My Idol , My Lover - Under Revision

Chapter 35

Hope you enjoy reading. Please consider voting if you enjoyed the chapter. :)

--

* Rage and Frustration. * 

Thomas

Whew! After some time, we finally arrive at the Mall of Asia Arena. Sigh. Sad though, that I won't be playing.

"Okay lang 'yan, Bebe ko." Ara commented. I know na nakita niya kung gaano ako kadismayado na hindi ako makakapaglaro.

"Huh? Sinong nagsabing hindi ako okay? I'm fine. Babe." i told her while smiling to prevent her from worrying.

"Nakuuu bebe! Halata kaya!"

"I told you not to call me that. Hmp!"

"Uy! Ito naman para dun lang oh. Tampo agad?" sabay sundot sa tagiliran ko pero hindi ko pa rin siya pinapansin.

"Sige pag 'di mo ko papansinin, tatawagin kitang 'bebe' buong buhay mo."

"Pssh. Fine, fine. Just don't call me that." this girl sure knows how to blackmail.

"Eww." Mika commented. Biglang namang dumating si Jeron.

"Halika na nga Jeron. Nakakadiri dito. Bleh!" nandidiring sabi ni Mika at umangkla sa mga braso ni Jeron.

Halos manlaki naman 'yung mga mata ni Ara.

"Eww. A-ack a-ack. Mas nakakadiri kayo!" pambabawi ni Ara.

"Che." sabi ni Mika then she removed her hands on Jeron's arms. "Mauuna na kami." she retorted. I and Ara were just left there standing.

"Kita mo 'yun oh Thomas. Nandiri sa'yo. Nakaka-pressure talagang mahalin ka Thomas!" Ara retorted. Napangiti na lang ako because uhmm.. kilig? Haha.

"Dami mong alam! Halika na nga sa loob." i told her tsaka ko ginulo 'yung buhok niya.

"Mabuti pa nga." she said then held my hands. hkkwmpssp pa kami eh. Haha. Hawak kamay with matching pa sway sway pa.

We sat on the bleachers near from our dug-out then suddenly Ina Ongsiako asked if she could interview.

"Can I ask for an interview?" she asked.

"Yeah, sure." i told her while smiling "Stay here Ara bebe, kay?" the i pat her head.

"Oh, so you're on a relationship. Haha." sabi ni Ina.

"Yeaaah." sabi ko naman sa kanya.

After a few minutes of interview, I went back to where Ara is.

"So kumusta, Thomas?" tanong niya sa akin.

"Okay naman." sabi ko sa kanya.

"I'll go at the comfort room muna kay?"

"Sige." sabi ko naman sa kanya.

Ara

Nagpa-alam muna ako para mag-CR. Woot. Pupunta ako dun para magpaganda. Mehe. Joke. Para magbawas. Joke lang din. Iihi lang. Haha.

Hayy. Nakaka-lungkot talaga dahil hindi makakapaglaro si Thomas. Kita ko naman ang pagka-dismaya sa mga mata niya eh.

Matapos ang pagpapaganda sa CR ay lumabas na ako. Paglabas ko nagulat ako... gusto ko ng umiyak pero walang lumalabas na luha sa mga mata ko. It's like my world was falling apart and the time froze.

Si Thomas at si Denden, naghahalikan. Ouch. </3

Tumakbo na ako bago pa man ako makita ng dalawa. Tumakbo lang ako ng tumakbo at bigla na lang akong nadapa. Ano ba 'to. Wrong time naman eh.

"Hahahaa! Oy Ara! Bakit ka na--umiiyak?" nag-aalalang tanong ni Mika sa akin.

Pinahid ko lang 'yung luha ko at tumayo ako sa pagkaka-dapa "Wala, ang sakit kasi nung pagkakadapa ko eh. Sige mauna na ako. Uuwi ako sa dorm . Bye." palusot ko sa kanya tsaka at hindi na hinintay pa ang sasabihin niya. Naglakad na ako palayo, palayo sa kanila.

Pagkadating ko sa dorm eh nagtaka 'yung mga tao dun kung bakit ako nandito. Sinabi ko na lang na mayroon ako kahit wala naman talaga.

Naglakad ako papunta sa room ko at nag-iiyak. Ang sakit. Sheet. Haha. Bwesit. I should've known. I should've know that he'd do that to me right from the start. Basketball player eh. Pero wala na, nagawa na niya eh. He had damaged my heart already.

Haha. Okay lang. Who the eff cares? The damage is done. This is the first and the last time that you would be seeing an Ara Galang cry.

Mika

Napaka-weird ni Victonara. Bigla daw bang umalis? Hindi man lang nagsabi kung bakit. Pssh. Buti na lang at nanalo ang La Salle. Wooh! Ang galing talaga ni Babes ko. Haha.

"Congrats, babe!" salubong ko sa kanya tsaka ko siya yinakap.

"Haha. Syempre nandiyan ka." napangiti naman ako sa sinabi niya.

"Ahem ahem."

Kumawala ako sa yakap dahil nakita ko si Coach Juno.

"Hahaha. Hi, coach." sabi ko sa kanya habang nakangiti.

Pumasok na kami sa bus at pumunta sa Shakey's para sa victory dinner. Woot! Pakabusog tayo!

Bumaba na kami at syempre ako ang naguna. Ako ang pinaka-matakaw eh. Ako 'yung nagpanalo nung team eh. Hihi.

Nag-order na kami nang kung ano ano at nagsimulang kumain.

"Hindi mo ba 'yan kakainin? Thomas?" tanong ko sa kanya dahil kanina pa siya parang Biyernes Santo. Susmiyo.

"Pansin ko lang ah bakit ang tahimik mo?" - Almond

"C'mon, bro. Makakapaglaro ka naman sa next game diba?" sabi naman ni Jeron sa kanya.

Humugot siya ng malalim na hininga. "Hindi yun eh." sabi niya habang nakatingin sa akin.

"Eh ano?" tanong ni Jeron.

"Hayy. Wala. Kain na tayo." sabi niya at kumain na lang kami.

Pagkatapos naming kumain sa Shakey's ay umuwi na kami sa dorm at hinatid pa ako ni Thomas para na rin daw makita niya si Ara. Pagpasok namin ay nakita namin si Ara na nagwawala.

"Ara, please stop." sabi ni Ate Abi habang hawak hawak at niyugyug yung balikat niya.

"Ate Abi, what's happening?!" nag-aalalang tanong ko sa kanya.

"Uminom siya."

"ANO?!" napasigaw ako ng di oras.

"Bakit daw?" tanong ko kay Ate Abi.

"Thomas." sabi ni Ate Abi at galit na galit na tinignan si Thomas. "What have you done to Ara?!" pa-galit na tanong nito sa kanya.

"...." hindi makapag-salita si Thomas.

"What aren't you going to say something, huh?!" sabi ni Ate Abi sabay tulak sa kanya.

"...."

"ANO?! HA?! MAGSASALITA KA BA?!" pa-galit na tanong ko sa kanya. Bwesit kanina pa namin siya tinatanong eh. Kaya pala walang kibo kanina pa eh! Bwesit! At kaya pala nawala si Ara bigla eh. 

"S-she s-saw m-me k-kissed s-someone."

Halos matuyo na ang dugo ko dahil sa sinabi niya. What the heck?!

______________________