Վերջապես մենք հասանք ընկերություն: Բոլոր լրագրողները առանց կանգ առնելու նկարում են Յոնային, իսկ Սեհունը զայրացած հայացքով վրաս է նայում:
Ես մոտեցա նրան, նա ձեռքս բռնեց և ասաց.
- Ուզում եմ ձեզ ներկայացնել իմ կնոջը' Աշլիին:
Բոլորը սկսեցին հարցեր տալ, բայց Սեհունը աշխատում էր դրանց չպատասխանել:
- Դուք միմյամց սիրելով եք ամուսնացել թե ձեր հարստությունը ավելացնելու համար?,- ամբոխի մեջից լսվեց մի տղայի ձայն:
Սեհունի դեմքի արտահայտությունը կտրուկ փոխվեց: Նա այնպես է նայում այդ տղային, որ ինձ թվում է ուր որ է կհարձակվի նրա վրա:
- Եթե շահի համար չեք ամուսնացել համբուրվեք,- գոռաց մի լրագրող:
Միայն այդ պահին Սեհունի և իմ դեմքի արտահայտությունները տեսնեիք:
- Ես իմ կնոջը շատ եմ սիրում, և այլևս երբեք թույլ չեմ տա որ ինչ-որ մեկը մեր ամուսնությունը կեղծ համարի, իսկ ինչ վերաբերվում է համբույրին....Սեհունն իր խոսքը դեռ չավարտած համբուրեց ինձ:Ամբողջ մարմնովս սարսուռ անցավ, այն մարդը որ երեկ ինձ վրա ձեռք էր բարձրացնում հիմա համբուրում է ինձ: Այո կյանքը հետաքրքիր է:
Բոլորը սկսեցին բարձր ծափահարել, սակայն այն տղան նորից հարց տվեց որի պատճառով ես և Սեհունը սառած նրան էինք նայում: 《 Իսկ երբ է ժառանգ ծնվելու?》, սա էր այդ հարցը:
Մենք երկուսս էլ չգիտեինք ինչ ասել:
- Ամեն ինչ իր ժամանակին,- ասաց Սեհունը և նորից ձեռքս բռնելով ինձ իր աշխատասենյակ տարավ:
***
- Ես չեմ հասկամում որտեղից հայտնվեց այդ հիմարը,- գոռալով ասաց Սեհունը:
- Ում մասին ես խոսում?,-ասացի ես:
- Ջիվոնի, այն տղայի որ մեզ հարցեր էր տալիս:
- Դու նրան ճաանաչում ես?,-զարմացած հարցրեցի ես:
- Դա արդեն քեզ չի վերաբերվում:
- Լավ,-ասացի ես և շտապեցի դուրս գալ սենյակից, սակայն Սեհունը ձեռքիցս բռնեց և կանգնեցրեց իր առջև:
- Ինչ է այսօր քեզ ասել Մինհոն?,-ասաց նա:
- Դու երևի մոռացել ես որ մենք իրավունք չունենք իրար կյանքի խառնվել,-ինձ չկորցնելով ասացի ես:
- Իսկ դու երևի մոռացել ես որ իրավունք չունես ինձ դավաճանել,- գոռալով ասաց նա:
- Դու հիմար ես ինչէ?, ես նրան առաջին անգամ եմ տեսել, ինչ դավաճանության մասին է խոսք գնում?,-նույն պես գոռալով ասացի ես:
Սեհունը ձեռքը բարձրացրեց որպեսզի խփի ինձ, բայց ինչ-որ մեկը բռնեց նրա ձեռքը:
- Ինչպես ես համարձակվում ձեռք բարձրացնել քրոջս վրա,-գոռալով ասաց Ֆելիքսը:
- Նա իմ կինն է ես իրավունք ունեմ,-սարկազմով ասաց Սեհունը:
- Եթե մոռացել ես ես կհիշեցնեմ, ձեր ամուսնությունը ուղակի խաղ է,- ասաց Ֆելիքսը:
Հանկարծ սենյակ մտավ Յունգին և ասաց.
- Աշլի, պարոն Նամջունը քեզ իր մոտ է կանչում:
- Ինչ?,-գոռացի ես:
- Հարցեր տալու փոխարեն արագ գնա, հայրս չի սիրում սպասել,-ասաց Սեհունը:
***
Ես մտա պարոն Նամջունի աշխատասենյակ:
-Նստիր աղջիկս,- ժպտալով ասաց նա:
- Ինչ որ բայն այն չէ?,-հարցրեցի ես:
- Ոչ ոչ ամենևին, ես ուղղակի ուզում եմ քեզ հետ մեր ապագա ժառանգի մասին խոսել,-ժպտալով ասաց պարոն Նամջունը:
- Ի...ինչ ժառանգ?,- մի կերպ ասացի ես:
- Աշլի, խնդրում եմ ինձ թոռնիկ պարգևիր,- ասաց նա:
- Պարոն Նամջուն ինձ թվում է դեռ ժառանգի ժամանակը չէ, մենք դեռ նոր ենք ամուսնացել,-ասացի ես հույս ունենալով նրան համոզել:
- Աշլի ինձ թոռնիկ պարգևելուց բացի դու նաև լրագրողներին այլևս խոսելու առիթ չես տա,-նորից ժպտալով ասաց նա:
- Լավ ես կմտածեմ,-ասացի ես և դքուրս եկա ածխատասենյակից:
Ինձ մոտեցան Սեհունը և Ֆելիքսը:
- Ինչ էր ասում հայրս?,- հարցրեց Սեհունը:
- Նա ժառանգի մասին էր խոսում,-ասացի ես:
- Եթե հայրս թոռնիկ է ցանկանում, ապա մենք նրան կպարգևենք,- ասաց Սեհունը նայեծով ինձ....
Երեխեք գրքի գլխավոր հերոսները մասում կտեղադրեմ Մինհոի ու Ջիվոնի նկարները, եթե հետաքրքիր է նայեք♥♥♥♥