Mag-Kabilang Mundo (Book2)

Kabanata 88

KABANATA 88...

          ANG NAG-AALALA na mukha ng ina niya ang sumalubong sa kaniya, maingat na gumalaw si louis at napa-upo . Parang walang lakas ang katawan niya para ibuka ang mga bibig para tanungin ang ina niya .

" You okay ? may nararamdaman ka pa ba ? " pinisil nito ang kamay niya at malumanay na tumingin sa kaniya . Louis stoop down, trying to hold on her tears . She squeezed her hands and never bother to look up . Ayaw niya makita ang pag-lungkot ng mukha nito dahil sa nangyari sa nakaraan .

" l–ouis, anak . Okay ka na ba ? " ulit na tanong ng ina niya . May pag-aalala sa boses nito .

Mahinang tumango siya at pata-gilid na niyakap ang ina niya. Tila pagod siya at mahirap na kumilos ng hindi niya maipaliwanag na dahilan . Pumikit siya ng kumidlit sa isip niya si luxe . Kamusta na kaya ang semasu na iyon ? masaya ba siya na umalis ako ?

Humigpit ang yakap ni louis sa ina niya tila naramdaman niya ang kakaibang pakiramdam na parang may humihila sa kaniya sa ibang mundo . No .. ayoko ! ayoko bumalik .

" M-om, im sorry " she lowly said. She weakly wrapped her arms around her mother back, its so good to hugged her like this. Ayaw niyang iwanan ito pero ang katawan niya, unti-unti siyang hinihila pababa . Gusto niyang higpitan ang yakap dito pero para siyang nanghihina sa hindi niya maipaliwanag na dahilan . She's not sick ! seem her strength is pulling her into another world like what he felt 3 years ago . Ito ang nararamdaman niya, tila may portal ang mundo nila papunta doon at kahit ayaw niya may dumidikta sa kaniya na pumunta sa mundo na iyon . Why ? because she's half dreaminian ? or baka panaginip naman ito ?

" Sumu--nod ka ha, pangako yan.  Hihintayin kita, mom "

Tumango-tango ito at narinig niya ang mahinang hikbi nito na mas lalong ikina-bigat ng didbib ni louis.  Ito ang naka-tadhana sa kaniya, kung pag-balik sa mundo na iyon ang makapag-balik sa lakas niya gagawin niya .

She pulled away and intently staring at her mother . Umangat ang kamay niya at pinunasan ang luha na pumatak dito . She gonna miss her so much .

" S--ana hindi umabot ng buwan iyon, mom . Sumunod ka " naninigurado ang bawat salita nito . Louis put her hands in her chest, she slowly losing her heart beat . Katulad ng umalis siya sa mundo na iyon .

" M--om, I'll get the flower in the other side of our house . Ill b--e back, mom "

Her mother painfully nod to her, she don't want to leave her . Ayaw niyang umalis sa tabi nito pero hinang-hina siya na halos ito na ang huling araw na sa mundo na ito . Louis was holding her chest tightly, her vision become blur and her eyes wanted to shut down and let the destiny led her into another world again but this time she bravely fight those undefined feeling .

Humawak siya sa pader, nasa hagdan na siya pero Tila mas lumala ang kalagayan niya . Louis close her eyes as her body drop into the stairs and she couldn't find anything to hold to protect herself . She's too weak to fight it anymore, hinayaan niyang mahulog siya . And when her eyes open, bumagsak ang katawan niya sa lupa at alam niyang hindi na ito ang mundo niya . Pagod na pagod ang katawan niya at nanlalabo ang paningin niya . Ang nakita lang nito ang tumatakbo na lalaki, tinatawag siya nito . Not him please . Not him ! bakit sa dami² nila ito pa ang nakakita sa kaniya ?

" Yu---bie ! yu---bie ! Yubie ! " semasu ?

She couldn't take it anymore, she let the darkness filled her . Ang huli niyang naramdaman at narinig ay ang ingay ng mga kabayo at pag-buhat sa kaniya ni Semasu . 

                 " KATARA ?" ang nagtatanong na mukha ni nikullas ang sumalubong sa dalawa . Hindi maka-paniwala si nikullas sa natuklasan niya .