Twenty One||BP

21.5K 374 29
                                    

Brokenhearted Playgirl

Written by InnocentPen

Chapter Twenty One

**

Hazel's Point of View

"Thank you, Hazel, ha. Kainin mo 'to, masarap 'yan. Favorite ko 'yan. Sige, Hazel. Thank you."

"Hi, Hazel. Long time no talk."

"Ikaw talaga. Ang cute mo pa rin."

" By the way, don't be rude at her. She's my future girlfriend."

"Hindi kita kinahihiya, pinoprotektahan lang kita."

"Salamat dahil pinasaya mo ako."

"Alam ko kasing madami kang hahabuling lessons kaya pinagkopya na kita."

"Ang cute mong tumawa! Mas lalo yata akong naiinlove sayo e!"

" Hazel...may pag-asa ba ako kung liligawan kita? Can I court you?"

"Be my GF, 'Zel."

"You look prettier when you blush."

"Ako lang ang may karapatang tumawag sa kanya ng 'Zel!"

"Ayoko, gusto ko ikaw ang partner ko."

" Hahalikan talaga kita kapag hindi mo pa ako tinulak ngayon."

"You are so simple, Hazel. Your simplicity makes you special."

"That's a symbol of trust, babe. The curvers symbolize our hands. According to the saleslady, it looks like we truly understand each other and we are united."

His words were ringing in my mind. He is really good with words. He is such a good actor.

Ganito pala kapag naloko. Binabalikan mo 'yung mga panahon ng mga kasinungalingan niya at subukang pansinin ang mga kasinungalingan iyon. Kaso hindi ko naramdaman na nagpapanggap siya. Sobrang ramdam ko ang pagmamahal niya...na hindi naman pala para sa akin.

Sakit. Sobrang sakit. Ang sakit sakit sakit umasa. To get hurt by the person you really love is the most painful thing.

"Ginamit lang kita."

"Sorry, Hazel. But I'm breaking up with you."

Tinakpan ko ang mga tenga ko gamit ang mga nanginginig kong mga kamay. Iyak lang ako nang iyak because I was hoping that somehow it can ease the pain.

I just love someone and this is what I get in return? I don't deserve this.

It happened on Saturday, I'm thankful that mom didn't tell anything about that. Of course, she knows. I went there happy then went home crying.

Kinabukasan, tinawag ako ng papa ko para kumain tapos magsisimba. Kahit na sobrang sakit ng ulo ko ay nag-ayos pa rin ako. I can't stay in my room and besides I need His help. I will ask for His guidance.

Pagkatapos ng misa ay nagyaya si papa na kumain kami sa labas. Hindi ko alam kung sinasadya ba ito ng tadhana pero sa Magic Garden naisipang kumain ni papa.

Habang kumakain sila ay wala ako imik. Pero  sumasagot ako kapag may itinatanong sila mama. Nakapokus lang ako sa pagkaino na hindi pa nababawas dahil pinaglalaruan ko lang...ni hindi ko kasi magawang tumingin sa kabuuan ng restaurant. It's just so hard for me to that. Sariwang sariwa pa sa alaala ko kung paano ako nagmukhang tanga kahapon.

"Baby, are you okay?" tanong ni papa.

"Yes, dad," ngumiti ako sakanya. "I am fine."

"Don't you like the food?" he asked me again with his concerned face. Tinitingnan lang kami nina and she was waiting for my answer. Maybe, she wanted to really know what's going on with me.

BROKENHEARTED PLAYGIRL (KathNiel) [Finished]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon