********
Cera's POV
Hindi pa rin ako makapaniwala na ganon nya na ko katagal kilala. Ganon katagal na nya gustong pakipagkaibigan sa'kin pero hindi ko sya napapansin. Pakiramdam ko, SNOB ako.
"..tapos minsan, nasiraan ng sasakyan yung driver ko noon sa park pagkatapos namin dalaw sa bahay ampunan... tapos nakita kitang naglalakad mag-isa nung araw na yun.. noon ko nalaman kung san yung bahay mo at kung saan ka nagdadaan pa uwi kaya yun yung dahilan kung bakit araw araw na kong dumadalaw sa bahay ampunan.. para makita kitang dumadaan dun kahit boyfriend mo pa yung kasabay mo maglakad..." - Diero
Lalo ko tuloy gustong makinig sa kwento nya dahil sa sinabi nyang yun. Pero aaminin kong nakangiti ang puso ko habang nagkukwento sya.
"...nang magkaroon na ko ng sariling kotse.. hindi na ko dumadalaw sa bahay ampunan.. tumatambay nalang ako sa park at naghihintay na dumaan ka dun... naghihintay na makita ka na konti lang ang taong nakapaligid sa'yo... para makita kita ng maayos.." - Diero
Nakakatuwa na syang tingnan ngayon kasi kahit mapula na yung pisngi nya dahil sa sugat, lalo pa yung namula. Kanina pa nga sya hindi makatingin sa'kin e.
"...pati nga pagent at contest mo lagi kong pinapanood.. ni minsan hindi ako pumalya kahit gusto ng umuwi ni Keito noon, hindi pa rin kami umuuwi.. kasi gusto kitang makita na ngumingiti.. tumatawa.. at nagsasaya.. gusto ko makita lahat yun.. alam kong nakakatawa pero totoo yun.. sayang lang hindi ako nagkaroon ng lakas ng loob para pakipagkilala.. sayang kasi natorpe ako sa'yo.. kasi ikaw lang ang minahal ko simula high school ako..." - Diero
Tapos tinitigan nya ulit ako sa mata sabay sabing...
"HANGGANG NGAYON." - Diero
Ang bilis ng tibok ng puso ko pagakasabi nya ng lahat ng yun. Hindi pa rin ako makapaniwala na nagkagusto sa'kin ang isang Diero Fausto. Hindi ako makapaniwalang mahal nya ko dati pa. At nanghihinayang na sana noon ko pa sya nakilala at naging kaibigan. Pero nagpapasalamat pa rin ako kasi nakilala ko sya ngayon.
"..kaya gusto ko pa rin humingi ng tawad sa'yo kasi muntik na kitang maging taya sa karera.. sorry kasi hindi ko muna binasa yung invitation.. sorry kasi hindi ko sinabi sa'yo agad yung ibig sabihin ng sugat na to.. pasensya na talaga.." - Diero
"Ok lang yun.. at least hindi mo ko hinahayaang mapahamak.." - ako
Nakangiti lang ako sa kanya tapos sya seryoso, na parang nahihiya, na parang nagi-guilty pa din. At as usual, GWAPO.
"Hahaha! Ngumiti ka na nga jan. Ok nga lang sa'kin yun! Kumain ka na baka natunaw na yung mga una mong sinubo.. hahaha!" - ako
Tapos kumain din naman sya, pero ako hindi ko maiwasang mapatingin sa kanya. Inaamin kong, lalo ko syang nagustuhan dahil sa mga sinabi nya. Mahal ko na yata sya.
Pagkatapos nun ay natulog na kami sya ulit sa sala. Medyo puyat kasi kami kahapon e.
Kinabuksan, pagkagising ko ay agad akong nagtimpla ng gatas para kay Kino. Pero paglabas ko ng kwarto isang mabangong amoy galing sa kusina.
Pagpunta ko sa kusina, nakitang kong nagluluto si Diero.
Teka, si Diero??? Nagluluto??
"Good morning." - Diero
Hindi man lang sya nakakalingon pero alam nyang nandun na ko. Ang lakas ng pakiramdam nya.
"Ano yung niluluto mo?" - ako
"Sinangag." - Diero
Dahan dahan akong lumapit sa kanya. Pinapanood ko lang yung mukha nya habang nagluluto. Pati sa pagluluto seryoso sya. Ang dami nyang pawis kaya naisipan kong punasan yun at kumuha ako ng bimpo sa kwarto.
Pagbalik ko sa kusina, naghahain na sya ng kakainin namin. Tapos pinunasan ko na yung pawis nya.
Medyo nagulat pa nga sya sa ginawa ko pero simpleng pasasalamat lang yun sa lahat ng ginawa nya sa buhay ko.
"Aga aga nagpapawis ka kaagad.." - ako
"..salamat.." - Diero
Pero hanggang ngayon, medyo naiilang pa rin sya sa'kin. Di ba dapat ako yung mailang? Pero bakit sya ang naiilang? Ganon ba talaga pag umamin kang mahal mo ang isang tao?
"Wag ka nang nailang sa'kin.. ako nga nahihiya sa'yo e.. kasi ang dami mo ng nagawa para sa'kin pero ako wala man lang magawa para sa'yo." - ako
"Ok na sa'kin yung pinayagan mo kong magpakasakit sa'yo.. hehehe..." - Diero
Nabinge ba ako o yun talaga yung sinabi nya? Ang lalim ah.
"Magpakasakit talaga ha? Hahaha..." - ako
"Oo.. kasi handa akong tanggapin lahat ng sakit maprotektahan lang kita.. hindi na ko matotorpeng ipakita sa'yong mahal kita.. kain na tayo." - Diero
Tapos kumain na kami. Hindi na nga sya naiilang. Pero mas mabuti na rin yun para maging maayos na yung pakikisama nya sa'kin.
Kaso bigla kong naalala yung trabaho ko kaya binilisan kong kumain para sabihin na mag reresign na ko.
"Bakit ka nagmamadaling kumain? Kung nasarapan ka sa luto ko, dahan dahan lang sa pagkain." - Diero
Napansin din pala nya na nagmamadali ako, masarap naman talaga yung luto nya pero pasensya sya may iba pang dahilan.
"Ahmm, hindi lang yun.. magpapaalam pa ko sa canteen na magreresign na ko dun.." - ako
"Yun ba? Hindi mo na kailangan pang sabihin sa kanila dahil nasabi ko na kay manang na aalis ka na dun nung isang araw pa." - Diero
"H-ha? Teka.. baka magalit sila sa'kin dahil sa biglang nalang akong umalis dun e kakapasok ko palang.." - ako
"Ok lang yun.. dati naming maid yung may-ari nun.. kaya dun ako laging kumakain at close kami nun kaya ok lang.. ok?" - Diero
Wow! Ang yaman pala talaga nila. Katulong nila nagkaroon ng canteen? Tapos sya nagkakatulong dito sa bahay namin, nakakahiya tuloy. Haaayyy....
Teka, dapat pala nag-tutorial na kami kahapon pa! Hala! Nakalimutan ko!! Dalawang araw nalang test na. Tss. Ang tanga ko kasi nakalimutan ko!!
"Ahmm... Diero.."- ako
"Hmm..." - Diero
Pero patuloy lang sya sa pagkain nang hindi lumilingon sa'kin.
"Yung tungkol sa tutorial...." - ako
"Ahh.. yun ba? Ok lang.. yung mga labahin pala nalabhan na.. tapos yung tutorial na yan....." - Diero
Bigla syang huminto sa pagsasalita at humarap sa'kin. Titigan nanaman kami bago sya nagsalita.
"Ako na magtututor sa'yo.." - Diero
Isang ngiti nanaman sa mukha nya ang nakita ko. Syempre gwapo sya, kailan ba sya pumanget?
"Teka.. di ba ako dapat magtutor sa'yo?" - ako
"Ayoko nang may inaalala ka.. ayokong nahihirapan ka.. at higit sa lahat, ayokong nasasaktan ka kaya hayaan mo na yun.. tutal wala namang pasok ngayon e.. pwedeng pwede kitang turuan..ok?" - Diero
Parang ang suplado ng dating ng pagkakasabi nya nun pero, parang ang sweet lang. Ang sarap pala mag-alaga ang isang mabait ng thug. Hindi lang pala mabait, GWAPONG THUG din.
Kumain lang kami ng agahan. Tapos inayos na namin yung mga gagamitin namin sa pagtututor sa sala. Sya naman busy sa pagbabasa ng notes ko.
"Hindi mo naman kailangang tutor-an ako e.. kaya ko naman magreview mag-isa" - ako
"Tss. Kahit na.. mas kaya kong pumasa.. ikaw? madami kang inaalala kaya alam kong naistress ka.." - Diero
Hindi nya ako nilingon. Pero tama sya. Ang dami ko nang nakakalimutan dahil sa pag-iisip ng mga problema ko.
"Eh.. pano ko mababayaran yung utang ko sa'yo?" - ako
"Bayad ko nalang yun sa'yo para makasama kita.." - Diero
Hindi ko alam kung ano mararamdaman ko sa sinabi nya. Pero napangiti nalang ako sa sinabi nya.
"Ah.. ganon ba.. sige, ikaw ba----------
*tok* *tok* *tok*
********************
a/n: Sorry kung ngayon lang yung update ko. Medyo busy nga po kasi. At syempre, pavote naman po ng entry ko. Ito po yung link ------------> http://www.wattpad.com/79141996-poem-making-contest-wattpad-poem-prior-m-entry-no
Isa lang po yan kaya sana suportahan nyo po. Vote & Comment po need jan. Sana po matulungan nyo po ako, yun lang po at maraming salamat! ^_^
Saka hindi po talaga ako gaanong gumagamit ng emoticons. Pasensya na po ah.
Vote din po kayo sa stories ko wah! :D
:)