Chapter-68 Help one another
You XiaoMo ေထာင့္ေလးမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္ေနကာ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားကလည္း ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ႏွင့္ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ျဖစ္ေနသည္၊ "အကိုႀကီးLing ၊အေျခေနေလး မ်ား ေျပာင္းေပးလို႔ ရမလား?"
"ဒါက ေ႐ြးခ်ယ္လို႔ရတယ္လို႔ မင္းကို ဘယ္သူေျပာလဲ? မင္းက အဲ့တာကို ေထာင္ေစတာ ဆိုေတာ့ မင္းကပဲ ေအာက္ျပန္က်ေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္ အဲဒါက မင္းတာဝန္ ပဲ"
Ling Xiao က သာမာန္ပဲ ေျပာလိုက္ကာ သူ႔အမူအရာေတြကလည္း ဒီကိစၥကို ေျဖရွင္းၿပီး သြားပုံနဲ႔ သူနဲ႔မဆိုင္တဲ့ အတိုင္း အထက္စီးကေန ၾကည့္ေနေလသည္။
You XiaoMo တံေတြး သီးၿပီး ေသေတာ့မလိုပဲ။ မနက္ခင္းမွာ ျဖစ္တဲ့ဟာကလည္း သူ႔အမွားပဲလား
ဒါေပမယ့္လည္း တကယ္လည္း သူ႔အမွားလို႔ထင္ရသည္။
"ဒါေပမယ့္ ဒါေပမယ့္လို႔ ...... ၿပိဳင္ပြဲက မၾကာခင္ စေတာ့မွာေလ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခ်ိန္မီ မေရာက္မွာ စိုးရတယ္။"
You XiaoMo ဆင္ေျခေတြ အကုန္သံုးဖို႕ပဲ လုပ္ႏိုင္ေတာ့သည္။
Ling Xiaoက ထထိုင္လိုက္ၿပီး ခုတင္တိုင္ ကို မွီလိုက္သည္။ ကာ ပ်င္းရိပ်င္းတြဲႏွင့္ "ၿပိဳင္ပြဲအေၾကာင္းကို စိတ္ပူစရာ မလိုပါဘူး။ ငါတို ႔ေနာက္က်သြားရင္ေတာင္မွ တစ္ျခားသူေတြ သံသယ မျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့နည္း ရွိတယ္။ ျပီးေတာ့ ငါမျပည့္မီခဲ့ရင္ ပိုေတာင္ေကာင္းေသးတယ္ ။ ဟို ေကာက္က်စ္တဲ့ေျမေခြးအိုႀကီး Tang Fan ရဲ႕ သံသယေတြ တိုးပြားလာတာ ေရွာင္ျပီးသား ျဖစ္တာေပ့ါ။"
ဒီအခ်က္က ေတာ့ လုံးဝကို ယုတၱိရွိသည္။ ျပန္လည္း ေျပာစရာ မရွိတာေၾကာင့္ You XiaoMo လဲ ေနာက္ထပ္ ဆင္ေျခေတြ ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့သည္။
" ေျပာလို႕ ဆိုလို႕လဲ ျပီးျပီ မင္းလုပ္မွာလား မလုပ္ဘူးလား?" Ling Xiao စိတ္မရွည္စြာေျပာလိုက္သည္။
သူဒီတိုင္း အခ်ိန္ ဆက္မျဖဳန္းခ်င္ဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကသာ တံခါးလာေခါက္မယ္ဆိုရင္ သူ ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ထားတဲ့ အစီအစဥ္ေတြ အလကားျဖစ္သြားမွာေပါ့?
ဒီလို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ You XiaoMo လန႔္ဖ်န႔္ၿပီး ထခုန္မိသြားသည္။ သူက သနားစရာ ေကာင္းစြာ ရွင္းျပေလသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ္......ကြၽန္ေတာ္မလုပ္ႏိုင္..."
ဒါက လိမ္တာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔အရင္ဘဝတုန္းက သူ အသက္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ထိ ေနခဲ့ေပမယ့္ သူက တကယ့္ကို စစ္မွန္ျပီး အျပစ္ကင္းေသာ လူပ်ိဳေလးေလ။ ေယာက်္ားေလးေတြ လုပ္ေလ့ ရွိတဲ့အရာေတြ ျဖစ္တဲ့ gay porn ၾကည့္တာ အာသာေျဖတာ ေတြ သူအရင္က တစ္ခါမွ မလုပ္ခဲ့ဖူးေပ။ ဒါက သူ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ ပုံစံနဲ႔ သက္ဆိုင္တာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ အေၾကာင္းအရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အတြက္ ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ပထမဆုံးအႀကိမ္ပဲ ျဖစ္သည္။
ဒါကို နားေထာင္ေနရင္း Ling Xiao မ်က္လုံးေတြကို ေမွးလိုက္သည္ "မင္းတစ္ခါမွ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ မေျဖေလ်ာ့ဖူးဘူး လို႔ ငါ့ကို မေျပာနဲ႔?"
"ေျဖ ...... ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေျဖေလ်ာ့တယ္?"
You XiaoMo သူ႔လွ်ာ သူ ကိုက္မိ ေတာ့မလိုပဲ။ ဒီေဝါဟာရက ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္းႏွီးလွသည္။ သူ႔ရဲ႕ အတန္းေဖာ္ ေယာက်္ားေလးေတြ သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း တီးတိုး ေျပာၾကတဲ့ တစ္ခုေပါ့။
Ling Xiaoက သူ႔ကို မသကၤာစြာ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ႐ုတ္တရက္ သူ႔ကို ဆြဲယူလိုက္သည္။
You XiaoMo က သူ ႐ုတ္တရက္ လုပ္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မထားေပ။ တုံ႔ျပန္ခ်ိန္ မရေသးခင္မွာဘဲ သူ႔ လက္ေမာင္းေတြ ထဲကို ဆြဲခံလိုက္ရၿပီးေတာ့ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ေျခကားယားလက္ကားယား လဲသြားေတာ့သည္။ သူစျပီး မ႐ုန္းကန္ ရေသးခင္မွာတင္ Ling Xiao က လက္တစ္ဖက္ဆန႔္လိုက္ၿပီး သူ႔ ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားကေနရာက သူ႕ညီေလးကို တိတိက်က် ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္ .........
စစ္မွန္ျပီး အျပစ္ကင္းစင္လွေသာ ေသာလူပ်ိဳေလးမွာ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေက်ာက္႐ုပ္ ျဖစ္သြားေလသည္
Ling Xiao က ေျပာင္းလဲမႈကို သိပုံမေပၚဘူးေပ။ သူခံစားေနရတာက သူ႔လက္ထဲက အရာေလးက အရမ္းကို ႏူးညံ့လွသည္ ဆိုတာပင္။ သူ႕ညီေလးကို လက္နဲ႔ ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ လူပ်ိဳေလး တစ္ေယာက္အတြက္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ဆိုတာ အလြန္ကို အထိခိုက္ လြယ္လွသည္။ သူပြတ္သပ္ၿပီး နယ္ေပးေနတာေၾကာင့္ ညီငယ္ေလးက စတင္ ေျပာင္းလဲ လာေတာ့သည္။ တျဖည္းျဖည္း မာေတာင့္ လာသည္။ ေျပာင္းလဲ လာတာကို ခံစားမိရင္း Ling Xiao လဲ ၿပဳံးလာေတာ့သည္။ ေခါင္းေမာ့လိုက္ကာ မ်က္ႏွာေတြ နီရဲေနေသာ You XiaoMo ကို ၾကည့္လိုက္သည္၊
"ဒီေနရာ ကဟာ .... တကယ္ပဲ ေသးတယ္!"
You XiaoMo က အနီေရာင္ သမ္းေနေသာ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ အသက္ျပင္းျပင္း ရႉေနရသည္။ သူရွက္ေန ေပမယ့္လို႔ စိတ္က ပိုတိုေနသည္။ သူ႔ကို ေသးတယ္လို႔ တကယ္ေျပာရဲေသးတယ္ ။ေကာင္းၿပီေလ၊ သူ႔ဟာ နဲ႔ယွဥ္ရင္ေတာ့ ေသးေပမယ့္လို႔လည္း သူက ခုထိ ငယ္ေသးတာကိုးလို႕။ သူ႔(lx)ေလာက္ အသက္ႀကီး လာတဲ့အခါက်ရင္ သူ႔(lx)ဟာ ထက္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ ေသးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္က ဒါေတြ ေတြးေနရမယ့္ အခ်ိန္ မဟုတ္ေသးေခ်။ သူ႔ရဲ႕ တကယ့္ ဘဝေလးက တစ္ျခားလူရဲ႕ လက္ထဲမွာ ရွိေနတုန္းပင္…
"အခုလႊတ္ေပးေတာ့ ........"
Ling Xiao က သူ႔ကို ရိသဲ့သဲ့ ၿပဳံးျပလိုက္ေလသည္။ သူ႔ကို သူ႔လက္ေမာင္းထဲမွာ ဖက္ထားလိုက္ရင္းႏွင့္ "မင္း မလုပ္တတ္မွ ေတာ့ ငါ မင္းကို သင္ေပးပါ့မယ္။ ငါ့ကိုယုံ တစ္ခါတည္း သင္လိုက္႐ုံနဲ႔ မင္း တတ္သြားလိမ့္မယ္။ ဒါက ဘယ္လိုပဲေနေန ေယာက်္ားေလးတိုင္းရဲ႕ေမြးရာပါ ပါရမီပဲေလ။ သင္ယူဖို႔ မခက္ပါဘူး။"
ေျပာရင္းနဲ႔ Ling Xiao က သူ႔ရဲ႕ အစိမ္းေရာင္ဝတ္႐ုံ ကိုတစ္ဖက္ကို လွမ္းဖယ္ လိုက္ကာ ဝတ္႐ုံ ေအာက္က အျဖဴေရာင္ အတြင္းဝတ္ ေဘာင္းဘီရွည္ ကို ေဖာ္လိုက္ေလသည္။ သူ႔ကို ျပန္ေျပာခြင့္ မေပးဘဲ Ling Xiao က သူ႔ေဘာင္းဘီရွည္ ကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ ေထာင္မတ္ ေနတဲ့ ညီငယ္ေလး ဟာ ထက္သန္စြာ နဲ႔ ခုန္ထြက္ လာေတာ့သည္။
ဒါကို သူ႔ကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ရေတာ့ You XiaoMo မွာ စိတ္ေသာက ေရာက္လြန္းလွ သျဖင့္ မ်က္လုံး ေတြ နီလာေလသည္။ Ling Xiao ခ်ဳပ္ထားတာကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႕ ႀကိဳးစားေပမယ့္လည္း Ling Xiao ၏ အင္အားက သူေ႐ႊ႕ႏိုင္ေသာ အင္အား မဟုတ္ေလဘူး။
Ling Xiao ၏ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ အဝတ္မပါတဲ့ ဖ႐ိုဖရဲပုံေလးက ေဖာ္မျပႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္ ေနေလသည္။ အထူးသျဖင့္ သူ႔လက္ထဲက အရာေလးပဲ။ ျပည့္ျပည့္ဝဝ မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးေသာေၾကာင့္ သူေျပာခဲ့သလိုပင္ နဲနဲေသးသည္။ ဒါေပမယ့္ ပုံပန္းသြင္ျပင္ေလးက အရမ္းလွေလသည္။ ေက်ာက္စိမ္းေခ်ာင္းေလးလိုပဲ ျဖဴေဖြး ႏူးညံ့ေနသည္။ သူေထာင္မတ္ လာေတာ့ အရမ္း ခ်စ္စရာေကာင္းလွသည္။ သူအခုေတာ့ ဒီေကာင္ေလးက တကယ္ကို အေတြ႕အႀကဳံ မရွိဘူးဆိုတာ ယုံသြားၿပီ။ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ သူဒီလို ေတြးလိုက္တဲ့အခါ သူအရမ္းေပ်ာ္တယ္လို႔ ခံစားရေပသည္။
သူ႔ရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ နည္းလမ္းေအာက္တြင္ ေကာင္ငယ္ေလးဟာ ျမန္ျမန္ပဲ ထုတ္လႊတ္ လိုက္ေတာ့တယ္။ စစ္မွန္ အျပစ္ကင္းတဲ့လူပ်ိဳေလးရဲ႕ပထမဆုံးအႀကိမ္ က သူ႔လက္ထဲမွာပင္ ၿပီးသြားေလသည္။ ကတိုးနံ႔သင္းၿပီး ထူပ်စ္ေနေသာ ႏို႔ႏွစ္ျဖဴေရာင္ အရည္ေတြက Ling Xiao ၏ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ အလြန္ကို စြဲမက္ဖြယ္ ေကာင္းလွေပသည္။
ပထမဆုံးအႀကိမ္ အျဖစ္ အတင္းအၾကပ္ ထုတ္လႊတ္လိုက္ရသည္ You XiaoMo ကေတာ့ အဲ့ေလာက္ထိ သာယာမႈကို မခံစားရေပ။ ဒါက သူ႔ရဲ႕ပထမဆုံးအႀကိမ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ခံႏိုင္ရည္က ေတာ္ေတာ္ ဆိုးဝါးလွသည္။ Ling Xiao က သူ႔ကို နဲနဲပဲ စရေသးသည္ သူက ၿပီးသြားေလၿပီ။ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံး အားမရွိေတာ့ သလိုပဲ သူ႔ရဲ႕ ေပြ႕ဖက္မႈ ထဲကို က်သြားေတာ့သည္။
ပါးေလး ေတြက အနီေရာင္သမ္း ေနသည္။ လူပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ အတြက္ေတာ့ ခုဏက သာယာေသာ ခံစားခ်က္က သူ႔ကို အရမ္း လြတ္လပ္သြားသလို ျဖစ္ေစတာေၾကာင့္ သူေအာ္မိေတာ့မလိုပင္။ သူ႔ရဲ႕ ေက်ာက္စိမ္းေခ်ာင္းေလးက သူ႔ကို ဒီေလာက္ ႀကီးမားတဲ့ ခံစားခ်က္ ေပးလိမ့္မယ္လို႔ တစ္ခါမွ မသိခဲ့ေပ။ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးကို မီးျမႇိဳက္ထားသလိုပဲ ပူလာေစသည္။
"ဘယ္လိုလဲ? ေကာင္းလား?"
Ling Xiao က ၿပဳံးေနရင္း သူ႔ေခါင္းေလး ကို ေက်နပ္စြာ ပြတ္သပ္ေပး လိုက္သည္။
You XiaoMoက သူ႔ရင္ဘတ္ထဲတြင္ ေခါင္းကို ျမႇဳပ္ထားေလသည္။ အခုေတာ့ သူ႔ေခါင္း ကို မ မရဲဘူး။ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ ၾကာၿပီးေတာ့မွ ျခင္လို အားနည္းလွေသာ အသံေလးႏွင့္ ေျပာလိုက္တယ္, "အင္း......"
"ဒါဆို အခု ငါ့အလွည့္ေပါ့!"
Ling Xiao က သူ႔နားနား ကို တိုးမွီလိုက္ရင္း ရိသဲ့သဲ့ ၿပဳံးေနသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ သူ႔လက္ကို ေအာက္ ဆြဲခ်လိုက္သည္။ အဲ့ဒီ့ သံလိုမာေနေသာ အေခ်ာင္းက အခ်ိန္ ၾကာသြားတာေတာင္ နဲနဲမွ ေပ်ာ့မသြားေပ။ အရင္ကထက္ေတာင္ ပိုေတာင့္ၿပီး ပိုေတာင္ ပူလာေသးသည္။ အဝတ္တစ္လႊာ ျခားထားတာေတာင္ သူ႔လက္ထဲမွာ ေလာင္ကြၽမ္းေနတယ္လို႔ ခံစားေနရၿပီးျဖစ္သည္။ တိုက္႐ိုက္သာ ထိေတြ႕မယ္ဆိုရင္ေတာ့....
အပူေၾကာင့္ You XiaoMoက သူ႔လက္ကို ျပန္႐ုတ္ေတာ့မလို႔ပင္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔လက္ေကာက္ဝတ္ကို Ling Xiao က ကိုင္ထားသည္။
သို႕ေပမယ့္ You XiaoMo ကိစၥ တစ္ခု ေတြ႕ရွိသြားသည္။ သူ႔လက္တစ္ဖက္က Ling Xiaoရဲ႕ဟာကို ပတ္လို႔ မရေလဘူး။ သူ အံ့ဩတုန္လႈပ္ သြားကာ မ်က္လုံးဖြင့္ၿပီး လွမ္းၾကည့္ လိုက္တယ္။ တစ္ခ်က္ပဲၾကည့္ၿပီး သူ ပင့္သက္မရႈိက္ပဲ မေနႏိုင္ေတာ့ေပ။ ဒါက တကယ္ကို အရမ္း ႀကီးလြန္းတယ္! အဲ့ဒိေနာက္ သူ႔ဟာသူ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ နိမ့္က်တယ္ လို ႔ခံစားလိုက္ ရသည္။ သူ႔ဟာက အရမ္းေသးတယ္ လို႔ေျပာတာ မဆန္းပါဘူး။ ႏွစ္ခုကို ႏႈိင္းယွဥ္ ၾကည့္ရင္ သူ႔ဟာက ပဲေညႇာင့္ေပါက္ေလးပဲ!
စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့ You XiaoMo ဟာ အမွန္တရားကို မသိေလဘူး။ သူသာ တစ္ျခားလူေတြရဲ႕ဟာ ျမင္ဖူးခဲ့မယ္ဆိုရင္ Ling Xiao ရဲ႕ဟာက သာမာန္လူ ေတြထက္ကို ႀကီးတယ္ ဆိုတာ သူသိလိမ့္မယ္။ သာမာန္လူေတြ အတြက္ေတာ့ အဲ့ဒါက ဘယ္ေလာက္ပဲႀကီးႀကီး သူ႔ဟာေလာက္ေတာ့ မႀကီးႏိုင္ေပဘူး။
"ျမန္ျမန္လုပ္!"
Ling Xiao က အသက္ျပင္းျပင္း ရႉလိုက္ၿပီး ၾကက္ေသေသေနတဲ့ You XiaoMo ကို တိုက္တြန္းလိုက္သည္။
You XiaoMoက တုန္လႈပ္သြားသည္။ မ်က္ႏွာနီနီနဲ႔ သူ႔လက္ထဲက ႀကီးမားတဲ့ အေခ်ာင္းႀကီး ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ Ling Xiao က သူ႔ကို တစ္ခါကူညီ ေပးထားေပမယ့္လည္း အခ်ိန္က အရမ္းတိုသည္။ အေျခခံအားျဖင့္ေျပာရရင္ ဘယ္လိုလုပ္လည္း သူမသိလိုက္ရဘူး။ သူ႔လက္ေတြကို အဲ့အေခ်ာင္းေပၚမွာ တင္ထားလိုက္သည္။ မ်က္လုံး မွိတ္လိုက္ကာ Ling Xiao သူ႔ကို ကူညီေပး တုန္းက သုံးတဲ့အဆင့္ေတြကို ျပန္စဥ္းစား ေတာ့သည္။
ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုပင္ ဒီလိုဟာေတြ သင္ယူ တဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ေယာက်္ားေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕စြမ္းရည္က တကယ္ေကာင္းတာပဲ!
ဒါ့ေၾကာင့္ ထူးခြၽန္ေသာ ေက်ာင္းသားေလး You XiaoMo ဟာ Ling Xiaoရဲ႕ ေျခေထာက္ ေတြၾကားမွာ လွဲေနရင္း အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားေတာ့သည္။ သူ႔တစ္ေခါင္းလုံး ေခြၽးေတြႏွင့္ ႐ႊဲနစ္ေနသည္ထိ ႐ုန္းကန္ ေနေလသည္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ ၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် ၿပိဳင္ပြဲအခ်ိန္က နီးကပ္ လာေတာ့သည္။ You XiaoMo ရဲ႕ လက္ေတြ ကိုက္ေနၿပီ ဒါေပမယ့္ Ling Xiao က ခုထိ မထုတ္လႊတ္ေသးဘူး။
အေခ်ာင္းက တင္းေနေပမယ့္ ထုတ္လႊတ္မည့္ အရိပ္အေယာင္ မျပေသးေပ။
You XiaoMo က ခဏေလာက္ နားခ်င္ေပမယ့္ မ်က္ႏွာက နီရဲကာ အလိုဆႏၵေၾကာင့္ အသက္ျပင္းျပင္း ရႈိက္ေနေသာ Ling Xiao ကို ေမာ့ၾကည့္လုိက္မိေတာ့ ရပ္လိုက္ဖို႕ အခ်ိန္ေကာင္းမဟုတ္ေသးဘူး ဆိုတာ သူ ခံစားရသည္။ ဒီေတာ့ သူက သူ႕လက္က နာက်င္မႈကို က်ိတ္ခံကာ အရွိန္ပဲ တင္လုိက္ေတာ့သည္။
အဲဒိအခ်ိန္မွာတင္ Ling Xiao က သူ႕မ်က္လံုးေတြ ပြင့္လာကာ ခပ္တင္းတင္းေလး “ထိပ္ကို လုပ္ေပး”
ထိပ္ ဟုတ္လား You XiaoMo က ထိုခဏမွတင္ စိတ္ညစ္သြားကာ သူ႕အၾကည့္ေတြကုိ သူ႕လက္ထဲက တုတ္ေခ်ာင္းကို ေရႊ႕လုိက္သည္။ သူလည္း ေနာက္ဆံုးက်မွ ထုိ တုတ္ေခ်ာင္း၏ ထိပ္မွာ ၾကည္လင္ ေတာက္ပေနေသာ အရည္ေလးေတြ ရွိတာ သိသြားသည္။ သူက ခ်က္ခ်င္း ရွက္ရြ႕ံသြားသည္ အဲဒါက ဆီးထြက္လာတဲ့ ေနရာ မဟုတ္ဘူးလား
ေတာင့္တင္းေနေသာ ၾကြက္သားမ်ားႏွင့္ မ်က္ႏွာၾကီးနီေနေသာ Ling Xiao ကို သူၾကည့္လုိက္သည္။ You XiaoMo က တစ္ခဏေလာက္ေတာ့ တြန္႕ေနျပီးမွာ သူ႕ရဲ႕ မေျပမလည္ ျဖစ္ကာ ခါးသီးလွေသာ ခံစားခ်က္ေတြ ေဘးပို႕လုိက္ေတာ့သည္။ သူ႕ရဲ႕ လက္တစ္ဖက္ကို သံုးကာ တုတ္ေခ်ာင္း၏ ထိပ္ေလးကို ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ ရလာဒ္အေနနဲ႕ ကေတာ့ ၾကည္လင္လက္ပ် ေနေသာ အရည္မ်ားက တကယ္ၾကီး တိုးလာသည္။ သူက အဲဒါက အံၾသဖို႕ ေကာင္းလွသည္ဟု ရုတ္တရတ္ ေတြးမိသြားသည္။ You XiaoMo ရဲ႕ ေဆာ့ကစားခ်င္ေသာ သဘာဝ ေပၚလာကာ သူ႕လက္သည္းထိပ္ေလးႏွင့္ ထပ္ခါထပ္ခါ အၾကိမ္မ်ားစြာ ဖြဖြေလး သြားကလိလုိက္သည္။ သူ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးခဲ့တာက…………….
Ling Xiao က ရုတ္တရက္ ခပ္တိုးတိုး ညည္းတြားသံ ထြက္လာကာ တုတ္ေခ်ာင္းက တုန္ခါ ေပါက္ထြက္ လာသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မထုတ္လႊတ္ခဲ့ေသာ ထူပ်စ္ျပီး ခရင္မ္ သဘာဝ ရွိေသာ အရာမ်ားက ထိပ္ကေန အင္ႏွင့္အားႏွင့္ တိုးထြက္လာသည္။ ပမာဏကေတာ့ တကယ့္ကို ေတြးဆစရာပင္………
You XiaoMo က ဒီ မေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ အျဖစ္အပ်က္ ကို ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္သြားတာမို႕ သူ႕မွာ ေရွာင္ဖို႕ အခ်ိန္မရလုိက္ေပ။ ဒီေတာ့ သူကတစ္ကိုယ္လံုးက ထို ထူပ်စ္ပ်စ္ အႏွစ္မ်ားျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းသြားေတာ့သည္။ သူ႕မ်က္ႏွာ ေတြေတာင္ မက်န္ေပ။
Ling Xiao တည္ျငိမ္သြားခ်ိန္တြင္ သုတ္ရည္မ်ားျဖင့္ လံုးဝဖံုးလႊမ္းေနေသာ ထံုထိုင္းေနေသာ You XiaoMo ကို ျမင္လုိက္ရသည္။ သူရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းစြန္းေတြ မေကြးတက္ပဲ မေနႏိုင္ေတာ့။ ထုတ္လႊတ္ျပီးေတာ့ Ling Xiao က အလြန္ အူျမဴးေနသည္။ သူက သူ႕အက်ီ ၤလက္အစ ကို သံုးကာ You XiaoMo မ်က္ႏွာကို သုတ္ေပးလုိက္ကာ စြန္းထင္းကုန္ေသာ အက်ီ ၤကိုေတာင္ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် ခၽြတ္ေပးလိုက္ေသးသည္။ ကံေကာင္းလို႕ အျပင္ဝတ္ရံုပဲ စြန္းသြားတာ ျဖစ္သည္။
"အိုး ေနာက္ထပ္ အဝတ္ေတြ ရွိေသးလား?"
အဲ့ေန႔မနက္က သူ႔အဝတ္ေတြ ခင္းက်င္းေနတာကို Ling Xiao ျမင္လိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ တစ္စုံတည္းပဲ။
You XiaoMo က မိန္းေမာ ေတြေဝေနရင္း ေခါင္းယမ္း လိုက္သည္။ ခုဏက ျဖစ္သြားတာကေန သူ ျပန္ နာလန္မထူႏိုင္ေသးေပ။
Ling Xiao ေဒါသ ထြက္ေနတဲ့ပုံႏွင့္ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ၿပီး “မင္းမွာ အဝတ္ႏွစ္စုံပဲ ရွိတယ္လို႔ေတာ့ မေျပာနဲ႔"
You XiaoMo ေခါင္းညိတ္ လိုက္သည္။ သူ ေတာင္ေအာက္ ဆင္းတုန္းက တစ္ထည္မွ မဝယ္ခဲ့ေပ။ သူ႔မွာ ပိုက္ဆံမရွိလို႔ မဟုတ္ဘဲ ႏွစ္စုံက သူ႔အတြက္ လုံေလာက္တာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ ေတာင္ေအာက္ ဆင္းတဲ့ ႏွစ္ႀကိမ္လုံး တစ္စုံမွမဝယ္ခဲ့ေပ။
Ling Xiao က သူ႔ကို စိတ္ရႈပ္ေသာ အမူအရာႏွင့္ ၾကည့္လိုက္သည္။ ခုတင္ေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး သူ႔ အဝတ္ဗီ႐ိုထဲက အျဖဴေရာင္ ဝတ္႐ုံတစ္ထည္ ထုတ္လိုက္သည္။
"ဒီဟာ အရင္ဝတ္ထား။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ငါတို႔ ေတာင္ေအာက္ ဆင္းတဲ့ခ်ိန္က်ရင္ အဝတ္နဲနဲေလာက္ သြားဝယ္မယ္။"
ေျပာရင္းနဲ႔ အဝတ္ကို သူ႔ဘက္ ပစ္လိုက္သည္။
You XiaoMo ေနာက္ဆုံးေတာ့ အသိ ျပန္ဝင္လာသည္။ ဒါေပမယ့္ သူတစ္ကိုယ္လုံး ေပကုန္တာကို စဥ္းစား မေခ်ဖ်က္ ရေသးခင္ သူ႔ေခါင္းက Ling Xiao လွမ္းပစ္လိုက္ေသာ အဝတ္ေတြနဲ႔ ဖုံးသြားေတာ့သည္။ အဝတ္ ေတြကို ဆြဲခ်ၿပီး သူေမးလိုက္သည္ "ဒီဝတ္႐ုံက ...... အရမ္း ႀကီးလြန္း မေနဘူးလား?"
"အရမ္းႀကီး ေနရင္ေတာင္ မင္းဝတ္ရမွာပဲ။ အတြင္းဝတ္႐ုံနဲ႔ အျပင္မသြားခ်င္ဘူး ဆိုရင္ေပါ့"
Ling Xiao သူ႔အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။ ေနာက္ အဝတ္ဗီ႐ိုထဲက အျပင္ ဝတ္႐ုံတစ္ထည္ ထုတ္ၿပီး ဝတ္လိုက္သည္။
"အာ့ဆိုလည္း ........ ကြၽန္ေတာ္ ဝတ္လိုက္မယ္။"
You XiaoMo သူ႔ေခါင္းကို ငုံ႔လိုက္သည္။
Ling Xiao အက်ႌေတ ြဝတ္ၿပီး အျပင္ထြက္တာက အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ျဖစ္ေစမယ္ ဆိုတာမ်ား You XiaoMo သိခဲ့ရင္ အဲ့အခ်ိန္တုန္းက သူဝတ္ဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့မွာမဟုတ္ေပ။
T/N မသိေသးတဲ့ သူေတြ မ်ား အတြက္ပါ 64 ကေန 99 က အခု တင္ေနတဲ့ ဆီမွာ ဆက္တင္မွာပါ။ အခ်ိန္ရ ရင္ ရသလို ေရးေပးမွာပါ။ ပံုေသ Schedule မရွိပါဘူးေနာ္။
Translated by khin0625
Edited by MZO
Unicode
Chapter-68 Help one another
You XiaoMo ထောင့်လေးမှာ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်နေကာ သူ့မျက်လုံးများကလည်း ဝေ့လည်ကြောင်ပတ်နှင့် မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်ဖြစ်နေသည်၊ "အကိုကြီးLing ၊အခြေနေလေး များ ပြောင်းပေးလို့ ရမလား?"
"ဒါက ရွေးချယ်လို့ရတယ်လို့ မင်းကို ဘယ်သူပြောလဲ? မင်းက အဲ့တာကို ထောင်စေတာ ဆိုတော့ မင်းကပဲ အောက်ပြန်ကျအောင် လုပ်ပေးရမယ် အဲဒါက မင်းတာဝန် ပဲ"
Ling Xiao က သာမာန်ပဲ ပြောလိုက်ကာ သူ့အမူအရာတွေကလည်း ဒီကိစ္စကို ဖြေရှင်းပြီး သွားပုံနဲ့ သူနဲ့မဆိုင်တဲ့ အတိုင်း အထက်စီးကနေ ကြည့်နေလေသည်။
You XiaoMo တံတွေး သီးပြီး သေတော့မလိုပဲ။ မနက်ခင်းမှာ ဖြစ်တဲ့ဟာကလည်း သူ့အမှားပဲလား
ဒါပေမယ့်လည်း တကယ်လည်း သူ့အမှားလို့ထင်ရသည်။
"ဒါပေမယ့် ဒါပေမယ့်လို့ ...... ပြိုင်ပွဲက မကြာခင် စတော့မှာလေ။ ကျွန်တော်တို့ အချိန်မီ မရောက်မှာ စိုးရတယ်။"
You XiaoMo ဆင်ခြေတွေ အကုန်သုံးဖို့ပဲ လုပ်နိုင်တော့သည်။
Ling Xiaoက ထထိုင်လိုက်ပြီး ခုတင်တိုင် ကို မှီလိုက်သည်။ ကာ ပျင်းရိပျင်းတွဲနှင့် "ပြိုင်ပွဲအကြောင်းကို စိတ်ပူစရာ မလိုပါဘူး။ ငါတို့ နောက်ကျသွားရင်တောင်မှ တစ်ခြားသူတွေ သံသယ မဖြစ်အောင် လုပ်နိုင်တဲ့နည်း ရှိတယ်။ ပြီးတော့ ငါမပြည့်မီခဲ့ရင် ပိုတောင်ကောင်းသေးတယ် ။ ဟို ကောက်ကျစ်တဲ့မြေခွေးအိုကြီး Tang Fan ရဲ့ သံသယတွေ တိုးပွားလာတာ ရှောင်ပြီးသား ဖြစ်တာပေ့ါ။"
ဒီအချက်က တော့ လုံးဝကို ယုတ္တိရှိသည်။ ပြန်လည်း ပြောစရာ မရှိတာကြောင့် You XiaoMo လဲ နောက်ထပ် ဆင်ခြေတွေ ပေးဖို့ ကြိုးစားတော့သည်။
" ပြောလို့ ဆိုလို့လဲ ပြီးပြီ မင်းလုပ်မှာလား မလုပ်ဘူးလား?" Ling Xiao စိတ်မရှည်စွာပြောလိုက်သည်။
သူဒီတိုင်း အချိန် ဆက်မဖြုန်းချင်ဘူး။ တစ်ယောက်ယောက်ကသာ တံခါးလာခေါက်မယ်ဆိုရင် သူ သေသေချာချာ ချထားတဲ့ အစီအစဉ်တွေ အလကားဖြစ်သွားမှာပေါ့?
ဒီလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလိုက်တာကြောင့် You XiaoMo လန့်ဖျန့်ပြီး ထခုန်မိသွားသည်။ သူက သနားစရာ ကောင်းစွာ ရှင်းပြလေသည်။
"ကျွန်တော် ကျွန်တော်......ကျွန်တော်မလုပ်နိုင်..."
ဒါက လိမ်တာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့အရင်ဘဝတုန်းက သူ အသက်ဆယ့်ရှစ်နှစ်ထိ နေခဲ့ပေမယ့် သူက တကယ့်ကို စစ်မှန်ပြီး အပြစ်ကင်းသော လူပျိုလေးလေ။ ယောက်ျားလေးတွေ လုပ်လေ့ ရှိတဲ့အရာတွေ ဖြစ်တဲ့ gay porn ကြည့်တာ အာသာဖြေတာ တွေ သူအရင်က တစ်ခါမှ မလုပ်ခဲ့ဖူးပေ။ ဒါက သူ ကြီးပြင်းလာတဲ့ ပုံစံနဲ့ သက်ဆိုင်တာ ဖြစ်နိုင်သည်။ ဒါကြောင့် အကြောင်းအရာ တော်တော်များများ အတွက် ကတော့ သူ့ရဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ ဖြစ်သည်။
ဒါကို နားထောင်နေရင်း Ling Xiao မျက်လုံးတွေကို မှေးလိုက်သည် "မင်းတစ်ခါမှ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် မဖြေလျော့ဖူးဘူး လို့ ငါ့ကို မပြောနဲ့?"
"ဖြေ ...... ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ဖြေလျော့တယ်?"
You XiaoMo သူ့လျှာ သူ ကိုက်မိ တော့မလိုပဲ။ ဒီဝေါဟာရက တော့ တော်တော်လေး ရင်းနှီးလှသည်။ သူ့ရဲ့ အတန်းဖော် ယောက်ျားလေးတွေ သူတို့ အချင်းချင်း တီးတိုး ပြောကြတဲ့ တစ်ခုပေါ့။
Ling Xiaoက သူ့ကို မသင်္ကာစွာ ကြည့်လိုက်ပြီး ရုတ်တရက် သူ့ကို ဆွဲယူလိုက်သည်။
You XiaoMo က သူ ရုတ်တရက် လုပ်လိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့်မထားပေ။ တုံ့ပြန်ချိန် မရသေးခင်မှာဘဲ သူ့ လက်မောင်းတွေ ထဲကို ဆွဲခံလိုက်ရပြီးတော့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ ခြေကားယားလက်ကားယား လဲသွားတော့သည်။ သူစပြီး မရုန်းကန် ရသေးခင်မှာတင် Ling Xiao က လက်တစ်ဖက်ဆန့်လိုက်ပြီး သူ့ ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကြားကနေရာက သူ့ညီလေးကို တိတိကျကျ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် .........
စစ်မှန်ပြီး အပြစ်ကင်းစင်လှသော သောလူပျိုလေးမှာ ချက်ချင်းပင် ကျောက်ရုပ် ဖြစ်သွားလေသည်
Ling Xiao က ပြောင်းလဲမှုကို သိပုံမပေါ်ဘူးပေ။ သူခံစားနေရတာက သူ့လက်ထဲက အရာလေးက အရမ်းကို နူးညံ့လှသည် ဆိုတာပင်။ သူ့ညီလေးကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ လူပျိုလေး တစ်ယောက်အတွက် ပထမဆုံးအကြိမ် ဆိုတာ အလွန်ကို အထိခိုက် လွယ်လှသည်။ သူပွတ်သပ်ပြီး နယ်ပေးနေတာကြောင့် ညီငယ်လေးက စတင် ပြောင်းလဲ လာတော့သည်။ တဖြည်းဖြည်း မာတောင့် လာသည်။ ပြောင်းလဲ လာတာကို ခံစားမိရင်း Ling Xiao လဲ ပြုံးလာတော့သည်။ ခေါင်းမော့လိုက်ကာ မျက်နှာတွေ နီရဲနေသော You XiaoMo ကို ကြည့်လိုက်သည်၊
"ဒီနေရာ ကဟာ .... တကယ်ပဲ သေးတယ်!"
You XiaoMo က အနီရောင် သမ်းနေသော မျက်နှာလေးနဲ့ အသက်ပြင်းပြင်း ရှူနေရသည်။ သူရှက်နေ ပေမယ့်လို့ စိတ်က ပိုတိုနေသည်။ သူ့ကို သေးတယ်လို့ တကယ်ပြောရဲသေးတယ် ။ကောင်းပြီလေ၊ သူ့ဟာ နဲ့ယှဉ်ရင်တော့ သေးပေမယ့်လို့လည်း သူက ခုထိ ငယ်သေးတာကိုးလို့။ သူ့(lx)လောက် အသက်ကြီး လာတဲ့အခါကျရင် သူ့(lx)ဟာ ထက်တော့ သေချာပေါက် သေးမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ခုချိန်က ဒါတွေ တွေးနေရမယ့် အချိန် မဟုတ်သေးချေ။ သူ့ရဲ့ တကယ့် ဘဝလေးက တစ်ခြားလူရဲ့ လက်ထဲမှာ ရှိနေတုန်းပင်…
"အခုလွှတ်ပေးတော့ ........"
Ling Xiao က သူ့ကို ရိသဲ့သဲ့ ပြုံးပြလိုက်လေသည်။ သူ့ကို သူ့လက်မောင်းထဲမှာ ဖက်ထားလိုက်ရင်းနှင့် "မင်း မလုပ်တတ်မှ တော့ ငါ မင်းကို သင်ပေးပါ့မယ်။ ငါ့ကိုယုံ တစ်ခါတည်း သင်လိုက်ရုံနဲ့ မင်း တတ်သွားလိမ့်မယ်။ ဒါက ဘယ်လိုပဲနေနေ ယောက်ျားလေးတိုင်းရဲ့မွေးရာပါ ပါရမီပဲလေ။ သင်ယူဖို့ မခက်ပါဘူး။"
ပြောရင်းနဲ့ Ling Xiao က သူ့ရဲ့ အစိမ်းရောင်ဝတ်ရုံ ကိုတစ်ဖက်ကို လှမ်းဖယ် လိုက်ကာ ဝတ်ရုံ အောက်က အဖြူရောင် အတွင်းဝတ် ဘောင်းဘီရှည် ကို ဖော်လိုက်လေသည်။ သူ့ကို ပြန်ပြောခွင့် မပေးဘဲ Ling Xiao က သူ့ဘောင်းဘီရှည် ကို ချွတ်လိုက်သည်။ တစ်ဝက်တစ်ပျက် ထောင်မတ် နေတဲ့ ညီငယ်လေး ဟာ ထက်သန်စွာ နဲ့ ခုန်ထွက် လာတော့သည်။
ဒါကို သူ့ကိုယ်တိုင် တွေ့ရတော့ You XiaoMo မှာ စိတ်သောက ရောက်လွန်းလှ သဖြင့် မျက်လုံး တွေ နီလာလေသည်။ Ling Xiao ချုပ်ထားတာကနေ လွတ်မြောက်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့်လည်း Ling Xiao ၏ အင်အားက သူရွှေ့နိုင်သော အင်အား မဟုတ်လေဘူး။
Ling Xiao ၏ မျက်လုံးထဲမှာတော့ သူ့ရဲ့တစ်ဝက်တစ်ပျက် အဝတ်မပါတဲ့ ဖရိုဖရဲပုံလေးက ဖော်မပြနိုင် လောက်အောင် ဖြားယောင်းသွေးဆောင် နေလေသည်။ အထူးသဖြင့် သူ့လက်ထဲက အရာလေးပဲ။ ပြည့်ပြည့်ဝဝ မဖွံ့ဖြိုးသေးသောကြောင့် သူပြောခဲ့သလိုပင် နဲနဲသေးသည်။ ဒါပေမယ့် ပုံပန်းသွင်ပြင်လေးက အရမ်းလှလေသည်။ ကျောက်စိမ်းချောင်းလေးလိုပဲ ဖြူဖွေး နူးညံ့နေသည်။ သူထောင်မတ် လာတော့ အရမ်း ချစ်စရာကောင်းလှသည်။ သူအခုတော့ ဒီကောင်လေးက တကယ်ကို အတွေ့အကြုံ မရှိဘူးဆိုတာ ယုံသွားပြီ။ အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် သူဒီလို တွေးလိုက်တဲ့အခါ သူအရမ်းပျော်တယ်လို့ ခံစားရပေသည်။
သူ့ရဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့ နည်းလမ်းအောက်တွင် ကောင်ငယ်လေးဟာ မြန်မြန်ပဲ ထုတ်လွှတ် လိုက်တော့တယ်။ စစ်မှန် အပြစ်ကင်းတဲ့လူပျိုလေးရဲ့ပထမဆုံးအကြိမ် က သူ့လက်ထဲမှာပင် ပြီးသွားလေသည်။ ကတိုးနံ့သင်းပြီး ထူပျစ်နေသော နို့နှစ်ဖြူရောင် အရည်တွေက Ling Xiao ၏ မျက်လုံးထဲမှာတော့ အလွန်ကို စွဲမက်ဖွယ် ကောင်းလှပေသည်။
ပထမဆုံးအကြိမ် အဖြစ် အတင်းအကြပ် ထုတ်လွှတ်လိုက်ရသည် You XiaoMo ကတော့ အဲ့လောက်ထိ သာယာမှုကို မခံစားရပေ။ ဒါက သူ့ရဲ့ပထမဆုံးအကြိမ် ဖြစ်သောကြောင့် သူ့ခံနိုင်ရည်က တော်တော် ဆိုးဝါးလှသည်။ Ling Xiao က သူ့ကို နဲနဲပဲ စရသေးသည် သူက ပြီးသွားလေပြီ။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး အားမရှိတော့ သလိုပဲ သူ့ရဲ့ ပွေ့ဖက်မှု ထဲကို ကျသွားတော့သည်။
ပါးလေး တွေက အနီရောင်သမ်း နေသည်။ လူပျိုလေးတစ်ယောက် အတွက်တော့ ခုဏက သာယာသော ခံစားချက်က သူ့ကို အရမ်း လွတ်လပ်သွားသလို ဖြစ်စေတာကြောင့် သူအော်မိတော့မလိုပင်။ သူ့ရဲ့ ကျောက်စိမ်းချောင်းလေးက သူ့ကို ဒီလောက် ကြီးမားတဲ့ ခံစားချက် ပေးလိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါမှ မသိခဲ့ပေ။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို မီးမြှိုက်ထားသလိုပဲ ပူလာစေသည်။
"ဘယ်လိုလဲ? ကောင်းလား?"
Ling Xiao က ပြုံးနေရင်း သူ့ခေါင်းလေး ကို ကျေနပ်စွာ ပွတ်သပ်ပေး လိုက်သည်။
You XiaoMoက သူ့ရင်ဘတ်ထဲတွင် ခေါင်းကို မြှုပ်ထားလေသည်။ အခုတော့ သူ့ခေါင်း ကို မ မရဲဘူး။ အချိန် တော်တော် ကြာပြီးတော့မှ ခြင်လို အားနည်းလှသော အသံလေးနှင့် ပြောလိုက်တယ်, "အင်း......"
"ဒါဆို အခု ငါ့အလှည့်ပေါ့!"
Ling Xiao က သူ့နားနား ကို တိုးမှီလိုက်ရင်း ရိသဲ့သဲ့ ပြုံးနေသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူ့လက်ကို အောက် ဆွဲချလိုက်သည်။ အဲ့ဒီ့ သံလိုမာနေသော အချောင်းက အချိန် ကြာသွားတာတောင် နဲနဲမှ ပျော့မသွားပေ။ အရင်ကထက်တောင် ပိုတောင့်ပြီး ပိုတောင် ပူလာသေးသည်။ အဝတ်တစ်လွှာ ခြားထားတာတောင် သူ့လက်ထဲမှာ လောင်ကျွမ်းနေတယ်လို့ ခံစားနေရပြီးဖြစ်သည်။ တိုက်ရိုက်သာ ထိတွေ့မယ်ဆိုရင်တော့....
အပူကြောင့် You XiaoMoက သူ့လက်ကို ပြန်ရုတ်တော့မလို့ပင်။ ဒါပေမယ့် သူ့လက်ကောက်ဝတ်ကို Ling Xiao က ကိုင်ထားသည်။
သို့ပေမယ့် You XiaoMo ကိစ္စ တစ်ခု တွေ့ရှိသွားသည်။ သူ့လက်တစ်ဖက်က Ling Xiaoရဲ့ဟာကို ပတ်လို့ မရလေဘူး။ သူ အံ့ဩတုန်လှုပ် သွားကာ မျက်လုံးဖွင့်ပြီး လှမ်းကြည့် လိုက်တယ်။ တစ်ချက်ပဲကြည့်ပြီး သူ ပင့်သက်မရှိုက်ပဲ မနေနိုင်တော့ပေ။ ဒါက တကယ်ကို အရမ်း ကြီးလွန်းတယ်! အဲ့ဒိနောက် သူ့ဟာသူ ကြည့်လိုက်ပြီး ချက်ချင်းပဲ နိမ့်ကျတယ် လို့ ခံစားလိုက် ရသည်။ သူ့ဟာက အရမ်းသေးတယ် လို့ပြောတာ မဆန်းပါဘူး။ နှစ်ခုကို နှိုင်းယှဉ် ကြည့်ရင် သူ့ဟာက ပဲညှောင့်ပေါက်လေးပဲ!
စိတ်ဓာတ်ကျနေတဲ့ You XiaoMo ဟာ အမှန်တရားကို မသိလေဘူး။ သူသာ တစ်ခြားလူတွေရဲ့ဟာ မြင်ဖူးခဲ့မယ်ဆိုရင် Ling Xiao ရဲ့ဟာက သာမာန်လူ တွေထက်ကို ကြီးတယ် ဆိုတာ သူသိလိမ့်မယ်။ သာမာန်လူတွေ အတွက်တော့ အဲ့ဒါက ဘယ်လောက်ပဲကြီးကြီး သူ့ဟာလောက်တော့ မကြီးနိုင်ပေဘူး။
"မြန်မြန်လုပ်!"
Ling Xiao က အသက်ပြင်းပြင်း ရှူလိုက်ပြီး ကြက်သေသေနေတဲ့ You XiaoMo ကို တိုက်တွန်းလိုက်သည်။
You XiaoMoက တုန်လှုပ်သွားသည်။ မျက်နှာနီနီနဲ့ သူ့လက်ထဲက ကြီးမားတဲ့ အချောင်းကြီး ကို ကြည့်လိုက်သည်။ Ling Xiao က သူ့ကို တစ်ခါကူညီ ပေးထားပေမယ့်လည်း အချိန်က အရမ်းတိုသည်။ အခြေခံအားဖြင့်ပြောရရင် ဘယ်လိုလုပ်လည်း သူမသိလိုက်ရဘူး။ သူ့လက်တွေကို အဲ့အချောင်းပေါ်မှာ တင်ထားလိုက်သည်။ မျက်လုံး မှိတ်လိုက်ကာ Ling Xiao သူ့ကို ကူညီပေး တုန်းက သုံးတဲ့အဆင့်တွေကို ပြန်စဉ်းစား တော့သည်။
မျှော်လင့်ထားသလိုပင် ဒီလိုဟာတွေ သင်ယူ တဲ့ နေရာမှာတော့ ယောက်ျားလေး တစ်ယောက်ရဲ့စွမ်းရည်က တကယ်ကောင်းတာပဲ!
ဒါ့ကြောင့် ထူးချွန်သော ကျောင်းသားလေး You XiaoMo ဟာ Ling Xiaoရဲ့ ခြေထောက် တွေကြားမှာ လှဲနေရင်း အစွမ်းကုန်ကြိုးစားတော့သည်။ သူ့တစ်ခေါင်းလုံး ချွေးတွေနှင့် ရွှဲနစ်နေသည်ထိ ရုန်းကန် နေလေသည်။ ဒါပေမယ့် အချိန် ကြာလာတာနဲ့ အမျှ ပြိုင်ပွဲအချိန်က နီးကပ် လာတော့သည်။ You XiaoMo ရဲ့ လက်တွေ ကိုက်နေပြီ ဒါပေမယ့် Ling Xiao က ခုထိ မထုတ်လွှတ်သေးဘူး။
အချောင်းက တင်းနေပေမယ့် ထုတ်လွှတ်မည့် အရိပ်အယောင် မပြသေးပေ။
You XiaoMo က ခဏလောက် နားချင်ပေမယ့် မျက်နှာက နီရဲကာ အလိုဆန္ဒကြောင့် အသက်ပြင်းပြင်း ရှိုက်နေသော Ling Xiao ကို မော့ကြည့်လိုက်မိတော့ ရပ်လိုက်ဖို့ အချိန်ကောင်းမဟုတ်သေးဘူး ဆိုတာ သူ ခံစားရသည်။ ဒီတော့ သူက သူ့လက်က နာကျင်မှုကို ကျိတ်ခံကာ အရှိန်ပဲ တင်လိုက်တော့သည်။
အဲဒိအချိန်မှာတင် Ling Xiao က သူ့မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာကာ ခပ်တင်းတင်းလေး “ထိပ်ကို လုပ်ပေး”
ထိပ် ဟုတ်လား You XiaoMo က ထိုခဏမှတင် စိတ်ညစ်သွားကာ သူ့အကြည့်တွေကို သူ့လက်ထဲက တုတ်ချောင်းကို ရွှေ့လိုက်သည်။ သူလည်း နောက်ဆုံးကျမှ ထို တုတ်ချောင်း၏ ထိပ်မှာ ကြည်လင် တောက်ပနေသော အရည်လေးတွေ ရှိတာ သိသွားသည်။ သူက ချက်ချင်း ရှက်ရွံ့သွားသည် အဲဒါက ဆီးထွက်လာတဲ့ နေရာ မဟုတ်ဘူးလား
တောင့်တင်းနေသော ကြွက်သားများနှင့် မျက်နှာကြီးနီနေသော Ling Xiao ကို သူကြည့်လိုက်သည်။ You XiaoMo က တစ်ခဏလောက်တော့ တွန့်နေပြီးမှာ သူ့ရဲ့ မပြေမလည် ဖြစ်ကာ ခါးသီးလှသော ခံစားချက်တွေ ဘေးပို့လိုက်တော့သည်။ သူ့ရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို သုံးကာ တုတ်ချောင်း၏ ထိပ်လေးကို ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ရလာဒ်အနေနဲ့ ကတော့ ကြည်လင်လက်ပျ နေသော အရည်များက တကယ်ကြီး တိုးလာသည်။ သူက အဲဒါက အံသြဖို့ ကောင်းလှသည်ဟု ရုတ်တရတ် တွေးမိသွားသည်။ You XiaoMo ရဲ့ ဆော့ကစားချင်သော သဘာဝ ပေါ်လာကာ သူ့လက်သည်းထိပ်လေးနှင့် ထပ်ခါထပ်ခါ အကြိမ်များစွာ ဖွဖွလေး သွားကလိလိုက်သည်။ သူ ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးခဲ့တာက…………….
Ling Xiao က ရုတ်တရက် ခပ်တိုးတိုး ညည်းတွားသံ ထွက်လာကာ တုတ်ချောင်းက တုန်ခါ ပေါက်ထွက် လာသည်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ မထုတ်လွှတ်ခဲ့သော ထူပျစ်ပြီး ခရင်မ် သဘာဝ ရှိသော အရာများက ထိပ်ကနေ အင်နှင့်အားနှင့် တိုးထွက်လာသည်။ ပမာဏကတော့ တကယ့်ကို တွေးဆစရာပင်………
You XiaoMo က ဒီ မမျှော်လင့်ထားသော အဖြစ်အပျက် ကို ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားတာမို့ သူ့မှာ ရှောင်ဖို့ အချိန်မရလိုက်ပေ။ ဒီတော့ သူကတစ်ကိုယ်လုံးက ထို ထူပျစ်ပျစ် အနှစ်များဖြင့် ဖုံးလွှမ်းသွားတော့သည်။ သူ့မျက်နှာ တွေတောင် မကျန်ပေ။
Ling Xiao တည်ငြိမ်သွားချိန်တွင် သုတ်ရည်များဖြင့် လုံးဝဖုံးလွှမ်းနေသော ထုံထိုင်းနေသော You XiaoMo ကို မြင်လိုက်ရသည်။ သူရဲ့ နှုတ်ခမ်းစွန်းတွေ မကွေးတက်ပဲ မနေနိုင်တော့။ ထုတ်လွှတ်ပြီးတော့ Ling Xiao က အလွန် အူမြူးနေသည်။ သူက သူ့အကျီ င်္လက်အစ ကို သုံးကာ You XiaoMo မျက်နှာကို သုတ်ပေးလိုက်ကာ စွန်းထင်းကုန်သော အကျီ င်္ကိုတောင် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ချွတ်ပေးလိုက်သေးသည်။ ကံကောင်းလို့ အပြင်ဝတ်ရုံပဲ စွန်းသွားတာ ဖြစ်သည်။
"အိုး နောက်ထပ် အဝတ်တွေ ရှိသေးလား?"
အဲ့နေ့မနက်က သူ့အဝတ်တွေ ခင်းကျင်းနေတာကို Ling Xiao မြင်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် တစ်စုံတည်းပဲ။
You XiaoMo က မိန်းမော တွေဝေနေရင်း ခေါင်းယမ်း လိုက်သည်။ ခုဏက ဖြစ်သွားတာကနေ သူ ပြန် နာလန်မထူနိုင်သေးပေ။
Ling Xiao ဒေါသ ထွက်နေတဲ့ပုံနှင့် မျက်မှောင်ကြုံ့ပြီး “မင်းမှာ အဝတ်နှစ်စုံပဲ ရှိတယ်လို့တော့ မပြောနဲ့"
You XiaoMo ခေါင်းညိတ် လိုက်သည်။ သူ တောင်အောက် ဆင်းတုန်းက တစ်ထည်မှ မဝယ်ခဲ့ပေ။ သူ့မှာ ပိုက်ဆံမရှိလို့ မဟုတ်ဘဲ နှစ်စုံက သူ့အတွက် လုံလောက်တာကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဒါ့ကြောင့် သူ တောင်အောက် ဆင်းတဲ့ နှစ်ကြိမ်လုံး တစ်စုံမှမဝယ်ခဲ့ပေ။
Ling Xiao က သူ့ကို စိတ်ရှုပ်သော အမူအရာနှင့် ကြည့်လိုက်သည်။ ခုတင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး သူ့ အဝတ်ဗီရိုထဲက အဖြူရောင် ဝတ်ရုံတစ်ထည် ထုတ်လိုက်သည်။
"ဒီဟာ အရင်ဝတ်ထား။ နောက်တစ်ခေါက် ငါတို့ တောင်အောက် ဆင်းတဲ့ချိန်ကျရင် အဝတ်နဲနဲလောက် သွားဝယ်မယ်။"
ပြောရင်းနဲ့ အဝတ်ကို သူ့ဘက် ပစ်လိုက်သည်။
You XiaoMo နောက်ဆုံးတော့ အသိ ပြန်ဝင်လာသည်။ ဒါပေမယ့် သူတစ်ကိုယ်လုံး ပေကုန်တာကို စဉ်းစား မချေဖျက် ရသေးခင် သူ့ခေါင်းက Ling Xiao လှမ်းပစ်လိုက်သော အဝတ်တွေနဲ့ ဖုံးသွားတော့သည်။ အဝတ် တွေကို ဆွဲချပြီး သူမေးလိုက်သည် "ဒီဝတ်ရုံက ...... အရမ်း ကြီးလွန်း မနေဘူးလား?"
"အရမ်းကြီး နေရင်တောင် မင်းဝတ်ရမှာပဲ။ အတွင်းဝတ်ရုံနဲ့ အပြင်မသွားချင်ဘူး ဆိုရင်ပေါ့"
Ling Xiao သူ့အဝတ်တွေ ချွတ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ နောက် အဝတ်ဗီရိုထဲက အပြင် ဝတ်ရုံတစ်ထည် ထုတ်ပြီး ဝတ်လိုက်သည်။
"အာ့ဆိုလည်း ........ ကျွန်တော် ဝတ်လိုက်မယ်။"
You XiaoMo သူ့ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်သည်။
Ling Xiao အင်္ကျီတွေဝတ်ပြီး အပြင်ထွက်တာက အုတ်အော်သောင်းနင်း ဖြစ်စေမယ် ဆိုတာများ You XiaoMo သိခဲ့ရင် အဲ့အချိန်တုန်းက သူဝတ်ဖို့ ရွေးချယ်ခဲ့မှာမဟုတ်ပေ။
T/N မသိသေးတဲ့ သူတွေ များ အတွက်ပါ 64 ကနေ 99 က အခု တင်နေတဲ့ ဆီမှာ ဆက်တင်မှာပါ။ အချိန်ရ ရင် ရသလို ရေးပေးမှာပါ။ ပုံသေ Schedule မရှိပါဘူးနော်။
Translated by khin0625
Edited by MZO