Chapter 43: Play (r-18)
"Where are you taking me? It's too early and I think your company needs you" I joked but looks like a sarcastic tone escaped on me, why did I let myself to be with him right away?
He's seriously driving and I can see the veins popping on his hand up to his arm because the sleeves are folded, I glanced him for a bit observing what will be my next step. Fuck! I can't even read him all of a sudden and it irritates me because everything went blank.
When he didn't answer, a sigh escaped on me with a mixture of disbelief and nervousness. The car was speeding up and this man beside me is taking the advantage to scare me but actually I'm kind of nervous knowing that after five years we already met.
We already met but different after five years.
I leaned my head at the window and trying to gain the words that I will say to him because I know he will need my explanation, I know this will happen and I know that he will keep asking on what did I do for the past five years.
Hindi ba nakwento sa kanya ni Aliyah ang sinapit ko sa pamilya niya?
He must be angry because that Aliyah fooled him for a second at doon palang ay success na kaagad ang plano, it's time for me to step up on the game because this is what I want.
I don't pity this man beside me anymore, no strings attached from now on.
"What? You're just going to be quiet this time?"
I want to trigger him already because that's a sign that my plan is working, I became fiercer because of this hatred and I know this will lead to a chaos.
He cleared his throat the reason why I shut my eyes for a second, he always do that whenever he's angry but Aly is being cautious this time and I don't like it. Fuck!
Ngayon na nag-kita na kami ay halo-halo ang nararamdaman ko ngayon, ang akala ko pa naman ay puno lang ng galit itong nasa isip ko pero hindi pala.
Panay ang away ng puso at isipan ko ngunit pilit kong nilalaban ang puso itong na walang ginawa kung hindi ang manlambot nalang.
I massaged my ego and trying to have this little conversation because I'm bothered on this silence going through. Architect Alyster Emory Monreal, pag-katapos ng limang taon ay ang hirap mo ng basahin.
You changed and I also did the same.
The time has come, he stopped the car the reason why I'm wandering on the place we stopped. Mas naunang lumabas si Aly habang ako ay patuloy pa rin sa pag-lilibot kung nasaang lugar ba kami.
I think it's a rest house of Aly, siguro nga pag-katapos ng limang taon ay nakakagawa pa rin siya ng mga magagandang bagay sa buhay niya. Hindi ko naman alam na may rest house na pala siya, tss.
He opened the door for me and as I look at him, he's cold but also deadly. His silence is deadly, the ambiance of the rest house is also quiet but it's field with freshness because of the plants surrounding it.
"Your rest house looks great and I can see that it's your style, Architect's style" kahit na pilitin kong ibiro ang tono ng boses ko ay hindi ko talaga maibigay iyon dahil sa si Aly na ang kaharap ko.
Kahit na gawin kong magaan ang nasa paligid ay hindi mo pa rin maiiwasang maging mabigat ito dahil pareho na kaming nandito, pareho na kaming mag-kasama sa iisang lugar at heto naman itong puso ko na halos talunin na ang isip ko.
"Come inside already, stop with your excuses because we have a lot of things to talk about" he said with a dead voice the reason why I gulped, I can't tame him this time because of how cold and deadly he is.
Sa pag-pasok ko sa rest house niya ay kung ano ang nakikita ko sa mismong bahay niya ay ganito rin dito, the walls are colored with black, white and gold. It's Aly's symbolism of him, it's his favorite.
May mga gold antiques rin sa loob ng bahay niya at may malalaki ring mga painting, kung ano man ang itsura ng mismong bahay niya ay ganito rin dito sa rest house niya. Parang second version na pinaliit lang ng bahay niya ito.
"Sit there" he gained my attention and as I locked as with him, he pointed the sofa for me to sit there.
Hindi na ako pumalag at nag-lakad nalang palapit sa sofa na tinuro niya para maka-upo na. Bakit hindi ko man lang nakikita ang takot sa kanyang mukha?
He thought I died on the bomb explosion three years ago, Aliyah said to me that Aly is grieving because of me. I was dumb-founded for a while to know that, the person on that grave is not even me.
Niluwagan niya ang neck-tie niya at hinagis ito na dahilan para mapunta ito sa coffee table sa harapan ko, he unbottoned the upper buttons the reason why I saw his chest. I shifted my eyes away on it because I can feel this heat filling my body, fuck!
It's too early to feel this kind of affection, stop it already.
Ang akala ko papagitan ang coffee table sa aming dalawa pero hindi ako naka-hinga ng mapag-tanto kong sa coffee table siya umupo na dahilan paran mapantayan niya ang mata ko at malapit siya sa akin.
Naka-buka ang kanyang dalawang hita na dahilan para pag-tabihiin ko ng maayos ang dalawang binti ko, I'm trapped and I think I can bear this moment with him. Hindi ako papatalo sa mga tanong niya sa akin, ilang taon akong nag-handa para dito kaya humanda na siya.
Malalim niya akong tiningnan na dahilan para labanan ko rin ito ng matalim na tingin na para bang galit ang namumuo sa akin na ngayon ay nasa harapan ko na siya, sa tingin niya ba matatakot pa niya ako sa ganyang tingin niya?
Iba na ang babaeng mahal niya, siya nalang ang nag-mamahal.
Itatak mo 'yun sa ulo mo, Aly. Ikaw nalang ang nag-mamahal sa ating dalawa, tss.
Namuo ang katahimikan sa aming dalawa na dahilan para makaramdam ako ng pagka-inip, handa na ang bibig kong mag-labas ng mga sagot sa mga tanong niya pero bakit nananatili siyang tahimik?
"What, Architect? Mananahimik ka nalang ba diyan, alam ko namang puno ka ng tanong kaya ibato mo na sa akin 'yan ng maka-alis na rin ako" halata na ang pagka-irita sa boses ko dahil sa lalaking binibitin ako, stop staring at me like that because it irritates me that you're not asking questions.
He sighed all of a sudden and massaged his ego the reason why my brows furrowed, ang lalim ng pagbuntong-hininga niya na dahilan para maguluhan ako.
Wala ba siyang balak na tanungin ako?
Sinayang niya lang ba ang oras ko?
Nakipag-laro nanaman ba sa akin 'to?
"I don't want to throw questions on you for now, Sienna" ramdam ko ang pag-iba ng tono ng boses niya, para bang naging magaan ito simula ng kaming dalawa nalang at nasa harapan niya na ako.
Umawang naman ang sulok ng labi ko marahil hinanda ko pa naman ang sarili ko sa mga tanong niya pero mukhang sinayang ko lang ang lakas ko para sa lalaking 'to.
"Kung ganon edi ano pang ginawa ko dito?" mataray kong tanong na dahilan para muli niyang ibaling sa akin ang tingin niya, sa bawat tingin niya ay ilang segundo niya muna akong tinitingnan na para bang inuukit niya ang mukha ko sa kanyang isipan.
I still know you Architect, alam ko kung ano ang kilos mo.
"You said we will talk Architect and now you're not asking question, then what's the purpose of going here?"
Ang sabi niya ay mag-uusap kami pero mukhang wala siya sa hulog para isalahat ang mga balak niyang itanong sa akin.
"Hindi mo kakayanin ang mga tanong ko, Sienna" tugon niya sa akin na dahilan para umiling ako, matagal ko ng pinag-handaan ito kaya kung ano man ang pumipigil sa kanya ay alisin niya na 'yun.
Heto na ako sa harapan niya at pag-katapos nito ay aalis na ako kaagad.
"I can answer your questions, Aly. Kung balak mo akong pag-hintayin ay aalis nalang ako" akmang tatayo na ako ng bigla niyang higitin ang braso ko at ginawa niyang lock ang dalawa niyang binti sa akin para hindi ako makawala.
"Fuck, stay still okay..." he begged with a caress tone the reason why I sighed, I gulped as I tried to trigger him pero hindi ko iyon nakikita. Hindi niya magawang magalit sa akin ngayon pero alam kong darating rin ang araw na 'yun.
Nag-pakawala nanaman siya ng isang buntong-hininga na para bang hinahanap niya pa ang mga tanong na dapat niyang ibato sa akin.
"You changed" iyon kaagad ang sinambit niya na dahilan para maiyukom ko ang kamao ko, hindi naman ako tatanggi dahil halata naman iyon sa aking sarili.
"You really changed" he said again the reason why I pressed ymy lips, I want to shift my eyes away on him but it's locked already. My eyes are glued only for him and as I look at him, this pain is coming back after five years.
"What's the matter if I changed? I changed because I want to grow, I changed because I want to be better" a sarcastically said on him the reason why he shook his head as if that's not the right answer he wants.
"I told you, I will make myself proud."
"But you also promised that you will make me proud" tugon niya sa akin na dahilan para kumurap ako, ang tanga ko naman na gusto kong mag-sumikap para maipag-malaki niya ako.
Ang tanga ko sa parteng nangako akong maipag-mamalaki niya ako pero ngayon ay ginawa kong proud ang sarili ko, wala na ako sa pangako na 'yun.
"I did it for myself, not for someone." diin kong sabi sa kanya at ramdam ko ang hindi pagsang-ayon ng aking sistema na para bang gusto na nitong putulin ang sinungaling kong dila, try harder Sienna.
I saw agony on his face and I don't care at all, iyon dapat ang lagi kong isipan na wala akong pakielam sa kanya.
Panay ang buntong-hininga niya na para bang iyon ang nag-babago ng diskusyon namin "So it's not true that you died in the bomb explosion three years ago" my lips pursed because he's finding me for five years, sinayang niya lang ang oras niya sa pag-hahanap.
Ang sabi ko babalik ako pero hindi ko naman sinabing ganon pa rin ang pakiki-tungo ko.
"Of course, hindi naman ako mukhang multo sa harapan mo 'di ba?" naka-ngisi kong sabi at inikot ang mga mata ko.
"Then your mother and Mimi didn't survive the bomb explosion"
Pain burst inside of me, all of a sudden I can't breathe as I heard a loud explosion inside of my head visualizing what happened last three years ago. My lower lip trembled as my mother and Mimi was mentioned, sa dalawang kaluluwa lang naman ako nang-hihina e.
"Y-Yes, they didn't survive. Ako lang ang natira sa aming tatlo" sa pag-sambit ko nun ay ramdam kong nanghihina nanaman ako ng umukit sa isipan ko ang burol ng dalawang mahal ko.
Imagine, sila nalang ang natitira sa akin tapos kinuha pa. Sila nalang ang mayroon ako tapos nawala pa sila?
I keep questioning the heaven, bakit nila kinuha sa akin ang mga natitirang taong tumanggap sa akin?
We are celebrating Mimi's birthday that time, naisipan kong sa mall nalang kami pumunta dahil iyon naman ang gusto ni Mimi. Manonood lang sana kami ng sine tapos biglang iyon na, isang pag-sabog na ang nanyare na dahilan para bumagsak ang mga pader at ang mga kisame na mabibigat.
"They died because of the explosion, ako lang ang natira" matipid kong sabi at hindi na magawang maka-tingin sa mga mata ni Aly, totoong nang-hihina nanaman ako dahil sa pamilya ko nanaman ang pinag-uusapan.
Wala na silang lahat at ako nalanga ng natira, pag-katapos kong gawin ang plano ko ay puwede bang sumama nalang ako sa kanila?
All of them died and imagine that you're suffering for almost five years, being alone is such an agony for me.
It was filled with darkness and all I can do is to keep myself warm, ako lang naman ay mayroon ako.
"Before that...something happened to you, right?" I bit my lower lip because this agony became hatred all of a sudden, he's talking about the illicit business of his parents and I was involved on them.
Bumalik ako sa pagiging sex worker dahil kailangan ko iyon para sa pamilya ko, alam kong tanga ako sa parteng bumalik ako doon pero ginawa ko nalang sikreto iyon sa pamilya ko. They will hate me if they will know that I'm back on being a sex worker.
Mr. Cheng accepted me to be on his club again but I didn't know that Aly's father is handling it already with drugs, hindi ko alam 'yun at halos nasa impyerno na ako ng makitang naging malala na ang club na binalikan ko.
Puno ng mga drugs, puno ng mga foreigners at puno ng mga babaeng puno na ng pasa ang mga katawan.
"It's okay, I'm fine."
I'm not fine, your parents disgust me Aly. Halos impyerno na ang pinaramdam sa akin ng pamilya mo, wala kang alam sa ginagawa ng mga magulang mo sa mga kagaya ko.
The scar where they put drugs inside of my body is still here, nanatili na ito na para bang isa itong pruweba na nilagay nila ang drugs sa loob ng katawan ko. Nakakatakot hindi ba? Pati katawan ko ginawa ng lagayan ng kung ano man na hindi ko naman gusto.
"I'm really sorry, Sienna"
I hate you, I really hate you and sorry is not enough to forgive you.
Your sorry is not what I need because I seek for your downfall.
Halos mag-dugo na ang palad ko dahil sa pag-kakayukom ng mga matutulis kong kuko, galit na ang nararamdaman ko ng umukit sa isipan ko ang mga ilegal na droga na nilalagay nila sa katawan ko.
They treated me as a sender of drugs, pilit ko silang nilalaban pero pananakit ang ginagawa nila sa akin. Sobrang pasakit ang binigay nila na sa tingin ko ay hindi kakayanin nino man, maswerte ako na nakatakas ako sa kamay ng tatay niya.
It sucks to know that even though Eduardo Monreal was imprisoned that time, he's still able to come out of the prison because of the anomalous police inside the bilibid.
"Alam mo na rin pala ang nangyare sa akin kaya bakit kailangan pang mag-usap? Halata namang nangalap ka pa ng impormasyon e' hindi ba sinabi mo sa akin na ayaw mo na ako makita"
Bakit mo pa ako hinanap kung ayaw mo aking makita?
After you said those words, I tried to understand you even I was drowned already. Pilit kitang inintindi sa natitirang lakas na mayroon ako pero alam mo yung pakiramdam na pinag-iwanan ka na dahilan para sarili mo nalang ang karamay mo?
Ako lang ang mayroon ako sa sakit na lumulunod sa akin, I cried silently and being filled with fear and agony.
Umiyak ako ng palihim at mag-isa akong hinarap ang lahat, kung kailan nahihirapan ako ay doon naman ako pinakawalan ng taong mahal ko.
Ang sakit, tangina.
He said that he doesn't want to see me anymore, kung kailan kailangan ko ng isang tao na makakasama ko sa laban ay doon naman bumitaw.
Alam niyang siya ang makakapitan ko pero mas pinili niyang bitawan ako.
"Bakit mo pa ako hinanap kung sinabi mong ayaw mo na akong makita, Aly?" ngayon ako naman ang nag-tanong sa kanya, pinangako niya na iingatan niya ang tiwalang binigay ko sa kanya pero isa ako sa nalinlang niya.
My breathing became heavy and this body is called already, ramdam ko ang panunuyo ng lalamunan ko pero nananakit ito dahil sa pag-pipigil ng mga luha.
Hindi ako iiyak sa'yo, ayoko ng umiyak dahil sa'yo.
Silence came, wala siyang imik sa tanong na iyon dahil alam niyang totoo ang sinasabi ko na bakit nga ba hinanap niya pa ako kung sinabi niyang ayaw niya na ako makita?
"You said that you don't want to see me anymore but why are you looking for me?"
Those words are still in my head, kung paano siya nag-paalam habang ako ay nag-hihirap. He let go of when that time I needed help, bumitaw siya kung kailan kailangan ko siya pero hinayaan ko nalang din dahil iyon naman ang hinihintay kong sabihin niya hindi ba?
I shook my head because he's not answering, walang-imik ang binigay niya sa akin habang ako naman ay sinagot ko ang tanong niya. Is it hard to be fair, Aly?
"We bid goodbyes five years ago and even though we part ways, I have not forsaken you"
Kahit na nag-paalam kami sa isa't-isa ay inalala ko pa rin siya, nag-karoon pa rin ako ng pakielam kahit masakit na hanggang sa mapuno nalang talaga ako at hindi ko na maramdaman ang pag-mamahal ko para sa kanya.
"Tinupad ko naman ang pangako ko na babalik ako kaya nga lang...hindi na ako kagaya noon, Aly" masakit isipin na nawala na ako sa landas, walang-wala pa rin ako ngayon kahit na puno na ako ng kayaman.
Ubos na ubos pa rin ako kahit na mayaman na ako, nobody will fill me again because I'm lost.
"Nung nag-paalam tayo sa isa't-isa ay doon na nag-simula ang pag-babago, Aly" walang-gana kong sabi sa kanya pero sa loob ko ay sobra akong nasasaktan na ang lalaking minahal ko noon ay isa ng kaaway ngayon.
"Do you still love me?"
I became an idiot in front of him, all I can taste is this moment and all I can breathe is your life. This is over, I don't want everyone to fool me again and this love that we have is not right.
Hindi ako para sa'yo, Aly.
"Mariella Sienna, do you still love me?" he asked again and those words are like knives stabbing on my chest, I will let this love die because I'm tired already. Pagod na akong masaktan at sa palagay ko ay iyon rin ang nararamdaman niya.
I shook my head as an answer and I felt myself contradicting on it, try harded Sienna. Even though you're hurting inside, try harder because it signifies that you're still weak.
I saw agony and death on his face, masakit na ang lalamunan ko kakapigil ng aking mga luha pero alam kong ito ang dapat kong gawin dahil isa lang naman ang layunin ko, ang mapa-bagsak ang natitirang Monreal.
"Y-You don't love me anymore?" he questioned again as if he doesn't want to believe it, mas lalo niya lang sasaktan ang sarili niya kapag inulit ko pa pero para matapos na ito ay iyon nalang ang isasagot ko.
"I don't love you anymore, Aly"
Realizing, you just don't feel the same way anymore hurts the most especially if you know that person still loves you.
It hurts when you know that the other person is slowly starting to not love you and you can't do anything about it so you just sit and wait for the end of your relationship and pretend that you know nothing because a small part of you don't want to believe what is happening.
"I could say that I gave up on you not just because I don't love you anymore, not because I don't want to be with you anymore but because not once you didn't even fight for me"
This is my words but I can feel the pain inside of me as if it's contradicting, labanan mo ang puso mo Sienna dahil ibig sabihin lang na kapag natalo ko ay iikot nanaman ang mundo mo sa lalaking 'to.
Hihintayin ko nalang siguro na mawala na ang pag-mamahal sa akin ni Aly, hihintayin ko nalang na mawala na ang nararamdaman niya.
I lied to you but also to myself.
He cleared his throat and I was going to stand up but he's suddenly pulled me the reason why I got closer on him, I raised immediately a brow on him because of this awkward situation. Hindi ko pinatong sa dibdib niya ang dalawa kong kamay dahil parang nawalan na ako ng lakas, damn it!
Pilit kong tinarayan ang itsura ko sa kanya para hindi niya malaman na naaapektuhan ako, wala ng dahilan para bumalik pa ako sa'yo dahil ang gusto ko ay mapa-bagsak ka Aly.
"Our conversation is done, alam mo na rin naman kung anong nangyare sa akin kaya puwede bang bumalik nalang tayo sa kompanya mo?" iwasan ko man na hindi palambutin ang puso ko ay nagiging traydor naman ito.
Tangina, parang isang parkour nalang ang nangyare.
"Bakit naman tayo babalik sa kompanya?" nananatili ang kanyang matipunong braso sa beywang ko na dahilan para maramdaman ko ang init ng kanyang katawan, it's making me turn-on!
We are this close after five years, halos ilubog ko na ang sarili ko sa hukay para lang hindi ko na maramdaman ito ulit pero sa tingin ko ay siya lang ang makakapag-paramdam sa akin ng kung ano-ano.
I tilted my head and bowed for a second because his stare is deadly, na para bang kapag umalis ako dito sa rest house niya ay ikukulong niya ako. Try me Architect, hindi mo gugustuhin na makalaban ako.
"I was going to invest my plantation on your company but the staff said that I need to book a meeting first before I face the boss of Monreal Fields" I playfully chuckled the reason why his forehead creased.
This is the start, kung bibigay ka man sa akin ay sisiguraduhin kong wala ka ng pupulutin.
"Why are you doing this?" he questioned the reason why I winced, I laughed because of disbelief but I'm enjoying that he's confused and dumb-founded about my actions.
I came back but to see your downfall Aly and let's start to your company.
"Why? Is it wrong to invest my plantation on your company, mukhang ako lang ang investor na kwinestiyon mo habang ang marriage proposal ng pamilya Grayson ay hindi"
Sa sinabi ko ay doon ko siya nahuli, he was stunned for a second and I can feel that I'm playing with no one anymore. Napaka-tanga naming dalawa dahil sa tingin ko ay walang balak mag-patalo sa amin.
"What are you even saying?" he said with a deep voice, I rolled my eyes with this smirk drawn on my lips. Kung nandoon si Aliyah para alamin ang galaw ni Aly ay malalaman ko iyon kaagad, sa tingin niya ba ay hindi ko alam ang arranged marriage na proposal ng tatay ni Vien?
"Arranged marriage, limot mo bang may proposal sa'yo ang pamilya Grayson and that is to marry their only daugter Vien. Bakit parang hindi mo pa alam?" naka-ngisi kong tanong sa kanya at mahina siyang tinulok gamit ang hintuturo ko, I'm playing at you Architect.
"H-How did you even know?"
Nagkibit-balikat naman ako na para bang kunwari ay hindi ko ito nalaman kay Aliyah, he shook his head and trying to hold his patience on me. You can't tame me right? You can't still tame me, Architect Aly.
"Invite me to your wedding, okay?" I sarcastically said but deep inside my chest is already in pain, tatagan mo ang loob mo Sienna dahil wala ka na dapat pang balikan sa lalaking nasa harapan mo.
I ran my fingertips on my long hair and I saw him being turned-on because of my actions, ang hati ng buhok ko ay nasa gilid na at kita ko ang pag-igting ng kanyang panga dahil alam niyang nakikipag-laro ako sa kanya.
"Let's go back to your company and talk about business, Architect" diin kong sabi kay Aly na dahilan para pag-laruan niya ang kanyang dila, dahil sa pag-laro niya ay nakita ko ang pag-umbok nito sa gilid ng kanyang labi.
Binasa niya ang kanyang labi na dahilan para bumigat ang pag-hinga ko, I know he's going for the attack and I can't even fucking move because of his actions that is making me crazy.
I rolled my eyes and tried to gain my sense, akmang mag-lalakad na ako ng biglang umatake na nga si Aly. Halos mapa-hiyaw ako ng biglang hilain ako ni Aly na dahilan para mapa-higa ako sa sofa.
"Aly--"
He sealed it with a kiss, with an aggressive one the reason why I felt my heart racing. Nag-lalakbay ang kanyang labi sa akin na parang bawat kanto ay balak niya itong markahan ng pananabik niya na naipon ng limang taon.
I tried to push his chest but he's being aggressive, our bodies are curving on each other while on the sofa. Gosh! Is it too early to have this kind of affection?
His hand is already travelling on my legs while the other one is on my cheek trying to angle my head to kiss it better. Halos ibaon na ako ng lakaking ito sa sofa dahil sa pananabik niya sa akin ng limang taon.
Fuck! He's still the same, he's still good when it comes to kisses and giving pleasure to woman.
He's lips went down on my neck the reason why I gasped, my mouth is open and my lower lip is trembling because of this beast taking my body on this morning.
Suminghap ako dahil kahit ano pang gawin kong tulak sa kanya ay hindi nito matutumbasan ang pag-init ng katawan ko na unti-unti ng kumakawala sa kulungan.
"O-Oh my gosh, stop..." pilit na laban ko kahit na heto na ang katawan ko na tinatanggap nalang na wala na akong kawala sa lalaking 'to.
"F-Fuck..." I don't know where should I put my head because this sensation is filling me already. Damn! Kapag si Architect talaga ang gumagawa nito sa'yo ay wala ka ng kawala.
He's starting to remove the belt of my dress and that means that no one can stop him anymore "Oh god..." halik palang sa leeg ko ang ginagawa niya pero bumigay na kaagad ako.
Shit! Asaan na ang plano mo Sienna? Nasaan na ang dapat mong gawin sa lakaking 'to, bakit sa isang iglap ay nawala ito ng bigla nung inangkin ka na niya?
Halos mawala na ako sa sarili ko at pakiramdam ko ay sobra na ako sa pakikipag-laro, I can feel my lower body approving this affection and desire. My gem is almost on its way and getting ready.
"Fuck, come here." I ordered but I was the one who held his hair for him to go back on my lips, tanging ang labi namin na nagiging isa ang naririnig ko at mas lalo itong naging agresibo na para bang wala na 'tong bukas.
Hinapit niya ang beywang ko na dahilan para mapa-kandong ako sa kanyang hita, sinandal niya ang kanyang likod sa backrest ng sofa habang inaangkin ang labi ko.
He entered his tongue inside of me the reason why I went crazy, damn! After five years he's still intimidating when it comes to pleasure.
His tongue is playing inside the reason why it was a roller-coaster already.
All of a sudden we stopped kissing to catch our breaths because of how aggressive we are as if no one wants to be a slave in bed.
Our eyes met and a beast caught his prey already but who? Sino sa aming dalawa ang nahuli?
"I told you, you'll never get away on me again" mapupungay ang mga mata niya sa akin na para bang ikakasugat ko na ito, this is just for one day but can I stop myself on doing it for the next one?
Naka-patong na ako sa kanyang hita at sa pagitan nun ay ramdam ko na ang pag-kalalaki niya na dahilan para mapa-lunok ako. This man is something when it comes to sex, a sex that brings you to a paradise.
I raised a brow on him "You can't still still tame me, Aly. You still can't" I teased him the reason why the side of his lips curled up, I'm just playing on him.
"Let's see about that" halos matumba ako ng makarinig ako ng pag-punit na siya mismo ang gumawa sa damit ko, kaagad na nanlaki ang mga mata ko dahil sa punit na ang bestidang pula na tumatakip sa aking katawan.
"Aly!" I screamed because all he can see now is my sando and shorts, halos kita ko ang punit sa bestida ko na nag-papakita kung gaano siya kalakas. Fuck! This is something you, he's wilder now.
"Want me to rip that too?" he pointed my white sando the reason why I clenched my jaw because of how playful he is.
He wrapped his arms on ng waist the reason why I got closer to him, suminghap siya habang nasa leeg ko na dahilan para maramdaman ko ang mainit niyang hininga na dumadaloy na sa aking buong katawan.
"You know your neck is one of ny favorites it's because it's mine, only for Architect Aly" pang-aangkin niya pag-katapos ng limang taon na dahilan para maisara ko ang mga mata ko.
"Welcome back, Sienna. Let's celebrate because you're back"
"As we celebrate, we don't have the food yet but the first thing I want to eat... is you"
Halos tumindig na ang likod ko dahil sa bulong na iyon na para bang kailangan kong ihanda ang sarili ko dahil sa palagay ko ay hindi lang selebrasyon ang balak niyang ipahatid sa akinn.
Hindi ganon si Aly, he exceeds and doesn't care about the limitations.
"I want to eat you, Sienna"
"I'm not even being served, Aly. Kung balak mong kumain ay kumain ka ng totoong pagkain--"
"I'm picky, Sienna."
Unti-unti ng gumagapang sa loob ang kanyang dalawang kamay na para bang balak ng tanggalin sa pag-kakahook ang natitirang suot ko.
"Aly, it's morning--"
"Let's start.. because I can't wait to wreck you, Sienna"