(Sisters in crime 2) SpionnenSpelen

22. Connor

Niet meer naar school gaan heeft zowel voor- als nadelen. Het voordeel is dat ik al een paar uur in dezelfde ruimte als mijn vriendje rondhang. Het nadeel is dat hij geen tijd voor me heeft omdat hij weer bezig is met Alyssa. Mijn les voor vandaag zit er al op. Vanavond heb ik nog een paar wedstrijden voor de SpionnenSpelen, maar vandaag bestaat mijn mentale voorbereiding uit kijken naar Toby. Wat echt geen onprettig uitzicht is.

"Goed, dat was het voor vandaag. Tot vanavond." Toby neemt afscheid van Alyssa en komt naast mij op de bank zitten.

"Tot vanavond?," vraag ik met hoog opgetrokken wenkbrauwen. "Heb je soms een date met haar?"

"Nee. Ze is jouw tegenstander op de Spelen."

"O." Wat een afgang. Natuurlijk. Ik had er helemaal niet bij stilgestaan dat zij daar ook wel eens aan mee zou kunnen doen.

Toby kust me. "Je gaat vast van haar winnen. Jij wint van iedereen."

"Ja, zoals van Sydney gisteravond." Ik moet weer lachen bij de gedachte. Sydney wilde zo graag iets doen aan onze opdracht en toen Johan eenmaal een klusje voor haar had, ging ze daar zo in op dat ze onze wedstrijd vergat. Mam is haar komen brengen, maar ze was te laat en mocht niet meer meedoen. Die wedstrijd heb ik dus gewonnen zonder ook maar iets te hoeven doen. Sydney heeft daarna de nacht in de kelder doorgebracht, wat pap en mam natuurlijk niet goed vonden maar ze was er niet weg te slepen.

Toby lacht ook. "Dat was wel echt iets voor haar. Maar zij komt er ook wel. Ze is misschien niet zo'n natuurtalentje als jij, maar het gaat hartstikke goed met haar training."

Ik knik zwijgzaam. Wat mij betreft blijft Sydney eeuwig bij Toby in training. Haar durf ik sowieso met een gerust hart bij hem in één ruimte te laten. Sydney kan dan soms een achterbaks rotkind zijn, maar ze zou nooit mijn vriendje af willen pakken. Iets wat ik van de andere meisjes hier niet snel zou zeggen. Zeker niet na hoe ik Alyssa vandaag naar hem heb zien kijken. Die meid aast op mijn vriend, ik zweer het je.

"Wat ben je stil. Is er iets? De laatste tijd was je juist zo praterig en vrolijk."

"Er is niks. Ik was gewoon even aan het nadenken. Zullen we iets leuks gaan doen?"

"Zoals wat?," vraagt hij. "Over twee uur moeten we weer hier zijn."

"Laten we uit eten gaan. Bij de chinees." Het is het meest spontane plan dat ik ooit bedacht heb, maar misschien ook wel het beste. Ik wil iets leuks doen met mijn vriendje. Iets romantisch. Iets dat de andere meisjes die in deze ruimte komen nooit met hem doen, en al helemaal die trut van een Alyssa niet.

Ik zie Toby eerst even aarzelend naar me kijken, alsof hij zich afvraagt waar dit idee ineens vandaan komt. Dan pakt hij mijn hand om me overeind te trekken. "Laten we dat eens doen, ja. En dan komen we hier terug om te zien hoe jij iedereen inmaakt."

Dat vind ik nog eens een goed plan. Tevreden loop ik met hem mee, hand in hand door de gangen. Eens kijken wat Alyssa na vanavond nog te zeggen heeft.

-

Het is heerlijk om te gaan uit eten met Toby. Dat hebben we eigenlijk tot nu toe pas één keer met z'n tweetjes gedaan. De andere keren waren mijn ouders er steeds bij. Dit is een stuk romantischer. Alleen hebben we jammer genoeg niet de hele avond de tijd. Nadat we goed hebben gegeten, rekenen we af en gaan we terug naar het ondergrondse gebouw van de geheime dienst.

"Ga jij maar vast naar de tribune zodat je me goed kunt zien," zeg ik als we in de gangen van de sportafdeling komen.

"Je hebt geen mentale ondersteuning nodig?" Zijn ondeugende grijns verraadt dat hij heel wat meer met me wil doen dan alleen wat mentale ondersteuning. Of dat hij daar een heel brede opvatting van heeft.