Kwento ni B (SPG boyxboy)

Trenta y Dos

Trenta y Dos

When the rain is blowing in your face,

And the whole world is on your case,

I could offer you a warm embrace

To make you feel my love.

When the evening shadows and the stars appear,

And there is no one there to dry your tears,

I could hold you for a million years

To make you feel my love.

I know you haven't made your mind up yet,

But I will never do you wrong.

I've known it from the moment that we met,

No doubt in my mind where you belong.

I'd go hungry; I'd go black and blue,

I'd go crawling down the avenue.

No, there's nothing that I wouldn't do

To make you feel my love.

The storms are raging on the rolling sea

And on the highway of regret.

The winds of change are blowing wild and free,

You ain't seen nothing like me yet.

I could make you happy, make your dreams come true.

Nothing that I wouldn't do.

Go to the ends of the Earth for you,

To make you feel my love

"So this is it... wala na nga talaga siya.", sambit ko sa sarili ko sa pagitan ng mga buntong-hininga. Malamig na hangin lamang ang nakaririnig sa mga bulong ko na tila ba naiintindihan ang mga panghihinayang at lungkot na nararamdaman ko.

Tumalikod na ako bago pa man nila tuluyang ibaba sa lupa ang katawan ni Derek. Hindi ko kaya. Pakiramdam ko ay bibigay ang luhang kanina pa namumuo sa mata ko kung ipagpapatuloy ang pananatili rito.

"Alam ko may sama ka pa rin ng loob sa akin at alam ko na nagdadalamhati ka pa rin sa pagkawala ni Derek pero I just want you to know that I'm bound for US tomorrow. Mamimiss kita.", bulong ni Ernest sa akin nang matapos ang libing at nakahanda na ang lahat para umuwi.

Ito na nga yata ang double whammy na kinatatakutan ko. Ito na nga yata ang araw na masasabi ko na kahit kailan ay hindi nakakatawa ang biro ng tadhana.

Pero gaya ng nakasanayan ay hindi ako iiyak. Manghihina ang tuhod ko pero hindi ako babagsak pero sa huli ay luluha ako sa katahimikan. Hindi ako magpapakita ng kahinaan sa harap ni Enest.

"Mag-ingat ka sa biyahe. Malayo-layo rin iyon.", sambit ko sa kanya at naglakad na ako palayo.

Malamig ang hangin at maraming puno sa paligid. Sa pagkawala ni Derek ay nawalan ng saysay ang lahat ng pinaghirapan ko sa nakaraang walong taon ng paghihiganti. Sa dulo ay naiwan pa rin akong nag-iisa at malungkot, mas maraming pera, mas matagumpay sa mata ng mga nakakakita pero hindi ko masasabing nabuo ako sa loob ng mga taong nagdaan.

Nasa gitna ako ng pag-iisip nang isang kamay ang humawak sa akin at kinabig ako palapit sa mukha nito. Naramdaman ko bigla ang isang mapuyos na halik. Agad akong kumawala sa halik na iyon.