Droomprins Gezocht [oud]

12 | kleine gesprekken

IK SMEET MIJN KLUISJE DICHT, alleen om oog in oog te staan met Douglas. "Je ziet eruit als een wrak," was het eerste wat hij op de vreselijke maandagochtend tegen me wist te zeggen.

"Hartelijk bedankt. Ik zal het er maar niet over hebben dat jij er iedere dag uitziet als een schip op de bodem van de zee," wierp ik op kille toon terug.

Hij leek niet onder de indruk. "Heeft het te maken met Stephanie? Wil je er over praten?"

Het duurde even voordat ik me weer herinnerde dat Stephanie een schuilnaam was voor Shadow. Shadow was eigenlijk al een schuilnaam op zich, maar goed, een schuilnaam voor een schuilnaam leek me in deze situatie niet eens zo raar meer.

"Stephanie en ik hebben een soort van ruzie gehad, denk ik," begon ik aarzelend. "Maar ik wil het er verder niet over hebben. Het is niet echt belangrijk of iets in die trant. Ik ben gewoon... ik voel me er gewoon niet zo goed over."

'Niet zo goed' was het understatement van het jaar. Eerst had ik hem genegeerd, en nu negeerde hij mij. En het bleek dat de situatie omgekeerd een heel stuk moeilijker was. Ik wilde niet wanhopig zijn, maar ik wilde ook geen stilte.

Ik haatte het. Ik werd er misselijk van.

"Hé!" Ik schrok op van Nico, die me hard op mijn rug sloeg. "Hoor ik daar nou de naam Stephanie? Wie is dat? Is dat dat meisje die als 'Shadow' in je mobiel staat? Mogen we nu eindelijk weten wie ze is?" Hij gniffelde. "Ik ken wel een paar Stephanies, misschien ken ik haar ook wel."

"Stephanie?" Gabriel grinnikte ook. "Ja, ik ken er ook wel een paar. Is het die ene die altijd van die felle hippiekleren draagt en kunst volgt?"

Mijn gezicht werd warm. "Dudes, series, laat het rusten, het is niemand..."

"De Young familie heeft wel iets met kunstenaars, zeg," merkte Kevin op terwijl hij zijn ogen op zijn mobiel gericht hield.

Ik kuchte. "Pardon?" vroeg ik verbaasd. Mijn wenkbrauwen schoten als vanzelf omhoog. "Ik weet wel dat mijn moeder soms zwijmelt over schilderijen, maar..."

Kevin schudde zijn hoofd en deed een lok van zijn bruine haar achter zijn oor. "Nee, ik heb het over je zus. Zij heeft nu toch een relatie met Nolan Bythesea? Ik hoorde dat hij haar hier op school tegen een kluisje had gedrukt en het er nogal wild aan toe ging."

"Nogal wild. Ja, dat zal wel." Dit was de eerste keer dat Mateo direct tegen me praatte. "Maar volgens mij is die gozer vrij wild in alles wat hij doet—hij is niet bepaald de vriendelijkheid zelve." Hij gaf me een kleine glimlach, bijna als verontschuldiging.

Nico hapte naast me naar adem. "Nolan fucking Bythesea? Wat moet ze met die gast? Heeft hij niet een keer iemand doodgereden met zijn motor?"

Gabriel keek hem ook met grote ogen aan. "Ik heb gehoord dat hij twee keer iemand doodgereden heeft en er drie kinderen door hem zwaargewond in het ziekenhuis liggen. Maar niemand van de families durft hem aan te klagen omdat zijn vader Cameron Bythesea is."