Nasa loob nang kanyang silid si Aika.
Hindi alam kung ano ang nararamdaman.
Halong lungkot, galit, paghihinayang.
Hindi niya sukat akalain na merong masamang mangyayari ang pagkikita nilang muli ni Jiyou.
Hindi na niya nagawang hindi sumunod sa gusto nang kapatid dahil ayaw niyang maging kumplikado ang sitwasyon ni Jiyou.
Sa inis at lungkot, di maiwasang tumulo luha nito.
Iyakin siya. Isa ito sa kanyang kahinaan.
Kahit nga nanonood lang ito nang movie, mababaw lang ang kanyang luha.
Mabigat din ang kanyang loob. Lalo na nang maisip niya ang mukha ni Jiyou.
Ang insidente.
Mataimtim na nananalangin na sana hindi siya kamuhian nito.
I hope you'll understand. I'm doing this for you Jiyou.
Pinahiran niya ang kanyang luha nang biglang may kumatok sa kanyang pinto.
"Sino yan?"
"Mam Aika pinapapunta po kayo nang daddy niyo. Andoon po siya sa may terrace."
"Sige lalabas na ako."
Inayos niya ang sarili. Ayaw niyang makita siya nang ama na galing sa pag iyak.
Ayaw niyang malaman nito na meron silang hidwaan ni Ajiro.
May kausap si President Chang nang madatnan niya sa may terrace. Hindi lang muna niya dinistorbo ang kanyang daddy.
Nang mag hung up ito nang phone, kunot-noo itong tumitig nang diretso sa mukha ni Aika.
"You have problem iha?"
"Nothing dad. Napuwing lang po kaya medyo namula mga mata ko."
Pagsisinungaling nito sa ama.
"Here we go again. Palagi ka nalang naglilihim sa akin anak."
Ngumiti si Aika sabay yakap kay President Chang.
Ginawa niya iyon para hindi ito magduda.
"Wala nga dad. Na miss lang kita. Busy ka kasi eh." Paglalambing niya dito.
"Ganoon ba iha? Oh, sige babawi ako. Dinner tayo nang kuya mo sa labas ngayon?"
"Huwag nalang dad. Pahinga ka muna. Sa susunod na araw na lang."
Ang totoo gusto ni Aika na lumabas para man lang mawala sa isip niya ang mga nangyari. Ngunit nang sambitin nang ama na kasama si Ajiro, nawalan siya nang gana.
Hindi niya kayang makipagharap sa kanyang kuya sa sandaling ito. Baka malaman nang ama na meron silang di pagkakaunawaan.
"Sabi mo yan ha anak? Sige sa susunod na lang." Sabay akbay kay Aika.
"Iha kausap ko pala sa sa phone si President Ciao. Handa na ang lahat doon sa Taiwan. Is it okey if you'll go there?"
Hindi siya agad nakasagot sa tanong nang kanyang daddy.
Presko pa ang mga nangyari kina Jiyou.
Paano kung mag cross ulit landas nila doon?
"Iha?"
"Yeah. Sige dad. Pupunta ako nang Taipei sa makalawa."
"Salamat anak. Tara kain na tayo."
Gusto sana niyang sabihin sa ama na hindi muna ito aalis papuntang Taipei.
Isang buwan, dalawa.
Ito ang kailangan ni Aika para maghilum man lang ang mga sugat nila Jiyou sa puso. Siguro sa mga panahong iyon, baka makalimutan na siya nito.
Ang pang-iiwan niya da ere.
Ang hindi niya pagtanggol dito.
Ang hindi niya pagsipot doon sa police station.
Ang sakit.
Ang lahat lahat.