Zwart Wit Grijs

Hoofdstuk 46

'Totale controle over wat,' Ik kijk alleen meneer Medici aan. Alles is mij grijs. Onduidelijk. Niet zwart of wit. Wat was wel zwart op wit Ela? Je hele bestaan is een bedrog. Dat is net bevestigd door meneer Medici zelf. Je bent niet normaal. Je bent niet meer of minder dan een leugenaar.

Altijd heb ik mijn vader tevreden willen stellen. Maar voor wat eigenlijk? Voor wat? Voor een leugen? Mijn moeders dood nam mijn vader mij kwalijk. Hoe ironisch. Hij heeft mijn moeder als object behandeld. Ingespoten met leugens. Letterlijk. Om wat te creëren? Mij? Nee.

Hij wilde mij niet. Hij wilde alleen zijn werk in levende lijve zien. En hier ben ik. Alweer. Als experiment. Maar nu ingespoten met te veel waarheid en bedrog dan goed is voor een mens.
Hoe heeft mijn lichaam dat überhaupt overleefd?

'Jullie weten wat ik kan, maar ik weet niet wat ik ben. Laat staan wat ik kan,' Ik kijk Musa Medici met een ijskoude blik aan.
'Door jou en mijn vader ben ik zo. Ik ben onmenselijk gemaakt door jullie onuitputtelijke nieuwsgierigheid,' zeg ik woest.

'Je stelt je aan like always,' zegt Arda
Arda loopt langzaam naar mij toe.
Wanneer hij vlak voor mijn neus staat krijg ik een eigenaardig gevoel.
Wat als je nu ook belazerd wordt?

'Denk je echt, dat jij de enige bent die het moeilijk heeft? Hoe moeilijk was jouw leven nou eigenlijk Elanur. 16 jaar heb je een dak boven je hoofd gehad. Warm eten. Training. Educatie,'
Hij loopt om mij heen naar de steriele tafel met allerlei medische gereedschap.
'Je klaagt omdat je ondankbaar bent Ela.'
'Dat is genoeg Kaya,' zegt Axel. Ik weerhoud Axel verder te spreken.

'Nee, vertel op broertje. Wat zit jou zo dwars,' zeg ik.

'Weet je wat mij dwars zit? Jouw naïveteit. Je denkt, dat Adem een plan heeft? Je denkt, dat hij om je geeft?'
Hij barst in lachen uit na zijn uitspraak.
'Als er iemand is, die nog egoïstischer is dan ik, dan is het Duke wel,'
Hij pakt een naald en begint deze op iets te schroeven. 
'Ik kan je bewijzen, dat hij niks om je geeft. Geef me je bloed. Adem heeft je hier niet naar gestuurd als lokaas. En hij heeft al helemaal niet zijn labrador hierheen gestuurd om je te beschermen. Jij weet het. Ik weet het. Het is allemaal schijn. Iedere persoon in deze kamer en die manipulatieve klootzak - die ons hoogstwaarschijnlijk kan horen en zien- inclusief jijzelf wilt weten of je echt al deze moeite waard bent,'

'Genoeg,' zeg ik. Mijn oren suizen. Het gevoel, dat iets niet klopt is omgeklapt in iets sterkers. Iets wat meer en meer begint te knagen. Alsof mijn lichaam mij probeert te vertellen wat echt en wat niet echt is. Ik sluit mijn ogen.
Ik ben de enige die je kan vertrouwen.
En ineens alsof het licht wordt aangezet laat ik los. Ik vecht niet meer langer. Ik geef mij over aan mezelf. En alles is glashelder.

Arda spreekt de waarheid.
'Ela laat je door hem niet verwarren. Zie je niet wat hij probeert te doen? Dit is wat hij wilt!' zegt Axel dwingend.
Axel liegt.
'Elanur, ik weet dat je mij niet vertrouwt. Je hebt alle redenen om mij ook niet te vertrouwen, maar deze bloedtest geeft jou ook antwoorden,' zegt meneer Medici
De waarheid. Hij spreekt de waarheid.

Nog nooit in mijn leven heb ik iets zoals dit meegemaakt. Glashelder. Nog makkelijker dan het verschil tussen leven en dood, kan ik leugens en de waarheid onderscheiden. Hoe kon ik al die tijd zo stom zijn? Een dwaas.
Ik draai mijn hoofd wat schever, en ik kijk met koele ogen naar Axel.
'Heeft Arda gelijk over Adem?'
'Ela,' klinkt een diepe en maar al te bekende stem.
'Is het waar, Adem?' zeg ik zonder hem aan te kijken.
'Hoe kun je zoiets aan mij vragen?'
Hij beantwoordt mijn vraag met een vraag.
'Klopt het, dat je mij al die tijd hebt bespeeld, dat niks ervan waar was?,' zeg ik schor.
'Ik voel zijn handen voordat ik zijn ogen zie.
'Natuurlijk niet,' zegt Adem zo zeker, dat ik bijna aan mezelf twijfel.
Maar voordat ik mijn twijfels kan analyseren snijdt de waarheid door mijn hoofd heen.
Hij liegt.

Ik laat niemand wat merken.

'Ik zal de bloedtest doen,' zeg ik kordaat. Arda begint triomfantelijk te glimlachen. Adem kijkt me ontzet aan.
Als ik niet beter wist zou ik denken, dat hij zich verraden voelt.
Gek, dat we beide op dat moment hetzelfde voelen.