D.O’s POV
Mahigit dalawang araw rin ang lumipas at hindi na muna nagparamdam sakin si Siwon.
Sa dalawang araw na yun nagkaroon ng mga problema sa kompanya.
“The fuck? Papano tayo nanakawan ng ganitong kalaking halaga?!” sigaw na tanong ni Jongin sa lalaking nasa harap niya.
“B-Boss…” nakikita kong natatakot na siya kay Jongin kaya naman sinenyasan ko na siyang umalis at sinabi ng palabi na ako ng bahala dito.
“Fuck? Bakit mo siya pinalabas? Hindi pa ko tapos-“
“Alam mo stress ka lang.” sabi ko habang minamasahe ang likod niya. “Calm lang dapat.”
“Tsk, papano ako magiging kalmado? Ang sakit na nga ng katawan ko.” Yan kasi workaholic samahan mo pa ng aggressive sa kama sinong hindi sasakit katawan niyan.
“Tanda ko sabi ng nanay-nanayan ko kapag hinalikan mo daw yung parteng masakit mawawala yun. Kaya, san masakit?” napangiti siya sa sinabi ko at tinuro niya yung bandang noo.
“Saan pa?” sa pisngi.
“Masakit diyan?” tumango siya. “Sige na nga.”
“Okay na?” tanong ko ulit.
“Hindi pa. Eto pa o masakit. Sobrang sakit pramis.” Nag alala naman ako.
“Asan?” sabay turo naman sa labi niya.
“Ewan ko sayo!” lalayo na sana ako ng hawakan niya yung kamay ko.
“Masakit nga! Sige na, para makapagtrabaho na ko.” Ngumuso naman siya. Fuck, nagpapacute ba to? Di bagay.
“Last na to.” Sabi ko at binilisan ang paghalik.
At expected... it was more than that.
Kinabukasan dinalhan ko ng kape at makakain si Jongin dahil mula pa kagabi hindi pa yan kumakain, dito na nga ako natulog kasi andito siya.
Papasok sana ako ng may narinig akong sigaw sa loob.
“Nanakawan na nga bumaba pa lalo ang stocks tapos yung iba pang sponsor natin nagsisi alisan na, ano bang nangyayare ha?!” sigaw niya sa mga emplayado.
“H-Hindi po namin alam…” nanginginig nilang sinabi.
“Hindi niyo alam?! Mga bobo at tanga ba kayo?! Eh kung pagtatanggalin ko kayo sa trabaho niyo?! Simpleng bagay hindi niyo masolusiyonan lalo pang lumala!”
Hindi na ko nagpatuloy pa dahil ayaw kong marinig ang mga masasakit na pinagsasabi niya.
Bakit nga ba nangyayare to?
P-Possible kayang pakana lahat to ni… Kaso hindi ako nakakasigurado.
Kailangan ko na siguro siyang puntahan.
Halos mag gagabi na rin at mukhang tumahimik ang opisina ni Jongin.
Pagpasok ko sa opisina niya magpapaalam sana ako kaso nadatnan ko siyang natutulog sa upuan niya.
“Hay, yan hindi na nakayanan ng katawan niya.” Bulong ko.
Kinuha ko yung kumot na nasa sofa at nilagay yun sa kanya.
“Tulog ka muna, aalis lang ako.” Pagkasabi ko nun sa natutulog na Jongin hinalikan ko siya sa noo.
Pinatay ko muna yung ilaw bago ko isarado yung pintuan.
I have to find out the truth.
Dahil sa tulong ni manong nakarating agad ako sa hotel na sinabi sakin ni Siwon bago siya umalis.
“Wahh, Kyungsoo. How I’ve missed you.” Miss agad? 2 days pa lang ah.
“Pasensya ka na, nagkaroon lang ng kaunting problema sa kompanya ni Jongin kaya ngayon lang ako nakarating.” Ngumisi siya sa sinabi ko.
“Kaunti lang? It’s not that bad right?”
“A-Anong ibig mong sabihin?”
“Natatagalan na kasi ako sa sagot mo, so I send some warning na nawawala na ang mga natitirang araw mo.”
“So ikaw nga talaga! B-Bakit??”
“Why you asked? The answer is simple. I despise Kim Jongin and I’ll take away all of his belonging… including you.”
“Alam mo bang kaya kong kunin ang kompanya niya? Dahil mismong ang tatay ko ang nagfund ng kompanya nila, with all the money I have I can make it mine. Ayaw nga lang ng tatay ko… dahil mas gusto niya si Jongin kesa sakin. Tsk.”
“Pero kaya ko paring pabagsakin iyon, but that will depend on your answer.”
… Unang una palang alam ko na ang sagot ko.
“I’m sorry. Pero hindi talaga ako sasama sa inyo, sana maintindihan niyo. Kailangan ako ni Jongin dito kung wala ako baka masisante niya lahat ng mga empleyado niya.” Napahawak ako sa braso ko.
Isa pa… hindi ko magawang maisip na lumayo sa kanya. Gusto ko… palaging nasa tabi niya. Kahit alam kong substitute lang ako…
“I’m sorry.” Naglakad ako palayo.
Bubuksan ko na sana yung pinto ng bigla pa siyang humirit.
“You’re really underestimating me, aren’t you? What if I tell you… I’m going to kill him? Will your answer be distinct?” napalingon ako sa kanya.
“A-Ano??”
“Anytime by now I’ll send my men to do as I wish…”pagkasabi niya nun may nilabas siyang baril mula sa drawer niya.
“No.” sumimangot na ang mukha niya.
“You’re answer is still a no?! Gusto mo talaga siyang mamatay?”
“Please wag!! I’ll make an offer!” sa sobrang dami ko iniisip yan ang lumabas sa bibig ko.
“What kind of offer?”
“I-… Im willing to offer myself as a sacrifice of Jongin’s life. Just for tonight…” shit, ano tong pinagsasasabi ko??!!
“Are you really sure?” lumapit siya at hindi ko maiwasang umurong.
“Y-Yes…” hinawakan niya ang leeg ko.
“I’ll be waiting here.” Sabi niya at hinalikan ako sa pisngi.
***
Pagkatapos kong maligo sinuot ko na yung bathrobe na binigay ng tauhan niya sakin. Tanging bathrobe lang ang pantakip ko ngayon.
Kung gagawin ko to… magiging ayos ang lahat.
Pero kapag nalaman ni Jongin ang gagawin ko … alam kong hindi niya ko mapapatawad.
Pagkabalik ko ng kwarto niya, nakapatay lahat ng ilaw.
Bakit?
“Kyungsoo.” May narinig akong boses at sinundan iyon.
Hindi pa man ako nakakapunta sa kinaroroonan niya nadatnan ko na siya. Nakaupo siya sa isang upuan na ang ganda ng pagkakaukit.
Medyo lumiit ang katawan niya dahil siguro sa kadiliman ng kwarto o dahil sa hooded bathrobe na nakasuot sa kanya.
“Ang tagal mo ata? Talaga bang pinaghandaan mo ang gagawin natin?” wow, for the first time nagtagalog siya ng straight.
“Come closer.” Utos niya at agad ko namang sinunod.
“How cute… you’re trembling.” Linihis ko lang tingin ko sa kanya. First time kong gagawin to sa iba, kaya for sure kinakabahan ako.
“Take off your bathrobe and kneel.” Napalaki ang mata ko sa inutos niya.
S-Shit… h-hindi ko ata kaya…
“What? Do I have to do it for you?” of course not!
Dahan dahan kong tinanggal ang pagkakatali ng belt at saka na rin ng bathrobe.
I can’t believe I’m doing this. Lumuhod ako sa harapan niya.
“Ah! Ahmm…” hinimas niya ang dibdib ko gamit ng paa niya.
Tinakpan ko ang bibig ko… nakakahiya.
“Tanggalin mo yan, I want to hear your voice.”
“Ahhh..m…” patuloy pa rin ang paghimas niya.
“What a sensitive body, it really seems well trained by him.”
“Lick.” Utos niya… h-ha? Ni hindi ko nga masubo ng buo yung kay Jongin sa kanya pa kaya?!
“What’s wrong? Hanggang dito na lang ba ang kaya mo?” bwiset, gusto ko siyang suntukin…
Umupo ako ng maayos at binuka ang bibig ko para isubo ang ari niya.
“Mmm…” a-ang laki… kasya ba to sa bunganga ko? Ulo pa nga lang di ko na kaya.
“Deeper!” sinabunutan niya ko at sinubsob ang kanya sa bibig ko.
“Mhhmm!!” napahawak ako sa hita niya dahil siya na mismo ang gumagalaw sa ulo ko.
Mawawarak na nga butas ko mamaya mawawarak rin bibig ko? Abay asan ang hustisya?!
“Sh-Shiwo-hmm!!” hindi ko mapronounce ng mabuti yung pangalan niya, nasusuffocate na ko dito.
“Almost there…” sabi niya, haruta!! Balak niya sakin painumin yung tamod niya! Puta lang!
Pilit kong tinutulak siya palayo at sakto namang nilabasan siya nakalayo na ko.
Tumuwad ako at hinabol ang aking hininga… shit.
“Wah!! Teka-“ binuhat niya ko bigla at pinaupo sa hita niya.
Tinignan ko lang siya at laking gulat ko ng bigla niya kong sunggaban ng isang mapusok na halik.
Napapaiyak na ko…
“Naiimagine ko pa lang na may iba ka na… sumasabog na agad utak ko.”
I’m sorry…
“Promise me. Na hindi mo ko pagtataksilan, dahil sinasabi ko sayo hinding hindi kita mapapatawad.”
I’m sorry…
I’m so sorry.
“Jongin…” hindi ko namalayan nabanggit ko pala ng malakas ang pangalan niya.
Naramdaman ko ang pagngisi niya sa gitna ng mga halik namin… weird…
“Kyungsoo…” … O______O …. Y-YUNG BOSES NA TO?!
“J-J-J-J-J-J-J-J-J-JONGIN???!!!!!” pagkababa niya nung hoodie, hindi nga ko nagkamali mukha agad niya nakita ko.
“P-P-P-PERO??!! P-P-P-PAPANO--” hindi ko natuloy ang tanong ko dahil binuhat na niya ko at pinahiga sa kama.
“J-“ isang nakakamatay na titig ang binibigay niya sakin.
“PLANO MO TALAGANG PAGTAKSILAN AKO NO?! TO THINK YOU’LL SHOW THIS LEWD BODY OF YOURS TO A MAN OTHER THAN ME??!!” kung natakot ako kanina mas natatakot ako ngayon.
“H-Hindi naman sa ganu-AH!!” boom karakaraka niyang pinasok ang ari niya sakin.
Teka kung hindi kay Siwon ang sinubo ko kanina kundi sa kanya…
Ibig sabihin lumaki si Jongin?!!
“Ahmm!! AH!! J-Jongin!! T-Teka!!!” ang lalakas ng pagpasok niya sakin.
“Isn’t this your most sensitive part?” hinimas at pinaikot ikot niya ang kanyang daliri sa mga utong ko.
“Ahmm..!!! AH!” habang ginagawa niya yun dinilaan niya ko sa leeg at kinagat.
“J-Jongin…” pinalupot ko ang mga kamay ko sa leeg niya.
Akala ko… tuluyan ng nakuha ni Siwon ang kabuuan ko… Buti na lang…
Hinimas ni Jongin ang pisngi ko at dinilaan ang luhang tumutulo sa mga mata ko.
“You belong to me… completely. Remember that.”
Hindi ko alam na tumango ako sa sinabi niya at nakita kong ngumiti siya saka ako hinalikan.
Sabay kaming nilabasan… nakahawak parin ako sa leeg niya dahil natatakot akong gumalaw.
“Alam mo bang kinabahan ako nung nagpaalam ka sakin kanina na aalis ka. Sabi ko na nga ba siya ang pupuntahan mo.” G-Gising siya nun?!
“P-Papano…” hinawakan niya ko sa magkabilang balikat.
“Sa tingin mo hindi ko malalaman? Nasa isang sikat at kilala na kompanya ako much more ako pa ang CEO you can’t expect I don’t know a thing especially when it’s you we’re talking about.”
“Simula pa lang sa una alam ko na. Hindi ko nga lang pinahalata dahil gusto ko malaman ang sagot mo. BUT I can’t expect THIS. Bakit hindi mo sakin sinabi?” Naiinis niyang sagot.
“… I have my reasons…” hangga’t maari nilalayo ko ang tingin ko sa kanya.
“What the fuck is that reasons?”
“A-Ayaw kong!... Ayaw ko lang naman na madamay ka… At saka hindi ko naman alam na hahantong sa ganito. Ma-Magiging kasalanan ko kapag nawala ang kompanya mo… t-tapos ako ang sisishin mo kapag nangyari yun.” Pinipigilan kong umiyak.
Ayaw kong may magalit sakin… lalong lalo ka na.
Niyakap niya ko ng napakahigpit.
“J-Jongin?” napahawak ako sa likod niya.
“You think I’ll forgive you with that reason?!”
“A-Aray! Jongin!” talagang galit siya.
“Alam mo bang gusto na kitang patayin nung narinig kong IOOFFER MO YANG SARILI MO SA KANYA? Pasalamat ka.. …” hindi ko narinig yung huli niyang sinabi.
"You don't have to worry about anything. Marami akong connections, kung bumagsak man ang kompanya ko kaya ko paring ibalik sa dati ang lahat." nakahinga naman ako ng maluwag sa narinig ko.
“T-Teka p-papano muna… yung boses?” curious talaga ako dun.
“Yun ba? Kinuha ko lang sa drama niya AV actor yan, tapos yung pangalan mo nung sa party. Galing ko no.” abay pinuri pa talaga sarili niya.
*BANG*
“JONGIN!!!” nakita ko si Siwon na nakahawak sa ulo niya at mukhang nahihilo.
Andito nga pala siya!
“Aw, buhay ka pa pala? You should be thankful to me at hindi ko nilason ang iniinom mong kape kanina.”
“Pagbabayaran mo to---“ natumba na siya sa lapag.
Nang makita ko ulit siya naalala ko nanaman ang mga pinagsasabi ng lalaking to.
“M-May mga plano siya, Jongin kinakabaha-“ hinawakan niya ang bibig ko gamit ang isang daliri niya.
“Shh, don’t worry tinawagan ko na si tito for the mean time hindi niya tayo guguluhin.”
Napakalma ako sa sinabi niya.
“We’re now going home. Let’s go.” Yaya niya sakin.
Ngumiti ako... I miss his home.
Bigla siyang huminto sa paglalakad at tumingin kay manong na kanina pa pala kami pinagmamasdan!
“Lo, kunin mo nga lahat ng vibrators, ropes, dildos at yung nandun sa ilalim nung kama. Maglalaro kami mamaya ni Kyungsoo.”
WHHHAAATTT???!!!!
PUTA! Binabawi ko na po ang sinabi ko.