You're Not My Brother (On-Going)

Redentor Serrano (30)

You're Not My Brother

Episode 30

Red

Napamura ako sa inis nang hindi ko na makontak ang number ni Gael. Matapos niyang maihatid kanina si Serene sa ospital ay bigla na lang siyang nawala nang hindi nagpapaalam.

Oo nasigawan ko siya pero dahil lang iyon sa init ng ulo ko. Napahamak ang pinsan ko na hanggang ngayon ay wala pa ring malay.

Ibinilin ko siya kay Serene na huwag pasunurin sa ospital dahil sa nakita kong anyo niya kanina. Ngunit hindi ko inasahan na si Serene naman ang mapapahamak dahil sa pagpigil sa kanya.

Dati nang matigas ang ulo ni Gael. Kahit si Aileen ay madalas na sabihin iyon. Minsan din nabanggit ng tatay niya at hindi ko siya kahapon lang nakilala.

Ngayon ay nawawala siya. Hindi siya umuwi sa unit pero naroon ang mga gamit niya.

Kahit pa nakakadama ako ng inis ay hindi pa rin maiaalis sa akin na huwag mag alala.

Lalo pa at mainit pa siya sa mata ng mga taong nanakit sa kanila. Hindi kilala ni Kevin ang mga nakaaway nila. Hindi rin kami nagkaroon ng pagkakataon ni Gael para maitanong ko iyon sa kanya.

Mabuti na lamang at ang sabi ng doktor ay hindi malala ang naging tama ni Kazu kung hindi ay mababaliw na ako sa kakaisip sa pinsan ko.

Binalikan ko ang park at ang mall na madalas niyang tambayan. Nagtungo rin ako sa coffee shop. Sa school. Pero kahit anino ni Gael ay hindi ko man lang nakita.

Hindi alam ni Kevin kung nasaan siya at kahit isa sa mga napagtanungan ko na kaklase namin ay walang nakakita sa kanya.

Inis na binunot ko mula sa bulsa ng pantalon ko ang cellphone ko saka ko siya sinubukan ulit na tawagan. Hindi pa rin iyon nagriring kaya gusto ko nang ihagis ang cellphone ko dahil sa inis.

Nagmadali akong bumalik sa unit. Para akong tanga na pabalik-balik sa sala at sa loob ng silid. Chine-check kung naroon ba ang lahat ng gamit ni Gael.

Hindi rin ako mapakali kaya hindi ko malaman kung uupo ba ako o tatayo o kaya naman ay maglalakad-lakad habang paulit-ulit na sumusulyap sa main door na para bang bigla na lang papasok doon si Gael.

Pero inabot na ako ng alas dos ng madaling araw sa kakahintay ay hindi pa rin siya dumarating.

Hindi ko na nga rin nagawa pa na maghapunan dahil hindi ko maipapasok sa katawan ko ang pagkain kung ganito na nawawala ang stepbrother ko.

Pumalatak ako saka ako padabog na naglakad patungo sa fridge. Kumuha ako ng isang bote ng beer saka ko iyon binuksan.

Nilagok ko ang unang bote habang nakatitig ako sa labas ng glass wall. Napakadilim na ng kalangitan at halos iilan na lang ang bukas na ilaw sa mga kalapit na building namin.

Hindi pa rin ako mapakali. Mabilis ko nang inubos ang iniinom kong beer. Inilagay ko iyon sa sink saka ako nagbukas ng panibagong bote.

Dinampot ko ang cellphone ko saka ko sinubukan na hanapin ang number na ginagamit ni Aileen sa tuwing sinusubukan niya akong tawagan.

Ngunit natigil ang daliri ko na pindutin ang call button. Napailing ako. Hindi naman siguro pupunta si Gael kay Aileen. Hindi naman sila malapit sa isa't isa.

Pero paano kung kay Aileen nga siya nagpunta? Kahit baligtarin man ang mundo ay siya pa rin ang ina niya.

Muli ay napailing na naman ako saka ko ibinalik sa bulsa ko ang cellphone. Pero imposible talaga. Hindi siya kay Aileen pupunta.