Umuwi ako sa bahay habang kumakain ng ice cream, nakaupo lang ako sa lamesa habang naguusap sina mama at papa.
Nakatingin lang ako sa malayo, wala akong may naririnig ang bukod tanging nasaisip ko lang ay may nasaktan akong tao dahil sa pananalita ko. At ang istoryang aking pinaghirapan ay hindi binigyang halaga.
Habang nakatingin ako sa malayo ay naramdaman ko ang dahan dahang pagbuhos ng aking mga luha. Patuloy lang ako sa pagkain ko ng ice cream habang sunod sunod na tumutulo ang aking mga luha.
Tila papel ako nang hawakan ni papa sa balikat, dahan dahan naman akong napatingin sa kanya at nakita ko ang nagaalalang mukha nya.
"Bakit ka umiiyak may masakit bas a iyo?" saad ni papa sa akin at napangiti lang ako sa kanya.
"Masarap po yung ice cream kaya umiiyak ako." Saad ko at rinig ko ang pagkabasag ng aking tinig habang sinasabi ko iyon sa kanya.
Napakunot noo naman siya sa akin. Iniharap naman ako ni mama sa kanya at nakita ko ang nagaalala nyang mukha sa akin.
"Hindi ka umiiyak pag hindi ka nasasaktan, hindi ka iyaking bata, anong nangyari?" mahinahong tanong ni mama sa akin.
Mas lalong bumuhos ang aking mga luha habang inuubos ang aking ice cream. Nang matapos kong kainin ang ice cream ay agad akong napailing sa kanila kasabay ang pagpunas ng mga luha ko.
"Ayos lag po ako. Diba wala pong Martinez at Lim namahina?" basag kong saad sa kanila at nagaalalang napatingin lang sila sa akin.
Agad namang hinawakan ni mama ang aking kamay. Batid ko ang kanyang pagaalala sa akin kaya napayakap na lang ako sa kanya at naramdaman ko ang paghagod nya sa aking likuran.
Ikinuwento ko naman sa kanila ang nangyari at nagulat sila sa aking sinabi marahil kilala nila si Blue simula elementary pa lamang kami.
"Hayaan mo na nak, baka hindi nila nakikita ang galing mo. Antayin mo darating ang araw na magsisisi sila kung baki ganon ang kanilang pagtrato sa iyo." Saad ni mama sa akin.
"Baka anak nakikita ni Blue ang sitwasyon ng istorya sa istorya ng kanyang buhay. Kaya pabayaan mo na si Blue intindihin na lang natin kahit alam kong nasasaktan ka. Pero ito sasabihin ko, tatalikuran ka man ng buong mundo, talikuran man nila ang gawa mo narito pa rin kami para suportahan ka." Saad ni papa sa akin kaya mas lalo akong naluha at niyakap sila ng mahigpit.
Nakalimutan ko nga palang ginagawa ko pala ang bagay bagay hindi para sa papuri ng iba dahil meron akong avid fan na nasa likuran ko. Ginagawa ko ang bagay bagay dahil para sa sarili ko at sa pamilya hindi para magyabang sa ibang tao.
Ilang araw na ang lumipas at presentation na ng play namin para sa Ap month presentation. We ended up with nothing, he also give up dahil sa pagpaparinig ko sa kanya at magpahangang ngayon hindi kami nagpapansinang dalawa.
Walang nagawa ang ibang officers at leaders kung hindi gumawa ng bagong script in last minute. Natapos rin naman ang play namin para sa AP month pero kulang sa emosyon at mukhang minadali ang pagkakagawa.
Lumabas ako ng theatre nang matapos ang pagtatanghal ng klase namin. Habang naglalakad ako pabalik ng classroom namin ay nagulat ako nang may himila sa aking kamay kung kaya't napatigil ako sa paglalakad at napatingin kung sino iyon.
Nakita ko si Blue na deretsang nakatingin sa akin. Sinalubong ko ang kanyang mga tingin sa akin. Pinipigilan kong hindi magsalita dahil ano pa ang aking masabi at makapaginsulto ako ng tao rito malaking problema pa.
"May kailangan ka? Tapos na ang play kaya wala na tayong dapat pang pagusapan." Saad ko sa kanya habang deretsang napatingin sa kanya.
"Sorry kung naooffend kita." Saad nya sa akin at natawa naman ako sa sinabi nya sa akin.
"Tsk, hindi porque't ikaw ang honor student sa ating dalawa eh pwede ka nang magmataas. Walang problema sa akin kung baguhin mo ang script dahil iyon ang napagusapan pero nung kumilos ka nung bilang na lang ang oras na meron tayo." Saad ko sa kanya at napailing ako. "Yun ang hindi pwede, buti na lang at may natapos at may naiprisinta ang klase natin. Minsan kasi ilagay mo ang pagiging bossy mo dahil hindi sa lahat ng panahon may kapangyarihan yang pagiging honor student mo. Matuto kang magpakumbaba nang malaman mo kung ano ba talaga ang pakiramdam ng mga taong nasa paligid mo." Mariing dugtong ko sa kanya.
"Oo na sorry ok, I didn't mean it." Saad nya sa akin.
Napabuntong hininga nama ako sa kanya at napatango.
"Oo na pinapatawad na kita, baguhin mo ang paguugali mo." Saad ko sa kanya kasabay ang pagalis ko sa kanyang harapan.
Ilang araw na ang lumipas at bumabalik na kaming dalawa sa dati naming pagkakaibigan. Madali lang naman magpatawad ang hindi madali ay kalimutan ang nangyari pero mas pinipili kong kalimutan na lang kesa maging pugad ng panibagong away naming dalawa.
Naglalakad ako papasok ng classroom at nagulat ako nang mapunta sa akin ang mga masasamang tinginan ng mga kaklase ko sa akin. Napakunot noo naman ako sa pagtataka ko, ngunit hindi ko lang sila pinansin at nagpatuloy sa aking upuan.
Nang makarating ako sa upuan ko ay may nakita ako sa ibabaw ng lamesa ko na note.
"Again?" inis kong saad kasabay ang pagkumot ko ng sticky notes sa ibabaw ng lamesa ko.
"Hi Xiana good morning!" tili ni Addy sa akin nang makapasok siya ng room.
Hindi ko siya pinansin kaya agad siyang lumapit at tinusok tusok ang braso ko.
"Oiy anong nangyari may sticky notes na naman ba?" tanong nya sa akin at napatango ako.
"Anong nakasulat?"
"Again 'Two Venus' kung sino man nangtritrip sa akin hindi nakakatuwa." Inis kong saad sa kanya.
Naglakad naman siya sa likod ko at hinawakan ang magkabilang balikat ko.
"Alam mo chill lang nastrestress ka na naman, mabuti pa lumabas ka ron at may naghahanap sa iyo." Saad nya sa akin.
"Sino naman?" iritado kong tanong sa kanya.
"Someone named La." Saad nya sa akin kasabay ang pagyakap sa akin at pagngiti.
Nanlaki ang aking mga mata kaya agad kong inalis ang kanyang kamay na nakapalibot sa akin at dali daling lumabas ng classroom. Pagkalabas ko ay nakita ko siyang nakasandal sa may railing kaya napangiti ako at napakaway sa kanya.
Agad anamn siyang napangiti at sinenyasan nya akong umakyat kami sa rooftop at napatango naman ako sa kanya. Nakasunod lang ako sa kanya habang naglalakad paakayat ng rooftop.
Nang makarating kami ron ay agad kaming sumandal sa railing, nakatingin lang ako sa ibaba habang inaantay siyang magsalita.
"May natatangap ka rin bang notes?" seryosong tanong nya at napatango lang ako habang hindi mapakali ang aking mga paa.
"Anong nakasulat?"
"'Two Venus' alam mo ba ang meaning nun?" tanong ko sa kanya kasabay ang pagtingin at napatango siya.
"Two Venus means lesbian couples, kalian mo pa natatangap ang mga notes?" tanong nya.
Nagulat ako sa sinabi nya, ibig sabihin ba nito may nakakaalam na ng relasyon namin dalwa?
"L-last week after ng play." Nauutal kong sagot ko sa kanya. "H-hindi naman kaya may nakakaalam na?" kinakabahan kong tanong sa kanya kasabay ang pagtingin sa kanya.
Napatingin naman siya ng seryoso sa akin kasabay ang pagpapakita ng isang litrato sa cellphone nya.
"May nakakita sa ating naghahalikan sa classroom namin, hindi ko alam kung kanino galing ang picture na iyan pero nagsisimula nang kumalat sa batch natin." Saad nya sa akin.
Nakita kita ko sa cellphone nya ang picture naming naghahalikan. Napatingin ako sa kanya at napaiiling. Naramdaman ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko at panginginig ko.
"Hindi ito maari, papaano kung umabot sa nanay ko ito? Paniguradong mapapagalitan ako. Masisira ang reputasyon nya rito sa university, alam mo naman iyon hindi ba?" nagpapanic kong saad sa kanya.
Agad nya namang hinawakan ang aking kamay at pilit akong pinapakalma ngunit hindi ko alam kung anong iisipin ko. Anong sasabihin ng mga chismosang tinder ng canteen, papaano ang reputasyon ng nanay ko at ano na lang ang sasabihin nila sa akin.
"Hey hey La look at me." Saad nya sa akin kasabay ang pagtingin ko sa kanya. " Shhh look at me, it will be ok hanganga't sa batch pa lang natin kumakalat at hindi alam ng faculty. Gagawin namin ang lahat para hindi mas lalong kumalat ang picture antin sa buong batch at sa other levels." Saad nya sa akin.
Napakunot noo naman ako sa kanya kasabay ang mahigpit kong paghawak sa kanya.
"Papaano kung malaman sa faculty at isususmbong ako kay mama, one call away lang si mama sa main library. At alam mo naman diba na pag malaman ng mga workers ng canteen ang nangyayari mas lalo nilang sisiraan si mama at mangyayari ulit yung dati. Ayaw ko nang mabully pang muli La, natatakot ako, natatakot akong baka muling mangyari ang nakaraan." Nanginginig kong saad sa kanya habang seryosong nakatingin sa kanyang mga mata.
"No, hindi iyon mangyayari hindi ko hahayaang mangyari iyo. Walang mangbubully sa iyo muli okay? I need you to be strong in our relationship, kailangan kita. Pagkukuhanan natin ang isa't isa ng lakas sa laban na ito okay?" saad nya sa akin at napatango ako.
Agad nya naman akong niyayakap, ramdam ko ang panginginig ko habang niyayakap nya ako. Ramdam ko ang takot na dumadaloy sa buong katawan ko nang malaman ko iyon. Pero maayos pa rin naman namin ito at hindi malalaman ni mama. Hindi ko hahayaang masira ang pangalan at reputasyon ng nanay ko dahil sa akin.