Chapter 18
"Karylle, hanap ulit tayo ng makakain?" pag-aaya ko kay Karylle. Paupo palang ako sa tabi niya nang bigla siyang tumayo at maglakad palayo.
"Fresh pa naman yung natirang gulay diyan," she answered without looking at me.
"Ah, ano. Diba may nakita tayong punong mangga kahapon? Tara kunin natin yung mga bunga,"
"Hindi ako kumakain ng mangga,"
"Samahan mo nalang ak--"
"Vice, ikaw nalang.
Hindi ko na siya kinulit at bumalik nalang sa loob ng tent. Bakit pakiramdam ko iniiwasan niya ako mula pa kaninang tanghali? Wala naman akong naaalala na ginawa o nasabing mali sa kaniya. Ingat na ingat nga ako sa kilos ko dahil ayokong magalit siya sa akin.
Padabog kong kinuha yung phone ko from my bag para sana maglaro when I saw messages from him, again.
Chris: I'm sorry.
Chris: I'm sorry.
Chris: I'm sorry.
Chris: I'm sorry.
Chris: I'm sorry.
Chris: I'm sorry.
Chris: I'm sorry.
Chris: I'm sorry.
Chris: I'm sorry.
Chris: I'm sorry.
Oh sige. Tadtarin daw ba ako ng I'm sorry. Anong akala niya saakin hindi ako marunong magbasa? Talaga yatang iniinsulto ako nitong lalaki na 'to e.
Chris: Vice, I'm sorry. Hindi ko na talaga uulitin.
Chris: Nabigla lang din ako.
Chris: Kahit isang text lang :|
Chris: Wag ka ng magalit please.
Chris: Kung alam ko lang yung exact place diyan sa Zambales kung nasaan ka, kanina pa kita pinuntahan.
Chris: Maghihintay ako.
Tibay din nitong lalaki na 'to e. Ilang beses ko ng dineadma ayaw parin tumigil? Ganon na ba talaga ako kaganda? Cheret lang. Nakakaramdam narin naman ako ng awa kanina pa. Hindi naman ako ganun kasamang tao para hindi makita yung effort niya na suyuin ako through text no.
