MIJN OGEN WEEKTEN LOS van het scherm van mijn mobiel toen Gabriel in de deuropening van de kleedkamer verscheen. "Nou, je bent tenminste al omgekleed. De wedstrijd begint zo, heb je misschien zin om ook naar de zaal te komen? Je vriendinnetje moedigt je vast wel aan."
Ik rolde met mijn ogen en knikte. "Tuurlijk."
Ik had al zo'n beetje geaccepteerd dat iedereen dacht dat ik contact had met een mooi meisje waarvan niemand mocht weten wie ze was. Het was immers beter dan de waarheid; een soort van eenzijdige liefde en wat betekenisloos geflirt van mijn kant met een jongen die van kunst hield en die ik niet kende.
SHADOW
Maar blauw geeft wel een mooi contrast met je ogen. Een sterk contrast ook. Felblauw en felgroen. Daar ga ik een schilderij van maken. Dan maak ik het shirt blauw, de broek rood en je ogen groen. Prachtig. En dan de rest zwart-wit.
NATE
Overdreven, maar oké. Ik heb nu wedstrijd, dus ik praat straks weer met je, oké??
SHADOW
Weet ik. Ik zal je aanmoedigen.
NATE
Wat?? Zit je op de tribune??
SHADOW
Ik zou het voor geen goud willen missen, liefste Nathaniel. Heel veel succes xxx
NATE
Jaja, thanks x
"Nate!" riep Gabriel weer vanuit de gang. Zijn stem was een stuk geïrriteerder dit keer. "Vandaag nog, graag?"
"Ik kom al!" Ik gooide mijn telefoon in mijn kluisje en sprintte door de gang naar de basketbalzaal.
* * *
Hoewel ik tijdens de wedstrijd volledig afgeleid was, wonnen we toch nog op het nippertje. Ik kon het niet helpen dat ik steeds met mijn ogen de tribune afzocht naar iemand die me meer aanstaarde dan de andere mensen, maar aangezien ik een van de topspelers was en de bal vaak had, was het niet speciaal als mensen naar me keken.
Ik pakte mijn mobiel weer uit mijn kluisje omdat ik wilde weten of het was opgevallen. Hoe slecht ik had gespeeld, hoe erg ik naar hem gezocht had, hoe stom het eruit had gezien.
SHADOW
Je bent zo getalenteerd, liefste. Gefeliciteerd met je overwinning.
NATE
Ugh, ik faalde zo erg.
SHADOW
Het is me totaal niet opgevallen. Maar ik ben niet echt een man voor teamsport, dus misschien lag het aan mij.
NATE
Waar zat je??
SHADOW
Het zou niet leuk zijn om je dat te vertellen. Misschien heb je namelijk wel een fotografisch geheugen en herinner je je mijn gezicht.
NATE
Tuurlijk niet, anders waren mijn cijfers wel hoger.
SHADOW
Onderschat jezelf niet, liefste. Je bent best intelligent, alleen niet op de manier die op school getoetst wordt. Het is niet jouw fout.
NATE
Haha, daar moet ik je toch wel gelijk in geven.
Mijn mobiel werd uit mijn hand gerukt. Gabriel keek me geamuseerd aan. "Mogen wij nu ook eens weten met wie je aan het praten bent?"
"Nee!" riep ik direct uit. "Dude, het is echt niet belangrijk of zo. Echt. Het is niemand. En het is míjn keus of ik het je vertel, dus geef terug!" snauwde ik.
Mijn hart klopte in mijn keel. Over mijn lijk dat iemand mocht zien wat ik allemaal met Shadow besprak.
Vanaf een afstand kon ik Mateo horen zuchten. "Kom op, Gabe, het is zeer onvriendelijk om iemands mobiel af te pakken. Tegenwoordig staat iedereens hele leven op dat ding. Vind je dat niet een beetje schending van privacy?"
Ik probeerde het apparaat uit zijn handen te grissen, maar hij stapte behendig bij me vandaan. "Nope. We zijn vrienden en hij geeft ons totaal geen aandacht meer vanwege een meisje. Dan mogen we vast ook wel weten wie het is, niet?"
"Ik geef jullie wel aandacht!" wierp ik terug. "Ik praat toch gewoon in de pauze tegen jullie?"
"Met je aandacht bij het scherm, ja. Je reageert de helft van de tijd niet eens op wat we zeggen," bemoeide Nico zich er ook mee. "Stuurt ze je constant naaktfoto's ofzo? Want dan snap ik het wel een beetje hoor, maar toch." Hij grijnsde en sloeg Gabriel op zijn rug. "Laat die sjans eens even zien."
"Verdomme!" Ik greep weer naar mijn telefoon, maar hij trok hem weer op tijd bij me weg. "Dit gaat jullie echt helemaal niets aan!"
"Eens kijken..." Nico pakte de telefoon van hem over. "Shadow? Wat is dat nou weer voor naam?" Ik kon voelen hoe mijn gezicht begon te tintelen en hoe mijn handen klam werden. "Ho, ze noemt je 'liefste', wat schattig zeg. Jezus, hebben jullie het de hele tijd over schilderijen gehad? The fuck, waar zijn die naaktfoto's? Ik—hé!"
Douglas nam het apparaat met een verveelde zucht van Nico over. "Laat hem met rust. Je kunt niet zomaar in iemands privégegevens gaan rondneuzen, ook al ben je nog zo'n goede vriend van hem. Hij praat er wel over als hij dat wil." Hij reikte me mijn telefoon aan, die ik met een dankbare glimlach van hem aannam.
"Ahw, kom op!" Nico trok een pruillip, iets dat hij ondanks zijn stoere gedrag en gespierde lichaam vaak deed. "Ik ben gewoon nieuwsgierig en hij negeert ons compleet en vertelt ons niets! Dat is toch ook niet lief?"
"Mijn mobiel stelen is ook niet lief," wierp ik terug. "En nu vertel ik het je al helemaal niet meer." Met een frons tussen mijn wenkbrauwen liet ik me zakken op een van de bankjes.
SHADOW
Ik haal niet echt slechte cijfers. School en kunst zijn zo'n beetje mijn leven, dus ik gebruik er graag mijn tijd voor. Maar dat heb jij met sport en vrienden, is het niet? Je bent erg sociaal aangelegd.
Ik moet je echt schilderen de volgende keer dat we gaan Skypen. Je kunt wel een tijdje stilzitten, toch? En je hebt vast wel een ruimte met goed licht. Ik kan het licht van die afgrijselijke gloeilamp in je kamer niet verdragen. Gooi anders de gordijnen open, misschien werkt dat.
Nathaniel? Ik kan je onlinestatus zien, hoor.
NATE
Sorry, ik werd even onderbroken. Je mag me wel een keer schilderen ja, en ik zie wel of ik het licht kan fiksen.
SHADOW
Geweldig, liefste.
NATE
Of we kunnen een keer meeten zodat je me IRL kan schilderen. Hoe klinkt dat??
SHADOW
Wie weet.
NATE
Dat is geen nee!! ^_^
SHADOW
Als je zo schattig gaat doen, kan ik je straks niet meer weerstaan. Wie weet kan ik me niet meer inhouden als ik je door de gang zie lopen en trek ik je een donker klaslokaal in.
NATE
En dan?
SHADOW
Dan zoen ik je tot je flauwvalt, en dan neem ik je mee naar huis.
Niet op een 'ik ontvoer je' manier. Op een romantische manier.
"Hij zit echt super eng te grijnzen nu," fluisterde Nico. "Misschien heeft hij nú een naaktfoto gekregen. Of hij is compleet gestoord geworden, dat kan natuurlijk ook."
Ik sloeg mijn ogen naar hem op en schonk hem een dodelijke blik. "Misschien moet je nog wat harder praten, dan kunnen ze het in China ook horen," zei ik met druipend sarcasme, waardoor Cheng, de Chinese jongen uit ons team, een wenkbrauw optrok. "Of in Zuid-Korea," vervolgde ik, waardoor ook de Koreaanse jongen opkeek, die de zeer Amerikaanse naam Kevin droeg. Hij rolde enkel met zijn ogen en ging weer verder met omkleden.
"Nate zit eng te grijnzen dus hij zal wel een naaktfoto hebben gekregen!" riep Nico zo hard dat ik de neiging kreeg om mijn handpalmen tegen mijn oren te drukken. "Zo, dat was leuk. Zal ik dat voortaan altijd doen?" Hij klonk net zo opgewekt als een kind voor een ijscokraam.
Gabriel, die vlak naast hem stond, wreef met een frons over zijn oor. "Nou, nee, alsjeblieft niet. Of doe het als ik vijfduizend kilometer bij je vandaan ben."
Mijn mobiel trilde in mijn hand. "Irritant," mompelde ik nog met een frons naar Nico, waarna ik me op het scherm richtte.
SHADOW
Ze denken dat ik je naaktfoto's stuur? Fascinerend. Dat gaat me echter toch nog net iets te ver... al zou ik er géén problemen mee hebben als ik een naaktfoto van jou krijg. Voor puur artistieke doeleinden, natuurlijk.
Mijn ogen werden groot. "Wat...?" Ik schudde ongelovig mijn hoofd, waarna mijn ogen over de jongens in de kleedkamer schoten en vervolgens naar de deur. "Fuck." Ik sprintte direct op de deur af en gooide hem open.
Het eerste wat ik zag, waren de grote ogen van Lucy, maar daar wendde ik me al snel van af. Ik liet mijn blik over de verlaten hal glijden. "Was hier net iemand?" vroeg ik afgeleid aan Lucy.
"Iemand?" Lucy knipperde vluchtig met haar ogen. "Wat? Nee, ik zit hier al vijf minuten. Alleen. Jij zou me thuisbrengen voordat je naar het feestje ging, weet je nog? Jij bent mijn vervoer, dus ik kan niet weg zonder jou." Haar ogen laaiden op van irritatie. "Man, je bent nog niet eens omgekleed!"
Mijn blik viel verward naar mijn sportkleding, waarna ik nog een laatste keer de lege gang bekeek. Dan moest hij wel in de kleedkamer zijn. Iemand uit het basketbalteam was Shadow.
Want de andere optie was dat er afluisterapparatuur in de kleedkamer hing of hij mijn mobiel gehackt had, en dat was nogal beangstigend. Daar was hij te lief voor.
"Ik ga me direct omkleden," beloofde ik Lucy. "Ik ben binnen vijf minuten klaar, maak je geen zorgen." Met dat liep ik weer terug de kleedkamer in.
Ik appte Shadow nog, maar ik kreeg natúúrlijk geen antwoord. Vrijwel iedere jongen in de kleedkamer was iets op zijn telefoon aan het doen, dus daar kon ik ook helemaal niets mee.
"Gaat het wel goed met je?" vroeg Mateo. Een zachte glimlach speelde op zijn lippen. "Misschien moet je even gaan liggen—"
"Nee, bedankt, het gaat prima." Ik dwong mijn mondhoeken omhoog. "Ik moet omkleden. Mijn zusje wacht op me."
Ik negeerde alle vreemde blikken die ik van de jongens kreeg, maar dat betekende niet dat ik niet kon horen wat Nico tegen Gabriel fluisterde. "Vergeet die naaktfoto's. Hij is duidelijk gek geworden."
------------
Well, well, well... what's going on here, huh? ;P