Rain felt her body being suck down by some sort of water, like she was underwater. Pero nakakahinga naman siya ng maayos, kaya naman nagda-dalawang isip siya kung nasa ilalim ba talaga siya ng tubig o hindi. Iminulat niya ang kaniyang mga mata upang sagutin ang katanungan niya, ngunit imbes na tubig ang unang bumungad sa kaniya ay ang dati nilang bahay ng kaniyang ina ang agad niyang nakita.
"W-Where am I?" she asked herself after seeing her surroundings.
She landed softly on the ground in front of her old house. Nakatitig lamang siya roon na para bang natatakot itong pumasok sa loob. Natatakot rin siya dahil hindi niya alam kung paano siya napunta rito. Luminga-linga siya sa paligid ngunit wala naman siyang nakitang iba pang mga kabahayan maliban na lamang sa kaniyang bahay noon.
Bumalik muli ang mga mata niya sa bahay nila ng kaniyang ina noon at napagdesisyunang pumasok sa loob. Nang makapasok ay napakuyom na lamang siya ng kaniyang kamay nang maalala ang mga sandaling magkasama pa sila ng kaniyang ina.
Tumigil ang kaniyang mga mata sa kuwarto nila noon at lumapit doon habang nakakunot ang kaniyang nuo. Dahan-dahan niyang tinulak ang pinto nilang gawa sa kahoy upang mabuksan iyon. When she finally opened it, nakita niya ang kaniyang ina na nakaupo sa dati niyang kama habang may inaalong isang batang babae. She then looked at the child and smiled when she recognized who that child is.
Ang saya-saya niya dati, ngunit nang dahil sa bangungot na nangyari sampung taon na ang nakalipas ay nagbago ang lahat...
"Sleep, my darling safe and sound
For in this river all is found..."
Nanubig ang kaniyang mga mata nang marinig muli ang tinig ng kaniyang ina. Dahan-dahan siyang napahawak sa kaniyang bibig upang pigilan ang mga hikbing gustong lumabas mula roon.
Nakita niyang hinaplos ng kaniyang ina ang pisnge ng bata bago ito hinalikan sa nuo. Nagtangka siyang lapitan ang kinaroroonan ng ina ngunit bigla na lang nandilim ang kapaligiran, dahilan upang mapaatras siya sa takot.
Luminga-linga siya at napatigil lamang nang makita niya muli ang babaeng nakita niya noon sa kaniyang panaginip. Nakatalikod ulit iyon sa kaniya pero wala na itong hawak na espada, ngunit naroroon pa rin ang mga bangkay ng kaniyang mga kaibigan.
Humugot siya ng malalim na hininga at saka itinago ang nanginginig niyang kamay sa likod niya, sunod niyang iniwas ang kaniyang tingin. Hindi kaya ng sikmura niyang tignan ang mga bangkay ng mga itinuring niya ng pamilya, kahit na isang buwan pa lang silang nagkasama. She treated them like a family... her new home.
Maliban sa takot, ay may iba pa siyang nararamdaman. Nararamdaman niya ang kakaibang mahikang nakapaligid sa babaeng nasa harap niya ngayon, napakalakas ng mahikang iyon at puno iyon ng kadiliman.
Biglang nanginig ang kaniyang katawan at nagsi-taasan ang kaniyang mga balahibo nang dahan-dahang gumalaw ang babaeng nasa harapan niya. Napaatras na lang siya nang dahan-dahan iyong humarap sa kaniya...
"Dive down deep into her sound
But not too far or you'll be drowned..."
Nanlaki kaagad ang kaniyang mga mata matapos niyang makita ang mukha ng babae. Namumutla ang balat at labi nito na parang wala na itong natirang dugo sa katawan, maiitim ang kaniyang mga mata, at nakasuot ito ng itim na gown na may dungis pa ng dugo. Mayroon ring itong suot na itim na korona sa kaniyang ulo.
Mas lalo pa siyang kinilabutan nang ngumiti ito sa kaniya.
Napalunok siya dahil sa takot.
Tinitigan niya talaga ang mukha ng babaeng nakaitim para makasigurado. She can't believe what on she just saw...
"M-Mother..."
• • •
"Quick!" sigaw ni Lemon at mas lalo pang pinabilis ang pagtakbo.
Malapit na sila sa dalampasigan kaya naman mas lalo pa nilang binilisan ang kanilang takbo. Natatanaw na nila ang may kalakihang bangkang ginamit nila papunta sa islang ito kaya naman nag-anyong kabayo na si Lemon upang mabilis silang makarating roon. Mabilis na inilagay ni Nix sa likod ni Lemon ang katawan ni Rain at sumunod naman si Musa.
Nang makasakay si Musa ay hinawakan niya ng mabuti ang katawan ni Rain bago niya nilingon ang mga humabol sa kanilang mga ogres.
Tumigil si Nix sa pagtakbo at saka tinanaw sina Musa na mabilis na tinungo ang bangka bago niya hinarap ang mga nagtatakbuhang ogres na papalapit sa kaniya. Inangat niya ang kaniyang dalawang kamay saka ipinikit ang mga mata, kasabay no'n ang pagbuo ng malaking ice wall sa pagitan nila.
Naramdaman ni Nix ang paghina ng katawan niya matapos niyang palibutan ng ice wall ang buong isla. Ginawa niya ang harang na iyon para hindi na sila mahabol pa ng mga ogres, ngunit ang kapalit naman no'n ay ang inipon niyang enerhiya.
Habang naglalakad siya patungo sa bangka ay nararamdaman niyang pilit na binabasag ng mga ogres ang ice wall pero alam niya namang matibay ang pagkakagawa niya no'n. Hindi iyon basta-basta nababasag dahil ibinigay niya ang lahat ng kaniyang enerhiya para lang magawa iyon.
Nang makarating siya sa bangka ay agad siyang umupo ng pabagsak sa sahig ng bangka bago niya isinandal ang likod sa gilid ng bangka. Napangiwi siya dahil sa pagkirot ng katawan niya.
"Are you okay?" Lumapit sa kaniya si Musa habang may pag-aalala sa kaniyang mukha.
Tumango lamang siya bilang sagot. Sunod siyang gumawa ng maraming palasong yari sa yelo sa itaas ng ice wall at sabay-sabay iyong itinira sa mga ogres na nasa kabilang bahagi ng ice wall. After of what he did, wala na siyang naramdamang mga ogres na nagtangkang sumira ng ice wall niya.
Nanghihina siyang tumingin kay Rain na nakahiga lang sa tabi niya, napansin niyang namumutla ito kaya naman hinawakan niya ang nuo at kumunot ang nuo. "Bakit ang lamig niya?"
"I don't know." Umupo sa harapan niya si Musa. "But I think she's fighting it. Pilit kasing pumapasok ang reyna sa kaniyang katawan, and I hope she'll continue fighting it so that we can't lose her."
Pagkatapos iyong sabihin ni Musa ay sabay silang tumingin sa palace. Tanaw na tanaw nila iyon mula rito. Nakikita nila ang mga kakaibang ilaw na sa tingin nila ay ang mga mahika ng mga naglalabanan doon.
"I can feel her power," Musa uttered with fear in her voice.
Kumunot ang nuo ni Lemon bago niya nilingon si Musa. "Whose power?"
"The dark magic of the Phantom Queen is spreading on the island." Lumunok si Musa saka ikinuyom ang kamay dahil naramdaman niya iyong nanginig. "She's a-awake."
"Paanong nangyari 'yon, hindi pa nag-iba ang kulay ng buwan," ani Nix.
"The end is near..." Tumulo ang isang butil ng luha mula sa mata ni Musa. "No one can defeat the Phantom Queen. Maliban na lang kung lalabanan siya ni Queen Nathalie, the Queen of Mystic World."
Biglang sumeryoso ang mukha ni Lemon matapos niyang marinig ang sinabi ng dalaga. "Don't be scared."
"Kaya niyo 'yan sinasabi kasi hindi niyo pa nakita ang kayang gawin ng Phantom Queen." Umangat ang ulo ni Musa upang salubungin ang mga mata ni Lemon. "She can destroy the world with the power she got from her victims. She have the darkest magic that no one can surpass."
"That would never happen, trust me. We will find a way to destroy her." Nix's cold voice turned into a soft one because of what he's seeing. Matiim siyang tumitig kay Musa na ngayon ay nag-uunahan na naman ang mga luha sa pag-agos sa pisnge nito.
"You can't feel her power, but I can. She is the one who gave me magic, our magic is connected." Umiling-iling si Musa habang pinupunasan ang basa niyang pisnge. "Rain's blood is the one that woke her up!"
Napabuntong hininga na lamang si Nix at hindi na sumagot pa kay Musa. Tinignan niya si Lemon na kasalukuyang nakatayo sa pinakadulo ng bangka habang tinatanaw nito ang palace.
"Lemon, can you cure Rain's wound?"
Tango lang ang isinagot ni Lemon. Bago siya lumapit kay Rain at gamutin ito ay tinignan niya muna ng huling beses ang palace. Napansin niya ang maiitim na ulap sa itaas nito, at may kasama pa iyong kaunting kidlat.
Nakakaramdam siya ng malakas na mahikang nagmumula sa ulap na iyon, na para bang naghahalo-halo ang mga iba't ibang uri ng mahika mula roon.
Her eyes glowed as she stared at the gloomy clouds on top of the Phantom's Palace.
"This is not yet the end..." Her fists clenches. "This is just the beginning of our destiny."