When She Courted Him

Sixteenth

— Hayley’s Point of View — 

                Ngayon na yung araw ng laban nila Dylanbabes! Grabe, hindi ako makapaniwalang niyaya niya akong manuod! Bakit kaya? Ako kaya yung lucky charm niya? Ako kaya yung goodluck niya? Yung inspiration niya habang naglalaro siya? Omgggg. Hindi ako maka-getover!

                Maaga akong umuwi at nagpunta sa basketball court kung saan sila maglalaro. Grabe! Ang dami na kaagad na tao kahit maaga palang!

                Naghanap ako ng magandang spot na uupuan sa bleachers. Yung spot na dapat madali akong makikita ni Dylan at madali ko rin siyang makikita. Alam niyo na, ganyan talaga pag mag-asawa! Dapat laging may connection sa isa’t-isa.

                Nang maka-upo na ako, pinatong ko muna saglit yung banner na hawak ko para tawagan si Scarlett. Opo, banner nga ang hawak ko kanina. Aba! Kailangan kaya ngayon ni babes ng moral support! Pinagpuyatan ko pa nga gawin yun kagabi eh. Tignan nalang natin kung hindi pa sila manalo ngayon!

                “Hello?” tawag ko kay Scarlett sa selpon.

                “Ano?” sagot niya naman.

                “Asan ka na? Nandito na ko.”

                “Wait lang, on the way na ko.”

            “On the way mo  mukha mo! Pustahan nagbibihis ka pa lang.” Hindi ako maloloko ng babaeng ‘to!

                Hindi na siya sumagot at binabaan nalang ako bigla ng telepono. Guilty ang lokaret! Sabi sa inyo eh.

                Hindi nagtagal ay nagsimula na rin ang laban. Grabe! Inulan ng mga poging nilalang ang basketball court ngayon! Ito na yata ang time para mag boy hunting. Joke lang! Baka makita ako ni Dylanbabes at baka magalit or magselos pa siya e.

                Naging intense ang first quarter ng laban lalo na’t ang unang nagka-points ay yung mga kalaban. Pero okay lang! First points palang naman yun e, pwede pa kaming makahabol! Pero grabe, 3rd quarter na (championship kasi ‘to) at kulelat pa rin  kami! Omg, kailangan ko na ‘tong gawan ng paraan!

                Dumating na rin si Scarlett at tinabihan ako sa bleachers. Hindi na rin ako nag-alinlangan na ilabas yung banner na hawak ko at itinaas ito kaagad sabay sigaw ng, “Go Dylanbabes!”

                At dahil dun, naagaw ko yung mga attensyon ng mga tao, pati na rin ang attensyon ng mga players. Tinignan ako ni Dylan, at napansin niyang habang nawala sa focus ang ibang kalaban dahil sap ag-sigaw ko, ay inagaw niya ang bola at tumakbo papunta sa ring at sabay…shoot! 3 points!

                Nagsihayawan yung mga nanunuod at dahil dyan, sunod-sunod nang nagkakapoints ang team nila Dylan.

                “WOOHOOO!” pag-cheer ko naman.

                Natapos ang 3rd Quarter nang hindi man lang nakapag-points ang mga kalaban. ‘Yan na nga ba ang sinasabi ko eh! Sabi sa inyo makakabawi kami eh!

                Nang mag-time out, lumapit agad ako kay Dylan at inabutan siya ng tubig. Sa sobrang pagod niya naman yata ay hindi niya na tinanggihan ang offer ko at ininom na ito kaagad. Habang umiinom siya ay pinunasan ko naman yung mga pawis niya gamit ang face towel na sinadya kong dalhin para sa kanya.