You're My HOPE, I'm Your ANGEL 🖤 (COMPLETED)

JHOPEEEEEEEEEE (60)

"Mommy why do you have to hide the truth from me?!", sigaw ni Janeah at hinahawi yung kamay kong humahawak sakanya,

As what I've expected, magagalit nga siya at eto yung kinakatakutan kong mangyari,

Pinilit ko siyang iharap sakin at hawakan yung mukha niya,

Wala akong masabi sakanya kundi sorry, hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sakanya ang lahat,

Lumapit samin si Mark at maging siya ay humingi ng sorry kay Janeah, kahit para saakin ay wala naman siyang kasalanan,

"Papa why do you have to claim that you're my father? Why do you need to take the responsibility of tito Hobi as my father, I don't understand", ayan nanaman yung pagpapadyak ng mga paa niya,

"Janeah you don't have to raise your voice over him, it's not his fault! Be thankful to your papa Mark instead, dahil ginampanan niya yung responsibilidad na hindi kayang gampanan ng tototoong tatay mo!", di na ko nakapagpigil at naibulalas ko na yung sakit ng katotohanan,

Ayoko lang ng may nadadamay, at lalo na si Mark, nag mabuting loob lang siya at tinulungan kaming bumangon, I don't want him to feel guilty about this issue dahil wala siyang kasalanan,

"W-What do you mean mommy?", nakalasbing tanong niya,

"Your real father didn't fight for us! He chose his career over us! Your father is not ordinary Janeah, hindi siya tulad nating simpleng namumuhay lang because he's an idol, that's why it's very complicated for us to be together not unless he fight for us, but as what I've said he didn't!", unti unti nanamang nagpapatakan yung mga luha sa mata ko,

Tama naman ako diba? Kumplikado ang lahat pero kung pinaglaban niya kami everything's going into places,

And it's not just all about that, hindi ko pa rin makalimutan yung pinag isipan niya ko ng masama nuon, dahil yun sa impluwensya ni Danica, at hindi ko parin matanggap yun hanggang ngayon,

Maging si Jimin na walang kasalanan ay nadamay, hindi ko pa pala siya nakakausap tungkol dun dahil hindi naman kame nagkausap ng maayos nung nasa bar-

"I'm sorry mommy, I didn't know", malungkot na sabi ni Janeah at yumakap sakin,

Ngumiti ako sakanya at yumakap pabalik, si Mark ay nanunuod lang samin-

"GROUPHUG!!", napatingin ako sa sumigaw at nagulat ako nung makita si JK, V and Jimin,

Lumapit sila at yumakap samin ni Janeah, bigla naman akong napangiti, habang yung anak ko ay nagtataka sa ginawa nila,

"Mommy they are the friends of tito- daddy Hobi right?", tanong ni Janeah nung magkalas kami sa yakap, pinalipat lipat niya ang tingin sa tatlo,

"Yes baby we are! Sarap sa ears na tawagin nyang daddy si hyung", nakangiting sabi ni Jimin,

Sumingit muna si Mark at nagpaalam na mag aayos na siya dahil may duty pa siya,

"We heard what you've talked about! Angel sorry sa nagawa ni hyung sayo noon", sabi naman ni JK,

Teka- Paano nila narinig?

"K-Kanina pa ba kayo dito?", tanong ko,

"Oo andun kami sa gilid nagtatago hahaha c'mon Janeah give tito V a kiss, I missed you so much!", sabi ni V at saka umupo at nilapit yung pisngi niya kay Janeah,

Nahihiya si Janeah kaya si V na ang humalik sa pisngi niya, pupupugin niya dapat ng halik ang anak ko pero pinigilan siya ni JK,

"V hyung tama na! Ayan ka nanaman eh! Janeah si tito JK lang pwedeng kumiss sayo ah", sabi nito at hinila sa tshirt si V, at saka siya ang umupo sa harap ni Janeah,