayaan ko na 'to sa 'yo, boy. Kaso hindi, eh. Ayokong maging dumbbell dito...”

“I'll just giving you a peace of mind and helping you out to avoid stress. Isn't it good idea?” 

Napahalakhak ako. “Peace of mind my ass.” 

MADNESS IN LIFEWhere stories live. Discover now