You're My HOPE, I'm Your ANGEL 🖤 (COMPLETED)

JHOPEEEEEEEEEE (19)

"Are you insane? Anong papakasalan? Para mo na rin akong isasabak sa gera nyan", gulat na sabi ko sakanya,

"Ano ba Angel! Magtiwala ka nga sakin! Akong bahala okay?", sabi niya saka tumayo at lumapit sakin,

"Di mo naman kailangang gawin yun", sabi ko,

"Anong hindi? That's my responsibility, papanagutan ko kayo ng anak ko" sabi niya and he cupped my face,

"Natatakot ako! Hindi kami nararapat sa mundo niyo", sabi ko,

"Angel, ikaw ang mundo ko, kayo ng anak natin", sabi niya then he kissed me,

Short but sweet kiss,

"I love you!", nakangiting sabi niya,

"I love you too, pero pano si Jimin?" Biglang tanong ko,

Ayokong masaktan siya,

"Kakausapin ko ng maayos si Jimin, ako ng bahala! Okay? Wag ka na ulit magtatago sakin ha?", sabi niya,

Tumango nalang ako,

"Kaya pala iba yung pakiramdam ko sa nung makita ko yung bata na yun, Jagi ang saya saya ko", sabi niya saka ako biglang niyakap,

Masaya din ako Hoseok, pero iisipin ko palang ang mga posibleng mangyari natatakot na ko, pero gaya nga ng sabi ni Hoseok, magtiwala ako sakanya,

"Jagi, pupuntahan ko muna ang mga members ah, kakausapin ko din si manong, babalikan kita", sabi niya sabay halik sa noo ko,

"Hmm mag iingat ka", nakangiting sabi ko,

Pagkalabas niya ng kwarto, yun naman ang pagpasok nila Ran,

"I made the right decision!" Proud na proud na sabi niya,

"Thankyou Ran! Pero nakakainis ka pa rin! Hays di ko alam yung gagawin ko kanina ah, akina nga yung anak ko", sabi ko sabay lahad ng braso ko,

Anak, masaya akong nakilala ka na ng daddy mo, pero natatakot pa din ako sa kung anong pwede nating kahinatnan, I hope everything's go well into places.

"Ano ng plano niyo?" Tanong niya,

"Pakakasalan niya daw ako", sagot ko, nagulat ako ng bigla siyang magtitili,

"Kyaaaaah myghad seryoso? Waaaaaah! Waaaaah!", ang ingay ng babaeng to,

Nagulat kami ng may nagbukas ng pinto,

"Miss wag po kayong maingay, nahihirapan pong umiri yung nanganganak sa kabilang kwarto dahil po sa ingay niyo", sabi nung nurse saka isinarado na yung pinto,

"Ay bakit parang kasalanan ko pa? Gusto niya ako na umiri para sakanya", asar na sabi ni Ran,

"Ang ingay mo kase eh!", saway ko sakanya,

"Psh eh kinilig lang naman ako kay fafa Hoseok eh, alam mo bang paglabas niya kanina hinalikan niya sa ulo si Janeah saka nagpaalam", sabi niya kaya napangiti ako,

"Sana maging maayos ang lahat bes", seryosong sabi ko sakanya,

"Magtiwala ka lang sa Anpanman mo", nakangiting sabi niya,

Tama magtitiwala kami ng anak mo sayo, my Anpanman! My Hope and my Angel.

--
"Hoseok-ah kinakabahan ako!" Sabi ko habang nakahawak sa braso niya,

Naglalakad kami ngayon papunta sa room ni Bang PDnim, sinundo niya ko sa hospital saka kami dumerecho dito, kaya si Janeah at Ran nauna na sa bahay,