Over de grens

H19. Vragen en antwoorden

Heden

Na een lange dag door het centrum gelopen en geluncht te hebben. Waten we naar een indoorspeeltuin gegaan. De meisjes hadden de middag lekker gespeeld en ik had vol op genoten. 's Avonds hadden we pannenkoeken gegeten. Nu zaten we rustig bij te komen op de bank en aan de tafel.

Vluchtig scrolde ik over de map met foto's. Ik was bezig met het uploaden van de vakantie foto's en ging uit verveling door de map met onze trouw foto's. Duizenden foto's van onze dag kwamen in beeld voorbij. Op de kleine afbeeldingen was een witte waas te zien. de Foto's waren niet overbelicht of wazig. nee ze hoorde gewoon zo. Wanneer je een foto zou vergroten zou blijken dat die witte waas een was een jurk is. Een slanke trompet jurk met een hartvormige borst en op de heupen een subtiele, dunne band met witte kraaltjes. uiteraard kon ik die jurk nog prima voor de geest halen. Net zoals die dag ook in mijn geheugen staat geschreven. Ongeduldig klikte ik het beeldscherm weg en keek verveeld naar de balk op het beeldscherm. Het laden schoot voor geen meer op. 'Verwachte kopieer tijd, 5 minuten. Las ik op het beeldscherm. Ik zuchtte en zakte onderuit in mijn stoel. 'Papa wat is er?' kroop Chloe bij mij op schoot en keek me vragend aan. 'Papa is de vakantie foto's aan het uploaden maar de computer schiet niet op.' 'Ow.' mompelde ze en liet haar blik vallen. 'Papa?' vroeg ze weer en keek op. 'Waarom schiet de computer niet op?' 'Omdat hij langzaam is en veel foto's moet uploaden.' verklaarde ik. Waarna Chloe knikte. 'Maar waarom is ie langzaam dan.' Vroeg ze en wees naar de computer dat ze die bedoelde. 'Er is niks mis met die computer.' Viel haar moeder in het gesprek. 'Die computer werkt prima, daar is niks mis mee. Papa is gewoon ongeduldig.' knipoogde ze en liep door naar de bank waar Emma aan het kleine tafeltje zat te kleuren. 'Waarom is papa ongeduldig?' Vroeg Chloe. Ik hoorde mijn vrouw lachen en storen keek ik haar aan. 'Kom em dan gaan we in bad.' negeerde ze mijn blikken en gaf een aai over Emma haar hoofd. Ik richtte me weer tot mijn andere dochter die mij nog steeds vragend aan keek. 'Papa is helemaal niet ongeduldig joh. Ik hou alleen niet van wachten.' Probeerde ik mezelf te redden. Wat zouden mijn dochters wel niet van me denken. Ik moest ze het goede voorbeeld geven en niet ongeduldig zijn. 'Niet naar luisteren hoor.' viel mijn vrouw weer in het gesprek. 'Papa is gewoon ongeduldig.' Stak ze speels haar tong naar me uit. Ik keek haar quasi boos aan wat al gauw mislukte toen ze me aan keek. 'Misschien dat papa een beetje ongeduldig is.' Maar dat is omdat ik graag de foto's wil bekijken.' Ik keek op over de rand van mijn beeldscherm. Ze liep net met Emma aan haar hand de badkamer in maar ik wist dat ze dit gehoord had. Ik hoorde nog net niet de woorden 'ik zei het toch.' Maar ik wist dat ze het dacht.

'Wat voor foto's?' keek Chloe me nog steeds aan. 'Die vakantie foto's die we de vandaag gemaakt hebben, toch. De camera was vol maar straks kunnen we weer foto's maken.' 'ow' lachte ze dat ze het begreep en draaide zich om op mijn schoot. Een pijn scheut schoot door mijn been. 'Au.' kraamde ik en tilde mij benen wat omhoog. 'wat is er?' draaide Chloe zich weer bezorgd om, waardoor er weer een steek door mijn benen ging. 'Je hebt puntbillen.' Verklaarde ik en verborg mijn pijn gezicht voor mijn dochter. Chloe lachte. 'Puntbillen wat zijn dat?' Vroeg ze me en keek me ongelovig aan. 'Puntbillen zijn die botten van je billen en heupen die als je op mijn schoot zit in mijn boven benen steken.' 'Ow sorry.' Trok Chloe een pruillip en maakte aanstalten om van me af te kruipen. 'Nee, je mag wel blijven zitten hoor. Hield ik haar tegen en trok haar terug. 'Het is niet erg hoor. Ik voel het alleen als je op en bepaalde manier op mijn schoot zit. Je wordt groot. Maar als je zo recht zit, zoals je nu zit is er niks aan de hand.' Glimlachte ik naar het meisje voor me.

Chloe keek verlegen en misschien ook een beetje geschrokken naar de grond. Ik tilde haar hoofd op en streek een uitgegroeide pluk van haar pony achter haar oren. We hadden eigenlijk toch naar de kapper gemoeten. Het was net te lang. Maar omdat de meiden altijd samen gaan en omdat Emma's haar nog gewoon goed zat, hadden we besloten tot na de vakantie te wachten. Als het echt heel erg lang zou worden en in de weg zou zitten konden we het nog altijd zelf bij knippen.

'Ah hij is klaar.' jubelde Chloe en legde haar hand op de muis. 'Lieverd laat papa maar even.' gehoorzamend haalde ze haar handje weer van de muis waarna ik het van haar over nam. Ik sloot de open vensters, zette de camera uit, maakte de kabeltjes los en opende de map met de pas geüploade foto's. 'Papa, wat is dat.' wees Chloe naar het beeldscherm. Haar vingertje wees de andere map die nog openstond aan. Ik klikte op de map en het beeldscherm vulde zich met de foto's van de onze bruiloft. 'Ahw mooi.' wist Chloe blijkbaar meteen al te weten wat het was. Ze pakte de muis onder mijn hand vandaan om een van de eerste foto's te openen.

'Ben jij dat.' Ik knikte. 'Oh en dat is fleur.' Herkende ze haar zus, en wees naar de jonge vrouw met blonde krullen die vooraan stond. Chloe klikte verder en het beeld van fleur, wachtend op de bruid, was te zien. Haar lavendel paarse jurk viel slank langs haar heupen en ook haar haar was die dag opgestoken. Ze droeg Emma die zich niets van de hele bruiloft leek aan te trekken en aandachtig in het rond keek. De kinderwagen die naast fleur stond, was leeg. Fleur had Emma vast en Chloe werd gedragen door Marion. 'Ben ik dat?' wees ze naar Emma. 'Nee, dat ben jij.' Zei ik en verplaatste haar wijsvinger naar de baby in Marion der handen. 'Bij tante Marion?' Vroeg ze. Ik knikte. 'Hoe weet je dat ik dat ben?' Ik lachte, gaf een kus op haar hoofd en knuffelde haar stevig. 'Dat weet papa gewoon. Papa weet heel goed het verschil tussen jullie twee, en jij had die dag een strik op je mutsje. Emma had een bloem. Wij weten het verschil wel, maar sommige gasten wisten het niet. 'Oow knikte ze. 'Dat begrijp ik wel.' lachte ze en klikte verder naar de volgende foto. 'Mama!' juichte ze toen ze haar moeder zag. Als vanzelf bij het zien van deze foto dacht ik terug naar de dag. De dag van onze bruiloft. Ik dacht terug aan het moment. Het moment dat we op het punt stonden om te gaan trouwen. Aan het moment dat Eva in een prachtige witte jurk in slow motion naar het altaar kwam lopen. Naar mij toe, waar ik al die tijd met knikkende knieën, op van de zenuwen op haar stond te wachten. Ik was overdonderd toen ik haar in haar witte jurk zag. Zo mooi zag ze er uit. Ik was verbijsterd en voelde me ongelofelijk vereerd dat ze met mij zou gaan trouwen.

'Papa, je hebt eigenlijk nooit verteld waarom je terug bent gegaan. Je houd toch van Italië.' Draaide Chloe zich voorzichtig om en keek me geïnteresseerd aan. 'Papa houd inderdaad van Italië, maar papa houd nog veel en veer meer van jou, je zus en natuurlijk je moeder.'