Felaketin İçinde

Kabullenmek Lazım

-Ne oldu?
Ekin ve Berk odanın içine girer.
-Bir şey olmadı. Biz iyiyiz.
Berk, Ekin'in elini tuttu ve gözlerine baktı,
-Evet, iyiyiz?
-Peki Furkan onu öptünüz mü,
Berk başını aşağıda indirdi.
-Evet, öptüm.
-Peki bir şey oldu mu? Homoseksüel mi?
-Hayır değil.
Buse ellerini kafasının arkasına götürdü.
-Offf, Furkan'ı kaybedemeyiz.
-Sakin olun kimseyi kaybetmeyeceğiz.
Elif, Berk'e baktı.
-Berk, senin kapındaki kilit hala duruyor mu?
-Evet duruyor.
-Peki onu kim neden oraya asmış?
-Bilmiyorum.
Aniden kapı çalar. Elif kapıyı açar ve kapının karışında Furkan'ı görür.
-Merhaba Furkan.
-Merhaba, salonda toplanmamız lazım. Önemli bir duyurum var.
Furkan hızlı adımlarla salona doğru ilerledi. Buse ayağa kalktı.
-Hadi gidelim bizde.
Bunun üzerine dördünde salona doğru ilerlediler.
Mert'de salondaydı.
-Oturun arkadaşlar.
Hepsi koltuklara oturdular ve Furkan'ı dinlemeye başladılar.
-Evet arkadaşlar, biliyorum yakın bir arkadaşımızı kaybettik ve hepimiz çok üzgünüz. Korkarımki şuan elimizde panzehirde yok. Onun için
Etrafta sessizlik oluştu.
-Onun için ne Furkan.
-Onun için bende yakın bir zamanda aranızda ayrılacam. Ben ayrılırsak merak etmeyin, gemi sizi güvenli bölgeye götürecek ve orda hepiniz güvende olacaksınız. Bu arada Berk'in odasına kilidi asan kişide benim. Bunu yapmam lazımdı çünkü Berk'in homoseksüel olup olmadığı anlamam lazımdı. Ya Mert ile ya da Ekin ile kalacaktı ve homoseksüel olup olmadığı anlaşılacaktı.
-Sen bunu bilerek yaptın.
-Evet Berk ama senin hayatın için.
Etraf sessizleşti.
-Furkan, peki sen?
-Elif ben heteroseksüelim, onun için ben yakın bir zamanda aranızdan ayrılacam.
-Ama sensiz olmaz, sensiz gidemeyiz.
-Elif, üzgünüm ama öyle olacak bunu olmayacakmış gibi yapmanın bir anlamı yok. Bilmiyorum belki bu gece belkide bir kaç gün sonra aranızdan ayrılacam ama hepiniz güvenli bölgeye gideceksiniz.
Etraf tekrardan sessizleşti
Berk ayağa kalktı ve Furkan'ın yanına giderek ona sarıldı.
-Furkan seni kaybetmeyeceğiz, hayır gidemezsin.
-Berk bana bak, bununla yüzleşmek zorundayız.
-Ben daha yeni ailemi kaybettim ve şimdide arkadaşlarımı kaybedemem.
Ekin'de ayağa kalktı ve Berk'in omzuna dokundu.
-Berk ağlama, bununla yüzleşmeliyiz. Sil gözyaşlarını.
Berk elleri ile gözyaşlarını sildi.
-Berk hadi oturalım.
İkside tekrardan koltuğa oturdular.
-Arkadaşlar benim söyleyeceklerim bu kadar. Eğer bu gece sağ kalamazsam hepinizi çok seviyorum, kendinize iyi bakın ve her zaman mutlu olun.
Furkan bu sözün üzerine gözyaşlarını tutamadı ve ağlamaya başladı. Mert ayağa kalktı ve Furkan'ın yanına gitti.
-Furkan hayır ağlamayacaksın. Furkan bana bak.
-Tamam ağlamıyorum.
Buse ve Elif'de ayağa kalktılar ve Furkan'ın yanına giderek ona sarıldılar.
-Tamam kızlar ben iyiyim. Ben odama gideyim, görüşürüz arkadaşlar.
Furkan salondan çıkarken herkes ona baktı.
-Onu kaybedeceğiz de mi?
Ekin, Berk'in ellini tuttu.
-Berk, böyle olmasını istemezdik.
Berk tekrardan ağlamaya başladı ve Ekin'e sarıldı.
-Berk ağlama lütfen.
Ama Berk ağlamaya devam etti.
Mert, Berk'in omzuna dokundu.
-Berk ağlama.
Ekin başını Mert'e çevirdi ve gözleri ile dokunma Berk'e diyordu. Mert elini Berk'in omzundan çekti.
-Tamam ben iyiyim, ağlamayacağım.
-Hadi aşkım biz odamıza gidelim.
Berk ve Ekin ayağa kalkıp odalarına doğru ilerlediler. Odanın kapısına gelince Ekin, Berk'e baktı.
-Ağlama artık tamam mı sevgilim?
-Tamam aşkım.
Ekin kapıyı açtı ve Berk ile içeriye girdiler. Yatağa oturdular Ekin, Berk'in ellerini kendi ellerimin arasına aldı.
-Seni iyiki tanımışım sevgilim.
Berk'te gülümseyerek,
-Bende iyiki seni tanımışım aşkım.
İkiside birbirine sarıldılar. Berk'in kafası Ekin'in omzundaydı ve Ekin elleri ile Berk'in sırtını sarmıştı.
Berk'te elleri ile Ekin'in sırtını sarmıştı. Saatlerce öyle kalabilirlerdi, sanki zaman durmuş gibiydi ve sadece ikisi varmış gibiydi.