LIVING WITH 7 JERKS
CHAPTER 23
AMBER ROSS POV
Bumalik na kami sa sarili naming nga classroom pagkatapos naming kumain naiinis pa din ako kung bakit sa dami ng school dito sa manila talagang dito pa school na to ako napunta ang malala pa don kasama ko pa sila.
Nasa building na kami ng course namin ng mapansin kong nakasunod pa din samin sila brent
"Ano hanggang kaylan kayo susunod samin" tanong ko sa kanila
"Wag kang assumera teh dyan din ang room namin feeling sinusundan ganda ka teh ganda ka" pambabara naman sakin ni brent gago talaga to.
"Aba malay ko bang dito din pala ang room nyo masamang magkamali perpek ka perpek ka" pambabara ko din sa kanya.
"Assumera ka kasi ano pahiya ka no" pambabara nanaman nya sakin.
"Che sana hindi ka sagutin ni irene" pananakot ko sa kanya at sumunod na kay irene at tobby
"Siraulo ka talaga ross" sigaw nya sakin dinilaan kolang sya bilang sagot.
Nang makarating naman kami sa room hinatak ni brent si irene
"Sabay tayong uuwi mamaya" sabi ni brent kay irene
"Asa ka namang sasabay ako sayo" mataray na sabi ni irene kay brent.
"Bahala ka kahit ayaw mo susundan kita hangga makauwi ka ng bahay" sabi naman ni brent na akala mo kinagwapo ang ginagawang pagpapacute
"Bahala ka sa buhay mo mukha kang aso" nakangiting sabi ni irene. Ayon nadali mo irene buti nalang parehas kami ng iniisip. Pumasok naman na sa loob ng room si irene at iniwan na si brent sa labas pero ang gago ng flying kiss pa kadiri mukha naman syang palaka sa ginawa nya kinilabutan tuloy ako.
Nung makaupo na si irene biglang may pumasok na prof at inannounce na hindi makakarating ang dalawang prof namin dahil may inaasikaso ito kasi iconsider nalang daw namin na vacant time namin to. Pag alis nung prof kinukulit nanaman ako ni irene gusto nya kasing malaman kung bakit ko kilala ang mga mokong na yon.
Wala naman akong magagawa kundi ikwento sa kanya kasi hindi nya naman ako titigilan kakakulit sakin. So kinwento ko lahay simula umpisa hanggang ngayon.
"Talaga buti nakatagal ka" tanong nya sakin.
"Alam mo hindi naman din ako magtatagal sa bahay nila kasi hinihintay ko lang na isoli nila sakin ang pera" sabi ko sa kanya.
"Lilipat kana pag nangyari yon?" Tanong nya ulit.
"Oo lilipat lang ako ng bahay pero hindi ng school" sabi ko sa kanya.
"Samahan kitang maghanap ng bahay pag nangyari yon" sabi nya sakin. Tumango lang ako bilang sagot. Sabi ko naman sa kanya matutulog muna ako gisingin nalang nya ako pag uuwi na kami.
KENDRIC POV
I'm here in Veronica's office pinatawag nya ako pero hindi ko alam kung bakit naka upo ako sa sofa at hinintay syang matapos sa pakikipag usap nya sa phone nya. Nang matapos syang makipag usap tumingin sya sakin at nilapitan ako at bigla nya akong niyakap.
Nagulat naman ako sa ginawa nya. Naalala ko tuloy na 12 years old ako ng maramdaman ang huling yakap nya but im 21 years old now halos 9 years kong hindi naramdaman ang yakap nya. Nainis lang ako ng maalala ko pangyayaring yon kaya harahan na tinulak ko sya.
Medyo nagulat naman sya sa ginawa ko. Siguro hindi nya inexpect na gagawin ko sa kanya.
"Bakit mo ako pinatawag" walang imosyon na tanong ko sa kanya.
"Look biboy im sorry for leaving you" sabi nya sakin.
"Don't call me biboy pamilya ko lang ang pwedeng tumawag sakin non" nakakunot na noong sabi ko sa kanya nakita ko namang nanggigilid ang luha nya sa sinabi ko pero hindi ko yon pinansin at tumingin sa ibang dereksyon.
"But I'm your family I'm your ate" sabi nya sakin habang tumutulo ang luha nya.
"NO,YOU WILL NEVER BE" sigaw ko sa kanya na lalo nyang ikinagulat " Simula ng talikuran mo ako at sumama ka sa ama mo hindi na kita itinuring na kapatid" inis na sabi ko sa kanya.
"I'm very sorry, I'm so sorry for that please forgive me. I'm still your ate your family" nagmamakaawang sabi nya sakin.
"Family ang daling sabihin para sa inyo ng salitang pamilya pero kahit kaylan hindi nyo nagampanan bakit kasi puro pera ang alam nyo!bakit nabigyan ba kayo ng pagmamahal ng mga pera nyo! diba hindi naman?. At wag mong sasabihing ate kita dahil simulat sapol wala akong itinuring na ate at pamilya bukod sa mga kaibigan ko. Sabi ko sa kanya habang pinipigilan ang galit ko.
"Sorry kendric patawarin mo so ate nandito na ako hinding hindi na kita iiwan promise" sabi nya sakin habang umiiyak sa totoo lang ayokong nakikita syang umiiyak pero anong gagawin ko galit ang nasa puso ko ngayon hindi awa.
"Sorry? Sa tingin mo may magagawa yang sorry mo sa tingin mo ba magagamot ng sorry mo na yan ang sakit at paghihirap na naranas ko for almost 9 years huh? Sa tingin mo ba maibabalik ng sorry mo ang lahat hindi kaya wag ka ng umasang matatanggap ko ang sorry mo." Sabi ko sa kanya
"Bakit ba nagkaganyan ka bakit ang tigas ng puso hindi mo ba talaga kayang patawarin ako" umiiyak pa din na sabi nya.
"Tinatanong mo kung bakit ako nagkaganito" limapit ako sa kanya at hinawakan ang magkabilang balikat nya at tsaka sya niyugyog
"Nagkaganito ako ng dahil sa inyo ng walang kwenta mong ama ng dahil sa inyo naging miserable ang buhay ko buong kabataan ko nasira ng dahil sa inyo. At naging matigas ang puso ko dahil din sa inyo bakit nasan ba kayo nung mga panahon na kailangan ko ng tinatawag mong pamilya wala kayo diba abala kayo sa pagpaparami ng pera. Nasan ka non nasa mall nag sashopping kaya wag mong itatanong sakin kung bakit ako nagkaganito dahil kagagawan nyo lahat ng to" galit na galit na sabi ko sa kanya.
"But kami pa din ang pamilya mo" sabi ni ate veronica sakin
"Hindi kayo ang pamilya ko kundi ang mga kaibigan ko kung papipiliin man ako between you and my friend mas pipiliin ko sila dahil sa kanila ko lang naramdaman ang totoong pamilya" sabi ko sa kanya habang pinipigilan ang pagtulo ng luha ko.
"Kendric nagbago na kami maniwala ka samin nangulila kami sa pag alis mo actually gusto kang makita ni daddy"
"Tsk nagbago kayo at ano yung isa nangulila kayo sakin! How pathetic you are ate kung nangulila kayo sakin edi sana noon pa lang pununtahan nyo ako at hindi hinayaang nag iisa wag ako ate kilala ko kayo wala sa bukabularyo nyo ang pangungulila" sabi ko habang lumalayo sa kanya.
"Pero totoo ang sinabi ko nagbago na kami miss na miss na kita lalo na si dad"
Tiningnan ko sya ng masama at ngumiti ng peke.
"Never na akong maniniwala sa inyo ilang beses nyo na ba akong napaikot sa mga kamay nyo huh isa dalawa hindi ko na nga mabilang sa sobrang dami kaya please lang wav nyo na akong guluhin" mahinahon na sabi ko sa kanya.
"Pero gusto kang makita ni dad"
"Gustong makita para saan para ipamukha sakin na marami na syang pera at hindi nya kailangan ng tulad ko alam kona yan kaya kung okay lang sayo pwede naba akong umalis miss principal" sabi ko sa kanya at umalis na sa office nya.
Galit na naglakad ako papunta soccer field wala na akong pakialam kung sino man ang mabangga ko basta kialangan mong mailabas ang galit ko. May narinig naman akong tumatawag sakin pero hindi ko sya pinansin pinagpatuloy ko lang ang paglalakad ko.
AMBER ROSS POV
Nagising ako ng makaramdam ako ng tawag ng kalikasan pero hindi ako tatae ha iihi lang ako wag ka yong advance mag isip. Nagpaalam naman ako kay irene gunto pa nga nyang sumama sabi ko wag na wala naman syang gagawin don sasama pa sya kung gusto namab nya sya na ang magtaas ng panty ko hahaha charot lang.
Naglakad na akong papunta ng cr habang nakakasalubong ako ng ilang mga student mukhang mababait naman sila kasi nginingitian nila ako pag nasasulubong ko sila. Nakatingin lang ako kanila ng may biglang bumungo sakin tiningnan ko naman kung sino yung hinayupak na yon nakita ko naman si kendric na hindi maganda ang timpla ang mukha parang may susugurin sya kasi mukhang galit na galit sya naka yukom pa ang mga kamay nya.
Oh shet mukhang makikipag away ata tong isang to baka maprincipals office sya sa gagawin nya. Kaya tinawag ko sya ng ilang beses pero dedma lang ang lola nyo hindi manlang nakuhang lumingon mukhang matindi talaga ang galit nito kaya sinundan ko sya. Umatras na yung ihi ko takot na magulpi si kendric ano ba yan iihi lang naman ako kung ano ano pa ang nangyayari sakin.
Halos takbo lakad na ang ginawa ko para hindi mawala sa paningin ko si kendric kasi naman napakabilis maglakad ng loko.
Nakita ko naman syang lumiko at pumunta don sa isang grupo ng lalake kaya dali dali ako tumakbo pero hindi ko sya naabutan para awatin pero ang loko dadaan lang pala akala ko naman yun na ang kaaway nya nilagpasan nya lang ang grupo ng mga kalalakihan.
Sinundan ko ulit sya napapagod nako kakalakad ah saan ba kasi sya pupunta mukhang malilibot ata namin ang buong university sa ginagawa nya. Jusko bakit ba kasi nakilala ko ang mga mokong na to. Nahihirapan tuloy ako.
Sunundan ko sya hanggang makarating kami sa soccer field don't tell ang kaaway eh yung mga player nako wag naman sana mayaya pagtulungan sya ng mga yon papanget sya kailangan nya ng back up at ang taong makakatulong sa kanya ay ako aba kahit babae ako kaya ko ding makipag away sabunutan nga lang hahaha. binilisan ko ang paglalakad ko hanggang sa medyo malapit na ako sa kanya nakita ko namang binagsak na nya ang bag nya sa damuhan at mukhang bumubwelo na para manuntok kaya binilisan ko ang pagtakbo ko palapita sa kanya. Sumigaw naman ako para pigilan sya sa gagawin nya.
"KENDRIC WAGGGGGG" sigaw ko sa kanya lumingon naman sya sa dereksyon ko bigla akong natisod ng nakaumbok na bato sa soccer field at biglang bogssshhh ang sumunod na nangyari ay nasa next chapter Hahahaha