More Than Just A Kick

Chapter 4

Ice Cream

I run away and immediately go to rest room. Nagtago ako dito at nagsalamin. Binuksan ko ang gripo and started to wash my hand. Does he still hurt? Hindi ko man lang siya nagamot. But atleast I kiss him. Sana nabawasan ang sakit.

Lumabas na ako sa rest room dahil may pumasok na mga babae.

" Nakita mo 'yon? Yung ginawa ng babae na taekwondo player?" Tanong nung babae sa isa niyang kasama.

" Ay, oo. Kakahiya si girl, di man lang nahiya."

Tiningnan ko sila ng masama at inirapan. Tinawanan lang nila ako, umalis na ako doon and go back to court.

Hindi na ako kay Marsan pumila kay Jonel na lang. Gwapo din siya, matipuno ang pangangatawan at matangos ang ilong at ang kanyang perpekto at manipis na labi ang ikinagwapo niya.

Nginisian naman ako ni Step. Ewan ko kung para saan.
Ang sunod na pinagawa samin ay 360 full turning kick. Mabilis kong inikot ang aking kaliwang paa at tinaas ang kanan at tumalon saka sumipa sa kickpad.

***

4pm my last subject. Minor lang English. Lagi na lang akong sinunsundan nitong si Stephen.

" What are you doing here?"
Tanong ko sa kanya, siya naman tong tumabi na naman sa akin.

"Well, let just say we're destined to each other kaya tayo laging nagiging magka-blockmates." And then he winks again. Tss. Nakakasura siya.

" Pati ba naman sa minor subject kaklase ko pa din siya." Bulong ko.

" Can you whisper it to my ears?" Sabi niya at talagang inilapit pa ang mukha niya.

I rolled my eyes and thank goodness dumating na ang proffesor namin.

" I'm Prof Martini." She introduce to us.

May isang buwan na ang nakakalipas nasanay na rin ako sa presensya ni Step. Nawala na rin yung awkwardness namin ni San. Kaso wala pa din akong kaibigan na babae hanggang ngayon. Yung matatawag kong best friend hindi yung nilalapitan lang ako kapag may kailangan.

And we're now on promotion kasi from lower belt mapupunta ako sa higher belt. White is the lowest and black is the highest. Which from now I'm just yellow belter, next to it is blue and red and brown and so on.

Malapit na rin akong maging blue belter tiwala lang. Aja! Narinig ko sa mga kaklase kong patay na patay sa mga korean.

Tinuturo sa akin ni Marsan ang mga forms para sa blue belt. I'm nervous, hinawakan niya ang kamay ko.

" No, you're wrong ganito yan." At tinuro niya sa akin.

Natapos ang session niya sa akin at kinabisa ko naman ito.
Suntok, sipa ang ginagawa ko habang naabante o naatras.

Pinagtanghalian muna kami. Akala nga namin kami na ang sunod. Pinauna muna yung mga private na mga kids. Nasa isang table lang kami together with Step, Jonel, Marsan, Clarence and his girlfriend.

Nagkanyakanya na lang kami ng bili ng pagkain. I choose salted pork chop and plain rice ng isang stall dito sa mall and buy one energy drink and chocolate. Next to me is Marsan. Iba naman ang binili niya, he bought fish fillet and three cups of rice, one bottle of water and an orange. His eyes landed to me and then he smiled. After staring so long, saka lang namin naisip na umupo, at magkatapat pa.

Naiilang tuloy akong kumain ngayon. I had this feeling that he's still looking at me even though when I sneak, his blue-grayed eyes are intently looking on his delicious food. For a while, I didn't think of anybody. Pero nang tumikhim si Stephen at tumabi sa amin ay napansin ko na katabi ni Marsan si Jonel at si Jonel ay katabi si Clarence. Well, katapat ni Clarence ang girlfriend niya.