Zuchtend laat ik mijn hoofd op mijn kussen zakken. Mijn hoofd doet pijn en dit was zo'n lange dag. Geluk overspoelde me wanneer Rein me kwam verrassen, maar dat was al snel weer weg. Hij deed me echt pijn met zijn woorden.
En hij werd enorm snel agressief.
Wanneer ik aan zijn agressiviteit denk, denk ik aan zijn vader. Zijn ouders gaan scheiden. Ik heb hem daar niks over gevraagd.
Ik word teruggehaald naar de realiteit door het geluid van mijn telefoon. De foto van Rein van vanmiddag vult mijn beeldscherm. Ik maakte die van hem toen hij me de bos rozen en chocola gaf.
Hij is me aan het bellen. Nu zie ik pas dat hij me al 19 keer gebeld heeft en enorm veel appjes gestuurd heeft.
Ik besluit toch op te nemen, aangezien ik toch niet eeuwig boos kan blijven en niet zonder hem kan.
'Jeniffer?' Hoor ik Rein's zachte stem aan de andere kant van de lijn. 'Hey.' Antwoord ik zacht.
'Het spijt me zo, voor alles.' Zucht hij. 'Weet ik.' Glimlach ik.
'Maar dat betekent niet dat je me het vergeeft.' Merkt hij op. Ik grinnik even, hij kent me echt te goed. 'Klopt.'
'Het spijt me zo, ik weet echt niet wat me bezielde. Ik kende die kant van mezelf niet eens. Ik heb je pijn gedaan en dat had nooit mogen gebeuren. Godverdomme, waarom zorg ik elke keer opnieuw voor ruzies?' Roept Rein gefrustreerd.
'Rein?' Zeg ik zacht. 'Ja?'
'Ik hou van je.' Vertel ik hem.
'Ik ook van jou, baby. Heel erg veel.'
Een glimlacht ontstaat op mijn gezicht en de warmte stijgt naar mijn wangen.
'Schatje?' Hoor ik aan de andere kant van de lijn. 'Ja?' Antwoord ik.
'Kijk eens uit je raam.' Aan zijn stem hoor ik gewoon dat hij grijnst.
Ik frons mijn wenkbrauwen even, maar doe vervolgens toch wat hij vraagt.
Ik sla mijn badjas iets dichter om me heen, aangezien je anders zo mijn lingerie kan zien. Ik open mijn balkondeuren en loop mijn balkon op. Een koude bries komt me tegemoet, waardoor ik mijn badjas nog dichter tegen me aandruk.
Ik knijp mijn ogen samen en laat mijn ogen over de donkere straat glijden, aangezien het al best laat is.
Dan valt mijn blik op de jongen die ik uit duizenden zou herkennen. De jongen waarvan ik hou. Ik ken geen één jongen die net zo romantisch als hij is.
'Rein?' Fluister ik glimlachend, hard genoeg zodat hij het horen kan.
'Hey baby.' Knipoogt hij.
'Waar heb ik jou toch aan te danken?' Zwijmel ik, terwijl ik een pluk haar om mijn vinger wind.
'Waar heb ik jou aan te danken? Je verdient zoveel beter dan ik.' Bloost Rein, terwijl hij zijn ogen neerslaat.
'Zeg dat nooit meer.' Frons ik.
Ik grinnik even. Dit is net zoals Romeo en Juliet. Hij is zo romantisch.
'Kom je naar boven?' Glimlach ik.
'Opletten, hè?' Grijnst Rein. Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk hem met samengeknepen ogen aan.
In een aantal behendige bewegingen hangt Rein aan de stang van mijn balkon.
'Rein!' Grinnik ik, als ik hem zie hangen aan mijn balkon.
Hij trekt zich even op en drukt een kus op mijn lippen.
'Hey baby.' Grijnst hij.
Daarna klimt hij op mijn balkon en trekt hij me in een knuffel. Ik begraaf mijn hoofd in zijn shirt en neem zijn aftershave in me op.
De meeste zullen me voor gek verklaren, zo'n klootzak zo snel vergeven. Maar als je van iemand houdt, wil je niks liever dan diegene dichtbij je hebben.
'Je had ook gewoon via de voordeur kunnen komen.' Grinnik in zijn shirt.
Rein's borstkas gaat zacht op en neer en zijn vrolijke lach vult mijn oren.
'Het spijt me zo, Jeniffer. Ik weet niet wat me bezielde. Ik had me nooit zo mogen gedragen, je bent verdomme mijn vriendin. Het spijt me echt.' Fluistert hij in mijn oor, terwijl hij me dichter tegen zich aanduwt.
Hij drukt een kus in mijn haar en zucht zachtjes.
'Ik zal je nooit meer pijn doen. Ik zal je beschermen, tegen Maxim en iedereen die je pijn zal doen. Ik zal je droomvriendje zijn. Ik zal er altijd voor je zijn, babe.'
Ik voel hoe mijn wangen steeds warmer worden. Ik ken niemand die zo lief is als Rein.
'Rein?' Mompel ik in zijn shirt. Hij heeft een strak lichtblauw shirt aan, waardoor je duidelijk zijn sixpack kan zien. Langzaam laat ik mijn vingertoppen over de blokjes glijden.
'Ja?' Fluistert hij in mijn haar.
'Ik vergeef je, op één voorwaarde.'
Zoals ik al zei, iedereen verklaart me voor gek. Maar ik hou echt van Rein. Hij is mijn eerste, echte liefde. Niemand is zo lief als hij. Niemand is er die hem vervangen kan. En ik zou dat verdriet van de vorige keer niet opnieuw aankunnen. Ik heb wekenlang gehuild toen we ruzie hadden.
'En die voorwaarde is?' Lacht hij zacht.
'Dat je altijd de mijne blijft.'
'Ik blijf voor altijd de jouwe. Niemand is er die jouw plek ooit vervangen kan. Jij bent de mijne, baby.'
Het is niet te beschrijven wat er met me gebeurd wanneer hij me dit verteld. Het is niet te beschrijven hoeveel vlinders door mijn buik fladderen wanneer hij me "baby" noemt.
'Ik hou van je.' Ik druk een kus op zijn sleutelbeen en kijk recht in zijn hazelnoot bruine ogen.
'Ik ook van jou, schatje.'
Ook is het gevoel niet te beschrijven wat er door me heen gaat wanneer hij me vertelt dat hij van me houdt.
Zachtjes duw ik mezelf van hem af en al snel komt de winterse bries me tegemoet.
'Straks wordt je nog ziek, kom, we gaan naar binnen.' Wenkt Rein me.
Ik knik instemmend, waarna we beide mijn kamer inlopen.
Ik schrik wanneer ik Mats in mijn kamer zie staan. 'Ik wist wel dat je hem ging vergeven.' Lacht hij.
'Hoe wist je dat Rein hier was?' Glimlach ik.
'Ik zag jullie Romeo en Juliet scene.' Grinnikt Mats.
'Maar ik laat jullie wel weer alleen. Als je weer zoiets flikt bij m'n zusje, kom je er niet zo makkelijk vanaf als deze keer.' Dreigt hij voordat hij de kamer uitloopt.
'Blijf je slapen?' Vraag ik aan Rein.
'Als dat mag.' Antwoordt hij, terwijl hij plaatsneemt op mijn bed.
'Tuurlijk.' Mompel ik terug, terwijl ik een shirt en joggingbroek van Rein uit mijn kast vis.
Grinnikend gooi ik de kledingstukken naar zijn hoofd, die hij behendig opvangt. Hij knipoogt even lachend wanneer hij mijn verbaasde blik ziet.
Hij trekt zijn lichtblauw shirt uit, waardoor zijn gespierd bovenlichaam tevoorschijn komt. Blosjes ontstaan op mijn wangen, hij is zo mooi.
Lachend kijkt Rein me aan. 'Niet kwijlen, babe.' Grinnikt hij, terwijl hij zijn lichtblauw shirt naar me toe gooit.
Blozend verstop ik mijn hoofd in zijn lichtblauwe shirt, die ik even later in mijn kast leg.
Even later is Rein omgekleed en ook ik kleed me om.
'Ik kan wel naar de badkamer gaan, als je dat fijner vindt.' Stelt Rein lief voor, terwijl hij aanstalten maakt om weg te lopen.
'Nee, ik vind het niet erg.' Knipoog ik, terwijl ik een kort broekje en shirtje uit mijn kast pak.
'Zeker?' Hij wrijft met zijn hand in zijn nek. 'Ja, zeker.' Lach ik.
Ik laat mijn badjas van mijn schouders glijden, waardoor mijn lingerie setje tevoorschijn komt. Via de spiegel kijk ik naar Rein, die zijn onderlip tussen zijn tanden heeft genomen en zorgvuldig elke beweging volgt die ik maak.
Ik hap naar adem als ik twee sterke armen om mijn schouders voel. Knuffels van achter. De beste knuffels.
'Je maakt me zo gek.' Zucht Rein in mijn oor, terwijl hij zijn vingertoppen over mijn heup laat glijden.
Ik huiver en pak zijn hand vast.
'Je bent zo mooi, baby.'