Ξύπνησα το πρωί αρκετά αγχωμένη, θα ήταν η πρώτη φορά που θα δίδασκα σε σχολείο και τα πόδια μου έτρεμαν. Κάποιες συναδέλφισσες που γνώρισα μου είπανε πως δεν είναι και τόσο ευχάριστο, τα παιδιά συνήθως δεν έχουν και την καλύτερη συμπεριφορά απέναντι στον καθηγητή τους. Προσπάθησα να καταπολέμησω το άγχος μου και σηκώθηκα να ντυθώ. Φόρεσα κάτι καλοκαιρινό και επίσημο μιας και ήταν ακόμα αρχές Σεπτεμβρίου και είχε αρκετή ζέστη έξω.
Βγήκα από το σπίτι και ξεκίνησα τον δρόμο μου για το σχολείο, μέχρι να φτάσω μιλούσα στο τηλέφωνο με την Jennifer μπας και καταφέρει να με χαλαρώσει αλλά δεν κατάφερε και πολλά, είχα υπερβολικό άγχος.
Έφτασα έξω από την πόρτα του σχολείου και μπήκα μέσα με αργά βήματα. Το πρώτο πράγμα που άκουσα μπαίνοντας ήταν επιφωνήματα μαθητών και διάφορες συζητήσεις μεταξύ αγοριών τύπου "κοίτα ήρθε καινούργια, μπες". Ομολογώ πως ήταν πολύ άβολο αλλά προσπάθησα να το αγνοήσω εντελώς και προχώρησα προς το γραφείο του διευθυντή. Πριν μπω μέσα ένα ψηλό ξανθό αγόρι ήρθε προς το μέρος μου και στάθηκε μπροστά μου. Έμεινα να τον κοιτάω περιμένοντας να δω τι θέλει μέχρι που μου συστήθηκε. Luke τον λέγανε, του συστήθηκα κι εγώ με τη σειρά μου. Δεν ρώτησε τίποτα άλλο, απλά άρχισε να μου λέει πράγματα για το σχολείο του και για τα "κατορθώματα" του ως κακός μαθητής.
"Και δε μου λες Laura, καινούργια μαθήτρια η απλά περαστική;"
"Καινούργια ειμαι, μαθήτρια δεν είμαι"
"Τι εννοείς μαυτο;"
"Ειμαι η νέα καθηγήτρια φιλολογικών, συγγνώμη αλλά πρέπει να φύγω, θα σε δω στην τάξη Luke"
Δεν είπε τίποτα άλλο κι απλά καθόταν με ανοιχτό το στόμα και με κοιτούσε, δε νομίζω ότι είχα ζήσει πιο άβολη κατάσταση στη ζωή μου η αλήθεια είναι.
Μπήκα στο γραφείο του διευθυντή και είδα έναν σχετικά εμφάνισημο, όχι πολύ μεγάλο ηλικιακά άντρα να κάθεται στην έδρα. Με ρώτησα αν είμαι η νέα καθηγήτρια και έγνεψα καταφατικά, μου έκανε νόημα να κάτσω στη καρέκλα. Κάθισα και περίμενα να αρχίσει να μου λέει για τους κανόνες, δεν έλεγε όμως τίποτα, απλά καθόταν και σημείωνε κάτι πράγματα σε ένα μεγάλο βιβλίο.
"Λοιπόν δεσποινίς Collins, σας ανακοινώνω ότι από δω και πέρα αναλαμβάνεται όλες τις τάξεις της 2ας Λυκείου. Να είστε ελεύθερη να αναφέρετε οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίστε όσον αφορά την συμπεριφορά τον παιδιών"
"Σας ευχαριστώ κύριε Johns"
Στην πορεία συζητήσαμε για τους κανόνες και για μου είπε μερικά πράγματα για τα παιδιά. Χτύπησε το κουδούνι και σηκώθηκα για να πάω στην τάξη. Πριν αποχωρήσω από την αίθουσα εσκιψε, μου φίλησε το χέρι και είπε "γοητευμένος". Ήταν η πρώτη μέρα και ήδη τα πράγματα ήταν πολύ περίεργα, δεν μπορούσα καν να φανταστώ τι θα γινόταν στην πορεία της ημέρας. Μπήκα μέσα στην αίθουσα και κάθισα στην αίθουσα περιμένοντας τα παιδιά να τελειώσουν από το αγιασμό.
Μετά από αρκετή ώρα άρχισαν μπαίνουν ένα ένα, τελευταίοι μπήκαν ο Luke και ένας φίλος Του, με το που μπήκαν στην τάξη ο Luke είπε, "να αυτή είναι η καθηγήτρια που σας έλεγα". Ξαφνικά όλα τα βλέμματα γύρισαν πάνω μου κι ένιωσα μεγάλη ντροπή.
"Luke θα σε παρακαλούσα να κάτσεις κάτω και να σταματήσεις να λες ανοησίες"
"Μάλιστα Laura" είπε χαμογελώντας
"Ω θεέ μου, καθίστε κάτω να συστηθούμε"
Ευτυχώς για μένα τα περισσότερα παιδιά ήταν ευγενικά, όλα για την ακρίβεια εκτός από τον Luke και τον Aaron, τον κολλητό του. Δεν σταματούσαν να με αποκαλούν Laura μπροστά σε όλους τους μαθητές και γενικότερα δεν μιλούσαν με καθόλου σεβασμό. Αφού χτύπησε το κουδούνι είπα σε όλους τους μαθητές να αποχωρήσουν, ο μόνος που έκατσε στην τάξη ήταν ο Luke ο οποίος υποτίθεται πως μάζευε τα πράγματα του απ'το θρανίο. Αφού έφυγαν όλα τα παιδιά ήρθε προς το μέρος μου.
"Και λοιπόν Laur- ε εννοώ δεσποινίς Collins, πόσο χρονών είστε;"
"Δεν νομίζω να σε αφορά αυτό"
"Πείτε μου μωρέ δεν θα βγει πάρα έξω"
Αδιαφόρησα πλήρως και έκανα μερικά βήματα μπροστά ώστε να βγω απ'την αίθουσα αλλά όπου κι αν πήγαινα ερχότανε μπροστά μου και δε μαφηνε να φύγω, ακόμα δεν είχαμε αρχίσει και τα νεύρα μου δεν ήταν σε πολύ καλή κατάσταση.
"Δεν θα με αφήσεις να φύγω εάν δεν σου πω ε;"
"Χαίρομαι που το καταλάβατε"
"Καλά λοιπόν, ειμαι 26"
Του είπα και έφυγα όσο αυτός με κοιτούσε άναυδος, δεν ξέρω γιατί του έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση αλλά δεν έδωσα και πολύ σημασία.
Μετά απ'τη δουλειά πήγα στο σπίτι της Jennifer, ανυπομονούσα να της πω όλα όσα έγιναν, δεν νομίζω πως έχω ζήσει κάτι πιο περίεργο στη ζωή μου και το καλύτερο άτομο για να μοιραστείς κάτι περίεργο είναι πάντα η κολλητή σου.