Ang lalaking Mahal Ko Raw? ( SELF PUBLISHED )

CHAPTER - 47 ( Do You Still Love Her? )

PAOLO...

Akala ba ni Yuna ay ganon nalang kadaling mawawala ang galit ko sa nangyari sa pamamagitan ng paghalik nya sa akin? Nang bigla nya akong halikan sa labi ay unang pumasok sa isip ko ang itulak sya. Wala ako sa mood para makipaglandian. Bukod sa busy ako sa work ay pinagiisipan ko din kung paano itatago sa David na yon ang asawa ko.

Itinikom ko ang bibig para di mapalalim ni Yuna ang pangahas nyang halik. Pero ang pilya kong asawa ay maharot na kumandong sa hita ko at dahil maliit ang swivel chair sa opisinang yon ay muntik na syang mahulog ng ipagpilitan nyang pagkasyahin sa tagiliran ko ang binti nya.

Dahil nga muntikan ng mahulog ay mabilis kong ipinulupot sa bewang nya ang braso ko para hapitin sya at mapigilan sya sa pagbagsak. At dahil don ay malaya nyang nasakop ang bibig ko. Napahinga ako ng malalim. Ang malambot nitong labi at mabangong hininga ay sapat na para mawala ako sa sarili. Idagdag pa ang katawan nitong pilit idinidikit sa akin. Para akong sinilaban sa init na biglang bumalot sa akin, to think na katatapos lang namin kanina bago ako umalis para sa meeting.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at ginantihan ko ang inosenteng paghalik ng asawa. I kiss her mouth torridly. I taste every corner of it. At kasabay non ang walang tigil na pagdama ko sa buong likod nya. Ilang sandali kaming naghalikan ng buhatin ko sya bigla para dalhin sa mahabang couch na naroon sa silid. Doon ko ibinagsak ang katawan ng asawa saka pumatong sa kanya and kiss her lips again. I was about to pull down her panty nang biglang bumukas ang pinto ng opisina at halos mapamura ako ng makita si Tristan. I emmidiately covered my body to my wife. Mabuti nalang at diko pa ito nahuhubaran.

"Fu---you!, hindi kaba marunong kumantok?" Asik ko sa pamangkin.

"Sorry--- pero kanina pa ako kumakatok, you said alas tres ang usap natin and its already 3:30" he explained pero may palagay akong nangaasar ang tinig nya. Sinadya nitong mang-istorbo. Bwisit talaga ito.

"T-tristan, alam mong maguusap kami bakit sumunod ka agad? Pampam ka rin talaga." Nakasimangot na sabi ni Yuna nang tingalain ang binata. Mabuti nalang at nakaharap sa pinto ang ulo nito.

So kanina pa dito ang pamangkin. May kasutilan talaga ito.

"Okey nasa baba lang ako, pakidalian at may lakad pa ako mamaya"

Namula ako sa galit. Sarap upakan ni Tristan. Nang isara nito ang pinto ay hinila ko si Yuna patayo. Kinunutan ko ito ng noo ng makita ang pilyang ngiti nya.

"Anong nakakatawa?" Asik ko sa asawa.

Umiling lang ito pero nakangiti parin.

"Pula kase ng mukha mo, nabitin kaba? Hihihi next time kase pag may bisita wag mong ila-locked ang mga guest room." Tila pangaral pa nito.

Bahagya akong natilihan at inisip ang ibig nitong sabihin. Then i remembered my birthday. I smirked... Hindi ko alam na may nasira akong romance ng gabing yon.

"Go to our room, may paguusapan kami ni Tristan about the project."

"H-ha? Pwede ba akong makinig?"

"No, i deal with you later." Sabi ko. Napilitan man ay sumunod ang asawa. Pero bago lumabas ng pinto ay nagsalita ulit ito.

"Di kana galit sakin diba?"