Over de grens

H22. Eind goed, al goed

Heden

'Vanaf toen spraken mama en papa meer af. Ik ging vaker bij haar langs en zij kwam ook wel eens bij mij. We groeiden weer naar elkaar toe en langzamerhand werden we verliefd. Nou was ik eigenlijk al een tijd lang verliefd op jullie moeder. Wat nu alleen het verschil was met vroeger was dat, er geen reden meer was om het te verzwijgen. En zo kwam dan ook alles naar boven. We kregen jullie en ik kreeg de eer om er bij te zijn.' Keek ik dankbaar naar achter waar Eva stond. 'Jullie waren gezond en alles was goed, dus mochten we die middag nog naar huis. Ik woonde toen nog in mijn eigen huisje. Maar was vaker bij jullie moeder over de vloer dan dat ik thuis was. Ik trok bij haar in. Gewoon omdat dat makkelijker was met het verzorgen en ook omdat ik dat stiekem ook wel heel graag wilde.' Glimlachte ik en voelde een zacht kneepje van Eva's hand in mijn schouder. 'Papa en mama werden verliefd. En een jaar later vroeg ik haar of ze met me wilde trouwen. Ik was bang dat het te vroeg zou zijn maar ik wilde dat het vast stond. Dat ze echt bij mij hoorde en iedereen mocht dat weten.' Keek ik weer op. Eva bloosde. 'We trouwden, verhuisden naar een groter huis met een achtertuin, waar we nu wonen en genieten elke dag weer van jullie.' Knikte ik naar de twee meiden voor me in het bed. Na de foto's bekeken te hebben was het tijd voor bed. De meiden waren bij elkaar en bed gekropen en luisterde aandachtig naar het verhaal. Eva was komen kijken waarom het zo lang duurde maar zei niks toen ze hoorde waar ik het over had. Stilletjes was ze de kamer in geslopen, had haar handen op mijn schouder gelegd en luisterde net zo aandachtig als de tweeling naar wat ik te vertellen had.

'Jullie werden groter. Leerden kruipen, staan, lopen en praten. En niet zomaar praten, nee praten in twee talen.' Knipoogde ik. Ik las de meiden wel eens een Italiaans kinderboek voor. Dan vertelde ik na afloop in het Nederlands waar het over ging en voerde een kort en simpel Italiaans gesprekje met mijn dochters. Gek genoeg pakte ze het heel snel op. Wat begon als een beetje werd steeds meer naarmate ze ouder werden. Soms praatte ze wel eens Italiaans tegen elkaar in het openbaar. Hun vriendinnetjes hadden geen idee wat ze zeiden daarom werd het door hun ook wel eens geheimtaal genoemd. Langzamerhand ging ook Eva zich ook interesseren voor de taal. Maar ze leerde het lang niet zo snel als de tweeling. We spraken natuurlijk gewoon Nederlands thuis. We woonden immers in Nederland, maar de Italiaanse cultuur was opvallend nog best wel aanwezig in huis. Ik heb het meegenomen. Het is een deel van mij geworden en zit voor altijd nu in me. Ik heb ontzettend veel geleerd en spijt heb ik niet. Toch vind ik het ergens wel weer fijn om terug in Nederland te zijn. Niet zozeer terug in Nederland, maar terug bij Eva, bij mijn gezin.

'Toen we een vakantie bestemming in het buitenland zochten wist papa het meteen. Gelukkig vond mama het goed en zo zitten we nu hier in Italië.' Sloot ik het verhaal af. Ik stond op van de stoel en liep naar het bed van de meiden toe. 'Komende week gaan we nog heel veel leuks doen. Papa weet nog leuke plekjes waar we naartoe kunnen gaan, en we gaan nog naar het strand.' Zei ik en drukte een kus op het voorhoofd van Emma. 'Chloe ga je weer in je eigen bed liggen. Richtte ik me tot Chloe en drukte ook op haar voorhoofd een kus. Chloe knikte stond op uit bed en kroop onder haar eigen deken. 'We kunnen nog gaan wandelen, of Pizza en ijs eten. Een museum bezoeken of lekker in de zon liggen.' Somde ik plannen voor de week op en stopte Chloe in onder de deken. 'We gaan nog veel leuke dingen doen, maar nu eerst lekker slapen.' Streek ik een pluk haar uit haar gezicht en stond op. 'lekker slapen.' 'welterusten.' Mompelde ze in koor en gaven ook hun moeder een kus. Stilletjes sloot ik de deur achter me dicht en volgde Eva naar onze kamer.
'Ik heb ze nog nooit zo stil en rustig gezien. Als jij verhalen verteld hangen ze echt aan je lippen.' Mompelde Eva toen we alleen waren. 'Italië is ook een heel interesant onderwerp om naar te luisteren.' Grapte ik. Eva rolde met haar ogen. Ik grinnikte, wetend dat ze dat ging doen. Eva vond het onderwerp minder leuk maar ondanks haar afkeer kon ze haar interesse af en toe niet verbergen. Dan luisterde ze stiekem net zo graag als onze dochters naar wat ik te vertellen had. Na afloop zei ze dan wel altijd dat ze het fijn vond dat ik hier was, bij haar en onze kinderen. Dit kon ik alleen maar beamen.
Er is veel gebeurd de afgelopen jaren. Het gaat te snel voor mijn hersenen om het bij te houden en het is te veel om er bij stil te staan. Ik ben blij met mijn leven dat ik nu heb. Ik ben blij met de vrouw van mijn dromen en de liefste kinderen ooit. Het is zoals het moet zijn. Het is goed nu. Perfect zelfs. Ik sloeg mijn armen om Eva heen en trok haar dicht tegen me aan. Ik voelde de warmte van haar lichaam door haar kleren heen op mijn huid en verborg mijn neus in haar haar. Ik snoof diep. De geur van Eva vulde mijn neus en mijn buik vulde zich met vlinders. Ik drukte mijn lippen in haar nek. Ze grinnikte. Ik had haar gevoelige plekje gevonden. Langzaam verplaatste ze omhoog en vond uiteindelijk haar lippen. 'Ik hou van je.' Fluisterde ik tegen haar lippen aan. 'Ik ook van jou.' Fluisterde ze terug en drukte haar mond op de mijne.

Einde.

Ik wil iedereen bedanken voor het lezen en de leuke reacties en vele vote's. Ik ben er erg blij mee. :D Aan dit verhaal is inmiddels een einde gekomen. Persoonlijk vind ik het een iets minder verhaal dan mijn twee andere verhalen. Het is uiteindelijk anders geworden dan dat ik voor ogen had, maar ondanks dat hoop ik dat jullie er toch van genoten hebben. Met dit verhaal heb ik stil willen staan bij de keuze van emigratie en de gevolgen en scenario's die daar dan bij komen kijken. Iedereen ervaart het natuurlijk anders en niet iedereen keert na zoveel jaar terug en weet er echt wat van te kunnen maken. Zoals het al vaker in dit verhaal naar boven kwam, veranderd wonen in het buitenland je in bijna alle opzichten. Het is een geweldige leerzame ervaring en het blijft je voor de rest van je leven bij. Gelukkig is Wolfs niet in het echt naar Italië geëmigreerd en gewoon bij Eva gebleven waar hij hoort. ;) <3