I've been alone searching for love... 'til you came along and touched my heart... with you in my life I’ll never think twice... it's you I’ve been waiting to call... No lonely hours but just precious times... I turn to you and I’m alright... Never will die this feeling inside... with you every moment's forever... Maybe it's you... I’m thinking of who'll mend this broken heart of mine... It's you I’m wishing for who'll be with me tonight... Someone to hold, someone to cry, someone who'll make me feel alive... Maybe it's you all my live... Maybe it's you... I'm thinking of who'll mend this broken heart of mine... it's you I’m wishing for who'll be with me tonight... Someone to hold, someone to cry, someone who'll make me feel alive... Maybe it's you all my life... Maybe it's you
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Two days had passed and Gerald is secretly visiting Sarah at the hospital. Every time, Kuya Ryan would go home to change his clothes, Kace would text him to see Sarah who was still in comma. Sa dalawang araw na yun, nakokontento na si Gerald na masilayan ang kaibigan kahit na patago lang. Kace tried to talk to her Kuya about Gerald but he just shrugged it off, like he never wanted to hear something about him. On Sarah's fifth day at the hospital, Anne talked to Ryan about him. Pilit nitong pinaintindi na walang kasalanan si Gerald sa nangyari kay Sarah. Sinabi nitong kung magigising lamang ang kaibigan ay tiyak na pagagalitan nito ang kapatid dahil sa ginagawa niya sa binata. Ryan seems got what Anne was trying to say kaya pumayag din itong madalaw ng binata ang kanyang kapatid. She immediately informed Gerald that Kuya Ryan allowed him to visit Sarah legally. He said thank you, sounded like she just lifted a car off his chest.
"Oh anak, kanina ka pa ba nandito?" Tanong ng matanda sa kanya.
Umayos naman mula sa pagkakaupo si Gerald. Simula nang malaman niyang pinayagan na siyang dalawin si Sarah ay agad itong nagpunta sa hospital. Hindi pa siya umuuwi simula pa kagabi pagkapunta niya rito. "Ah, opo." Sagot nito.
"Umuwi ka muna't magpahinga. Parang di ka pa nakakatulog nang maayos simula ng maaksidente si Sarah." Puna ni Nanay Luring sa kanya.
"Ah hindi po, okay lang po ako."
" Oh siya ito." Sabay abot nito ng pagkaing nakalagay sa lunch box. "Sabi ni Kace ipagbalot daw kita ng pagkain dahil baka hindi ka pa raw umuuwi. Eh akalain mong tama pala siya."
"Salamat ho."
"Alam mo bang mahal na mahal ka ng alaga ko." She stated habang inaayos nito ang dalang bulalak. Natigilan naman si Gerald sa pagsubo. "Sa ilang taon ko sa bahay nila, hindi kailanman siya nagkwento tungkol sa mga lalaki. Palagi ko siyang sinasabihang magboyfriend na pero wala. Hindi daw siya naniniwala sa pag-ibig, sa mga happy ending. Kasi daw, kung talagang may happy ending eh bakit ang daming taong hindi masaya." Kwento nito sa binata. Naalala naman ni Gerald yung naging usapan nila noon sa Baguio. "Ewan ko ba sa batang yan kung bakit ganun siya mag-isip. Siguro dahil sa nakikita niya sa tatay niya noon. Pero alam mo iho, nagbago ang lahat ng yun ng dumating ka. Bumalik uli siya sa dati. Naging positibo yung tingin niya sa pag-ibig. Nung isang araw lang, tinanung ko kung mahal ka niya." Tumingin ito sa binata. "Sabi niya oo raw. Eh kako bakit di ka niya ipaglaban. Alam mo kung anong sinagot niya?!" Tanong nito. "Sabi niya, gusto ka niyang maging masaya, at tatanggapin niya ng maluwag sa kalooban niya kung hindi siya ang makapagpapasaya sayo. Mahal na mahal ka ng alaga ko Gerald."
He wants to say something, something that would make her feel better but he just can't think of the right words to say. He wants to say that he also loved her as a friend but he doesn't know if it would make the situation better. And what's killing him more is the idea that Sarah really loves him, the love he can never give to her. When he thinks of her, the picture he always gets is the way how Sarah lifts him up every time he's feeling sad. How she tried to make everything okay. She'd always been able to make him smile.
Mag-iisang linggo nang nasa hospital si Sarah at sa kasamaang palad ay hindi pa rin ito nagkakamalay. Nag-aalala na rin ang kanyang mga doctor dahil sa kalagayan ng dalaga. Ang kanyang Kuya Ryan ay nagpapabalik-balik ng Singapore at Pilipinas para masubaybayan ang kalagayan ng kapatid. Samantalang si Kace na muna ang umaasikaso sa lahat ng naiwang trabaho ni Sarah. Palagi naman siyang binibisita nila Anne at mga kaibigan ni Gerald. At kung may isang taong lubos na nalulungkot sa estado ng kalagayan ng dalaga maliban sa kanyang pamilya ay si Gerald. Hindi ito umaalis sa tabi ang dalaga. Palagi din itong nagkwekwento ng masayang alaala nilang magkaibigan. Kung minsan ay binabasahan niya rin ito ng stories na parang bata. Hindi naman nagtagal ay naging kasundo na rin nito si Ryan. Maging ang tagapag-alaga kay Sarah na si Nanay Luring ay napalapit na rin sa kanya ng husto. Nakukuha lang umuwi ng binata kung magpapalit ito ng damit o kaya naman ay may importanteng deal sa kanyang kompanya. Nawawalan na rin ito ng oras para sa kasintahan. Hindi na rin ito masyadong nakakalabas kasama ang kanyang mga barkada. Maging ang mga nurses at doctor ni Sarah ay nakapalagayan na rin niya ng loob dahil sa palagi itong nasa tabi lang ng dalaga.
Gerald took both Sarah's hands in his, just like what he should’ve done when she needed it the most. He's like talking to her, without words coming out from his mouth.
At sa halos araw-araw na pagbabantay niya sa dalaga ay unti-unti niyang kwenekwestyon ang pagmamahal nito kay Kim. Totoo nga na mahal niya ang kasintahan ngunit parang mas mahalaga para sa kanya na makasama si Sarah kesa dito. Ni hindi nga siya nag-aalala na baka awayin siya ni Kim dahil sa kawalan niya ng oras sa kanya.
"Oh Ge, kape." Alok ni Anne sa kanya.
"Salamat." Saad nito sabay higop sa mainit na kape.
"Magdadalawang linggo ka na bukas pero mukhang wala ka pa ring balak gumising." Wika nito sa kaibigan. "Ang daya mo talaga." Medyo mangiyak-iyak nitong saad sa babaing wala pa ring malay. "Sobra sobra na yung pag-aalala namin sayo. Ito." Turo nito kay Gerald. "Halos araw-araw andito. Palagi lang siyang nasa tabi mo. Sina Ate minsan naaabutan kung umiiyak. Si Migs din uuwi na para lang sayo. Sarah gumising ka na." Pakiusap niya rito habang napapaluha naman ang binata sa ginagawa ni Anne. "Diba balak nating magbakasyon, dapat nga nasa bakasyon tayo ngayon eh." Niyakap naman siya ni Gerald para ipakita ang simpatya sa lungkot na nararamdaman nila dahil sa kondisyon ni Sarah.
AN : Waley. Hehe. Babawi na lang ako. Abang-abang lang tayo. Hehe. Sana vote at comment din tayo guys. Kindly follow @akosijenipeo on twitter. Thanku
