Liefde in de tent

7. Een goede voorbereiding is het halve werk

De zon schijnt als ik op donderdagmorgen de tent uit kruip. Het belooft een prachtige dag te worden. En dan heb ik het niet alleen over het weer. Nu nog even ervoor zorgen dat mijn plan voor vanavond lukt.

Zogenaamd slaperig wankel ik naar de al gedekte ontbijttafel, waaraan mijn moeder een kruiswoordpuzzel zit te maken. Zuchtend laat ik me in een stoel vallen.

"Goedemorgen."

"Nou, haal dat goed er maar af," brom ik. "Ik heb zo ontzettend slecht geslapen. Echt niet normaal. Als ik twee uur in totaal geslapen heb dan is het veel." In werkelijkheid heb ik heerlijk geslapen. Had niet beter gekund. Een potje tafelvoetbal winnen van Eloy is een perfect slaapmiddel.

"O ja?," vraagt mam bezorgd. "Is er iets met het luchtbed?"

"Nee, daar lag het niet aan. Ik had een enge droom. Iets over een seriemoordenaar." Ik snap wel dat ze meteen naar het luchtbed vraagt. Een paar jaar geleden op vakantie werden Kiki en ik na de eerste nacht wakker op de grond. Het luchtbed bleek zo lek als een vergiet te zijn. Toen moesten we midden in Frankrijk op zoek gaan naar een nieuw exemplaar. Het is ons gelukt, maar vraag me niet hoe.  Er kwamen heel wat slecht verstaanbare Fransozen en zenuwslopende verkeersomstandigheden aan te pas.

Achter me klinken voetstappen in het gras. Een paar seconden later zet pap een zak broodjes op de tafel. "Goedemorgen Fauve. Lekker geslapen?"

"Nee, niet echt." En ik doe nog een keer het verhaal over de seriemoordenaar. "Ik denk dat ik vanavond vroeg in bed lig, dat kan ik je nu al vertellen. Heel vroeg."

"Gelukkig maar dat ik voor vandaag nog niks gepland heb dan," reageert pap. "Het is Hemelvaartsdag, dus alles is dicht. Misschien kunnen we wel met de auto een stukje rijden, dan kun je eventueel zelfs nog slapen onderweg."

"En de familie Mulder dan?" Ik kan het niet laten te vragen. Het zou echt geweldig zijn als we een dag niet met hen opgescheept zouden zitten.

"Ik bespreek de plannen straks wel even met Henk. Ze komen hier toch koffie drinken na het ontbijt."

"Koffie, ja? Of iets anders?" Ik werp mijn vader een veelbetekenende blik toe. Het is absoluut niks raars voor hem om op de camping al om half tien 's morgens aan de rosé te zitten. Dat weet ik inmiddels maar al te goed.

"Ja, koffie. Is Kiki al wakker?"

"Zou kunnen, maar ik heb geen energie om te gaan kijken." Ik laat de rugleuning van mijn stoel naar achteren zakken en doe mijn ogen dicht. Dit plan gaat zo te zien helemaal werken.

-

We besteden uiteindelijk de middag aan een ijsje eten in het dorp. Daarna gaat de rest van de groep aan het zwembad liggen, terwijl ik bij de caravan blijf met de smoes dat ik te moe ben om te zwemmen. In werkelijkheid moet ik de volgende fase in mijn plan voor vanavond uitvoeren.

Uit mijn rugzak haal ik een oud tasje dat ik ergens op zolder heb gevonden. Het zal opvallen als mijn rugzak ineens weg is, maar niemand weet dat ik dit tasje bij me heb. Ik prop er mijn jurkje en een paar ballerina's in. Dan sluip ik met een omweg - zodat ik niet te zien ben vanaf het zwembad - naar mijn fiets toe, waar ik mijn hangslot gebruik om het tasje aan de fiets vast te maken.

Tevreden ga ik terug naar de tent. Er is nu nog maar één voorbereiding die ik moet treffen. Mijn zusje weet dan misschien wel dat ik vanavond niet echt in de tent zal liggen, maar mijn ouders niet. Daarom heb ik opvulling voor mijn slaapzak nodig. En daar heb ik ook al een plan voor. Kyran bracht me namelijk op het briljante idee om mijn slaapzak te vullen met opblaasbare spullen. Zonder lucht erin gaan ze makkelijk mee in mijn rugzak en met lucht erin kunnen ze moeiteloos een slaapzak vullen.