Herkes bize şaşkın şaşkın bakarken ben sadece Aylin'e odaklanmıştım ki onun gözlerinde Ayça fahişesinin gözlerini gördüm.
O anda aklımı bu düşüncelerden sıyırmak istercesine başımı hafifçe sağa sola salladım. Arda kulağıma fısıldadı. Annemler artık bizi izlemeyi bırakıp çoktan aralarında bir başka sohbete dalmışlardı.
"İyi misin hayatım ?" beni yanındaki koltuğa çekti ve kahve servisi başladı.
Aylin bize kahve vermek için eğildiğinde bana o kadar sıcak bir gülümseme gönderdi ki kendimi ona karşılık verme zorunluluğum varmış gibi hissettim.
Aylin gidince hala Arda'ya bir cevap vermemiş olduğumu farkettim ve ona doğru dönüp endişelenmemesi için güven veren bir sesle konuştum.
"İyiyim. Y-yok birşey." ah kekelemiştim. Olmaması gereken bir zamanda kekelemiştim. Kesin endişelenirdi.
Ama sandığım kadar da kötü olmadı. Gülümsedi ve kahvesini içmeye koyuldu. Ben de tam kahvemden bir yudum almıştım ki annemin sorusuyla kahveyi püskürtecek gibi oldum.
"Ee ne zamandır çıkıyorsunuz bakalım ?"
Sanırım bu sorusu Arda'yaydı. Bunu anladığım an sesimi çıkarmadan kahvemi yudumlamaya devam ettim.
"Dün konserden beri Melek teyze." kendisi annem olur. Melek hanım.
"Hmm. İkiniz için de harika olmuş bence. Ya sence Yaseminciğim ?" Arda'nın annesine yönelmişti bu defa. Ah ne de çabuk kişiden kişiye atlıyordu annem böyle.
"Ah tabii iyi olmuş." dedi ve bana cidden çok sıcak bir gülümseme gönderdi. Ben de aynısını ona ilettim.
Ardından annem ve Yasemin teyze, babam ve Buğra amca koyu bir sohbete dalmışlardı. Biz de Arda'yla kalmıştık fakat çok sessizdik. Arda aramızdaki sessizliği bozdu ama bu soru karşısında bozmamış olmasını tercih ederdim.
"İlk öpücüğün müydü ?"
Ah ! Ona anlamamış gibi bakmaya başladım. Aslında sadece saf ayağına yatıyordum. Dünkü öpücükten bahsettiğine adım gibi emindim.
"Yani hani dün beni öptünya dudağımdan. Ben de karşılık verdim. Hah işte o ilk miydi senin için ?"
Aslında ilkinde de anlamıştım ne demek istediğini ama bu daha açıklayıcı oldu. O an onu tekrar öpmek istedim fakat fırsatlar elvermedi.
"Hııı anladım şimdi. Ah evet ilkti." dedim ve başımı eğdim. Kendimi ezik gibi hissetmeme neden olmuştu şu 'ilk öpücük' olayı. Ardından Christian'ın Anastasia'ya söylediği bir laf aklıma geldi ve hemen ekledim. "Seni bekliyordum."
"Hmm birileri Christian'ın repliğini mi çalıyor acaba ? Yoksa bana mı öyle geliyor ?"
Bu sözü üzerine içten bir kahkaha attım o da bana katıldı. Annemler o kadar koyı bir sohbetteydiler ki bu kahkaha şölenimizi bile duymamışlardı. Ah ya da duymamazlıktan gelmişlerdi. İlk şık benim için daha cazipti.
Buğra amca biz bakarak birşeyler söylemek için yerinde doğruldu ve derin bir nefes aldı. Biz de ona odaklandık.
"Eveet. Çocuklar bu yaz tatilinde hep beraberiz."
"Nasıl yani ?" diye soran Arda bir yandan da elimi sıkıca kavramış bırakmıyordu.
"Yani şöyleki...Karne gününden sonraki gün -Cumartesi- kendi arabalarımızla yola çıkıyoruz ve Erzurum'a gidiyoruz." deyince Buğra amca bir an Arda'nın gözleri yerinden çıkacak gibi hissettim.
Buğra amca düşünmemize fırsat vermeden devam etti.
"Erzurum'dan da İzmir'e Bensular'ın yazlığa geçeceğiz. Yani bu yaz 2 aile tatil yapacağız."
Arda hala şaşkınlığını atamamıştı üzerinden. O bu kadar çok şaşırınca 'Acaba benimle geçirmek istemiyor mu tatilini ?' diye düşünmekten alıkoyamadım kendimi.
Buğra amca konuşmasını bitirmiş olacak ki babamla konuşmaya tekrardan başlamışlardı. Ben de bunu fırsat bilip Arda'nın kulağına fısıldadım.
"Neden o kadar şaşırdın ? Yoksa tatilini benimle geçirmek istemiyor musun ?" sesim kaygılıydı.
"Ah hayır tatlım saçmalama. Sadece şaşırdım o kadar. Yoksa bu hayatımda geçireceğim en güzel yaz tatili olacak. Buna eminim."
Gülümseyerek ona iyice sokuldum. Fakat birden kendimi huzursuz hissettim ve Arda'ya iyice sokuldum. O da sordu.
"Bensu ne oldu ?" yüzüne bakmak için kafamı kaldırdığımda endişeli yüz ifadesini gördüm ve onu daha çok endişelendirmemek için yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirdim.
"Hiç. Sadece bu yaz tatilim acaba nasıl geçecek diye düşünüyordum da."
"Ben de düşünüyorum. Ama sadece seni. Yüzerken."
"Of salak aklın nerelere kaydı hemen. Hem bikini giyeceğim ne malum ?" Az önce salak mı demiştim ben ?!?!
"Bikiniyle falan işim yok ki benim. Asıl senin aklın hemen nerelere kaydı. Ben sadece nasıl yüzdüğünü çok merak ediyorum. Belki yarış yaparız. "
Evet cidden çok iyi yüzerdim ama ona söylemek zorunda değildim ki. Belki de bana o öğretirdi. Eğlenceli olabilirdi.
"Imm ama şeyy ben yüzme bilmiyorum." yalan söylediğimi anlamaması için elimden geleni yaptım.
"Ah ciddi olamazsın Bensu. Bildiğinden eminim."
"Ya cidden bilmiyorum neden inanmıyorsun ki bana ?" dudağımu sarkıttım yalandan.
"Dudağını eğme hemen tamam ben sana öğretirim."
Ah işte tam da beklediğim cevap buydu. Ama tabii ona bunu söyleyemezdim.
"Yaşasıııınn." diye sessizce bağırdım.
Yarın okul olduğu aklıma geldi. Ve herkesin bizim çıktığımızı öğreneceği...
------
Sabah okul için kalktığımda herzamanki okul isteğimden daha fazla bir okula gitme isteği vardı. Neden acaba diye kendi kendime sorarken aslında kendi kendime sormamıştım.
Hayali arkadaşıma sormuştum. Ada'ya.
Odamın duvarında çok çok önceden benim çizdiğim bir kız vardı. O benim hayali arkadaşımdı. Hayali arkadaş için biraz büyük olduğumu biliyordum bu yüzden kimse bilmiyor bunu.
Tabii annem babam Can ve Cansu dışında. Belki bir ara Arda'ya da söylemeliyim diye düşünüp Ada'ya göz kırptım. Ardından üzerimi değiştirdim ve birazcık çok hafif bir makyaj yaparken odamın kapısı tıklatıldı.
"Geel."
Aynamdan kapıda kimin olduğunu görebiliyordum ve ah bu Aylin'di.
"Bensu hanım kahvaltı hazır anneniz ve babanız sizi bekliyorlar."
Bensu hanım mı ?
"Bensu hanım sakıncası yoksa biraz konuşabilir miyiz ?"
"Tabii." derken otur anlamında odamdaki kanepelerden birini işaret ettim. O da minnetle gülümserken işaret ettiğim yere oturdu iyice yerleşti ve konuştu.
"Öncelikle Bensu hanım....." derken sözünü böldüm.
"Aylin hanım demene gerek yok. " tatlı tatlı güşümsedim.
"Pekii Bensu şey öncelikle anne ve babana yalan söyledim. Yani yaşım konusunda."
"Neden ?!"
"Çünkü eğer sizinle aynı yaşta olduğumu söyleseydim bir ton nasihatta bulunacaklardı ve cidden ihtiyacım yok. "
"Anlıyorum. "
"Ailemin maddi durumu sıkıntılı ve bende bu yüzden burda işe başladım. Ve seninle arkadaş da olmak istiyorum. "
Birden bana çok ama çok samimi gelmişti bu konuşması. Ben de buna dayanarak arkadaşlık teklifini seve seve kabul ettim.
Beraber aşağıya indik. Kahvaltımızda o da bize katıldı. Çok nazik, sevecen biriymiş meğer. Ben kötü sanmıştım ve bunun için kafamı duvara çarpmak istedim. Ön yargının canı cehenneme !!
Okula gitmek için kapıya çıktığımda servisi beklemek adına kapının önündeki banka oturdum. Kulaklığımı takıp müzik dinlemeye başlamıştım. O sırada telefonuma bir mesaj geldi.
'İstersen karşına bir bak prensesim'
Ah Arda'ydı bu. Onu Christian'ım diye kaydetmiştim. Çünkü nasıl Anastasia'nın Christian'ı varsa o da benim Christian'ımdı.
Mesajı okuduktan sonra refleks olarak karşıma baktım. Baktığımda Arda'yı arabasına yaslanmış beni izler bir biçimde bulunca biraz utandım.
Onu farkettiğimi anlayınca bana sıcacık bir gülümseme gönderdi. Ben de ona aynısını ve ek olarak da el salladım.
Ona doğru ağır adımlarla yürüyordum çünkü heyecandan hızlanan nefesimi kontrol altına almalıydım. O bana öyle bakınca heyecanlanmamak ne mümkündü ?
Yanına geldiğimde tahmin de ettiğim gibi ilk önce o konuştu.
"Günaydın prensesim." yanağıma bir buse kondurdu. "Hadi okula gidelim."
"Tabii gidelim." tatlı tatlı gülümsedim.
Centilmen sevgilim arabaya binmem için kapıyı açtı, oturup yerleştikten sonra da göz kırpıp kapımı kapattı. O an eridiğimi hissettim. Yanıma oturunca birden aklıma bir soru geldi.
"Arda, telefonunda ne diye kayıtlıyım ?"
Tamam böyle şeylere kesinlikle takılmazdım ama ne bileyim Arda benim ilkimdi sonuçta.
"Anastasia'm diye kayıtlısın. Peki ben sende ne diye kayıtlıyım ?"
Yaşasın istediğim cevabı almıştım.
"Christian'ım diye kaydettim." dediğim an arabayı bir kenara çekti. Bir müddet sadece beni izledi. Yanaklarımın kızardığını hissetmiştim
"Bensu sen o kadar güzelsin ki. Sana o kadar aşığım ki. Bilemezsin."
"Arda ben de sana o kadar çok aşığım ki..." bir an duygusallaşıp gözlerimin dolduğunu hissettiğim an başımı öne eğip konuşmama devam ettim. "Beni birgün bırakıp gitmenden korkuyorum. Tek korkum bu. Ölümden bile korkmuyorum seni kaybetmekten korktuğum kadar. " Hıçkırıklarıma engel olamadım ve hıçkırıklar beraberinde gözyaşlarımı da getirdi.
"Ah Bensu seni asla bırakmayacağım. Bunu unutma. " hala yere bakıyordum. Ona bakmaya cesaretim yoktu sadece dinliyordum. "Christian'ın Anastasia'yı sevdiği kadar çok seviyorum seni. Asıl ben seni kaybetmekten korkuyorum. Eğer gidersen diye....."
Arda bu sözlerini bitirdikten sonra arabada büyük bir sessizlik oldu. Ben hala yere bakıyordum ve düşünüyordum. Acaba beni bırakır mı diye. Çünkü etrafında benden daha güzel binlerce kız var. Bu yüzden çok ama çok korkuyorum. Ya o bir anlık o kızların büyüsüne kapılırsa... Düşüncesi bile boktan.
Arda bana doğru eğildi. Eliyle çenemi tutup ona bakmam için çenemi kaldırdı ve elmacık kemiklerimden akan gözyaşlarımın aktığı yerlere nazik öpücükler kondurdu.
Buna karşın gülümsedim ve kapattığımı yeni farkettiğim gözlerimi açtım.
"Seni asla bırakmayacağım." derin bir nefes aldı, "bunu aklının ucundan bile geçireyim deme." bu kibar bir emir gibiydi.
Kafamı olumlu anlamda aşağı yukarı sallayıp gülümsedim. Bu hali hoşuna gitmiş olacak ki o da gülümsedi. Elini çenemden çekip dudaklarıma masum bir öpücük kondurdu.
Dilim tutulmuş gibi bu defa da sadece gülümsedim. Arda direksiyona döndü ve gaza bastı. Okula varana kadar arabada sessizlik ortama hakimdi. Arabayı okulun yakınındaki bir otoparka çektikten sonra arabada biraz daha bekledik.
Arda derin bir nefes aldı. Heyecanlı gibiydi. Ben de aynı onun kadar heyecanlıydım. Ne de olsa okul öğrenecekti çıktığımızı. Tabii zorunlu değildiler ama Arda bu konuda ısrarcı davranınca onunla kavga etmek istemediğimden kabul ettim.
"Hazır mısın ?" diye bir soru yöneltince Arda, aslında ilk önce anlamada zorluk çeksem de sonradan anladım ve başımı olumlu anlamda aşağı yukarı salladım.
"Tamam o zaman" dediğini duyduğumda kapıyı açmak için yanıma geldiğini farkettim.
Kapıyı açtı bana baktı gülümsediğimi görünce de elini tutmam için bana uzattı. Tuttuğum eli buz gibi olmuştu. Nedeni heyecan olsa gerekti.
Yavaş adımlarla okula vardığımızda okula giren öğrencilerin bile kapıdan itibaren bizi dikkatle süzdülklerini gördüm. Yapım dolayısıyla utandım ve başımı önüme eğdim.
Arda hala sıkıca elimi turuyordu. Aslında bu eli bana cesaret vermişti. Ben de bu cesarete dayanarak kafamı deve kuşu misali gömdüğüm kumdan çıkardım ve etrafımı gözlemeye başladım.
Herkesin gözü bizim üzerimizdeydi. Özellikle kızların tabii. Yürürken yanımızdan geçen erkekler Arda'yla tokalaşıp tebrik ediyorlardı. Benim yanıma kimsenin gelmemesi biraz üzmüştü açıkçası beni. Ama suç bendeydi. Çünkü bu okuldan kimseyle arkadaş olmamayı ben seçmiştim.
Bu olanlara kırılmama rağmen belli etmedim ve günün tadını çıkaracağıma kendi kendime yemin ettim...
Eveeeettt canım okuyucularımmmm ^.^ Biraz geç bir bölüm oldu ama malum okul işleri :((
Güzel bir bölüm olduğuna inanıyorum. Şu ana kadar pek ekşın yoktu aslında ekşınlar 6-7 bölüm sonra gelecek. Biliyorum yaz bitti ama 4-5 bölüm yaz bölümü yazmayı planlıyorum belki daha fazla da olabilir.
Sizi seviyorum. Öptüm :**