Chapter 10
Gumising ako ng maaga para makapagluto ng almusal. I just simple tie my hair into bun, wear my slippers and eyeglasses. Hindi naman talaga malabo ang paningin ko. I just loved wearing eyeglasses lalo na 'tong gamit ko ngayon. Bigay 'to ni Lolo before siya mawala.
Pagkababa ko sa Sala, I saw Vice silently sleeping. Nakadapa, nakabagsak ang dalawang kamay at nakanganga. Lasing nga pala 'to. Mukhang kakailanganin ko pang gumawa ng pampawala amats.
Nagpunta ako sa kusina and prepared what I need. I'm going to make friedrice. Ulam? Well, I have driedfish and egg here. Yun nalang siguro. Hindi naman ako maselan sa pagkain. Actually that's my favorite pa nga.
Gumawa rin ako ng salabat para dun sa baklang natutulog sa sofa ko. Tignan ko lang hindi mawala yung tama mo kapag ininom mo 'to. I heard a loud noise sa sala kaya nagkukumahog naman akong lumabas ng kusina just to see what happened there.
Nakita kong nakadapa si Vice sa sahig at iniinda ang sakit ng pagkakabagsak. Natawa nalang ako bigla ng malakas. Napatingin naman siya sakin habang nakasimangot ang hinihimas ang dibdib. I stopped from laughing and went near him.
"Nasaan ang masakit?" tanong ko as I helped him stood up. Tinuro naman niya yung dibdib niya so I placed my hand there at unti-unting minasahe. I feel him stiffened. "Bakit?"
"W-wala, ano, wala. Dun ka na," he took my hand away from his chest and pushed me. Nabigla naman ako sa inasta niyang 'yon. "Kaya ko na,"
"Gumawa ako ng--
"Uuwi na 'ko," sabi niya sabay lakad palabas.
"Vice teka lang--"
"Uuwi na 'ko!" madiin niyang sabi. My shoulders fell down nang hindi ko na siya makita sa pintuan.
Anong problema nun?
~×~×~×~
Vice's POV
Pagewang gewang akong pumasok sa loob ng kwarto ko. Hindi ko inaasahan na makakapagdrive pa ako knowing na bangag at sobrang hilo ang nararamdaman ko. I just feel na kailangan ko ng umalis.
I shouldn't be there.
I couldn't even remember na doon ako sa Condo niya umuwi.
Baka may nasabi ako!
Putrages!
"Ugghhhh!" I madly hissed as I jumped over my bed! Pinalo-palo ko ng unan ang ulo ko because of frustrations. "Ano bang nangyayari sayo bakla!"
I was massaging my temple when I heard my phone rang. Tinignan ko kung sino ang tumatawag and my heart started beating so fast when I saw Karylle's name on the screen.
"Karylle naman..." I lazily whispered as I declined the call. Nilagay ko narin sa flightmode yung phone ko para hindi na muna niya ako macontact.
Malapit na yata akong mabaliw. Jeskelerd! Wag naman po muna.
I closed my eyes at pilit kinokondisyon ang sarili pabalik sa pagtulog pero mukhang mali ang ginawa kong iyon dahil mukha nanaman niya ang nakikita ko.
Her smile.
The way she talks.
The way she walks.
The way she giggles, chuckles and laughs.
Kapag naiinis siya everytime I am making trips on her.
Napadilat nalang ako bigla kasabay ng paghawak ko sa dibdib ko. Kung totoo man yung sinabi ng mga bakla kagabi, para naman yatang ambilis. I immediately stood up and faced my human's same length mirror.
