HAZAN VAKTİ

Bölüm 23: Affetmek

KOCCAAAMMMAANN MERHABALAR HERKESEEE :)))))))))))

BAYA UZUN ZAMAN OLDU AMAA BENDE BU ZAMANA YAKIŞIR UZUN BİR BÖLÜMLE GELDİM :)

KEYİFLERİNİZ YERİNDEDİR İNŞALLAH, BU BÖLÜM BİRAZ ÜZÜCÜ ÇÜNKÜM FJDSKLFDS

İYİ OKUMALAR :)

UFAK BİR NOT: HATIRLARSANIZ ALİ ASAF BİR RÜYA GÖRMÜŞTÜ VE ÇOCUĞU VARDI ADI YİĞİT TUNA. ONUN İSMİNİ DEĞİŞTİRDİM ÇÜNKÜ YİĞİT DİĞER HİKAYEMDE BAŞ KARAKTERDİ VE KAFAMDAKİNE UYMADI YENİ İSMİ AŞAĞIDA GÖRECEKSİNİZ DİĞER BÖLÜMDE DE DEĞİŞTİRİCEM. 

Bir aydır Sapanca'da ki evde kalıyordu Hazan. Muzaffer, her gün işe gidip gece geliyordu. Olanları ona anlattığında evden Ali Asaf'ı öldüreceğine dair naralar atarak çıkmaya çalışsa da izin vermemişti Hazan. Çok fazla ağlamış, bir daha onu görmek istemediğini, onunla ilgili bir şey duymak istemediğini kesin bir dille söyleyince Muzaffer biraz da olsa sakinleşebilmişti. Tabi Muzaffer gizli gizli Derya'yla konuşurken, Ali Asaf'ın yana yakıla kendisini aradığını bilmiyor değildi. Bu durum onun hiç hoşuna gitmiyordu, hatta çok rahatsızdı. Kendisini sevmeyen, vicdanını rahatlatmak için kendisini yana yakılan arayan adam; her seferinde beni daha fazla kıramaz dediğinde daha fazla kırıyordu. Hazan onun vicdan yükü olmak istememişti, sevmesini istemişti. Hazan hayatı boyunca yük gibi hissetmişti kendisini zaten, şimdi bir de Ali Asaf'ın vicdan yükünün ağırlığı altına giremezdi. Zaten ruhu, aklı paramparça olmuş; son mantık kırıntılarını Alp'le konuşmasında bırakmıştı. İlk defa çok içtenlikle birisine baba demişti. Çok istemişti, Ali Asaf'ı hem ailesi yapmak, hem de ailesine katılmak. Ama olmamıştı, aşkın karanlık yüzünü görebilmişti sadece. Kayıplarla dolu, acı yüzünü.

Çalan telefonu eline aldığında cevaplayamadan mide bulantısıyla tuvalete koştu. Klozetin kapağını açıp öğürmeye başladığında gözleri yaşarmıştı. Kusması bittiğinde telefon ısrarla çalmaya devam ediyordu. Ağır hareketlerle çağrıyı yanıtladı.

"Hazan, geliyorum. Bir şey is-" Hazan, Muzaffer'in sözlerinin devamını duyamadan bayılmıştı. Telefonun düşme sesini duyan Muzaffer, endişeyle Hazan'a seslense de yanıt alamadığında gazı köklemişti.

Birkaç dakika sonunda eve geldiğinde aceleyle anahtarı deliğe sokup, kapıyı açtı. "Hazan !" diye bağırarak eve girdiğinde cevap almamasıyla hızla odaları gezdi. En son tuvaletin kapısını açtığında baygın bir şekilde yatan, kafasından kanlar akan Hazan'ı gördüğünde nefesinin kesildiğini hissetti. Eli ayağına dolanmış ne yapacağını bilemeyerek birkaç saniyesini geçirdikten sonra hızla Hazan'ı kucağına alıp arabaya koştu. Bir yandan dudaklarından dualar dökülüyordu. Allah'ım ne olur ona bir şey olmasın !

Hızla acile geldiğinde arabadan inip Hazan'ı kucakladı tekrar. "Doktor !" diye bağırarak kucağında Hazan'la acil kapısından girdiğinde doktorlar hızla ona yönelmişlerdi. Muzaffer ise sürekli "Kardeşimi kurtarın !" diye sayıklıyordu. Hazan'ı sedyeye yatırdığında doktor Muzaffer'e döndü. "Ne oldu ?" korku dolu bir nefes verdi Muzaffer. "Bilmiyorum, eve geldiğimde bu haldeydi. Ambulansı bekleyemedim. Ne olur kurtarın kardeşimi !" acılı adama buruk bir tebessümle baktı doktor. "Sakin olun, kardeşiniz iyi olacak..." daha fazla bir şey söylemeden müdahale için Hazan'ı odaya aldıklarında Muzaffer odanın önündeki koltuklara çökmüştü.

Zaten Hazan perişan haldeydi. Gidip Ali Asaf'ın kafasını kopartmamak için kendini zor tutuyordu. Hazan yemin ettirmeseydi, çoktan sağlam bir kafa gömmüştü ona. Hazan'ı daha fazla perişan etmek istememişti. Şu ana kadar hep Ali Asaf'a da hak vermişti. Kaybı büyüktü, atlatması zordu ama Hazan'a bakışlarını görmüştü. Nadide bir parçaya bakar gibi bakıyordu. Hayranlıkla, aşkla, sevgiyle parlıyordu gözleri. Kendi çelişkilerinde Hazan'ı da aşkını da yok etmişti. Şimdi yana yakıla Hazan'ı arasa da fayda etmezdi. Çünkü biliyordu Muzaffer, Hazan sildi mi silerdi. Gerekirse yüreğini söker atar, yine de eyvallah demezdi. Kaldı ki Hazan'ın, Ali Asaf'a çok eyvallahı olmuştu. Çok affetmişti onu, üzülmesin diye kendi kırıklarını halının altına süpürmüştü. Bu başkaydı; acıdan ölür, leyla olur yine de dönmezdi Hazan.