37. Bagong Buhay

8.9K 323 59
                                    

Chapter 37

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Karylle

Nagising ako nang maramdaman ang matinding sinag ng araw. I roamed my eyes inside my huge room and I noticed na nakabukas na yung bintana. Malamang, pumasok nanaman si Zia dito sa loob ng kwarto ko.

Ilang buwan narin ang nakakalipas magmula nang iwan ko ang nakasanayan kong buhay sa Manila. Yung gigising sa umaga para magluto ng almusal. Papasok ng maaga sa eskwelahan para makapagturo.

Nakakamiss rin.

Pero wala. I chose to leave. Mas pinili kong puntahan ang totoong pamilya na nagluwal at nag-alaga saakin.

Sabihin na natin na isang araw, namulat nalang ako bigla sa katotohanan na gusto ko ng bumalik sa puder ng magulang ko.

Na gusto ko na ulit silang makasama.

Dahil kahit anong sama pa ng loob ang meron ako para sa kanila, matatakpan parin iyon ng katotohanan na... 'kung hindi dahil sa kanila, walang KARYLLE sa mundo'

"Good morning ate," sabay na bati saakin nila Coco at Zia na may dalang tray of foods. "Breakfast in bed,"

"You seriously don't have to do it. Hindi naman ako baldado," natatawang sabi ko as I tapped the free space sa gilid ng kama ko.

"Ilang taon ka rin naming hindi nakasama ate, namiss ka kaya namin ng sobra," Zia uttered.

"Besides, Papa told us to bring you foods. Hindi ka daw kasi kumain kagabi," Coco continued.

Anyways, Papa and I already reconciled a couple of months ago. He said sorry, at sino ba naman ako para tanggihan pa 'yon? Ngayon ko nalang ulit naramdaman na... I'm almost complete.

Almost Complete.

Hindi pa buong-buo. Ibig sabihin, may kulang pa.

My phone suddenly beeped at sabay kaming tatlo na napalingon. My eyes widened, as well as theirs. Kinuha ko agad yunh cellphone ko at itinago sa ilalim ng unan ko.

"Who's that guy?" Coco suspiciously asked while wiggling her brows. "Boyfriend mo ate?"

"Uy, bakit hindi ka manlang nagkukwento saamin?"

They were reffering to my lockscreen wallpaper. Yeah, it's Vice's picture. Bago ako umalis ng Manila, I changed my kitty wallpaper into his photo. He has no idea how many photos of him I took. Minsan stolen, pero madalas habang natutulog siya.

"He's my husband," nakangiti kong sabi. Halata naman na parehas silang nagulat.

I didn't tell them kasi natatakot ako. Natatakot ako na baka kwestyunin nanaman nila lahat ng desisyon ko.

"Husband? Kailan ka pa ikinasal?" they both asked.

"Last year," I simply answered. Their jaw dropped. "But I dumped him. I left him,"

"Why? Did he hurt you? Or did he do something that made you regret marrying him?" Zia asked worriedly.

"Nope. He was actually the most loving guy, the most caring man I've ever met... pero wala eh, masiyadong makitid ang utak nitong kapatid niyo," I smiled sadly.

Marry You (Vicerylle)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon