Namumula ako ngayon habang si Jongin nakaakbay sakin, pauwi na kami.
Hindi ko alam kung anong nasa isip ko nun kung bakit ko yun sinabi.
Jusko jugigo, ano ba tong gulong sinalihan ko! Wala na kong magagawa… kailangan panindigan ko to.
“Ui, kanina ka pa pinagpapawisan diyan? Okay ka lang? Ano bang napagusapan niyo ni Baek?” biglang tanong niya at mas nilapit ako sa katawan niya.
“Nako wala yun.” Nako I woudn’t dare na sabihin sa kanya niya na pinag aagawan namin siya ni Baekhyun.
Nako magmamalaki yan na ang gwapo gwapo niya. Buti na nga lang at hindi na nangulit pa dahil nandito na kami.
Pagkasarado niya ng pintuan lumapit siya sakin at hinalik halikan ang leeg ko. Jusko po.
“Jongin please… pagod ako. Gusto ko ng magpahinga.” Lumayo ako sa kanya at akmang hihiga na ng
“Magpakatotoo ka nga, bakit mo ba ko binili? Bakit ba ang bait mo sakin? At bakit ako nandito?” tanong ko at ngumisi naman siya.
“Diba sinabi ko na sayo nung una palang? Do I have to say those words again para maintindihan mo?” unti unti siyang lumapit sakin hanggang sa napahiga na ko sa kama.
“Sabi ko… paiibigin kita. Papano kita mapapaiibig sakin kung masungit ako?” napalipbite siya habang tinititigan akong mabuti.
Hindi ko alam basta napatitig narin ako sa kanya…
*DUDUGDUDUGDUDUG
“Kyungsoo?” nilagay niya yung palad niya sa noo ko at mas lalong lumapit pa. “Okay ka lang? Namumula ka?”
“WHOA!! LUMAYO KA!!” tinangal ko ang kamay niya at tinulak.
“Ha?!”
“Sa sofa ka matutulog!!” pagkasabi ko nun pinalabas ko na siya nung kwarto.
Grabe bakit ba ang init? Wala naman akong lagnat. Ewan matutulog na lang ako.
Kinaumagahan dahan dahan akong naglakad at tinignan kung natutulog pa ba siya at mukhang oo naman kaya dirediretso ako papuntang opisina niya.
Pumasok ako dun na hindi niya nalalaman at tinignan ko yung picture frame na halos hindi na masyadong makita yung mukha nung tao dun.
Pero bagkas sa mga ibang parte na kamukha ko nga siya. Asan ka na ba? Baka naman patay na to ha, nako wag mo naman sana akong multuhin at sabihin na inaagaw ko sayo ang Jongin mo.
Pagkasabi ko nun biglang may naramdaman akong hangin sa likod ko. SHIT!! Lumabas ako agad sa kwartong yun at dali daling bumaba.
Naabutan ko naman si Jongin na nanalamin.
“Oh anong ginagawa mo diyan sa salamin?” halos mabasag na yung salamin sa kakapose niya kanina pa.
“Wala, ang gwapo ko lang talaga.” … Like seriously?
“No comment.” Sabi ko sabay deretso dun sa pintuan.
“Oh san ka pupunta?” bigla naman siyang humarang sa dadaanan ko.
“Makikipag meet lang po sa bestfriend ko po dahil matagal narin kaming hindi nagkikita. Hindi naman po masamang magreunion kasama niya ano po?” tinangal ko ang kamay niya na hawak hawak ang doorknob at umalis.
“Bumalik ka kaagad ha! 4:30 dapat andito ka na!” wow sino ka nanay ko? Gara makautos ah.
“Okay po!” para wala ng satsat.
Tinignan ko ang cellphone ko at tinignan kung anong time na, 2:00. Parating na yu-
Hala ba’t ang dilim?
“Hulaan mo kung sino ako~.” Hinananap ko kung nasan yung ulo ng taong to at hinawakan yung tenga niya.
“Chanyeol?” biro kong tono.
“Tsk, pasalamat ka ako lang may tenga na ganto.” Sabi niya sabay upo.
Nginitian ko siya at nag-usap kami.
“Inlove ata ako…”
“Ha?! Psh, ikaw inlove? Not in a million years.” Hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.
“Kaya nga sabi ko ata diba. Baka lang naman, kasi alam mo yun kapag nakikita ko siya parang may mga bulaklak akong nakikita sa paligid niya tapos pag magkalapit kami yung puso ko parang hindi mapakali alam mo yun?” sabi ko at natawa naman siya.
“Haha, inlababo ka nga.”
“Pero… sa tingin ko ginagawa lang niya kong laruan…”
“Ba’t mo naman nasabi yan? Yan ba nararamdaman mo? Wait let me rephrase what I had just said, yan ba ang pinaparamdam niya sayo?” bigla naman ako natauhan sa sinabi niya.
“H-Hindi…” mahina kong sagot.
“Hindi naman pala, siguro may kung ano lang bumabagabag diyan sa isipan mo.” Saad niya at uminom ng kape.
Nasa starbucks kasi kami ngayon yaman namin no? Siya kape ako tubig lang.
“Eh papano kung… ginawa ka lang pala niyang substitute sa taong mahal niya noon… na ngayon ay patay na?”
“Substitute agad? Di ba pwedeng talagang mahal ka narin niya?”
“Ehh… Teka nga! Kanino ka ba kampe sa kanya o sakin?”
“Syempre sayo, I’m just stating the possibilities no.” wow nahiya naman ako sa English niya.
Papano nga kung ganun? Posible kayang mahal niya ‘rin’ ako?
Kai’s POV
Habang nag iintay akong bumalik si Kyungsoo bigla namang nag ring yung cellphone ko.
“Tao, napatawag ka?”
“M-May.. masama kaming balita sa inyo…” mautal utal niyang sabi.
“Ano naman yun?” mahinahon parin yung boses ko dahil alam ko tungkol nanaman yan sa stocks namin na bumababa.
“Y-Yung taong nagpicture sa inyo… umamin na siya… umamin na siya na hindi talaga siya yung nagpicture sa inyo nung time na yun.” Halos madulas ako sa kinauupuan ko ng marinig ko yun.
“Ha?! Eh di sino??!!” kabado ko siyang tinanong.
“H-Hindi rin namin alam… pero… may hinala ako sigurado akong sila yung nag utos nun… alam na nila kung sino ang pinahahalagahan mong tao kalaban mo sila boss, alam mo kung anong kaya nilang gawin… lalo na kay Kyungsoo.” rinig sa boses niya na natatakot rin siya.
Binaba ko kaagad yung cellphone at nag isip.
Hindi pwepwede to… kung tama nga ang hinala niya, alam na nila ang kahinaan ko sigurado ako ipanglalaban nila yun sakin. Pero papano kung hindi sila?
Papano kung isa sa mga tauhan ko sa opisina.
Habang nag iisip ako di ko namalayan na umalis nga pala si Kyungsoo! Lintek naman oh!
Kung kelan delikado na ang buhay niya tsaka pa siya umalis!
D.O’s POV
“Ano na, hindi mo parin ba sasabihin sakin kung sino yang lucky guy na yan?” kanina pa tong nangungulit si Chanyeol.
“Hindi pa, hangga’t hindi pa official na kami.” Ewan ko basta kinikilig ako, hindi ko naman ata mahal yung mokong na yun. Like hello siya ang nangrape sakin. Pero may something talaga. Hehe malay natin? Naguguluhan ako okie?
“Abay dalian niyo na, atat na atat na kong malaman kung sinong nagpaibig diyan sa matigas mong puso… …” pabulong yung huli niyang sinabi kaya hindi ko gaanong narinig.
“Ano?”
“Wala! Sabi ko haba ng hair mo natatapakan ko na nga eh. Aalis na ko may pasok na ko sa mga oras na to.” Tumayo siya at huling humigop sa kape niya.
“Sige ingat ka.” Sabi ko na lang.
“Ikaw rin ingat ka, baka mamaya pag alis ko… makuha ka ng iba…” nagpaalam siya ng may nakakatakang ngiti sa mukha niya.
HANUDAW? Ewan, minsan kasi pamysterious din kasi tong bestfriend ko. Anak kasi ng isang detective OHA bongga!
Paalis na sana ako ng may humablot sa magkabila kong braso at tinakpan ang bibig ko.
Habang may lakas pa ko nakita ko ang sarili kong inaalalayan nilang pumasok sa puti na Van.
Bakit ba lagi na lang ako nakikidnap? Peyborit ata ako ng mga to eh.
Bago pa ko mawalan ng malay may narinig akong pamilyar na boses. Isa talagang pamilyar na boses…
S-Sehun? Binuksan ko ng bahagya ang mga mata ko, may pagkalabo pero mukha niya ang nakikita ko…
Pero, im…
Imposible…