Over de grens

Proloog

Zou het leven van tevoren al uitgestippeld zijn. Zouden de chromosomen in je lichaam van te voren weten hoe je leven gaat worden. Wat je gaat doen, welke keuzes je maakt en wanneer je tijd op de aarde op zou zijn. Zijn dingen voorbestemd om zo te lopen. Zijn mensen voorbestemd voor elkaar. Of is het leven een dummy. Een groot leeg dik boek, zonder woorden en zonder lijntjes. Leeg en zat ruimte voor mogelijkheden. Van jongs af aan is mij verteld dat ik kan worden wat ik wil, zolang ik er maar voor werk. Later begon ik me te realiseren dat dit niet altijd het geval was. Ik was niet muzikaal. Had geen ritme en kon beter niet gaan zingen. Ook was ik lang, niet atletisch en net een plank. Dus een top sporter zat er voor mij ook niet in. Ik heb het nooit geweten wat ik wil worden. Ik heb nooit geweten wat ik zou willen doen. Of wie ik überhaubt eigenlijk was.

Tot kort. Ongeveer een jaar geleden maakte ik de grootste keuze in mijn leven. Het heeft me veranderd, me doen laten nadenken en stilstaan bij dingen waar je normaal niet aan denkt. Uiteindelijk heeft het mij op het juiste pad gebracht, en weet ik pas echt waar ik hoor.

Soms moeten we eerst verdwalen om de juiste weg te vinden. Door van de voorgevormde paden van de maatschappij af te gaan vinden we uiteindelijk elk onze weg. Gewoon door is een keer niet over de platgetrapte aarde te lopen. Of een snelweg volgen die iedereen altijd volgt. Maar een keer anders zijn. Van de weg raken. Verdwalen en door de wildernis die de wereld te bieden heeft, rond te dwalen. De wereld is groot. De kansen en mogelijkheden zijn groot. Groter dan we denken. Groter dan de grenzen die ons kleine land omvormen, kunnen bieden. Het mooie is dat je je eigen pad kunt maken. Je kan vastlopen. Maar ook erg ver raken. Onderweg kom je oog in oog met de wereld. Je leert door andere ogen kijken en ziet dingen die je nog nooit eerder zo hebt meegemaakt. Het verandert je. Je normen en waarden worden op de proef gesteld en je komt oog in oog te staan met jezelf. Ik ben niet meer de persoon die ik een jaar geleden was. Ik ben veranderd. Enorm verandert. Ik had nooit gedacht dat ik hier zou zitten. Hier zou wonen, weken en leven. Dit had ik zoveel jaar geleden niet gedacht. Zelfs niet durven dromen. Ik ben anders. Op een goede manier dat wel en ik heb er zeker geen spijt van. Het is mijn beste keuze ooit geweest.