Liefde in de tent

2. Waar nachtmerries in vervulling gaan

"Als je lief bent dan is dit de enige winkel waar we heen gaan." Met die woorden duwt Lynn me de H&M binnen.

Opgelucht haal ik adem. H&M, dat kan ik wel aan. Letterlijk en figuurlijk. Hopelijk is dit echt de enige winkel. Dat zou te doen zijn.

"Ooh, wat een beeldig jurkje!" Kyran snelt op een kledingrek af, haalt er een veel te kort jurkje van een knalgroene stof uit en houdt het voor mijn lichaam.

Lynn rolt met haar ogen. "Kyr, ten eerste: dat je homo bent, geeft je nog niet het recht om te pas en te onpas het woord beeldig te gebruiken. En ten tweede is dat helemaal niet de goede kleur voor haar."

Voor de verandering ben ik het een keer met Lynn eens. Bovendien draag ik nooit – maar dan ook echt nooit – jurkjes. Ik schuifel daarom zo onopvallend mogelijk weg richting een paar andere kledingrekken met simpele shirtjes in pasteltinten. Meer mijn ding.

Helaas hebben de roofdierogen van Lynn meteen in de gaten waar ik ineens heen ben. Met een afkeurende blik op haar gezicht komt ze mijn kant op gelopen. "Dat heb je vast al allemaal in je kast hangen. We moeten iets hebben dat sexy is. Niet iets waarin je zo bij de knutselclub terecht kunt."

"Bedankt, Lynn. Ik begrijp echt weer waarom jij mijn beste vriendin bent. Je bent altijd zo hartverwarmend."

"Ja ja, het is goed. Laten we dat sentimentele gedeelte voor een andere keer bewaren. Zeg, wat vind je van deze?" De stof van een lange, witte jurk glijdt door haar vingers.

"Wit? Lijkt me geen goed idee." Daar heb ik binnen vijf minuten een chocomelvlek op gemaakt, of iets anders in de categorie 'vreemde vlekken op gênante plekken'. Hulpeloos kijk ik om me heen. Het ziet ernaar uit dat iets kopen de enige weg uit deze marteling is, dus kan ik maar beter zo snel mogelijk iets vinden dat het enigszins waard is om mee naar huis te nemen. Tegen de tijd dat Dilara's feest daadwerkelijk plaatsvindt, is Lynn vast vergeten dat we ervoor gewinkeld hebben en trek ik gewoon een comfortabele spijkerbroek en een T-shirt aan. Ja, dat is een prima idee.

"Ik heb het!," joelt Kyran vanaf de andere kant van de winkel. Het jurkje waar hij dit keer mee staat te zwaaien, is zachtroze met een hoge taille en een plooirok. "Serieus Foo, deze zou je echt geweldig staan."

Dit keer is Lynn het wel met hem eens. "Ja Fauve, passen! Die is mooi."

Ik heb er geen zin in, maar toch neem ik de jurk van Kyran aan en loop ermee naar de pashokjes. Dan ben ik er tenminste ook weer snel vanaf.

 -

Mijn tactiek werkt. Een half uur later ben ik thuis. De stilte overvalt me meteen als ik binnen kom. Mijn ouders werken op maandag allebei de hele dag en mijn zusje gaat na school naar de buurvrouw toe. Pap en mam vinden Kiki met haar tien jaar nog te jong om alleen thuis te blijven en de buurvrouw heeft een kleinkind van negen waarop ze ook vaak past, dus dat is een prima oplossing. Daardoor heb ik altijd even een paar uurtjes voor mezelf. Nou ja, vandaag zijn er daar niet veel meer van over dankzij de shopsessie.

Ik zak op de bank neer en zet de televisie aan. Ongeduldig zap ik langs alle kanalen waarvan ik weet dat er op dit tijdstip van de dag videoclips op worden uitgezonden. Nu is mijn moeder er tenminste niet om te klagen over mijn zapgedrag, wat ze anders wel altijd doet.

Naast me ligt het H&M-tasje met daarin het roze jurkje te doen alsof het goed gezelschap zou kunnen zijn. Ik moet eraan denken dat ik het opruim voordat er iemand thuiskomt. Donderdagavond trek ik gewoon een spijkerbroek aan. Je moet je toch zeker wel comfortabel voelen in je eigen kleren als je verondersteld wordt een jongen te versieren? Nou dan. Dan kan ik dus absoluut geen jurkje aan, want daarin voel ik me niet comfortabel.

Plotseling wordt de deur open gerukt. In een reflex gooi ik het plastic tasje achter de bank. Dan pas zie ik dat het mijn zusje is die binnenkomt. Met een vel papier komt Kiki op me af gerend. "Kijk Fauve, ik heb een tekening gemaakt!"

Ik werp een vluchtige blik op een kunstwerk met allerlei verschillende dieren. "O, wat mooi. Voor mij?"

"Nee," antwoordt mijn zusje met een gezicht dat zich duidelijk afvraagt hoe ik in vredesnaam op het idee kan komen dat ze een tekening voor mij zou maken. "Voor papa, voor op kantoor."

Natuurlijk. Kiki maakt altijd tekeningen voor op paps kantoor, zoveel dat er op het kantoor vast geen stukje van de muur meer vrij is. Ze kan ook hartstikke mooi tekenen voor iemand van tien. Je zult het me nooit hardop horen toegeven, maar ik ben wel eens jaloers op haar. Ik ben nergens echt goed in. Behalve in blunders maken dan, maar wat heb ik daar nou weer aan?

 -

Anderhalf uur later zitten we met z'n vieren aan het avondeten. Heel Nederlands eten we gekookte aardappelen met vlees en groente, iets waar ik een hekel heb en wat misschien juist daarom wel zo goed bij de maandag past.

"Wij hebben nog iets leuks te vertellen," verkondigt pap plotseling terwijl hij net zijn cordon bleu in stukjes snijdt.  

Verwachtingsvol kijk ik hem aan. Gaan we eindelijk naar Italië op vakantie? Of krijg ik zakgeldverhoging? Nee, als mijn vader het over iets leuks heeft, moet ik waarschijnlijk klein denken. Dat we morgen pizza gaan eten of zo.

Mam knikt enthousiast. "Eerst wilden we niet weggaan in het Hemelvaartweekend omdat papa beschikbaar moet zijn voor zijn werk, maar de familie Mulder wil hun nieuwe caravan uitproberen en ze hebben ons gevraagd mee te gaan naar een camping in de buurt. We vertrekken woensdag na school."

Pas als mijn vork kletterend op de grond terechtkomt, merk ik dat ik het ding los heb gelaten. Vol afgrijzen staar ik naar mijn ouders. Dit kan gewoon niet. Hoe kunnen ze me dit aandoen?

"Wat is er, Fauve?," vraagt mam bezorgd. "Je ziet zo bleek."

"Ik ga niet een weekend-"

"Stop," onderbreekt pap me. "Kom nou niet weer aanzetten met dat gezeur over Eloy. Jullie zouden hartstikke goede vrienden kunnen zijn als jij hem maar gewoon eens een kans gaf. Jij gedraagt je ook veel te afstandelijk tegen die jongen. Stel je er nou eens een beetje voor open."

Zo gaat het dus altijd. Ik krijg de schuld en Eloy is in hun ogen een engeltje. Maar dan bedenk ik me nog iets veel ergers. "O nee, ik kan helemaal niet. Ik moet naar een feest donderdag."

"Op donderdag?" Mijn moeders wenkbrauwen schieten zo ver omhoog dat ze bijna achter haar haargrens verdwijnen.

"Ja." Ik probeer te klinken alsof ik elke donderdag uitgenodigd word voor een feest. "Het is het verjaardagsfeest van een meisje uit mijn klas. Ze heeft de hele klas uitgenodigd en iedereen gaat. Eloy wil er vast ook heen."

Het is mijn vaders beurt om streng zijn hoofd te schudden. Mijn ouders zijn een perfect team, wat meestal bloedirritant is. "Geen sprake van. Jij gaat met ons mee. Ik weet zeker dat Eloy ook niet naar dat feest mag. Wie geeft er nou ook een feest op donderdag?"

"O ja, als het op vrijdag was geweest had ik zeker wel gemogen? Geloof je het zelf?"

"Dat doet er niet toe. Je houdt je brutale mond en je gaat gewoon mee kamperen."

Ik rol met mijn ogen. Natuurlijk praat hij er weer overheen. Het zou ook eens niet. Soms weet ik gewoon echt niet wat mijn ouders willen. De ene keer lopen ze te zeuren dat ik wat meer sociale contacten moet hebben en of ik niet wat meer met mijn klasgenootjes om kan gaan en nu weerhouden ze me er gewoon van om naar een feest te gaan. En dan ook nog om zoiets vreselijks als een kampeertripje met de familie Mulder. Dat ga ik dus nooit overleven.

Zwijgend eet ik verder mijn bord leeg. Mijn familie zal me hier niet bij gaan helpen, maar gelukkig heb ik Lynn en Kyran nog.

- - -

En dan word je gedwongen om een heel weekend met je ergste vijand op een camping te zitten. Wat zou jij doen? Lees verder en je weet wat Fauve doet om het te overleven.