Liefde in de tent

24. Sprookjes bestaan niet

"Fauve! Telefoon voor je."

Met een zucht kom ik van mijn bed af. De hele morgen heb ik met succes alle telefoontjes, sms'jes, whatsapp'jes en facebookberichten van Lynn en Kyran genegeerd, maar nu beginnen ze me blijkbaar lastig te vallen via de huistelefoon. Ik dender de trap af en neem het toestel van mijn moeder over. "Hallo?"

"Aha, je leeft nog." Dat kan alleen de sarcastische stem van Lynn zijn. "Zeg het eens, hoe staan de zaken ervoor? Is mevrouw al bezweken voor de denkbeeldige charmes van onze lieftallige player?"

"Vraagt degene die zelf nooit een vriendje heeft." Ik zak op de trap neer en steek mijn voeten in een paar slippers dat toevallig op de treden staat.

Lynn zucht. "Maar ik heb geen krachtveld om me heen dat jongens verbiedt om binnen een straal van één kilometer in mijn buurt te komen. Vertel op, hoe was je date? Ik durf het bijna niet te vragen, maar voel je iets voor Eloy?"

"Dat weet ik niet." Wat echt zo is. Na die kus ben ik nog verwarder dan ik al was.

"Hm, we zijn weer lekker vaag vandaag."

"Nee, ik ben eerlijk. Dat is wat anders." Weer krijg ik dat gevoel dat het jammer is dat we niet meer in de jaren tachtig leven, zoals elke keer als ik een telefoongesprek voer. Voor de zoveelste keer zie ik helemaal voor me hoe ik dan al pratend het snoer van de telefoon om mijn vingers had kunnen wikkelen tot ik mezelf op de één of andere manier helemaal vastgeknoopt had (want zo lopen dat soort dingen bij mij altijd af). Helaas is dit de eenentwintigste eeuw en hebben we gewoon, net als de meeste mensen die zichzelf normaal noemen, een draadloos toestel.

"Wat ben je stil? Heeft je nieuwe beste vriend soms zoveel indruk op je gemaakt dat je er helemaal sprakeloos van bent geworden?"

"We hebben gezoend."

"Wat?" Nu lijkt Lynn eerder degene die sprakeloos is. Zeker een minuut lang komt er geen geluid door de telefoon. Ik ben al even bang dat ze een hartaanval heeft gekregen als haar stem toch weer mijn gehoorgang bereikt. "Jij en Eloy?"

"Nee, ik met Kyran, nou goed?"

"Nou ja, dat had best gekund. Dat was misschien nog wel realistischer geweest."

"Alsof Kyr dat ooit zou doen. Je weet dat hij nooit meer met een meisje wil zoenen." Dat zegt hij dus altijd als het onderwerp ook maar half ter sprake komt. Hij heeft me verteld dat hij ooit in een aangeschoten bui op een schoolfeestje met een meisje heeft gezoend en dat hij niet van plan is dat ooit nog te herhalen.

Lynn snuift. "Dat weet ik maar al te goed, ja. Ik moest gewoon even aan het idee wennen. Dus... jij en Eloy? Zijn jullie een stel?"

"Nee." Weer een eerlijk antwoord. Ik ben godzijdank weggefietst voordat hij daarover kon beginnen. Volgens mij had ik duidelijk gezegd dat ik gewoon vrienden met hem wil zijn. Of zoent hij soms met al zijn vrienden?

"Wel gezoend, geen stel. Hm. Misschien is dat maar beter ook. We weten allebei wat voor een player die jongen is. Zelfs al zou hij je op zijn knieën smeken om zijn vriendinnetje te worden en jij zou ja zeggen dan heeft hij over twee weken waarschijnlijk alweer iemand anders."

"Dat zou goed kunnen." Maar eerlijk gezegd geloof ik dat niet. Ik heb de blik in zijn ogen gezien. Gezien hoeveel moeite hij voor me doet. Dit is anders dan al die andere meisjes. Die trouwens ook nep waren, dat heeft hij me zelf verteld. De enige reden dat hij nooit een langdurige relatie heeft gehad met één van hen is omdat zijn hart altijd al voorbestemd was voor mij. Wat de zaak alleen nog maar ingewikkelder maakt.

"Dus je gaat niks met hem beginnen?"

"Ik denk het niet."

"Fauve? Ik maak me zorgen om je. Nog maar een paar uur geleden zou je gereageerd hebben met iets in de trant van 'nooit van mijn leven'. En nu is het 'ik denk het niet'?"