"Dad, I like him so much. Can't you do me a favor? Make him marry me!" Kristina groaned as she stopped her dad from moving away on her sight.
"Sweetheart, Mr. Oh has already had his fiance. We need to respect that," her father faced her and carress her face. Gusto niyang magdabog kase nakakainis ang papa niya. Di niya alam kung ano itong nararamdaman niya para sa lalaking iyon. Magmula noong nakita niya ang article tungkol kay Mr. Oh at nang makita ang kanyang litrato, may nararamdaman siyang hindi dapat dinedeny. Sinubukan ni Kristina na mawala ang lahat ng feeling na iyon kase nakakabahala. But she grew fond of him. No, she became obsess of him to the point she kept pictures in her playroom.
She likes him. No, she loves him.
I want his love! I want all of him to give to me.
The obsession then became obsession that is why she only think of one particular matter to make him hers. Marriage. But his father seems against of the idea. Kaya naiirita siya dahil kj ang daddy niya. Kaya siya iniiwan ng mga pakasalan niya, e. Her father is rich and a popular business tycoon. So as a tycoon, ang daming naghahabol sa kanya ng pera. And he already had seven wife in three years. Look how can money buy those girls? Marami naman silang pera, maganda kung gamitin sa ganitong nangangailangansi Kristina. She, atleast, should use that to buy him.
Pero mahirap talagang kumbinsihin ang ama niya. Ayaw niya. Ayaw ng ama niya. Bakit? Dahil may fiance? Kaya naman yatang maagaw iyon ng pera.
Pero may pinagmanahan talaga siya. Kung makulit at matigas ang ulo, paano pa kaya ang kanyang ama?
Kaya nag-isip siya ng ibang estratehiya. Pinagmasdan siya ng ama at ito ay napailing tanda ng pag-ayaw sa kung anumang planong nabubuo sa utak ni Kristina.
"Anak, tama na ito. Hindi ka maaaring mang-akin nang hindi sayo. Gaya nga ng sabi ng isang sikat na libro ay you can not be possessive of something you do not own... unless you own it. At isa pa, hindi bagay si Mr. Oh. Kaya niyang magdesisyon kung kanino niya ibibigay ang kanyang apelyido. Wala akong karapatan na pagbawalan siya.
Naiintindihan niya ang punto ng ama. Pero mas inintindi niya ang personal na kaisipan at di inalintana ang sinabi ng ama. Napailing na lang ang huli at umupo sa sofa sabay lapag nang kinuhang white cup ng black cofcee at tiningnan ang papeles na dapat pang tapusin. Paano na ito mababayaran? Sa dami ay baka mawala ang lahat ng pinaghirapan ko. Napabuntong-hininga ang matanda.
So, the perfect plan is to pretend. Magpapanggap si Kristina na fan siya ni Mr. Oh dahil sa mga achievements nito. At kung mapipilit niya ang ama na makapicture lang ang lalaki ay doon niya gagawin ang balak.
She told it, she was convincing. Kahit hesistant ay pumayag na rin.
But the plan turned U because of Luhan.
Nung nabangga siya, nagalit si Sehun kay Kristina. Ang kanyang
Ama ay maging ganun. Ang malas pa ay inatake ito ng kanyang heart disease at walang pagpapatawad ay tuluyan nang tumigil ang pintig ng dibdib. Nalaman din niya kalaunan na hindi na pala sila mayaman. Na baon sila sa utang at nangangailangan na nang pagbayad ang mga taong iyon. Ang saklap na sa isang araw ay watak na watak ang lahat ng kanya. All because of that fu king Luhan! That b tch!
Nakakapanlumo. Paano na siya uuwi kung wala na siyang pera at maging ang paggamit at password ng bank accounts ng ama ay di niya alam! Ang malas niya. Ang malas. At pagkatapos ng araw na iyon, nang pagabi na at walang pagtutulugan ng matino, sa isa siyang Parke. Madilim ngunit Mahangin. Hindi rin matao at talagang napakatahimik kaya perpektong pagtutulugan. She slept there. With her bags and mga dala niya.
Until in that same place, in a dark sky with only a big orang full moon, gitna ng gabi, there was a scream of pain, agony, and fear.
Kristina was raped. Continuosly.
And robbed.
Alone. Dark. Creepy.
Kristina was not the same girl anymore.
And that is because of that Luhan.
F ck you, Luhan.
B tch, I will kill you. I will make you suffer! I will make your life miserable.
Because she was not the rich girl anymore, and she needs money, wala na siyang magandang ginawa kundi ang ibenta ang katawan sa aliw.
Hundreds.
Thousands.
More money.
She will become rich again.
I will find you! I will find you!
At sa isang taon at dalawang buwan ay ganun ang kanyang ginawa sa buhay. Naging kalbaryo ngunit walang pagsisisi. She needs money, what is the right way to easily achieve them? The thing she is doing. Wala na siyang pakialam kung tama pa ba o mali ang kanyang ginagawa.
Until an old rich man got her, dressed her, feed her, cared for her, until they both got married. Civil.
Walang anak ang lalaki so sa kanya lahat ng yaman. In return, be a wife to him. Iyon lang. Ngunit para kay Kristina. S x. Se . S3x! Iyon na lang at wala na.
Then, nalaman ni Kristina dalawang taon ang lumipas na buhay pa ang gaga. Si Luhan. Nagkaroon siya ng plano. Scare him. Feed him anxiety and everything negative. Ang ginawa niya ay kinausap ang kanyang kapatid na lalaki. Sino ba ulit iyon? Ha. Nakalimutan na niya kase pare-pareho rin naman ang nakakasalamuha niyang lalaki, e. She bought his faithfulness toward his brother, Luhan, and made him go away.
She is not heartless, of course.
Habang mas maaga ay kung wala sila, di sila madadamay.
Kaso pakialamero... tsk, tsk, tsk.
Nang kinupkop naman ang bakla ng isang napakaeleganteng lalaki ay nagpupumiglas na ang galit kay Kristina. Bwisit! Ngayon ay di ko na siya mahahawakan. Protected na siya nang mga guards. Tss.
But what add fuels to the fire is a trivia.
Just a mere trivia.
That guy who adopted Luhan was the guy na nagpa-stress sa daddy niya. Siya ang pinag-utangan na kung makapagsalita ay hindi marunong magbayad ang daddy niya.
So she did everything to get back at them. Especially to Sehun and that f cktard Luhan!
Ramdam na ramdan naman ang init ng pagmamahal ni Kristina di ba?
Obsessive. Slut. Stupid. Call her everything.
But at this moment and she guess, forever...
There are just six words to say...
I don't care. Go f cking die.
---
There is a devilish grin came in her lips when Luhan shouted his anger, fear, and grief. Poor guy! He lost everyone because of me. She laughs evilly and shook her head before grabbing Luhan's cheeks.
"Damn, boy. Ang hirap mong hulihin. Para kang isda sa malawak na karagayan ng mundl. Funny how everything ended here," Kristina said as she pushed Luhan's face painfully.
Nanlilisik na tumingin si Luhan kay Kristin. Gustong-gusto niyang saktan ang babae. Kung makakawala lang talaga siya... "Go die, b tch!"
"Oh," waring nagulat ang babae. But eventually smile creepily and move away from that guy. "If I am to die at this moment, better make this memorable. You will join me to hell."
Natigilan si Luhan sa paggalaw-galaw nang maramdaman niyang medyo lumugay ang tali niya. Bumigat ang kanyang hininga at pinikit ang mata. Act, Luhan! Act para hindi niya mahalata. Do your best na makatakas at nang makatikim nang bagsik ng isang Luhan ang hayop na deputa na yan!
Kumurap ako ng mata. Kung di man makatakas si Luhan, then, atleast makapaghiganti pa rin siya. The b tch is right. Make it memorable then.
"What a liar b tch you have become. So low class that you forgot your etiquette," ngumisi si Luhan na parang isang baliw.
Kumunot ang noo ng babae. "What did you say?"
Nagtaas ng kilay ang lalaki. "What? Dont tell me barado na ang tenga mo? Barado na nga ang utak, barado pa pati tenga. Aba, matindi!" Reak ni Luhan.
Pumula ang mukha ng babae. Lumingon sa kanyang kanan at nilakad ang isang mesa para sa isang kutsilyo. Itinutok niya ito kay Luhan.
"I said, ulitin mo ang sinabi mo."
Umirap si Luhan habang tahimik na lang siyang umupo. Hindi a siya umimik o sumagot. Hindi dahil natatakot siya kundi idiota ang babaeng nasa harap niya.
"Mukhang narinig naman, ipapaulit pa. Saang lupalop ng mundo ba napunta ang utak niya? Nayugyog na rin yata sabay ng dibdib niyang di pinagpala maging sa utong noong inano siya," bulong- bulong ni Luhan na nagpadagdag ng irita kay Kristina dahil hindi niya maintindihan ang lumalabas sa bibig ng hayop.
"Aray!" Sigaw ni Luhan nang di n napigilan ng gaga at hiniwa na ang kanyang pisngi."Kitang nagmo-monologue ako, epal ka. Papel? Papel? Gagang ito!"
"Papatayin na kita," seryosong sabi ni Kristina habang si Luhan ay pokerface lang.
"Sa laki ng butas na ginagawa ng ilong mo, baka saan mapunta iyang kutsilyo--"
"Manahimik ka!" Sigaw ng babae.
"Ahhhh" sigaw naman ni Luhan kahit di pa tumatama ang kutsilyo.
"Idiot ka, Luhan. At bago mo pa ako mauto, papatayin na talaga kita--"
"Paulit-ulit? Ano, narape si replay button? Ay, sorry! Narape ka rin pala. Ops, sarreh!" Shit, Luhan! Malapit na siya. Malapit na!!
"Putangna!"
"Puta ka!" Sigaw naman ni Luhan.
"Tangna, sabihin mo na last word mo dahil papatayin na kita!" Iyak ni Kristina sa galit at naglakad na papunta kay Luhan.
"Uh, goodbye? One word yon a-- AAAAHHH!"
At sa isang iglap ay natumba ang upuan na kinauupuan ni Luhan. Rinig na rinig ang sigaw ng pighati sa sakit ng pagkakatumba.
Kasabay nun ay mga hiyawan at putukan sa labas! Bumukas ang pintuan sa lugar nila Luhan at hinihingal at pawis na pawis ay nanlaki ang mga mata ni Sehun sa nakita. Lumukob ang takot sa kanyang mukha!
"Luhan!" Hiyaw niya sa takot, hinagpis, at galit.
Tuluyan na ngang nawalan ng malay ang nakahiga sa sahig habang may mga dugong dumadaloy sa maruming sahig.
---
Hiiiiiii! It's me. My merry Christmas gift. Give me many votes and comments too. Any violent reaction?? Evil laughs!