Janna POV
Wala akong idea kung saan kami papunta ni Adrian. Hindi niya sinabi kung saan niya ako dadalhin kung saan sigurado daw na mag-e-enjoy ako.
Wala man lang ngang clue eh. Kaya kanina ko pa iniisip kung saan kami pupunta. Hindi naman siguro sa mall. Sawang-sawa na ako don. Haha.
"Inip ka na ba? Malapit na tayo." Sabi ni Adrian habang nagmamaneho.
"A-Ah, hindi naman. Ayos lang."
"Two hours nalang naman naroon na tayo."
O_____O
Akala ko ba malapit na?! Tapos two hours pa? Asdfghjkl. Seriously?!
"Just kidding. In ten minutes makakarating na tayo don."
Huminga ako ng malalim. Akala ko two hours pa talaga. Kase sa totoo lang, malapit na akong matuyuan ng laway dito. Hindi kaya kami nag-uusap mula kanina. Ngayon lang.
Tiningnan ko ang paligid. Para kaming nasa gubat. Haha. Di ko ma-explain eh. Parang bundok yata ang pupuntahan namin ni Adrian. Wala ng bahayan dito at parang wala na kami sa city. Hindi rin ako pamilyar sa lugar na'to. First time ko kaya makarating sa ganitong klaseng lugar.
"Okay. We're here."
Huh? We're here na daw. Pero....? Bakit wala naman akong nakikitang something..hm, special? "D-Dito na?" Ulit ko.
He nodded saka siya bumaba ng sasakyan. Pinagbuksan niya ako ng pinto.
And there. I was standing looking at the surrounding. Okay. Di ko ma-gets. Ito ba yung sinasabi ni Adrian na siguradong mag-e-enjoy ako? Seriously? As in? Etong daan na hindi sementado. Mga puno at tanging huni ng ibon lang ang naririnig ko?
"Hey. Let's go Janna."
Napatingin ako kay Adrian at laking gulat ko ng mapagtanto kung ano ang hawak niya.
O_O
Picnic basket? At may dala siyang paperbag na di ko alam kung ano ang laman. So it means ba na...
O_O
Mag-pi-picnic kami?! Dito sa..sa gubat?! Hindi nga?
"Are you amazed or what?" Biglang tanong niya. Napansin niya siguro yung kakaibang eksprsiyon sa mukha ko. Hindi ko naman kasi talaga ma-gets.
"A-Ah, confused?"
Ngumiti na naman siya. "Okay. Let's go para maliwanagan ka na at hindi na ma-confused." Sabi niya at naglakad na sa gilid na daan.
Sumunod nalang ako. May way dito sa gilid. May tanda naman yung daan kahit hindi sementado tapos puro damo at puno pa sa gilid. Ang creepy pero nakaka-excite din. Halo-halo yung nararamdaman ko.
Ilang minuto rin kaming naglakad. Nakaramdam na ako ng pagpapawis ng noo ko kaya dinukot ko ang panyo ko saka nagpunas. Mabuti nalang pala at nag-doll-shoes lang ako. Wala akong ka-ide-ideya na may lalakarin kaming ganito.
Hanggang sa makarating kami dito sa..
O____O
OH MY GOD. What is this place? How come merong nagtatagong ganito sa likod ng mapupuno at madadamong daan?
Isa siya malawak na lupain. Green na green yung damo at mukhang malinis. Walang mga kalat na kung anu-anong tulad ng mga balat ng candy, or what. Tapos may malaking puno sa gitna kaya natatakpan nya yung init ng araw. Malilim sa ilalim ng puno.
Napatigil ako kahit si Adrian andun na sa ilalim ng puno. Pinanood ko lang sya.
Inilabas niya yung laman ng paperbag. Isang telang malaki at iyon ay inilatag niya sa damuhan. Pagkatapos ay tumingin siya saken.
"Aren't you going here? Mainit dyan."
Kumilos na ako at lumapit kay Adrian. Oh my God talaga. I never imagine this kind of place. Mula dito sa may puno ay makikita ang siyudad. May ibig sabihin, nasa mataan na lugar 'to?
Ang ganda. Ang presko ng hangin at nakakagaan ng loob ang tanawin.
"Come here." Hinila ako ni Adrian dahilan para mapaupo ako sa telang inilatag niya.
Pinunasan niya ang pawis ko sa noo na ikinagulat ko. Napalunok tuloy ako. Parang simpleng ganon lang, yung puso ko nagwawala na agad.
"T-Thanks."
"What can you say about this place?" Tanong ni Adrian ng matapos ang 'punas-pawis' scene namin.
"Wonderful. Hindi ko akalaing may ganito pa palang ka-gandang place. Nakaka-refresh lang." Sagot ko habang nakatingin sa paligid.
"You know what? I owned this place."
O_O
"Really? How come?" Nakaka-amaze naman. Siyempre halos lahat kaming nasa SWU, nasanay lang sa city. Di ko akalaing ang isang katulad ni Adrian na laking mayaman din ay nakaka-appreciate pa ng ganitong klaseng lugar. Kung sa ibang lalaki, sasabihin nila corny na'to.
"One time kase, naligaw ako rito at hindi ko akalaing makikita ko 'to. Na-amaze ako sa ganda ng paligid. Isa pa, nakaka-relax dito. Tahimik lang. Malayo sa siyudad. Sa usok at ingay ng mga sasakyan. Kaya pinagtanong ko agad kung sisnong may-ari nito and there, binili ko ang lupang ito."
Wow lang. Pogi points naman.
"Marami akong dalang pagkain. Take note, lutong-bahay tayo kaya mas ma-e-enjoy natin ang picnic na'to." Sabi niya. Binuksan na niya ang dala niyang picnic basket.
O____O
Waaa ang daming foods. Iba-iba. May sweets pa like leche flan. Wowwww! Mapaparami yata ang kain ko. Idagdag mo pa yung katotohanang si Adrian ang kasama ko.
"Kain na. Wag kang mahihiya saken. Gusto kong maging natural kalang."
Dun ko biglang naramdaman yung pagiging komportable. Kumain kami habang nagkwentuhan. Nagtatawanan pa kami. As in walang awkwardness, walang hiya-hiya. Ang sarap pala talagang kausap ni Adrian.
Hanggang sa matapos kaming kumain, busog na busog ako. "Ang sarap ng pagkain."
"See? Mas masarap talagang kumain kapag lutong bahay. Kesa sa yung mga galing restaurant. Nakakasawa rin."
Tumngo ako bilang pagsang-ayon. Bigla nalang akong napahikab.
"Haha. You're still pretty kahit naghihikab ka. Iba talaga kapag natural na maganda. Kahit anong anggulo.."
>,<
"T-Thanks.." Emeged. Compliment galing sa lalaking mahal mo? Kilig overload.
"Janna.."
Tumingin ako kay Adrian. Literal na nanlaki ang mga mata ko nang ma-realize kong magkalapit lang ang mga mukha namin.
Dug, dug..
"A-Adrian.."
O____O
Hindi na ako nakapag-react pa. Lumapat na ang labi ni Adrian sa labi ko.
"I'm sorry.." Biglang bawi ni Adrian.
Hindi ako makapagsalita. Speechless. Hinalikan ako ni Adrian eh. Nanaman. Kelan pa nahilig si Adrian na manghalik?
I'm gonna dieeee........sa kilig!
Napalunok na naman ako. "B-Bakit mo ako hin--"
"Because I like it, I like you."
Dug, dug..
Ito na ba ang simula ng confession nya? He likes me? Hindi ba 'love'? Okay. Ayoko mag-assume.
"Pero.."
Nagdalawang isip ako. Baka ma-offend naman siya 'pag binaggit ko na may fiance ako.
"Because you had your fiance? Its not a big deal. I like you Janna kaya gagawin ko ang lahat para makuha ka. Kahit pa may fiance ka, it can't change the fact that I really like you."
>.<
Amasabe? Ikaw na ang magaling magpakilig. Ikaw na!
Pero talaga kayang gusto na niya ako? Paano at kelan nagsimula? Parang hindi pa rin ako makapaniwala na magugustuhan niya ako.
"Matagal na tayong magkakilala pero di ko akalaing sa paglipas ng ilang taon, heto at gusto mo na ako.."
Hinawakan niya ang kamay ko na ikinapitlag ko.
"Me too. I never thought that you would end up meaning this much to me. Sa tagal nating magkaibigan, mas nakilala na natin ang isa't isa kaya siguro dumating na sa ganitong punto na gusto na kita bilang babae at hindi bilang kaibigan lang."
Yung puso ko, grabe. Nagko-confess siya ng feelings niya habang nakatingin sa mga mata ko at hawak ang kamay ko.
Di na nga ako maka-react. Pakiramdam ko pulang-pula na ang buong mukha ko sa hiya at kilig. Kasi naman eh.
"I was praying that you and me might end up together."
>,<
I don't know how. I don't know. Paano ba 'to? Why do things are complicated? May fiance ako, may mahal ako. See? Saan ako lulugar?
Parang di ko kayang saktan si Ace. Naging mabuti siya saken at talagang nag-e-effort siya. Isa pa, paano ako uurong sa arranged marriage? Sasama ang loob saken ni Papa.
Okay fine. I really don't know what to do.
"Huwag mong madaliin ang sarili mo. Its fine with me. I can wait Janna."
That's the signal. So he can wait for me? Sana.
*
A/N : Hashtag #SLY