SHORT UPDATE. SUPER NATUWA AKO SA REACTIONS NYO SA LAST CHAP! HAHA. SORRY KUNG SABAW ITO. GRABE ANTOK NA ANTOK NA AKO AT MAY PASOK PA AKO BUKAS PERO SININGIT KO TALAGA 'TO KASI LABS NA LABS KO KAYO...
SORRY SA SPELLING AND GRAMMATICAL ERRORS. BANGAG ANG AUTHOR. LOVE YOU GUYS! COMMENT AND VOTE. :) GODBLESS.
*********
Hindi ko na pinakinggan pa ang ibang sinasabi niya.. Nagkakagulo ang mga tao sa paligid dahil sa nalaman nila. May ibang umiiyak dahil sa pagkabigo, may ibang pumapalakpak at masaya..
Tumakbo ako palayo.. Gusto ko ng umalis dito, hinang-hina na ako. Hindi ko na kaya ang ganito. My knees are turning jelly but I’m really trying my best to run fast.
Narinig ko ang pagtawag nila Jake sakin but I can’t face them right now.. I feel so vulnerable. Nahihilam na ang mata ko dahil sa mga luha ko na walang tigil sa pag-alpas. Hindi ko napansin ang isang grupo ng mga babaeng humarang sakin..
Tinulak nila ako kaya naman napaupo ako.. Wala akong magawa. Hindi ko maigalaw kahit anong parte sa katawan ko.. “IKAW! IKAW YUNG AHAS! IKAW ANG SUMISIRA SA BRAINE! MALANDI KA!!” sigaw ng isang maluha-luhang babae.
Patuloy lang ako sa pag-iyak kahit ang ilan sa kanila ay tinatadyakan na ako. “Sinira mo ang relasyon nila Bryan! Malandi! Bitch ka! Mayaman ka lang pero hindi ka maganda!!” sabi pa ng isa.
Hindi ako makalaban. Hindi ako makapagsalita.. I realized that this how cruel people are. Na kahit hindi nila alam ang tunay na istorya ay huhusgahan ka nila.. Sasaktan. Kukutyain..
They will not listen to you even if you shed blood. They will never believe you because they just don’t want, they won’t hear your explanation.. I will always the villain in this story..
Naramdaman ko ang pagbuhos sakin ng malamig na bagay... Hindi ko alam kung shake, juice o tubig na ang nasa katawan ko. Madami.. Madami silang nagtatapon ng kung anu-ano sakin, madaming tao ang tumatadyak at nagmumura sakin..
I wanted to lose my consciousness.. This pain... it’s intolerable.. Sobra-sobra na ang sakit na nasasaktan ko.. emotionally and physically. May nalasahan pa akong dugo sa labi ko. Wat the fvck. Bakit ba hinang hina ako?
“TUMABI KAYO!! SHIT STEFFIE!” narinig ko ang malakas na pagsigaw ni Alvin, nahawi ang mga tao. Narinig ko ang iba sa kanila ay pinaguusapan sila Alvin, Kevin at Jake na pare-parehong kilala din ng karamihan.
‘Bakit nila tinutulungan ang malandi na yan?’
‘Diba mga kaibigan nila Bryan yan?’
‘Dapat ay bugbugin din nila ang bitch na yan!”
Narinig ko ang pagsinghap nila Cecille at pagiyak ni Ryzza ng makita ang kalagayan ko. I’m sure I really look messed up right now.. “FVCK! PAPATAYIN AKO NI BRYAN!” mabilis ang ginawang pagbuhat sakin ni Alvin. I winced when I felt the pain all over my body.
“Mga bruha kayo!! Ipapakulong ko kayo lahat mga panget kayo! Leche! Pnyeta! Pagbabayaran nyo ‘tong ginawa nyo!” rinig ko sigaw ni Jm sa mga nanakit sakin kanina.
Nahagip ng mata ko ang dalawang lady guard na nasa likuran lang pala ng mga nanakit sakin.. B-Bakit wala silang ginawa?! Nakita ni Alvin ang pagtingin ko sa gawi nito.. namutla ang mga guard nung nakitang nasa kanila ang paningin namin..
Ibinigay ako ni Alvin kay Jake, I’m still sobbing. At lalo akong naiyak ng yakapin ako nito habang buhat buhat ako.. I want to feel at ease, but the tension and the pain in my body won’t just go away. Parang sobra na.. Parang ang hirap hirap na. Parang gusto ko ng bumigay.
“Kuhanan mo ng mga picture yang mga yan Kevin! Bilisan mo para walang takas! Lintik lang ang walang ganti. Ang kakapal ng mga mukha nyong mga hayop kayo!” nanggagalaiti ang boses ni Cecille. Naramdaman ko na may umiiyak sa malapit sakin at hinahaplos ang buhok ko. Sinulyapan ko ito at nakita ko si Ryzza na nakatayo sa tabi ni Jake.. Sabay kaming mas napaiyak.
“Ano sa tingin nyo ang ginawa nyo?” mariin na bigkas ni Alvin habang kaharap ang dalawang guard pero hindi ito nagsalita. “PTNG INA! SUMAGOT KAYO! ANO SA TINGIN NYO ANG GINAWA NYO!!!?”
Ngayon ko lang nakita si Alvin na ganun ka-galit. Nanahimik ang paligid. Nakatutok samin lahat ng atensyon. Nakita ko ang phone ko na nasa sahig at tumutunog, yun ang syang gumagawa ng ingay..
“S-Ser.. W-Wala po.” sagot ng isa.
Mariing napapikit si Alvin at nagmura. “Magpasalamat kayong dalawa at babae kayo, kung hindi ay kanina pa kayo duguang nasa sahig.. Magsimula na kayong magtago lahat! Our families won’t easily let you get away after this.. Ipaalam nyo na din sa may-ari ng mall na ‘to na mamaya ay kailangan nya ng ipasara ‘to ngayon din, kung hindi ay magpapadala kami ng demolition team bukas na bukas din.”
The people gasps when they heard Alvin’s threat. I was shocked too. But I was too tired to complain.. Masakit ang katawan ko, na para bang kaunting kibot lang ay may mababali saking buto. Mahapdi din ang bandang labi ko.. Fvck.
Nagulat ako ng may tumatakbong mga naka-suit na black guys at ang butler ni Bryan na si Domingo.. This is not my bodyguards.. I wonder where they are. Bakit hindi man lang nila ako natulungan ng sinasaktan ako?
“Miss Chua...” dumilim ang mukha nito nung tignan ako at nakita ang itsura ko na buhat ni Jake. Yumuko sila sabay-sabay. “I’m sorry we’re late. Ngayon lang po namin nakita ang pagtawag ni Sir Bryan.. Hindi nyo daw po sinasagot ang tawag nya. Nagmamadali na po sya papunta ngayon dito.”
Gustong maging blangko ng utak ko.. Pupunta sya ngayon. Anong sasabihin nya? Ako? Anong magiging reaksyon ko? Sasabihin nya na bang papanagutan nya ang anak nila Laine?
Ugghh! Just the thought of them having a baby together is breaking me. Fvck! Fvck this tears! Fvck this heart! Fvck everything!
“I-I wanna go home.. Please take me home..” sabi ko pagkatapos iabot sakin ni Domingo ang phone ko.
“Pero Miss, si Sir Bryan po papunta n---“
“I wanna go home ..Please.” nagsimula na ulit lumandas ang mga luha ko sa aking mukha. Lumambot ang mukha ni Domingo at iginiya na kami palabas. Naririnig ko pa din ang paninigaw nila Cecille sa mga tao maski na si Alvin na paulit-ulit na sinasabing..
“YOU’LL GONNA PAY FOR THIS!”
Madali kaming sumakay sa van at nagkanya-kanyang sasakyan naman yung mga naka-men in black. Marahil ay tauhan sila ng mga Harris..
Harris... Bryan Harris.. Pregnant.. Melalaine...
Any minute from now pakiramdam ko ay sasabog na ang utak ko. Lahat sila ay nananahimik. Ang narinig ko lang ay ang pagmumura ni Kevin at ang sinabi niyang kalat na sa social media ang nangyari kanina.
Tumunog ulit ang phone ko.. Ini-expect ko na si Bryan yun kaya dapat ay babalewalain ko lang.. Pero hindi siya ang tumatawag....
It’s my dad..
Nanginginig ang kamay kong sinagot ito.. Kung ano man ang sasabihin nya ngayon ay tatanggapin ko. “D-Daddy.” I tried my best to restrain a sob.
Pero when I heard my dad’s voice ay parang kinalabit ang mga luha na kanina ko pang pinipigil. “B-Baby... Are you okay?” I’m sure he is now weeping. My dad is crying because of me, at mas lalong bumigat ang loob ko sa isipin na yun.
“D-Daddy. I’m okay.. I’m sorry if I get our empire into trouble again dad. I’m re—“
“Princess.. it’s okay. Ang mahalaga ngayon ay okay ka na. Don’t worry baby, ako ang bahala sa lahat ha? I’m sorry kung wala kami dyan para protektahan ka. Sorry anak.” nagpahagulgol sakin ang malambing na boses ni Daddy. Ibig sabihin nito ay hindi na siya galit sakin hindi ba?
“D-Dad.” sabi ko ng umiiyak.. I think this is the only way out. Para maalis ang sakit na nararamdaman ko. Para makamove-on. Para makalimutan siya.
Yes. I love Bryan. SO MUCH! I can even tell you I love him more than my life.. But the thing is, there is a child involve.
Isang bata na walang kasalanan sa mundo. Batang deserve ang isang masaya at buong pamilya.
Aagawin ko ba sa batang yun ang pagkakataong magkaroon ng ama at mabuo ang kanyang pamilya?
Hindi..
Hindi ko kaya.. Hindi ako ganun kasama. Alam kong magiging masaya si Bryan sa magiging anak niya. And letting him go will be surely worth it because it’s for his own happiness.
Baka sign na ‘to ni God na hindi talaga kami para sa isa’t isa. I know I can continue living my life even if it’s full of regrets and sadness. Mas okay na yun kesa si Bryan ang hindi sumaya.. Someone has to sacrifice..
And that someone has to be me...
“What is it, baby?” malambing na tugon ni Daddy.. This is the only way to save our family name. To save our company out of controversy.
If leaving everything and everyone behind will make everything’s okay...
“Dad.. please take me away from here. Ayoko na dito sa Pilipinas..” narinig ko ang pagsinghapan ng mga kasama ko..
Sorry guys..
But there is no other way.. I will do what is the best for us.