CHAPTER 31
KUMAWALA sa pagkakayakap ang magkapatid nang makarinig sila ng sigawan mula sa mga panauhin na dumalo ng piging. Nagkatinginan sila at hindi mapakali. Nakarinig na rin sila ng mga pagsabog at halakhakan.
"Kamahalan!" Humahangos ang isang kawal ngunit bago pa siya makalapit sa hari ay iginupo na siya ng isang napakaitim na usok. Nanlaki ang mga mata ni Astrid matapos makita ang papalapit na si Leia.
May malapad itong ngisi habang nakatitig lamang sa kanila. Napaatras si Sadie at napailing-iling. Hindi ito ang panganay niya.
"Kumusta? Mukhang nagkakasiyahan kayo, ah. Nahuli ba ako? Oh hindi lang talaga ako imbitado?" ani Leia at napangisi muli.
"Nagbalik ka na pala, Astrid," bati pa nito sa bunsong kapatid dahilan para mapaatras ang huli. Agad humarang si Adelaide upang protekahan si Astrid. Natigil sa paglalakad si Leia at humagalpak ng tawa.
"Oh, at may isang mapagmalasakit na ate ang handa ka pang ipagtanggol. Nakakatuwang pamilya. Nakakalungkot lang dahil nagsisisi akong naging parte ninyo ako," sambit pa nito at nagpalakad-lakad.
Lumakas ang hangin sa buong paligid. Sa sobrang lakas ay halos madala na sila nito. Nagkaroon ng pagkakataon si Leia na ipukol sa amang hari ang itim na mahika hanggang sa bumulagta ito sa sahig nang walang kalaban-laban.
"Emmanuel!" sigaw ni Sadie at dinaluhan ang asawa ngunit maging siya ay naabot ng itim na usok at inihampas siya nito sa makapal na pader.
"Ina!" Halos mapatid ang litid ni Adelaide dahil sa nasaksihan. Wala na talagang natitirang kabutihan sa puso ng kapatid nila. Nagtiim-bagang siya at hinigpitan ang hawak sa salangkay. Mula roon ay malaking boltahe ng kuryente ang kanyang pinakawalan at ibinato sa kapatid dahilan para mawala ang itim na usok.
Gulat na napaatras si Leia. Hindi niya inaasahang magagawa ito ng kapatid niya. Nang bumalik sa huwisyo, ngumisi ulit si Leia. Tipo niyang asarin ang kapatid hanggang sa maglabas ulit ito ng kapangyarihan at manghina. Sa gayon, magagapi niya agad ito.
"Ate, huwag kang padadala sa ngiti niya. Uubusin niya ang enerhiya mo. Huwag mo masyadong pwersahin," babala ni Astrid at hinawakan ang nanginginig na kamay ng kapatid.
"Ako na ang bahala sa kanya. Dalhin mo ang ina at ama sa ligtas na lugar," dgdag pa ni Astrid dahilan para mapatingin sa kanya si Adelaide. Medyo nanghihina na rin ito.
"Paano ka?"
"Huwag mo na akong intindihin. Bilisan mo na!" Walang nagawa si Adelaide kundi lapitan sa hindi kalayuan ang walang malay na ina at ama.
"At may nagpapakabayani. Tingin mo maililigtas mo sila? E, wala ka namang ibang kapangyarihan bukod sa pakikipag-usap sa mga hangal mong hayop." Nakuyom ni Astrid ang kamao.
"Hindi na ikaw ang Leia na kilala namin. Pakiusap, sumuko ka na lang," naiiyak na si Astrid.
"Ayoko. Kahit hindi ko inisip ang bagay na iyan. Ayokong maging gaya ninyong mga talunan!" Agad inihampas ni Leia ang salangkay sa bunsong kapatid ngunit nasalag ni Astrid ang kamay niya gamit ang mahabang baging mula sa kanyang kapangyarihan.
Iwinasiwas muli ni Leia ang braso ngunit hindi niya ito maigalaw. Napalingon siya sa kinaroroonan ni Adelaide at nakahinga siya nang maluwag. Wala na roon ang pangalawang kapatid. Marahil sinunod nito ang utos niyang dalhin sa ligtas na lugar ang mga magulang.
Mas hinigpitan niyang pagpulupot ng baging sa braso ni Leia upang hindi maigalaw ang salangkay. Sa ibang direskyon tumama ang itim na usok. Iginala niya ang paningin. Karamihan sa mga kawal ng hari ay nakabulagta na sa iba't ibang sulok ng palasyo.
"Bitawan mo ang salangkay mo ngayon din!" utos ni Astrid sa kapatid pero hindi ito nagpatinag kahit gumagapang na sa buo nitong katawan ang naglalakihang baging.
Mas humihigpit ang pagkakatali nito sa kanyang panganay na kapatid dahilan para maglabasan na ang ilang maiitim na litid nito sa leeg at mukha. Napakapangit na ng hitsura nito at tila mangkukulam na.
Labag sa kalooban niyang gawin ito sa kapatid ngunit ito lamang ang tanging paraan para pigilan ang kasamaan. Kahit nahihirapan ay napangisi pa rin si Leia at gumawa ng isang bilog na liwanag.
Lumabas mula roon ang imahe ni Claud na nahihirapan na rin dahil sa maiitim na baging sa katawan nito. Pinipigilan ng mga ito ang paghinga ng binata. Halos mapasigaw si Astrid sa kinatatayuan nang makita ito.
Napahalakhak si Leia.
Kung hindi niya magawang talunin ang kalakasan ng dalaga ay tutumbukin naman niya ngayon ang kahinaan nito. Unti-unting lumuluwag ang baging na nakagapos sa kanya. Mas lumawak ang kanyang ngiti.
"Claud!"
"Anong ginawa mo sa kanya?! Saan mo siya dinala?"
"Pakawalan mo siya dahil wala siyang kinalaman rito!"
At mukhang alam na niya ang kahinaan ni Astrid.
"Kawawa ka naman. Hindi kaya nahulog na ang loob mo sa mortal na iyan? Gusto mo bang samahan na lang siya hanggang kamatayan?" nanunuyang sambit ni Leia at sinamantala ang kahinaan ng umiiyak na kapatid.
Pinutol niya ang mga baging at ikinumpas ang hawak na salangkay dahilan para tumalsik si Astrid. Bumangga ito sa konkretong pader ng palasyo. Napangiwi naman si Leia dahil sa mga galos ng kanyang katawan. Dumudugo na rin ang ilong niya. Kulay itim ang lumalabas mula roon.
Susuray-suray itong lumapit sa direksyon ng nanghihinang si Astrid at itinutok muli ang salangkay ngunit naunahan siya ni Adelaide at nagpakawala ng kuryente. Paluhod na napabagsak si Leia ngunit hindi ito naging dahilan para sumuko siya.
"Mga hangal!" sigaw nito at tumayo muli na parang walang nangyari. Umalingawngaw ang tili niya na siyang nagpasakit ng tenga ng dalawang prinsesa. Yumanig ang lupa. Parang mawawasak ang buong palasyo.
Nahihilo na si Astrid. Naririndi na rin si Adelaide.
Nakakuha ng tiyempo si Leia at agad gumawa ng malaking bilog kung saan kasyang-kasya lamang siya. Kinuha niya ang pagkakataon upang makatakas. Nang matapos ang paglindol at ang nakabibinging tili niya'y nawala na rin ang bilog na liwanag kung saan siya dumaan.
"Astrid!" sigaw ni Adelaide at nilapitan ang bunso na ngayo'y nakasandal na lamang sa pader kung saan siya napatama.
Naimulat nito ang nanlalabong paningin. Habol nito ang hininga. Kahit hapong-hapo at kumikirot ang mga kasu-kasuan, mas pinili nitong tumayo muli.
"Astrid, tumakas si ate."
"Susundan ko siya."
"Nagbibiro ka ba? Mapanganib! Hindi ka pwedeng pumunta roon nang mag-isa! Sasama ako," giit ni Adelaide at pinulot ang salangkay ng dalaga na tumilapon kanina. Inabot niya ito kay Astrid.
"Kailangan nina ama at ina ng magbabantay rito sa palasyo dahil may posibilidad na bumalik siya. Ipagtanggol mo ang kaharian tulad ng ipinangako natin kay ama. Ako na ang bahala kay ate," determinadong sambit ni Astrid at nginitian ang pangalawang kapatid. Napatango na lamang si Adelaide dahil wala naman siyang magagawa. Laban nila itong dalawa. Ngunit kailangang may maiwan sa palasyo upang mas masiguro ang kaligtasan ng Vianden.
"Mag-iingat ka. Susunod ako oras na masiguro kong ligtas na sina ama at ina," ani Adelaide at si Astrid naman ang napatango.
"Nahuli ba ako sa kasiyahan? Nako naman! Anong nangyari rito? Nagpalabas na pala rito si Leia! Naunahan pa ako."
Pareho silang napalingon nang makarinig ng isang hindi pamilyar na boses. Nakita nila ang dahan-dahang paglalakad ng isang salamangkero bitbit ang tungkod niya at sombrero. Nakangisi ito.
Napaatras ang dalawa.
"Kumusta? Natutuwa akong makita kayo, mga mahal na prinsesa. Mahabang panahon na ang nakalipas matapos kong ibigay ang regalo ko sa inyo. Nakakapanghinayang dahil isa lang sa inyo ang naging tapat sa akin," wika ng salamangkero at humalakhak. Yumuko pa ito bilang paggalang na tila nang-aasar pa.
Nagkatinginan sila. Palagay nila, tinutukoy nito si Leia na ngayon ay naging sunod-sunuran sa kanya. Naging matalim ang titig ni Adelaide rito.
"Astrid, umalis ka na. Ako na ang bahala rito. Sundan mo si ate at iligtas ang kaibigan mo!"
"Pero---"
"Umalis ka na!"
Agad nagtatakbo palayo si Astrid kahit ayaw pa niya sanang iwan ang kapatid. Napaiyak na lamang siya habang tinatakbo ang napakahaba at madilim na pasilyo ng kaharian.
Mayamaya ay nakita niya ang nagliliparang ibon na siyang gumagabay sa kanya sa tamang direksyon. Napaiyak lalo siya sa sobrang tuwa nang makita sa hindi kalayuan ang napakalaking dragon. Hinihintay siya nito.
Sumipol siya dahilan para ipagaspas nito ang mga pakpak.
"Tayo na, mahal na prinsesa!"
"Kasama mo kami sa labang ito."
Agad lumipad ang dragon sa ere lulan ang dalagang si Astrid patungo sa teritoryo ni Leia. Napahigpit ang hawak niya sa kwintas na may pendant na "LC" at napakagat-labi.
Ngayon ay dalawang bagay ang nais niyang mangyari. Ang mailigtas ang binata mula sa kanyang kapatid at makabalik sa Vianden upang protektahan ang kaharian.
***