MET NOLAN PRATEN zou waarschijnlijk ongeveer het zelfde zijn als verdronken worden door een bodybuilder. Of misschien was het net iets erger dan dat. Ik moest een gesprek voeren met de agressieve, drugsverslaafde schooier die het bed deelde met mijn zus.
Wat een geweldig leven had ik toch.
Nolan bevond zich op de drukke parkeerplaats van de school, ergens aan de rand in de schaduw van een boom. Naast hem stond een grote, zwarte motor, en hij werd omringd door jongens die net zo intimiderend waren als hij en allemaal sigaretten en joints hadden aangestoken.
Het was vast nog niet te laat om terug te krabbelen. Vanuit mijn ooghoek zag ik Michelle ongeduldig naar me gebaren voordat ze weer in het schoolgebouw verdween. Zij zou Mateo gaan halen met Douglas.
Ik haalde diep adem en begon aan mijn weg naar Nolan. Iedere stap liet mijn hart net iets sneller kloppen. Dit was een belachelijk idee. Ze zouden me waarschijnlijk in elkaar slaan totdat ik dood was, en er was niemand op deze overvolle parkeerplaats die zou ingrijpen als ze ook maar iets om hun eigen leven gaven.
De Koreaanse jongen van Nolan's groep merkte me als eerste op. Zijn naam was Dae; hij was berucht omdat hij 'overal wel aan kon komen' en 'je moeder zou vermoorden als je niet betaalde'. "Bythesea, wat de fuck doet die kneus hier?"
Nolan richtte zijn hoofd naar mij. Hij droeg nog steeds zijn stomme zonnebril, beanie en kapotte kleding. "Pittig katje," mompelde hij, waarna hij nog een trek nam van zijn joint.
Ik schraapte mijn keel. "Kan ik even met je praten?"
"Nee," snauwde Dae. "Flikker op."
"Je staat in mijn zon, bitch," zei de jongen met de warme bruine huid die het verst in de schaduw stond. Owen, als ik me niet vergiste. "Ik breek je fucking neus als je niet opsodemietert."
Als ik net gespannen was, gierde er nu een zekere doodsangst door mijn lichaam. "Luister, ik wil alleen—"
"Ja, wat wil je?" Dae deed een stap naar me toe, en de wietgeur sloeg in mijn gezicht. "Een paar blauwe plekken? Een gebroken arm? Cocaïne?"
"Dae." De jongen kwam direct tot stilstand, waardoor ik niet verder achteruit hoefde te deinzen. We keken allebei richting Nolan. "Hier, pittig katje," raspte zijn hese stem, alsof hij een hond naar zich toe riep.
De brok in mijn keel was te groot om te protesteren. Ik manoeuvreerde door de groep drugsverslaafden heen, maar al hun vieze blikken waren een stuk milder geworden nu Nolan me toestemming had gegeven om in zijn buurt te komen.
Nolan trok een wenkbrauw naar me op. "Wat moet je?"
Wat een geweldige vraag. Dat was nou net het enige wat ik niet van tevoren bedacht had. Waar moest ik het in godsnaam over hebben? We hadden een fucking hekel aan elkaar. Wat vond Nolan acceptabel om zijn aandacht aan te besteden? Ik had niet eens gedacht dat ik zo ver zou komen.
Denk snel. Niet staren.
"Drugs," flapte ik eruit. "Ik wil graag drugs."
Ik kon mezelf wel slaan.
Nolan's wenkbrauw kroop verder omhoog. "Drugs?"
"Hij wil drúgs." Dae lachte. "Mag dat wel van je Spaanse flikker?"
Ik dook in elkaar. Mateo was blijkbaar geen vrienden met deze mensen, want de meesten van hen leken klaar om iemands nek om te draaien zodra ze zijn bijnaam hoorden.
"Maakt dat uit dan? Moet ik zijn handtekening onderaan een formuliertje krijgen om te mogen gebruiken van jullie? Moet mijn moeder soms ook ergens tekenen?" wierp ik terug. Mijn stem trilde.
Owen's schaterlach galmde over de parkeerplaats, en een aantal mensen verstijfden en creëerden meer ruimte tussen hen en de drugsgroep. "Hoor dat. Hij heeft een grote bek. Schattig."
Nolan knikte langzaam en tikte met zijn joint tegen zijn kin, waarna hij het rolletje naar me toe reikte. "Neem maar een trek."
Oh nee. "Oké." Dit was werkelijk het stomste idee dat ik ooit had gehad. Ik overbrugde de twee meter tussen ons uiterst langzaam en nam vervolgens de joint aarzelend aan. "Dit is niet te sterk, toch?"
Hij tuitte zijn lippen. "Wiet is een softdrug."
"Ah." Ik maakte geen aanstalten om te bewegen.
Dae grijnsde. "Eerste keer, poppetje? Dat word leuk."
"Diep inhaleren. Zorg dat het in je longen komt." Nolan leunde tegen de motor aan. "Of heb je je bedacht, pittig katje?"
Zijn stem was toonloos, maar toch voelde ik me gekleineerd. Als ik nu terug krabbelde, zou het gesprek voorbij zijn en had het plan gefaald. En als topje van de ijsberg zou Nolan me ook nog eens een loser vinden en me belachelijk maken met die stomme, klootzakkerige vrienden van hem. Dat gunde ik hem niet.
Ik wierp hem een vuile blik toe. "Nee, toevallig niet." In een vloeiende beweging bracht ik de joint naar mijn lippen en nam ik een grote trek. De rook trok naar beneden mijn longen in, als een speer die door mijn keel werd gestoken. Ik klapte gelijk dubbel en begon te hoesten. Mijn lichaam wankelde. Om me heen barstte er gelach uit.
Mijn bovenarm werd gevangen in een stalen grip en ik werd meegetrokken tot ik tegen de motor kon leunen. "Adem," beval Nolan.
Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, maar na een minuut kreeg ik weer grip op mijn normale lichaamsfuncties.
"Altijd zo mooi als ze moeten hoesten," meende Dae, die nog maar half bijgekomen was van zijn lachbui.
Nolan had de joint weer van me overgenomen en nam zelf een flinke trek. "Het wordt beter." Hij gaf me het rolletje weer aan. "Ontspan."
Ik had het niet nog een keer moeten proberen, maar dat deed ik wel. De volgende trek ging beter. Mijn gehoest was makkelijk onder controle te houden en het duurde maar enkele seconden. En de derde trek was simpel. Fijn.
Alles leek opeens iets beter. Alle kleuren waren feller. Geluiden waren harder, zangeriger. De geuren waren scherper in mijn neus. Dingen draaiden een beetje, maar op een zachte, rustgevende manier. En de intense haat van voorheen was weg geëbd.
"Ja?" was alles wat Nolan vroeg.
Ik kinkte. Mijn ogen gleden naar het zwarte gevaarte waar ik tegenaan leunde. Ik liet mijn hand langzaam over het zadel glijden. Te langzaam om niet sensueel te zijn. "Je motor is echt super cool."
"Jézus, hij is echt een slet als hij high is," joelde Dae. "Doe maar alsof je in een pornovideo zit, poppetje."
"Laat hem voelen," zei Owen. "Het is bijna beter dan seks. Iedere goede porno heeft een hoer op een motor."
Dat was een belediging. Ik had me dood moeten schamen en weg moeten vluchten... maar ik voelde me alleen wankel. Lacherig. Alsof het allemaal maar een grapje was en niets uitmaakte.
Nolan hielp me op het zadel van de motor. Hij gaf me gedetailleerde instructies—op een of andere manier kon hij tegelijkertijd ook het minimaal aantal woorden gebruiken—en liet me af en toe nog een trek nemen van de joint. Vijf minuten, vijf trekken.
Ik was Nathaniel Young niet meer. Ik was een geest die tussen werkelijkheid en droom zweefde, en zodra Nolan de motor activeerde en me een beetje gas liet geven, was het meer droom dan iets anders. Alle beledigingen die naar mijn hoofd geslingerd werden, gingen volledig langs me heen.
De trillingen van de krachtige motor vibreren door iedere vezel van mijn lichaam, Nolan's koude handen rustten op mijn armen en zijn geur—wodka, wiet, verf en mannendeodorant—zwierde om me heen.
Een lach glipte uit mijn mond. "Dit is zo gaaf," mompelde ik verbouwereerd. Opeens snapte ik niet precies waarom ik dit niet eerder had gedaan.
Ik klom naderhand wankel van de motor af, en Nolan ving me op en plaatste me weer op het zadel, dit keer met mijn beiden benen aan één kant. Nolan stond vlak voor me, een joint tussen zijn lippen en zijn ijskoude blik op niemand anders dan mij.
En opeens drong het tot me door dat hij knap was. Niet Mateo-knap: Mateo was droomprins-knap. Nolan was... duivelse heerser-knap. Hij zou je ontvoeren en opsluiten in een toren beschermd door een draak zodat alle mogelijke rivalen op gruwelijke wijze vermoord zouden worden. Mateo redde je uit die toren en bracht je naar een prachtig kasteel en zou je verwennen tot je nooit meer aan iemand anders dacht.
Maar als Nolan je al getraumatiseerd had, kon je hem dan wel vergeten?
Ik stal de joint uit zijn mond en nam er zelf een trek van zodat ik niet meer na hoefde te denken. Was het normaal om zoiets te delen? Het was duur, dus waarschijnlijk wel.
"Geef," beval Nolan, en ik bracht de joint weer terug naar zijn lippen en liet hem een trek nemen.
Mijn hart klopte in mijn keel. Hij blies de rook uiterst langzaam in mijn gezicht uit, en nu we op dezelfde hoogte waren, leken die millimeters tussen ons bijna niets meer.
Nolan haakte zijn vingers achter mijn knieën en verkleinde de afstand tussen ons. Zijn handen gleden over mijn benen naar boven en klemden zich uiteindelijk om mijn heupen. "Je Spaanse flikker komt eraan. Als je wil dat hij denkt dat ik iemand zou naaien die zo lelijk is als jij, moet je me maar een kusje geven."
Het warme, vederlichte gevoel verdween abrupt uit mijn lichaam en een plens van koud water suisde in plaats daarvan door mijn aderen. Nolan wist waarom ik hier was. Hij had er misbruik van gemaakt omdat hij Mateo pijn wilde doen.
En hij vond me lelijk.
"Nathan!" Mateo was aan de rand van de groep verschenen, met Douglas, Michelle en nog een paar van mijn andere vrienden. Mijn hart sloeg een slag over. Het was vrij duidelijk dat er jaloezie in Mateo's ogen brandde terwijl hij naar mij keek, nu ik zo dicht bij Nolan was. En dat betekende dat hij me misschien wel écht leuk vond.
"Flikker op, gastarbeider. Je vriendje is overgelopen naar de duistere kant," sneerde Dae. "Ga een van de andere homo's maar naaien."
Nolan's handen gleden vanaf mijn heupen over mijn bovenbenen, en hij haakte zijn vingers uiteindelijk achter mijn knieën en trok me nog dichter naar zich toe. "Geef."
Mijn gezicht werd warm en met trillende handen bracht ik de joint naar zijn lippen en gaf ik hem een trekje. Ik voelde verschillende paren ogen op me branden, maar ik wist geen andere manier om aan deze situatie te ontsnappen. Alles was een waas, een puinhoop.
Hij blies de rook weer uit in mijn gezicht. Het was zo surrealistisch om zo dichtbij iemand te zijn—dichtbij genoeg om te kussen—terwijl je droomprins maar enkele meters van je verwijderd was en klaar stond om je uit de toren te redden.
Gabriel wierp Dae een vuile blik toe en richtte zich tot mij. "Nate, wat de fuck? Hebben ze je gedwongen om hier te zijn of zo?"
Ik haalde mijn schouders op. "Nee?"
Michelle's ogen werden groot. "Nate, ben je wíét aan het roken?"
Alle hoofden schoten gelijk naar mij toe, en ik kon de joint niet meer verbergen. "Gewoon om te proberen," murmelde ik.
"Je bent verdomme ziek in je kop, Bythesea. Wat denk je wel niet?" snauwde Mateo. Hij probeerde langs Dae heen te stappen, maar hij werd tegengehouden. "Je hebt hem gedrogeerd. Als je zo doorgaat, bel ik de politie."
Nolan's mondhoek kroop omhoog. "Waarvoor?"
Owen lachte. "Je hoer heeft gewoon niet genoeg aan je kleine lul, gastarbeider."
Nolan's grip verstevigde op mijn bovenbenen. Het werd steeds moeilijker om adem te halen.
"Blijf met je gore poten van hem af!" riep Mateo uit. Hij duwde Dae naar achteren, maar die duwde net zo hard weer terug. "Ik meen het. Hij is bijna vijf jaar jonger. Dat heet pedofilie."
Nico fronste en keek onzeker van de een naar de ander. "Nou, dat ook weer niet. Er zijn cheerleaders van ons jaar met oudere vriendjes dan hij. Maar hij is wel een klootzak."
Gabriel sloeg zijn armen over elkaar. "Nate, zullen we gaan?"
"Nee." Nolan's stem was scherp.
Dae grijnsde en leunde naar Mateo toe zodat hun gezichten nog maar enkele millimeters van elkaar verwijderd waren. "Het katje gaat niet totdat Bythesea zegt dat hij weg mag."
"Bythesea bepaalt niet wat Nathan wel en niet mag," snauwde Mateo.
Dae grijnsde. "En jij ook niet."
Ik beet op de binnenkant van mijn wang en richtte me tot Nolan. "Ik denk dat ik maar ga voordat er ruzie uitbreekt," murmelde ik, waarna ik de joint tussen zijn lippen stak en hem zachtjes achteruit duwde zodat ik van de motor af kon glippen. Ik griste mijn rugzak van de grond en liep langs hem heen. "Fijne dag verder."
Een kille lach was Nolan's enige reactie. Voor hem was dit ook één groot complot geweest: hij had me laten roken en me aangeraakt en gehoopt dat Mateo langs zou lopen en het zou zien. Als ik niet uitkeek, zou ik verstrengeld raken in deze vendetta tussen hen.
"Nate." Mateo wreef over mijn bovenarmen en keek diep in mijn ogen, waardoor mijn adem werd afgesneden. "Het spijt me. Hij heeft een probleem met mij, niet met jou. Het was nooit mijn bedoeling dat hij jou zou gaan drogeren simpelweg om ruzie uit te lokken. Wat heeft hij allemaal voor rotzooi in je gestopt?"
Ik haalde mijn schouders op. "Alleen een beetje wiet." Ik giechelde. Misschien was het wel leuk als ik het aan zou dikken. Hij was knap als hij bezorgd was. "Tenminste, dat dénk ik. Alles draait."
Zijn warme lichaam hield me overeind. "Maak je geen zorgen, ik breng je wel thuis. Als je morgen aangifte wil doen bij de politie, bel je me maar. Dan ga ik met je mee. Maak je maar geen zorgen, ik laat het niet nog een keer gebeuren."
Hij begeleidde me naar mijn auto en zocht naar de sleutels in mijn tas. Zodra hij ze gevonden had, drukte hij de sleutel in het slot en reed hij van de parkeerplaats af.
Halverwege de rit nam zijn zachte hand voorzichtig de mijne vast en plaatste hij die op de versnellingspook. Mijn hart begon sneller te kloppen en mijn gezicht was zo warm dat ik hem niet aan durfde te kijken.
"Het komt allemaal wel goed, Nathan," murmelde hij, terwijl hij in mijn hand kneep. "Ik zal er alles aan doen om je uit zijn klauwen te houden."
------------
Thoughts? >:)
Stem en reageer! :)
♥ Bedankt voor het lezen