ស្រីមួយណាក៏ដូចមួយណាជីមីនគេបានឡើងគ្រែជាមួយហើយត្រូវបានស្លាប់គរជើងគ្នាទាំងអស់ ។ នេះហើយជា ផាក ជីមីនដែលជាមនុស្សឈាមត្រជាក់សមហលាប់មនុស្សមិនញញើតដៃ ឲ្យតែអ្នកណាធ្ចើឲ្យគេមិនត្រូូវចិត្តសម្រាប់ម្នាក់នោះគឺក្ដីស្លាប់ ។ តណ្ហានៅក្នុងរបស់គេបានថបថយគេលែងត្រូវការបន្តទៀតទេ ។
« ពួកនាងនេះខ្សោយៗណាស់ សមមុខហើយដែលត្រូវមកដេកស្លាប់ ! » ជីមីនពោលទាំងផ្ដាច់ការ យ៉ាងមិច??
បានបំពេញក្ដីសុខឲ្យគេហើយប៉ុន្តែគេបែរជាមកសម្លាប់ពួកនាងទៅវិញ?? គេនេះជាមនុស្សយ៉ាងមិចឲ្យប្រាកដទៅ?? ជីមីនដើរក្រឡងសប់ពួកនាងរួចចូលទៅបន្ទប់ ដោយឲ្យវ៉ាន់ស៊ីចាត់ចែងរៀបចំសាកសប់ទាំងនេះឲ្យរួច។
« សួស្ដីបងអូណា » នាងតូច អាហ្វីលី បាននិយាយមកអូណាទាំងស្នាមញញឹម ឯអូណានាងក៏ញញឹមតបមកវិញដូចគ្នា ។
« ច៎ាសលី »
« និយាយចឹងដូចជាបាត់មនុស្សបងមានឃើញដែរទេ » អាហ្វីលី
« បាត់មនុស្ស?? បាត់អ្នកណាគេមិចក៏បងមិនដឹងសោះចឹង?? លីនិយាយឲ្យអស់ទៅមើល »
« គឺដូចជាបាត់ស្រីៗដែលមកជាមួយខ្ញុំណាបង!! » អាហ្វីលី
« មិចក៏ចឹង?? »
« ខ្ញុំក៏មិនច្បាស់ដែរបង!!ព្រោះពេលព្រឹកហ្នឹងម៉ែដោះបានឲ្យខ្ញុំទៅហៅពួកនាងនៅបន្ទប់ម្ដងម្នាក់ប៉ុន្តែដូចជាមិនឃើញ!!បាត់អស់ប្រហែល20នាក់! » អាហ្វីលីនាងបានរៀបដៃមើលកាលពីព្រឹកមិញនាងទៅរកតែមិនឃើញ ! ទើបបានជានាងឆ្ងល់ បានមកសួរអូណាក្រែងល៎នាងដឹង ។
« បងមិនដឹងនោះទេ ! តែ...ហ្ហើយ..ឯងធ្វើជាមិនដឹងមិនឮទៅបានហើយ ជឿតាមតែបងទៅណាលី » អូណានាងដឹងភ្លាមបានបានបាត់ទៅណា ប៉ុន្តែនាងមិនប្រាប់អាហ្វីលីទេ នាងសុខចិត្តលាក់ជាមួយនិងនាងប្រសើរជាង អាហ្វីលីនាងនៅតែឆ្ងល់តែយ៉ាងណាក៏នាងស្គាល់តែអូណាម្នាក់ទើបចេះតែស្ដាប់តាមសម្ដីនាងទៅចុះ ។
« ច៎ាសបង!!ចឹងខ្ញុំសុំទៅស្រោចផ្កានៅសួនសិនហើយបង » អាហ្វីលី
« ច៎ាសអូន » អាហ្វីលីនាងបានដើរចេញពីអូណាបាត់ទៅ។
« ចៅហ្វាយអើយមិនចោលអាចរិកបែបហ្នឹងសោះ បើស្មានមិនខុសទេ រំលោភហើយសម្លាប់ទៀតមិនខានទេ » អូណានាងដឹង! ថាចៅហ្វាយនាងនេះជាមនុស្សបែបមិចនោះ នាងជឿថាស្រីៗទាំងអស់ដែលមកជាមួយគ្នានិងត្រូវស្លាប់ដោយសារតែលោកម្ចាស់នាងមិនខាននោះទេ ។
« អូហូ!!!នេះបានសមជាកូនចៅរបស់ចៅហ្វាយមែន » វ៉ាន់ស៊ីមកនដឹងជាមកតាមណាបាននិយាយសរសើរអូណាថានាងនេះនិយាយត្រូវគ្មានខុសសូម្បីមួយពាក្យ។ អូណានាងដឹងថាជាអ្នកណាហើយក៏ដើរគេចចេញមិនចង់ជនរលក់មាត់ជាមួយទេ ឃើញមុខគេហើយធ្វើឲ្យនាងនឹកឃើញដល់ពេលគេចាបើថើបនាងដល់ថ្នាក់សន្លប់។
« អូណា!!ឈប់សិន »
« មានការអ្វី?? »
« គឺថា.... » ឆាប់និយាយឲ្យលឿនទៅខ្ញុំគ្មានពេលទំនេរស្ដាប់លោកនិយាយរឿងគ្មានប្រយោជន៍ទេ » អូណា
« គឺថាអី???និយាយឲ្យចប់ៗមើល » វ៉ាន់ស៊ីរកនិយាយតិចអត់តិចមិចទេនៀក។
« នាងនិយាយត្រូវហើយការពិតនោះគឺចៅហ្វាយបានធ្វើដូចជាពេលមុនៗអញ្ចឹង » អូណានាងខំចាំស្ដាប់ស្មានតែគេនិយាយសុំទោសឬឲ្យនាងអធ្យាស្រ័យឲ្យការពិតមិនមែនផងលោកអើយ។
« ខ្ញុំដឹងហើយ » វ៉ាន់ស៊ីនាយថាមិនចង់និយាយអញ្ចឹងទេតែអណ្ដាតវាក្រលាស់មិនកើតបែរជាចេញទៅឯណាឆ្កុយទៅវិញ។ អូណានាងឆ្លើយប៉ុណ្ណឹងក៏ដើរចេញទៅបាត់ ។
« អាវ៉ាន់អើយអាវ៉ាន់ ឯងនេះយ៉ាប់មែនហើយ » នាយវ៉ាន់ស៊ីញីក្បាលខួរក្បាលគេនេះយ៉ាប់ៗរកលេខដាក់គ្មានហើយ ទើបដើរចេញទៅតាមក្រោយអូណា ប៉ុន្តែការសន្ទនារបស់ពួកគេទាំងពីរបានឮមកដល់អ្នកដែលបានដើរកាត់។
« បានធ្វើអ្វី??ដូចពេលមុនៗយ៉ាងមិច??? ណាហើយតាមហ្នឹងទៅខ្ជិលចង់ដឹងណាស់បើមកចំពេលគេនិយាយចប់ទៅហើយ នាងសាអើយបើមកលឿនជាងនេះប្រហែលជាបានដឹងរឿងមិនខាន!ទៅធ្វើការងារវិញមិនចង់ដឹងរឿងគេទេវាស្មុកតែខ្លួនឯង » ជេសា
