Çarşamba sabahı okula gittim ve hala çoğu kişi -sadece Arda'nın çantası sırasındaydı ama o yoktu- gelmemişti. Ben de Elli Tonu'n ikinci kitabına -Karanlığın Elli Tonu- geçmiştim ve çıkarıp okumaya başladım.
Okudukça içim rahatladı. Ah çünkü Christian ve Anastasia barışmışlardı ve ben de sesli bir şekilde derin bir "oh" çektim.
Bir süre sonra lavaboya gitme ihtiyacı duydum. Kitabımı da yanımda götürmek istesem de aşırıya kaçacağını bildiğim için masamın üzerinde bırakmak zorunda kaldım.
Lavaboya gittiğimde Aylin'i gördüm ve neden bana dik dik bakıyordu. Ah benden ne istiyordu ki ? Arda'yla aramızdaki herşey bitmişti.
Of o aklıma nasıl geldi ? Unutmuştum bile. Neyse zaten sınıfa gittiğimde mecburen görecektim onu. Lavabodan çıktım ve müthiş bit karın ağrısıyla sınıfa doğru yürümeye başladım.
Karnım cidden çok fazla ağrıyordu. Kıvrana kıvrana sınıfa girdiğimde Arda'yı kendi sırasında otururken buldum ve bana bakarken. Yerime oturduğumda yanımdaki asosyal kız daha gelmemişti. Ben kitabımda kaldığım sayfayı açtım ve ah bir not !
Bensu seni ne kadar kırdığımın farkındayım ve kendimi sana affettirmek istiyorum. O pamuk kalbini geri kazanmak istiyorum. Bu yüzden lütfen benimle cumartesi günü Tarkan konserine gel. Saat akşam 6 da seni alırım.
Arda
Notu okurken istemsiz bir şekilde yüzümde bir sırıtma belirdi ve arkamı döndüğümde Arda'nın büyük bir dikkatle beni izlediğini farkettim.
Ardından biraz bakıştık ve kirpiklerimin ardından ona başımı "evet" anlamında salladım. Onunda yüzünde bir sırıtma belirdi ve o anda benim de mutlu olduğumu hissettim. Arda'nın da mutlu olması yüzünden mi yoksa Tarkan konseri yüzünden mi orası meçhul tabii...
Sınıf yavaş yavaş dolmaya başladı. Yanımdaki asosyal kız da gelmişti ve hemen anlamadığım bir nedenden dolayı bana Arda'yı sordu.
"Bensuu yaa Arda'ya baksana ne kadar tatlıı. Bak bunu ilk defa sana söylüyorum çünkü daha önce yanıma kimse oturmamıştı. Ben Arda'ya deliler gibi aşığım." derken son cümlesi sır verir gibi -ki sanıyorum zaten sırdı- çıkmıştı.
Kıza bu durumda ne demeliydim ki diye içimden düşünürken devam etti.
"Ve şeyy...ımm tamam benimle çıkmayacağını biliyorum ama siz ne de olsa yakınsınız. Şeyy...acaba onunla resmi olarak tanışma şansım var mı ?" umutla bakıyordu.
Yani ona hayır diyemezdim ama demeliydim. Her ne kadar Arda'nın bu asosyal kızla çıkmayacağını bilsem de insan kıskanır ya sevdiğini. Tam ağzımı açtım ki derse gelen matematik öğretmenim sayesinde ağzımı kapatmak zorunda kaldım. Diğer teneffüslerde asosyal kızın bu konuyu unuttuğunu varsayarak, Ege'yle takılmaya başladım. Ona kanım çok ısınmıştı. Nedenini düşününce aklıma şu geldi: Ölen ikizimin adı da Ege'ydi.
Beni tek anlayan o ve ah tabi ya twitterdaki Tarkan fanlarıda vardı. İrem, Damla, Özlem, Eda, Ceren, Ebru ve daha nicesi. Fakat onları görme gibi bir şansım olmadığı için hayal kırıklığına uğruyorum genellikle. Çünkü onlar da kız ve beni Ege'den daha iyi -yine de Ege için Allah'a şükrediyorum- anlarlar.
Ah ben cumartesi günü Arda'nın beni konsere götürdüğünü tamamen unutmuştum ve hatırlayınca çok pis bir şekilde -pis kelimesini iyi anlamda genelde 'çok' anlamında kullanırım- sırıttığımın farkındaydım.
Gün o kadar yavaş geçmişti ki bir an ölmek istedim. Konser günü bir türlü gelmek bilmemişti. Günlerden perşembe ! Ah neden günler bu kadar yavaş ?
O gün okul dönüşü çok bıkkın bir halde eve geldim ve kitap okumaya başladım. Ah tabii tüm bu -Arda'nın Cansu'dan hoşlanma işini- şeyleri Cansu'ya anlatıp açıklılığa kavuşturdum.
Kitabımı büyük bir zevkle okurken annem sayesinde kitap okumam bozuldu. Beni aşağıya çağırıyordu. Muhtemelen akşam yemeği içindi. Kitabıma bir öpücük kondurup onunla bir de kısa bir dans edip aşağıya indim.
Fakat konu yemek değildi. Aşağıya indiğimde Can da buradaydı. Demek ki ciddi birşey. Ben iner inmez babam konuyu açtı.
"Evet çocuklar." diye başladı. Demek ki annem konuyu biliyordu. "Size yaz için planlarımızı söylüyorum." diye de devam etti. Ah tabii ya yaz tatili geliyordu.
Biz pür dikkat babamı dinliyorduk.
"Öncelikle okulların kapandığı hafta cumartesi günü burdan uçakla Erzurum'a uçacağız."
Ah tabii ya ben size Erzurum'lu olduğumu söylememiştim. Annem İspir'li, babam ise Ova'lı ve bizde bu yüzden yazın oraya gidecektik. Aslında oraya gitmeyi hiç istemiyordum. Çünkü orda bana sanki ben öcüymüşüm gibi bakıyorlar.
Orda genellikle benim yaşımdaki kızların başları kapalı. Ayrıca uzun etek ve şalvar giyiyorlar. E tabii haliyle ben de onlara ayak uyduramıyorum. Bu yüzden beni dışlıyorlar. Ah bir de telefon çekmiyor. Bu daha kötü.
Babam devam etti.
"Orda yaklaşık 3 hafta kaldıktan sonra uçakla İzmir-Çeşme'deki yazlığa gideceğiz."
Derin bir oh çektim. Yazlığımızı çok seviyordum fakat her sene komşularımız değişiyordu. Bu biraz sıkıcı bir durum benim için. Babam konışmasını bitirdiğinde yularıya çıkmak için izin istedim. İzni kopardıktan sonra kitabımı okumaya devam ettim.
Resmen aşık oldum ben bu kitaba ve bu yüzden biraz araştırma yapmaya karar verdim kitap hakkında. 2015'te filminin vizyona gireceğini -sadece ilk kitabını kapsayan- duyduğumda çok büyük bir çığlık attım. Ardından annem telaşla kapımı vurdu ve içeri girip beni kontrol etti.
"Ah anne yok birşeyim. Sadece Grinin Elli Tonu'nun filmi çıkmışta ondan bağırdım." dedim ona güven vermek istermişcesine.
"Ah kızım biz seninle ne yapacağız ? Bir yandan Tarkan, diğer yandan Grinin Elli Tonu." derken gülümsedi. Ardından odamdan çıktı.
Ben de fragmanını aramaya koyuldum ve buldum ! Ah çok heyecan verici. Ben fragmandaki Christian'a aşık olup ağzımın suyu akarken fragmanı kaç kez izlediğimin farkında değilim fakat saat baya geç olmuştu. Fragmanı bilgisayara indirip ordanda telefonuma aktarınca bilgisayarıma bir öpücük kondurdum ve pijamalarımı giyip uykuya daldım.
Ertesi gün -perşembe günü- doğum günüme 2 gün kaldığı mıtluluğuyla yanıp tutuşan heyecanımdan erkenden kalktım ve hazırlanmaya başladım. Üzerimi giyip aşağıya indiğimde annemlere konser işini daha söylemediğimi farkedip kahvaltıda pat diye konuya daldım.
"Anneciğim babacığım." deyip her ikisine baktığımda Can'ı unuttuğumu farkedip ona da baktım. "Ah ve Cancığım."
"Cumartesi günü bildiğiniz üzere doğum günüm ve Arda beni Tarkan konserine götürüyor." dediğimde annemle babam gülümsediler.
"Sonunda hayallerine kavuşuyorsun demek ?" dedi babam.
"Ever hayırlısıyla baba."
Annemde mutluluklarını dile getirince servisi beklemek üzere aşağıya indim ve servise bindim. Eda nedense arkalarda bir yerde oturuyordu bugün. Ona soran gözlerle bakınca umursamaz bir tavırla başını diğer tarafa çevirdi. Bende hiç umursamaz bir şekilde Ege'yi beklemeye başladım.
Ve sonunda bu hayatta Tarkan konusunda beni anlayan -fanlar hariç- Ege servise bindi. Biner binmez hergün olduğu gibi kızlar ağızlarından sular akan bir şekilde Ege'yi izliyorlardı fakat tabii Ege hiçbirini takmayıp sadece bana bakıyordu. Ardından "Günaydın Bensu." dedi
Bende "Günaydın." diye karşılık verdim. Biz herzaman olduğu şekilde Tarkan konusuna dalmıştık ve servisteki herkes bize bakıyordu. Tabii ben utanmıştım. Ege de benim utanmamı anlamış olacak ki servisteki herkese sert bir bakış attı ardından herkes önüne döndü.
Ege pat diye bir soru yöneltince ağzım açık kaldı.
"Bensu sevgilin var mı ?"
"Imm...hayır yok." dedim tereddüt ederek.
"Olmasın zaten. Bu devirde erkeklere güven yok."
O anda servis okula gelmişti ve konuşmamız yaroda kalmıştı."Ah okula geldik."
"Evet hadi gidelim." dedi ve okula girdik.
Bunu da ucuz atlattım diye düşünerek sırama doğru yürüdüm ve Emre ile Arda'yı koyu bir sohbete dalmışken buldum. Arda'ya küçücük bir gülümseme gönderip sırada ileriye bir yerlere gittim.
Doğum günüme son 2 gün kalmıştı. Heyecandan ölüp biliyordum. Allah'tan bu hafta sınav falan yoktu da bu yüzden rahatsızlıl duymuyordum. Zaten sonraki haftaydı sınavlarım. Son sınavlar.
Müdür kısa bir nutuk çektikten sonra sınıflarımıza gideceğimizi söyledi. Müdüre içimden teşekkür edip yürümeye başladım ve tam asosyal kızın yanına oturacaktım ki bir el beni yakalayıp ileriye -arka sıralara- doğru yürümeye başladım.
Ve tabii bu kişinin kim olduğunu anlatmıştım. Arda ! Ben de birşey demeden ona itaat edip yanına oturdum. Yüzümde kelimelerin yetersiz kalacağı bir gülümseme belirdi.
Arda'yla günlük şeylerden konuştuk ve onı Ege'yle tanıştırdım. Ege'ti pek sevmediğini bilsem de birşey sormadım. Bugün de böyle bitti ve geriye kaldı son 1 gün....
Selam canım okuyucularım. Umarım beğenmişsinizdir. Daha önceden de dediğim gibi Kayıp bölümü silindi ve eğer soru sormak isterseniz o bölümle ilgili bana mesaj atın.
Bu bölüm her ne kadar onun haberi olmasa da, adını her ne kadar sormama rağmen söylemese de, ama ne olursa olsun cidden çok sevdiğim ve çok iyi biz yazar olduğuna inandığım MihriMavi için gelsin. (Okursan mesaj at ^.^ :* )
Ayrıca her yazar okuyucularına bir isim takmış ve ben de sadece size özel olan birşey söylemek istiyorum. Önerileriniz olursa yorum yapın ya da mesaj atın ^.^
Hepinizi kocaman öptüm :*