Droomprins Gezocht [oud]

H10 | stijl

DOUGLAS KEEK ME ONGELOVIG AAN terwijl ik praatte. "Ben ik de enige van ons tweeën die het lichtelijk eng en verontrustend vind dat hij precies wist waar je was, waar je vandaan kwam en naartoe ging, én je vervolgens zonder waarschuwing gekust heeft?" vroeg hij uiteindelijk toen ik klaar was.

Ik had alle jongens van het team uitgenodigd bij mij thuis, als één grote poging om mezelf af te leiden van wat er gisteravond gebeurd was. De herinneringen spookten door mijn hoofd; de geest van zijn lippen op de mijne, de sterke geur van wiet en deodorant. Het bracht me terug in extase telkens als ik er weer aan dacht.

"Misschien heeft hij ons afgeluisterd," stelde ik afgeleid, terwijl ik de cola in de glazen schonk. "Ik bedoel, hoe wist hij het anders? Heeft hij gehoord wat ik allemaal zei? Ik weet niet eens meer wát ik allemaal gezegd heb, maar ik denk niet dat hij het had mogen horen. Dat jij het überhaupt niet had mogen horen."

Hij rolde met zijn ogen. "Je weet dat ik het aan niemand zou vertellen," stelde hij me gerust, waarna hij zijn hoofd een tikkeltje schuin hield. "Maar dat is vast het probleem niet. Je schaamt je gewoon dat ik het weet."

Mijn hoofd ging traag op en neer. "Precies." Ik vulde de laatste twee glazen en plaatste ze op het dienblad. "Mijn gedachten zijn niet echt iets waarvan ik graag heb dat iemand het weet. Nou ja, er is niets meer aan te doen," probeerde ik het weg te wuiven. "Zolang je het maar écht aan niemand verteld."

"Heb je echt niets gezien?" vroeg hij me. "Geen haarkleur, oogkleur, kleding, lengte... misschien zelfs zijn smaak of zijn geur?"

Mijn schouders schokten. "Hij rook naar wiet en deo – maar het hele huis rook best wel naar wiet en zweet, dus eigenlijk is dat niet eens zo raar. Misschien had hij zelf gerookt of misschien heeft hij bij junkies gestaan. Hij zei zelf dat hij het wel eens gebruikte, maar het niet echt aan de grote klok hing..." Ik beet op mijn lip. "Misschien kuste hij me met voorbedachte raden en had hij daarom gerookt—om zichzelf te kalmeren. Of misschien ging hij voor de lol weer eens roken en steeg het naar zijn hoofd."

Ik tilde het dienblad op, maar de glazen wiebelden al gelijk gevaarlijk. "Stop maar weer." Douglas plaatste zijn glas sinas op het dienblad en pakte het van me over. "Ik doe het wel. Straks zijn álle glazen van je moeder naar de knoppen."

Er ontsnapte een geïrriteerde zucht uit mijn mond en wachtte totdat hij de keuken uit was voordat ik mijn mobiel tevoorschijn haalde. Ik had—zoals verwacht—een aantal nieuwe berichten van Shadow. Ik had hem lichtelijk genegeerd de laatste paar uur.

SHADOW
Goedemorgen zonneschijn!
Ik kan zien dat je het gelezen hebt, maar je reageert niet... je bent toch niet boos op me door gisteravond?
Het was niet vervelend bedoelt. Heb ik je zo slecht gekust dat ik je heb geschrokken? Dat is nooit mijn bedoeling geweest, liefste, ik zal eraan proberen te werken zodat het de volgende keer beter gaat.
Mijn liefste Nathaniel, gun mij alsjeblieft de eer om wat van je geweldige staaltje interpunctie te zien.
Oké, nu begin ik me oprecht zorgen te maken.
Eerlijk gezegd heb ik géén idee wat ik fout heb gedaan. Je hebt toch wel eens eerder iemand gekust?