Solar Academy: School for the Tamers

47. The Bomb

Walang katapusang liwanag ang halos bumulag sa mga mata ko. Natagpuan ko na lang ang sarili kong nakatayo at nakatulala sa mala-penikulang nangyayari sa harapan ko.

Nasa bungad na kami ng napakalaking tulay at pare-pareho kaming nakatingin sa bayan na nalulunod sa apoy.

Everything. . . kept exploding.

"What a beautiful scenery." Rinig kong sambit ng kung sino.

"God must be watching us right now as he bless us with this breathtaking view."

I looked at Nyx, worried. Hindi maipinta ang mukha ko habang nakatingin ako sa kaniya habang pinapanood niya ang walang tigil na pagsabog.

His eyes are full of excitement as if he's looking at a miracle that God made.

Nakalimutan ko ang pag-aalala ko sa mga pagsabog, bagkus ay nag-aalala na 'ko para sa kaniya.

He. . . he really is not in the right mind. What a freaking psychopath.

"Tsk, mas gusto ko sana na akong umubos sa kalahati." Rinig kong bulong ng sadistang lalaking katabi ko.

Nalipat ang hindi ko maipintang mukha sa direksyon niya. Here's another mentally ill person. A fucking sadist.

Ilang minuto rin ang tinagal ng inakala kong wala ng katapusan na pagsabog. The unending explosion left nothing but ashes and small fires.

Ang kani-kaninang mabuhay na bayan na napupuno ng mga tao— gifteds mula sa mga Dark Guilds, walang natira. Sa gitna ng mga sira-sira at sunog na gamit, agaw pansin ang nag-iisang nakatayo at naglalakad na babae.

Her long navy blue hair flows together with the wind together with ashes and small burnt objects. She effortlessly killed 500 freaking gifteds just by opening her eyes.

Yet, there are no injury or cut that can be seen on her skin.

Hindi ako makapaniwalang napatitig sa kaniya at napatulala. Napakurap-kurap ako sa pwesto ko habang napaisip. . .

She's so beautiful. . . but deadly.

Hindi ko pa nagagawang ibuka ang bibig ko para magsalita nang matigilan ako sa mabilis na pagkilos ni Nyx. Kahit nakapikit ang mga mata, nagawa niyang salubungin ang kakambal niya.

"Are you hurt, sister?" elegante pero puno ng pag-aalalang bungad niya sa kapatid.

I heard Hemera chuckled, with her eyes closed. "I'm fine, brother."

Naiwan akong nanonood sa pwesto nila. They might be mentally ill, or have serious problems, but I can't deny the fact that. . .

They're both a loving sibling.

Hindi ko namalayan na napako na ang tingin ko sa kanila. Tila sumagi sa isipan ko ang taong nagbigay sa akin ng pakiramdam na gano'n.

Wala sa sarili akong napahawak sa kwintas na nakasabit sa leeg ko. Mariin akong napakagat sa ibabang labi.

Don't worry. . . I'll protect this world where you live in. Even if it means dying with the God inside me.

So just wait there and live peacefully, Rouge.

"Kit-ten."

Nakaramdam ako ng biglaang kilabot sa katawan nang maramdaman ko ang malapit na pagbulong ni Chain sa tenga ko.

"Aw, you want some affection too?"

Bumalik ako sa katinuan sa sinabi ng sadistang lalaki. Kunot noo at magkadikit ang dalawang kilay ko nang humarap ako sa kaniya.

"You really want to meet God that badly, huh?"

He showed a side smile, licking his sharp canine tooth.